บทที่ 8 รู้เธอหลอก…แต่เต็มใจให้หลอก

ครืด ครืด ครืด

เสียงเรียกเข้าดังขึ้นที่โทรศัพท์มือถือของอาเธอร์ พอคว้ามันขึ้นมารับสายในทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของคิริน

“อืม”

[อี้มาตามซากูระที่คลับ]

“อืม”

[เอาตัวยัยนั่นไปคืน…กูว่างานนี้ฝั่งนั้นมีแผนจริงๆ]

“โอเค”

“ฉันมีสิทธิ์ถามไหมว่าใครโทรมา?” ซากูระเอ่ยถามเมื่ออาเธอร์วางสาย

“ที่จริงก็ไม่มีครับ แต่ผมบอกได้”

“ใครคะ?”

“คิริน หุ้นส่วนแล้วก็เพื่อนรักผมน่ะ มันโทรมาบอกว่าพี่ชายคุณไปตามหาคุณที่คลับ”

“หะ?!”

“?” อาเธอร์หรี่ตามองท่าทีตกใจจนสะดุ้งของซากูระ

“ละ…แล้วเขาทำอะไรไหม? แบบว่า…เพื่อนคุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”

“คิดว่าไม่นะ ไม่งั้นมันคงไม่โทรมา”

“ฉันต้องกลับแล้วล่ะ ต้องกลับแล้วจริงๆ” ว่าแล้วร่างบางเปลือยเปล่าก็รีบวิ่งลงจากเตียง งานนี้ถ้าอี้รู้ว่าเธออยู่กับอาเธอร์ทั้งคืนจนถึงเช้า แถมยังเสียตัวให้เขา รับรองได้เลยว่าอาเธอร์จะเหลือแค่ชื่อแน่นอน…

SET ZERO

หลังจากที่ยอมปล่อยซากูระกลับไป อาเธอร์ก็เข้ามาทำงานที่คลับ อีกหนึ่งเดือนจะมีปาร์ตี้พิเศษเกิดขึ้น เขาเชื่อว่ามันจะทำให้คลับขยายฐานลูกค้าและทำกำไรให้สูงได้อีก ขณะที่กำลังอ่านกิจกรรมที่ฝ่ายการตลาดเขียนมาให้ คิรินก็เดินเข้ามาในห้องทำงานของเขาพร้อมบุหรี่ที่คีบอยู่ในปาก

“จัดไปหนักเลยสิมึง?”

“อี้ว่าไงบ้าง?” อาเธอร์ไม่ตอบคำถามของเพื่อนรัก แต่ตั้งคำถามใหม่ขึ้นแทน

“หัวร้อน จะชักปืนมายิงกูด้วย”

“แต่ก็ไม่ทำ…แสดงว่าต้องมีบางอย่างที่กลัวอยู่”

“กูก็คิดแบบนั้น ลูกน้องมาเฟียใหญ่อย่างเพลิง มาหากูถึงที่แต่กลับไม่พาลูกน้องมา ทั้งๆที่คุณหนูของบ้านหายไปทั้งคืน…งานนี้มีเรื่องสนุกแน่ มึงเตรียมตัวไว้ได้เลย”

“ตอนนี้ถ้าให้กูเดา…อาจมีเรื่องกับเพลิงหรือไม่ก็คลับ H.O.T”

“มีแน่ เราแย่งลูกค้าเขาไง แล้วซากูระเป็นไง? แบไต๋ออกมาบ้างไหม?”

“เยอะ ยัยนั่น…อาจจะฉลาดกับคนอื่น แต่ไม่ใช่กับกู”

“ตกลงว่าเด็ดไหม?”

“ไม่ต้องรู้ทุกเรื่องก็ได้…”

“ขอลองบ้างดิ”

“ไม่ให้!”

“เห้ย! ทำไมหวงกับเพื่อนวะ?!” เพื่อนรักสองคนนี้ไม่เคยมีปัญหากันเรื่องผู้หญิง ไม่ใช่แค่เพราะมีสเป็กที่ต่างกัน แต่พวกเขา…รักกันมากเกินกว่าที่จะแย่งผู้หญิงกัน

“ยัยนั่นพูดเรื่องหุ้น เป็นไปได้ไหมว่าอยากมาร่วมหุ้นกับเรา?” อาเธอร์วิเคราะห์

“ร่วมหุ้นเหรอ? กูว่าไม่นะ มาเฟีย…ถ้าอยากได้อะไร จะต้องเอามาเป็นเจ้าของทั้งหมด ไม่แบ่งความรวยให้ใครง่ายๆหรอก”

“แสดงว่าที่เข้าหากูเพราะอยากได้คลับน่ะสิ?”

