รักแลกร้ายเลว_EP.4

การ์ฟีลด์

ผมขอยัยนั่นคบ เธอก็ตกลงคบหากับผม...ถามว่าสเป็กไหมก็ไม่ได้โดนใจอะไรขนาดนั้น เธอก็มีเสน่ห์ของเธอ แต่ผมไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้ มันจืดชืด!

แต่ก็แก้ขัดไปก่อนได้ ผมไม่ติด...แค่มีรูไม่มีหาง ผมเสร็จก็จบ! เธอสดใส อ่อนต่อโลก และหลอกง่าย!

แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงปล่อยตัวนะ เธอให้แค่จูบบาง ๆ กอด ๆ ไซ้ ๆ แต่พอผมจะเอาจริงเธอจะขัดขืนทุกที!

ซึ่งบางทีผมอยากจะหยิบเงินฟาดหน้าและถามว่าพอไหมเท่านี้ ถอดเสื้อผ้าออกซะ!! แต่ก็ไม่ได้เสียแผน!!

เธอทำตัวเหมือนผมเป็นโลกทั้งใบของเธอ คอยตาม คอยถามไถ่ ห่วงใย จนน่ารำคาญ บางทีผมเกือบหลุดลุคไป!

ไอ้ครอสยังคงตามเธออยู่...แต่เหมือนมันจะติดผู้หญิงฝรั่งที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นเธอ ๆ ก็โง่เง่าไม่รู้เรื่องอะไรหรอก! ยังไงซะ! ผมก็ต้องแย่งเธอมาก่อน ใส่ก่อนได้เปรียบ!

ผมคิดว่าจะเคลมและทิ้งซะก่อนกลับไทยอีก 1 เดือน แต่ช่วงนี้ยุ่งฉิบหาย! กาสิโนจะเปิดแล้วแต่ต้องหาเวลาไปถอนทุนคืนหน่อยกับเธอก็ลงทุนไปเยอะเหมือนกัน

“คุณอยู่ไหนคะ...” ผมกดรับสาย

“ข้างนอก” ผมเอามือโอบกอดลิซ่าที่นอนอยู่บนอก

“วันนี้คุณจะมาหาพิมพ์ไหม?” ผมแสยะยิ้ม

“คงไม่ไปอะ...พอดีผมติดธุ...อ่าาา ธุระ” ลิซ่าใช้ปากครอบครองเอ็นร้อนของผมก่อนจะมองมาด้วยสายตายั่วยวน!

“คุณเป็นอะไรคะ...”

“ปะ...เปล่า อ่าาา แค่นี้กะ...ก่อนนะ” ผมกดตัดสายและหันมาจัดการแม่เสือสาวที่ใส่ชุดคอสเพลย์โง่ ๆ นี่

“ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ปึก ๆ ๆ ๆ” ผมซอยเอวสอบเข้าไปอย่างรุนแรง

“อ๊าาาาาา ดาร์ลิงงงงง อ๊า / เพียะ!!” เธอร้องครวญครางเสียงดัง ผมฟาดมือเข้าไปที่บั้นท้ายของเธออย่างแรง

“ลิ...ซี้ดดดด อ๊าาาาา” ผมกระแทกเข้าไปจนสุดโคนก่อนจะถอดออก บ๊อก! และจับเธอหันหลังสอดใส่ทางประตูหลังที่ฟิตแน่น!

“อ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ดาร์ลิงงง / อ๊าาาา” เอาจริงถ้าไม่นับลีลา เธอก็หลวมโคกจนต้องปลดประจำการแล้ว มันยากจะรู้สึกดีนะ ผมเลยเลือกที่จะเอาทางประตูหลังที่คับแน่นมากกว่า

“อ่าาาา ซี้ดดดดด” ผมครางออกมายามผมกระแทกเอวลงไป

ผมนึกถึงแต่หน้ายัยพิมพ์นั่น หน้าตาจิ้มลิ้ม รอยยิ้มนั่น เสียงหัวเราะของเธอ หน้าอกที่กระเพื่อมเวลาเดิน บั้นท้ายงอน ๆ ผมอยากรู้จริงว่าข้างในเธอจะขาวนวลเนียนแค่ไหน!

ผมซอยเอวสอบเข้าไปก่อนจะกระตุกปล่อยน้ำรักจนเต็มถุงและชักออกมาก่อนจะเข้าไปทำความสะอาดตัว

“คุณจะหลอกเธอไปถึงเมื่อไหร่?” หลังจากผมเสร็จกิจกับลิซ่าก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

“ได้เมื่อไหร่ก็ทิ้ง!” ลิซ่าหัวเราะ

“ระวังจะไปติดใจเธอเข้านะคะ” ผมหัวเราะก่อนลิซ่าจะเขยิบเข้ามาเอาหน้าอกบดเบียดลำตัวผม

พิมพ์ใจ

เขากดวางสาย...ฉันมองโทรศัพท์ด้วยความไม่เข้าใจ บางทีเขาก็ดี บางทีเขาก็ร้าย ตั้งแต่วันที่เขาขอคบ ฉันตอบตกลง...เราก็เหมือนคู่รักทั่วไป ทานข้าว ดูหนัง ฟังเพลง

เขาเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟกต์มาก...มากจนฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง เขาจะเนรมิตทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อฉัน เขารู้ว่าฉันชอบอะไรเขาจะหามาให้...

สุดสัปดาห์เราจะไปทำบาร์บีคิวกันที่บ้านเขา...ดื่มนิดหน่อยและแยกย้ายกันกลับ เราก็เหมือนคู่รักทั่วไปแบบธรรมดานะ ป๊อปปี้เลิฟ...เขาเคยพยายามขอมีอะไรกับฉันหลายครั้ง แต่ฉันยังไม่พร้อม...

และพอฉันปฏิเสธเขาก็จะหายไปสัก 2-3 วัน ฉันก็จะต้องเป็นฝ่ายขอโทษเขาทุกครั้ง...ครั้งนี้ก็เช่นกัน

เขาดื่มมาและมาเคาะประตูที่หอฉัน ๆ เปิดรับเขาโถมตัวเข้าใส่ก่อนจะบดปากเบียดลิ้นร้อนเข้ามาไม่ทันให้ฉันได้ตั้งหลัก

เขาไม่ฟังฉันทัดทานผลักฉันลงบนโซฟาก่อนจะถอดเสื้อผ้าฉันออก

‘เดี๋ยวก่อนค่ะ!’ ฉันตะโกนออกไป เขาพ่นอังกฤษใส่ฉันไฟแลบ เขาถามฉันว่าฉันไม่รักเขาหรอก!

‘พิมพ์รักฟิว...แต่พิมพ์ยังไม่พร้อม’

‘พร้อมคืออะไร!!’ เขาหัวเสียมาก

‘ตะ...แต่งงาน ถ้าฟิวรับปากว่าจะแต่งงานกับพิมพ์ ๆ จะให้ในสิ่งที่ฟิวต้องการ’ เขาแสยะยิ้ม!

‘ได้! กลับไทยค่อยแต่ง! ตอนนี้เอาก่อน!!’ และเขาก็ถาตัวลงมาทับฉัน เขาถอดกางเกงในจีสตริงฉันออก