บทที่ 9 ความมั่นคง?

โรงพยาบาล

เพลิง ตั้งเจริญกุล มาเฟียใหญ่ผู้มีทั้งเงินและอำนาจ ตลอดชีวิตของเขาทุ่มเทไปกับการทำธุรกิจ แต่สุดท้ายก็ต้องมานั่งกินนอนกินอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะป่วยเป็นโรคหัวใจ แถมยังมีโรคแทรกซ้อนอื่นๆ เลยต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิด ที่ผ่านมาเขาทอดทิ้งภรรยาผู้เป็นที่รักและลูกสาวไว้ข้างหลัง ไม่เคยมีเวลาให้ เพราะคิดว่าความมั่นคงและเงินจะเติมเต็มทุกอย่าง ในตอนที่ความตายวิ่งเข้าหา…ในตอนที่ต้องเสียภรรยาไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ เขาจึงได้รู้ว่าทำพลาดไป แต่มันก็ไม่อาจย้อนไปแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว และสิ่งเดียวที่เขาตั้งใจอยากจะทำก่อนตายก็คือ…มอบความมั่นคงให้กับลูกสาวเพียงคนเดียว

ต่อให้ลึกๆเขาจะรู้ดีอยู่แล้วว่าความมั่นคงมันไม่มีอยู่จริง

“ป๋าเป็นยังไงบ้างคะ?” ซากูระเอ่ยถาม ขณะที่นั่งดื่มชากับผู้เป็นพ่ออยู่ในห้องพักฟื้นผู้ป่วยวีไอพี

“จะเป็นยังไงล่ะ…ก็แค่รอวันตาย”

“ป๋าไม่ตายหรอก เดี๋ยวก็หายแล้ว”

“ถ้ามันจะหายกันง่ายๆ ป๋าคงไม่ต้องมานอนเล่นอยู่โรงพยาบาลเป็นปีแบบนี้หรอก”

“…” ซากูระได้แต่เงียบ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรเพื่อให้พ่อรู้สึกดีขึ้น

“ผู้อาวุโสมาเยี่ยมป๋าเมื่อวาน…พวกเขากังวลในการบริหารของลูก”

“พวกเขาแก่แล้ว กังวลไม่เข้าเรื่อง”

“ซากูระ H.O.T เปิดมาห้าสิบปี ตั้งแต่รุ่นปู่ลูก ไม่เคยขาดทุน แต่นี่…สามเดือนแล้วนะที่บัญชีมีตัวแดง”

“ช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดี ป๋าก็รู้”

“เราผ่านมาได้ทุกยุค ผู้อาวุโสอยากให้ลูกวางมือ…ป๋าเองก็คิดแบบนั้น”

“ป๋า?!”

“แต่งงานซะ แล้วย้ายกลับไปลอนดอน”

“ไหนป๋าบอกว่าจะให้หนูเลือก?! ป๋าก็รู้ว่าหนูไม่อยากแต่งงาน! หนูไม่เคยเจอหน้าเขาด้วยซ้ำจะแต่งงานกันได้ยังไง?!”

“ก็ลองไปเจอเขาสักครั้งสิ…ลูกอาจจะชอบเขา”

“ไม่! ถ้าจะแต่งงานกับใครสักคน หนูอยากเลือกด้วยตัวเอง!”

“หกเดือนแล้วที่ลูกเข้ามาคุมธุรกิจ ที่บอกว่าจะทำให้ดี…สุดท้ายก็ทำไม่ได้”

“ก็มันเพิ่งจะหกเดือนเอง! หนูขอเวลาอีกสามเดือน…แค่สามเดือนป๋า ครบสามเดือนเมื่อไหร่ ถ้าหนูยังทำให้คลับเรากลับมามีกำไรไม่ได้ หนูถึงจะยอมแต่งงาน”

“รู้ใช่ไหมว่าป๋าเกลียดพวกไม่รักษาคำพูดตัวเอง?”

“…” ซากูระนิ่งเงียบ เธอรู้ดีกว่าใครว่าพ่อของเธอเป็นยังไง และเธอมั่นใจ…ว่าเธอจะทำให้ H.O.T กลับมามีกำไรได้อีกครั้ง

ซากูระมองออกไปนอกกระจก ขณะที่รถยนต์กันกระสุนวิ่งด้วยความเร็วสูงบนถนนสายยาว เธอต้องทำอะไรสักอย่าง…เวลาสามเดือนมันไม่ได้ยาวนาน รั้งรออะไรไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เธอต้องทำทุกอย่าง ต้องทำทุกทางให้ SET ZERO เจ๊งและปิดตัวลง

“ส่งคนของเราเข้าไปทำงานที่คลับนั้น” ซากูระเอ่ยกับอี้ที่ทำหน้าที่ขับรถ

“คุณหนู…วงการเราไม่ทำแบบนี้”

“ซากูระไม่สน!”

“มันเสี่ยงมาก ถ้าฝั่งนั้นจับได้…อาจมีปัญหาระหว่างสองแก๊ง”

“ก็อย่าให้โดนจับได้สิ” งานนี้…หากไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอาด้วยกล ต่อให้จะถูกตราหน้าว่าเป็นพวกขี้โกงลอบแทงข้างหลัง ซากูระก็จะน้อมรับแต่โดยดี ยังไงก็ดีกว่าต้องแต่งงานอยู่แล้ว

SET ZERO

“ผมรู้ว่าคุณต้องมา” อาเธอร์เดินเข้ามานั่งที่บาร์พร้อมกับรอยยิ้ม ที่จริงเขาเห็นซากูระมานั่งดื่มอยู่พักใหญ่แล้ว แต่เพราะอยากเล่นเกมความอดทน เลยปล่อยให้เธอรอ

“ฉันมารอคุณครึ่งชั่วโมงแล้ว…”

“ทำไมไม่โทรมาล่ะ?”

