บทที่ 5 เดินทาง Nc+

“ปลายฟ้ามาพบผมที่ห้องหน่อย” สายจากอินเตอร์คอมดังขึ้น เรียกความสนใจของปลายฟ้าหันไปมอง

“ค่ะ ดิฉันจะเข้าไปเดี๋ยวนี้” หญิงสาวเดินอ้อมจากโต๊ะทำงานไปยังห้องเจ้านายหนุ่ม

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เชิญเข้ามา”

“คุณนรภัทร มีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ” เธอจ้องมองเขาขณะกำลังก้มหน้าก้มตากับกองเอกสาร

“ผมแค่จะถามว่าคุณเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม”

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“สมกับที่พ่อผมเอ่ยชมให้ฟังบ่อย ๆ”

“ค่ะ” เธอไม่รู้จะตอบอย่างไรดี จึงตอบรับเพียงสั้น ๆ

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เรียกมาถามเฉยๆ กลับไปทำงานเถอะ” เขาเพียงต้องการเจอใบหน้าหวานของปลายฟ้าเท่านั้น เพื่อจะได้มีแรงทำงานต่อ

“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับอย่างงงงวย

อีกสองวันทั้งนรภัทรและปลายฟ้าต้องเดินทางไปต่างจังหวัดซื้อที่ดินเพื่อสร้างคอนโด ชายหนุ่มจึงใช้เหตุผลนี้ในการเรียกตัวหญิงสาวมาพบ

วันที่ต้องเดินทางมาถึง ชายหนุ่มยืนรอหญิงสาวหน้าบริษัทนานถึงสิบนาทียังไร้วี่แววคนตัวเล็ก กระทั่งเขากำลังจะก้าวขึ้นรถตู้คันหรู เสียงหวานเอ่ยดังมาแต่ไกล

“รอด้วยค่ะ” หญิงสาววิ่งหน้าตาตื่นมายังรถ ใบหน้างามเต็มไปด้วยคราบเม็ดเหงื่อ

“ทำไมมาช้าจัง” นรภัทรเอ็ดคนตัวเล็ก

“ขอโทษค่ะ ดิฉันตื่นสาย”

“ช่างมันเถอะ ขึ้นรถได้แล้ว” เขาตัดบท เกรงว่าจะยืดยาวมากกว่านี้

“ค่ะ” ปลายฟ้ากำลังจะก้าวขึ้นรถต้องหยุดชะงัก

“ทำอะไร” เสียงทุ้มเอ่ยถาม

“จะขึ้นรถไงคะ” เธอตอบอย่างไม่เข้าใจ

“นั่งข้างหลังกับผม ให้ลีโอนั่งข้างหน้ากับลุงเชิดคนขับ”

“อ๋อค่ะ” เธอตอบอย่างเข้าใจก่อนเดินวนกลับไปนั่งข้างเขา

รถตู้คันหรูเคลื่อนตัวออกจากหน้าบริษัท ภายในรถตกอยู่ความเงียบ หญิงสาวนั่งชิดหน้าต่างมองบรรยากาศข้างทางจนเผลอหลับ

นรภัทรมองคนตัวเล็กนอนหลับด้วยความเอ็นดู ก่อนจะเอื้อมมือปิดผ้าม่านและอุ้มร่างบางมานั่งใกล้ตนเองบริเวณที่มีพื้นที่ว่าง แขนกำยำโอบกอดหญิงสาวด้วยความหวงแหน

“ตื่นได้แล้ว” เสียงทุ้มกระซิบข้างหูหญิงสาวเมื่อมาถึงที่หมาย

“อื้อ ถึงแล้วเหรอคะ” เสียงงัวเงียเอ่ยถามขึ้น

“อืม”

“คุณนรภัทร!!” เธอรีบขยับลุกหนีทันทีที่ลืมตาขึ้นเห็นตนเองอยู่ในอ้อมกอดเขา

“จะตกใจอะไรขนาดนั้น”

“เอ่อ ก็” เธอพูดไม่ทันจบเขาก็แทรกขึ้น

“ผมแค่เห็นว่าคุณหลับ กำลังจะกลิ้งตกจากที่นั่งก็เลยพาคุณมานั่งใกล้ผม” ชายหนุ่มแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ

“อ๋อค่ะ ขอบคุณนะคะ” เธอยิ้มแก้เขิน

“รีบตามลงมาล่ะ คืนนี้ผมมีดื่มสร้างสรรค์” ชายหนุ่มยิ้มร้ายมุมปากก่อนจะเดินลงจากรถ ทิ้งหญิงสาวไว้เพียงคนเดียว

