มีอะไรคู่ควรบ้าง

“ลูกเคยนอนกับผู้หญิงคนนี้ไหม” อธิพันธ์ไม่อ้อมค้อมใด ๆ เขาเอ่ยถามลูกชายอย่างตรงไปตรงมา ในขณะที่หิรัญหันมองไปยังฝนทิพย์ หญิงสาวตัวเล็กผิวขาวใบหน้าจิ้มลิ้ม ที่กำลังก้มหน้าหลบไม่สบตา

“ผมยอมรับครับ” หิรัญนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยอมรับออกมาอย่างลูกผู้ชาย และนั่นทำให้บิดาของเขาใจหายวาบ รู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก

“ลูกเก่งทุกอย่าง ไม่เคยแม้จะทำงานพลาด เป็นที่ไว้วางใจของคุณตามาเสมอ แต่ครั้งนี้คือความผิดพลาดยิ่งใหญ่ ลูกจะทำยังไง ทำเด็กอายุสิบเก้าท้อง มันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ หิรัญ” อธิพันธ์ถามลูกชายด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก

“พ่อครับ..มันก็แค่อุบัติเหตุ...ให้เงินเธอไปสักก้อนก็น่าจะเพียงพอแล้ว” เขาแสดงออกชัดเจนว่าไม่รับผิดชอบ ขณะที่หญิงสาวนิ่งเงียบไม่ไหวติง เธอยังเด็กเกินที่จะโต้ตอบกับอีกฝ่าย ก่อนอธิพันธ์จะเลื่อนสายตากลับมายังหญิงสาว

“แต่นั่นมันหลานฉัน เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของแกนะ ทำได้ลงจริง ๆ เหรอ” ชายกลางคนเอ่ยเตือน ก่อนที่ชายหนุ่มจะนิ่งเงียบไม่โต้ตอบบิดา หากแต่เบี่ยงเท้าเดินตรงมายังหญิงสาวที่นั่งนิ่งอยู่ด้วยความหวาดกลัว พลันเลื่อนสายตามองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างดูแคลน เขาจับจ้องมองเธอด้วยสายตารู้ทัน พลันเอ่ยบางอย่างออกมา

“คุณยังเด็ก คุณรู้ไหมว่าวิธีที่คุณทำในตอนนี้ มีผู้หญิงหลายคนเคยทำมาแล้ว และไม่ได้ผล นอกจากจะเสียเวลาแล้ว คุณจะไม่ได้อะไรกลับไปแม้แต่บาทเดียว” สายตาน่ากลัวของหิรัญพูดกับอีกฝ่ายด้วยท่าทางจริงจัง

“แต่ว่าฉันท้องจริง ๆ” สายตาของฝนทิพย์ทอดมองกลับมาอย่างมีความหมาย พร้อมยืนยันสิ่งที่เกิดขึ้น

“แล้วยังไง? คุณคิดว่าคนอย่างผม จะเอาผู้หญิงแบบคุณแต่งเข้าบ้านงั้นเหรอ คุณมีอะไรที่คู่ควรกับผมบ้างล่ะ ไม่ว่าจะเป็นฐานะ การศึกษา หรือแม้แต่อายุ มีอะไรที่ส่งเสริมให้ธุรกิจของผมเจริญรุ่งเรืองได้บ้าง?” เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่ง พร้อมกับจับจ้องมองหญิงสาวด้วยสายตาดูแคลน พลางแสยะยิ้มออกมาอย่างไม่เห็นค่าอีกฝ่าย

“คุณลองคิดนะ มีผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนนอนกับผู้ชายจนท้อง หากเพราะคุณไม่หวังเงิน คุณจะทำแบบนั้นทำไมจริงไหม?” ก่อนหญิงสาวจะรู้สึกหน้าชากับคำดูถูกนั้น

“ฉันแค่มาบอกให้คุณรับรู้ ว่าฉันท้องลูกของคุณก็เท่านั้นค่ะ” ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นจึงแสยะยิ้มเล็กน้อย ทอดสายตามองอีกฝ่ายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

“รู้ไหม ว่ามีผู้หญิงมากมายคิดจะจับผม มีทั้งดารา ไฮโซ หรือแม้แต่คนธรรมดาทั่วไป แต่ผมยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหน กล้าดีเท่าคุณมาก่อนเลย จริงอยู่ที่เราเคยนอนด้วยกัน แต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่าลูกในท้องของคุณจะเป็นลูกของผม” หญิงสาวได้ยินดังนั้นเธอชะงักนิ่ง ก่อนหิรัญจะกล่าวเสริมต่อ

“จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา ผมจะยอมจ่ายให้ แล้วขอให้ทุกอย่างจบแต่เพียงเท่านี้” ดูแคลนศักดิ์ศรีของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ลูกในท้องของฉันเป็นลูกคุณจริง ๆ นะคะ ฉันไม่เคยนอนกับใครนอกจาก...”

“ลูกไม้ตื้น ๆ แบบนี้ใช้ไม่ได้ผลหรอกนะ ผู้หญิงแบบคุณ มีหรือจะเจอผมเป็นคนแรก แล้วแววตาอ่อนต่อโลกแบบนี้ ผมเห็นจนชินตาแล้วล่ะ ใช้ไม่ได้ผลหรอก” เขาพูดด้วยท่าทางราบเรียบไม่ได้หวั่นไหวไปกับคำของฝนทิพย์แม้แต่น้อย

“หิรัญพอก่อน” หลังจากอธิพันธ์ยืนฟังเหตุการณ์อยู่นานจึงตัดสินใจเอ่ยห้ามลูกชาย ด้วยรู้นิสัยแข็งกระด้างของเขาเป็นอย่างดี เพราะถูกอบรมสั่งสอนจากคุณตาที่เป็นนักธุรกิจ จึงยากที่ใครจะเข้าถึง

“วันนี้หนูกลับไปก่อนนะ ฉันคิดว่าหิรัญคงเหนื่อยเลยพูดไม่ดีไป อย่าได้ถือสาหิรัญเลย อ่อ...แล้วอย่าให้เรื่องนี้หลุดลอดออกไปเด็ดขาด หากมีกระทบต่อบริษัทของเรา ฉันก็จะดำเนินการอย่างถึงที่สุดเหมือนกัน ขอให้เธอจำไว้ว่าต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับที่สุด” ชายกลางคนพูดจบจึงหันไปยัง ลูกน้องคนสนิทของครอบครัวที่ยืนอยู่ไม่ห่างกันนัก

“ชัยศักดิ์”

“ครับ” อีกฝ่ายตอบรับด้วยกิริยาอ่อนน้อม

“ไปส่งหนูฝนที่บ้านก่อน”

“เชิญครับคุณฝน” ชัยศักดิ์ทำตามหน้าที่ ผายมือเชิญให้หญิงสาวเดินออกจากบ้านหลังใหญ่ ท่ามกลางความรู้สึกสับสนของฝนทิพย์ที่กำลังตั้งครรภ์อ่อน ๆ กำลังนั่งในรถคันหรูของตระกูล เทพวงศ์สกุล เธอนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ผิดที่ไม่เชื่อฟังยาย จนทำให้ชีวิตผกผันหมดอนาคตอย่างไม่ต้องสงสัย น้ำตาของหญิงสาวไหลรินอาบแก้ม มือน้อย ๆ เช็ดออก แล้วเอ่ยถามบางอย่างกับชัยศักดิ์ที่กำลังขับรถพากลับบ้าน