“ก็เรายังไม่ได้แลกเบอร์กันนี่”

“บางทีมันอาจเป็นแผน” อาเธอร์แกล้งทำเป็นพูด

“แผนเหรอ? แผนของใครคะ? คุณหรือฉัน?”

“แผนของผมครับ…ถ้าแลกเบอร์กับคุณเมื่อเช้า คืนนี้คุณคงไม่มาแล้วผมก็อาจจะไม่เจอคุณอีก”

“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ?”

“ไม่รู้สิ ช่วงบ่ายคุณอาจจะไปเจอใครสักคนที่ถูกใจ…อื้อ!” ซากูระไม่ปล่อยให้อาเธอร์ได้พูดต่อจนจบประโยค เธอโน้มรอบคอเขาเข้ามาประกบปากจูบ โดยไม่สนว่าจะมีใครมองมา

“ตอนนี้คุณเป็นคนเดียวที่ฉันถูกใจ” เอ่ยเสียงแผ่ว ส่งสายตาเย้ายวนชวนให้ลุ่มหลง

“อย่าทำให้ผมหลง…ไม่งั้นผมจะเกาะติดคุณไม่ปล่อย” ในเมื่อเธอยั่วเขา ในเมื่อเธอต้องการจะเข้ามาหลอกให้เขาตายใจ เขาก็พร้อมที่จะแกล้งโง่

“หืม…ไหนว่ารักคนยากไง?”

“ยากแค่กับบางคน”

“คืนนี้ฉันว่างนะ” ช่วยหลงเธอทีเถอะ เธออยากให้เขาหลงเธอจนหัวปักหัวปำแล้วหน้ามืดให้สิ่งที่เธอต้องการ ในเมื่อเสียตัวให้เขาไปแล้ว จะต้องเสียอีกสักสี่ห้ารอบจะเป็นอะไรไป

“ติดใจเหรอ?”

“มากที่สุด”

“แล้วพี่ชายคุณจะไม่มาตามที่นี่อีกเหรอ? ผมไม่อยากมีปัญหานะ”

“ไม่แล้วล่ะ ฉันคุยกับเขาแล้ว แล้วฉันก็โตแล้วนะ จะไปนอนค้างห้องผู้ชายที่ไหนก็ได้”

“เสียดายจัง คืนนี้ผมไม่ว่าง” แผนการต้องพังทลายลงเมื่ออาเธอร์ทำท่าจะปฏิเสธ

“ไม่เอาน่ะ…ฉันมาหาคุณถึงที่เลยนะอาเธอร์” แต่ซากูระยอมไม่ได้ เธอไม่ยอมถูกเท รีบโน้มตัวเข้าไปแนบชิด วางมือลงบนหน้าขาชายหนุ่ม แล้วลูบไปมา ลูบช้าๆใกล้ๆจุดสั่นไหวของเขา

“อย่ายั่วครับ ผมมีนัดแล้วจริงๆ”

“ยกเลิกนัดไปก่อน คืนนี้ฉันต้องการคุณ”

“ต้องการผม?”

“ได้โปรด…ฉันต้องการจริงๆอาเธอร์” มันน่าอาย น่าอายอย่างถึงที่สุด ใครจะคิดว่าลูกสาวมาเฟียอย่างเธอกำลังร้องขอให้ผู้ชายมานอนด้วย

“แล้วผมจะได้อะไรครับ?”

“หืม?”

“เราต้องแลกเปลี่ยนกันสิ จะให้ผมยกเลิกนัด…คุณก็ต้องมีอะไรมาแลก”

“ตัวฉันไง…”

“คุณก็ได้ตัวผม”

“งั้นคุณอยากได้อะไรคะ?”

“อะไรก็ได้ที่มันคุ้มค่ากับการที่ผมต้องยกเลิกนัดสำคัญ”

“งั้น…เสร็จในปากฉันเป็นยังไงคะ?” บ้าไปแล้วแน่ๆ ซากูระได้แต่ก่นด่าตัวเองในใจ เริ่มต้องคิดหนักแล้วว่าเธอโง่เสียยิ่งกว่าโง่ ที่ยื่นข้อเสนออันแสนเปลืองตัวออกไปแบบนั้น

“…”

“ว่าไงคะ? เรื่องแบบนั้น…เป็นความชอบของผู้ชายไม่ใช่เหรอ?”

“ก็ใช่ครับ…แต่…”

“อาเธอร์…ถ้าคุณปฏิเสธ ฉันคงจะหน้าแตกยับเยิน แล้วคงอายมากจนไม่กล้ามาเจอคุณอีก”

“หึ!” จอมวายร้ายในคราบพระเอกแสนสุขุมลอบยิ้ม เขาหรือที่มีนัดสำคัญ…เปล่าเลย ที่จริงคืนนี้เขาวางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะลากเธอไปกินบนเตียง แล้วเธอก็ติดกับดักของตัวเอง มายื่นข้อเสนอที่น่าตื่นเต้นให้เขาเองถึงที่… “คุณพูดมาแบบนี้…แล้วผมจะกล้าปฏิเสธอะไรได้ล่ะ”