“ค่ะ”

เสียงเพลงในผับสนั่นดังกระทบเข้าโสตประสาทปลายฟ้า หญิงสาวเดินตามหลังชายหนุ่มอย่างเงียบ ๆ โดยมีลีโอเดินตามเข้ามาไม่ห่าง

“สวัสดีครับคุณภีม” เสียงของชายหนุ่มฝ่ายตรงข้ามทักทายขึ้นเมื่อเขาและเธอนั่งลง

“สวัสดีครับคุณพล” นรภัทรยื่นมือไปทักทายชายดังกล่าว

“เลขาเหรอครับ สวยจังเลย” แววตาเจ้าชู้ของชนะพลมองปลายฟ้าไม่ห่าง

“สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อปลายฟ้า” เธอตอบเขาพร้อมส่งยิ้มอ่อน แต่ไม่ได้ยื่นมือไปทักทายคืน

“ชื่อน่ารักจังเลยนะครับ”

“ผมว่าพวกเรามาคุยเรื่องงานเถอะ” ชายหนุ่มพูดขัดจังหวะ เขาทนไม่ได้ที่ต้องเห็นชายอื่นมาขายขนมจีบแก่หญิงสาว

“ครับ ๆ”

ล่วงเวลาดึกดื่นหลังจากทุกอย่างผ่านไปด้วยดี นรภัทรเริ่มเมามายไม่ได้สติ หญิงสาวและลีโอพาเขากลับยังโรงแรมที่จองไว้

“ฝากคุณปลายฟ้า ดูแลคุณภีมด้วยนะครับ” ลีโอกล่าวขึ้นเมื่อวางเจ้านายหนุ่มลงบนเตียงนอน

“เดี๋ยวสิคะคุณลีโอ อย่าพึ่งไป” เธอพยายามตะโกนเรียกลีโอ แต่ทว่าเขากลับไม่สนใจกระทั่งลับหายไป

“ฉาน ยาง มาย เมา” เสียงร้องโวยวายคนเมาบนเตียง ทำปลายฟ้ากุมขมับ

“เฮ้อ ไม่น่าดื่มเยอะเลย” หญิงสาวถอนหายใจก่อนจะเดินมาแกะกระดุมชายหนุ่ม เพื่อต้องการเช็ดตัว

ทันใดนั้น!!

ขณะหญิงสาวกำลังจะปลดกระดุมเสื้อ จู่ ๆ นรภัทรก็ผลักร่างบางลงเตียงนอนพร้อมขึ้นคร่อม จับแขนเรียวทั้งสองข้างตรึงกับเตียงนอน คนเมาเมื่อสักครู่บัดนี้กลับมีสติสัมปชัญญะครบถ้วน

“ว้าย!! คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ” หญิงสาวเบือนหน้าไปทางอื่น

ชายหนุ่มไม่ได้สนใจเสียงร้องของหญิงสาว เขาก้มซุกไซร้บริเวณลำคอขาวเนียนพร้อมดูดจนเกิดรอยแดง

“อื้อ ปล่อยฟ้าเถอะ...” หญิงสาวพยายามอ้อนวอน เนื่องจากตอนนี้ร่างกายกำลังเสียการควบคุม

ชายหนุ่มผละออกจากลำคอระหง โน้มใบหน้าหล่อเหลาประกบเข้ากับริมฝีปากอวบอิ่ม แทรกลิ้นร้อนเข้าหาโพรงปากสาว ชิมความหวานอย่างเอร็ดอร่อย เกี่ยวพันเข้ากับลิ้นเล็กหยอกเย้าไปมา

“อื้อ อื้อ” เสียงหวานครางต่ำในลำคอ

เขาผละออกจากริมฝีปากอวบอิ่มมาหยุดยังทรวงอก มือทั้งสองฉีกเสื้อผ้าจนขาดออกเป็นสองชิ้นอย่างไม่มีชิ้นดี รีบปลดตะขอบราเชียร์แล้วโยนทิ้งแบบไม่ไยดี

“อย่ามองนะคะ” หญิงสาวยกแขนทั้งสองข้างมาปิดทรวงอกตนเองที่ตอนนี้มันตั้งตระหง่านเด่นต่อหน้าชายหนุ่ม

“อย่าห้ามกันเลย ผมต้องการคุณ” ชายหนุ่มแกะแขนเรียวออกจากทรวงอกอวบอิ่ม ก้มงับยอดปทุมถันทันที

“อื้อ อ่าส์ อ๊า” จากการโดนดูดทำให้หญิงสาว แทบไม่เป็นตัวของตัวเอง เผลอร้องครางออกมาอย่างหน้าไม่อาย

มือหนายกขึ้นมาลูบคล้ำทรวงอกอีกข้างพร้อมดูดด่ำอย่างเมามันส์กระทั่งหนำใจยอมผละออก และไล่จูบลงมายังหน้าท้องแบนเรียบ ถอดกางเกงหญิงสาวออกเหลือเพียงแต่กางเกงชั้นในลูกไม้สีขาว ขณะเขากำลังจะถอดชิ้นสุดท้ายออก แต่หยุดชะงัก

“อย่าทำอะไรฟ้าเลยนะคะ” เสียงหวานร้องขอความเมตตา

“ผมรู้ว่าคุณต้องการมัน” แล้วเขาก็ดึงชิ้นสุดท้ายออกจากร่างบาง เผยกลีบกุหลาบแรกเยิ้ม

ชายหนุ่มโน้มใบหน้าก้มลงไปทักทาย ดูดอย่างเมามันส์พร้อมเลียร่องกุหลาบสีชมพู หวังให้เธอหลั่งน้ำมธุรสแสนหวานแก่ตนเอง

“อ๊า อ๊า อื้มส์ เสียวเหลือเกินค่ะ”

“แค่นี้พึ่งเริ่มต้น”

ชายหนุ่มค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อผ้าตนเองออกทีละเม็ด ต่อด้วยกางเกงสแล็คราคาแพงโยนทิ้งลงสู่พื้นอย่างไม่ไยดี เอื้อมมือหนาไปขยี้ปุ่มกระสันสีหวานของหญิงสาวแล้วสอดแทรกนิ้วแกร่งเข้าทักทายกลีบกุหลาบหวาน ร่างบางขยับไปมาอย่างเสียวซ่าน เขาเพิ่มนิ้วแกร่งเข้าไปอีก

“อูย...ซี๊ด...” หญิงสาวแทบหมดไร้เรี่ยวแรงเต็มที เขายังคงทรมานเธอไม่เลิก

เมื่อเห็นว่าเธอมีอารมณ์ร่วมกับตนเอง ชายหนุ่มไม่รอช้าดันแท่งเอ็นขนาดใหญ่เข้าสู่กายสาว

“อ๊า...เจ็บจังเลย” เสียงหวานกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แม้จะเคยมีอะไรกับเขามาแล้ว แต่นั่นก็เป็นเรื่องในอดีตซึ่งก็ผ่านมานานมาก มือเรียวดันอกแกร่งให้ออกห่าง เธอทั้งหนัก ทั้งอึดอัดเป็นที่สุด แรงอันน้อยนิดของเธอไม่สะทกสะท้านต่อร่างกำยำแต่อย่างใด

ร่างหนายังคงดำเนินกิจกรรมร่วมรักกันต่อไป โดยยังแช่แท่งเอ็นขนาดใหญ่อยู่ในตัวหญิงสาว เพื่อให้เธอปรับสภาพกับมัน กลีบกุหลาบยังคงรัดเขาแน่นอย่างทรมาน เขาค่อย ๆ ถอดออกมาแล้วกระแทกเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็ว

“อื้ม อ่าส์ อ๊า” หญิงสาวครางด้วยความเจ็บปวดปนความเสียวซ่าน

ตลอดทั้งคืนชายหนุ่มยังตักตวงความสุขจากร่างบางไม่เลิกรา แสงจันทร์จากภายนอกสาดกระทบเข้ามาภายในห้อง สองร่างบรรเลงเพลงรักกันอย่างไม่จบสิ้น ร่างหนาขับเคลื่อนโยกย้ายเข้าออกในกายสาวเริ่มถี่รั่วมากขึ้น เบื้องล่างของเธอกลับตอดรัดเขาแน่น

“ไปพร้อมกันนะครับ” ชายหนุ่มสาวสะโพกเข้าออกด้วยจังหวะถี่รัว มือหนาจับยึดสะโพกผายไว้แน่น เร่งจังหวะตามอารมณ์พิศวาส สองร่างเกร็งกระตุก ปลดปล่อยอารมณ์ดิบเถื่อนน้ำรักมากมายฉีดเข้าพุ่งโพรงสวาทสาว

“อ๊า อ๊า ซี๊ด” ร่างบางร้องครางครวญ ปานจะขาดใจ สองร่างเกี่ยวกระหวัดกอดกายกันและกัน

เขามีความต้องการไม่รู้จักจบสิ้น กิจกรรมร่วมรักจบลงไม่รู้กี่ครั้ง สร้างความอิ่มเอมให้แก่นรภัทรผู้หิวโหย