“ก็เป็นไปได้”

“หรือไม่ก็อยากทำให้เจ๊ง…เพราะถ้าเป็นกู ก็คงอยากกำจัดคู่แข่ง” อาเธอร์กำลังเข้าใกล้ความจริง แต่เขาไม่คิดว่าซากูระจะยอมเสียตัวแค่เพราะอยากได้คลับ มันคงต้องมีอะไรมากกว่านั้น

“เอาไว้กูจะลองสืบดู งานนี้น่าจะต้องใช้เส้นพ่อว่ะ” คิรินว่า

“ไหนบอกว่าไม่อยากข้องเกี่ยว?”

“ก็ไม่ได้ไปข้องเกี่ยว…แค่เอาชื่อมาใช้”

Safe House

ซากูระกลับมาที่เซฟเฮาส์ในสภาพอิดโรย ชุดที่สวมคือเสื้อยืดตัวโคล่งสีขาวกับกางเกงยีนของอาเธอร์ที่ม้วนเอวหลายทบ และเมื่อเท้าเล็กเหยียบเข้ามาในตัวบ้าน สิ่งแรกที่เธอได้เจอก็คือสายตาเป็นห่วงของอี้

“คุณหนูหายไปไหนมาทั้งคืนครับ?”

“เอ่อ…”

“ผมตามหาคุณหนูจนทั่ว แต่ทำอะไรไม่ได้มากเพราะกลัวว่าพวกผู้อาวุโสจะรู้”

“พี่อี้ก็เลยไปที่คลับนั้น…”

“ครับ แต่ผมไม่ได้ทำอะไร ตกลงว่าคุณหนูหายไปไหนมาครับ?”

“ซากูระไปค้างกับเพื่อนค่ะ คุยกันทั้งคืนจนไม่ได้นอน…ขอขึ้นไปพักหน่อยนะ” เธอพยายามจะเดินเลี่ยง แต่แล้วอี้ก็รั้งเธอไว้ด้วยคำถาม

“เพื่อนคนไหนครับ? เท่าที่ผมรู้…คุณหนูไม่มีเพื่อนที่เมืองไทยเลยสักคน แถม…ชุดที่ใส่เมื่อวานก็ไม่ใช่ชุดนี้ แล้วรถของคุณหนูก็จอดอยู่ที่คลับนั้น เมื่อคืนนี้คุณหนูไปกับอาเธอร์ใช่ไหม?”

“พี่อี้!”

“ผมเป็นห่วง…กลัวว่าสุดท้ายแล้วคุณหนูจะได้ไม่คุ้มกับสิ่งที่เสียไป” อี้พูดเหมือนว่าเขารู้ว่าซากูระได้เสียอะไรไปแล้ว

“ซากูระยังไม่ได้เสียอะไรไปทั้งนั้น! หรือต่อให้เสีย…ถ้ามันแลกได้กับอิสระ ถ้าแค่ไม่ต้องแต่งงานกับคนที่ไม่อยากแต่งด้วย มันก็คุ้มแน่นอน”

“…”

“พี่อี้ไม่ต้องห่วง ซากูระโตแล้ว”

“ผมไม่ได้ห่วงเพราะคิดว่าคุณหนูยังเด็ก…” ที่ห่วงเพราะเขารักเธอ เป็นรักที่ไม่อาจเอื้อม เป็นความรักที่ทำได้เพียงเฝ้ามองเธอเติบโต

“บ่ายนี้ซากูระจะไปเยี่ยมป๋า…เตรียมรถให้ด้วยนะ” และซากูระไม่เคยรับรู้ได้ถึงความรักนั้นเลยแม้เพียงนิด

“ครับ”

ร่างบางทิ้งตัวลงนอนบนเตียงลูกไม้ ถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยล้า อดคิดไม่ได้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ แค่เพราะไม่อยากแต่งงาน…แค่เพราะต้องทำให้คลับมีกำไรขึ้นมา เธอถึงขั้นต้องเสียตัวให้ผู้ชายที่เจอได้เพียงวันเดียวเชียวหรือ?

ครืด ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ซากูระรับสายด้วยความแปลกใจ

“คริสตัล?” คริสตัล หลิว ชื่อเพื่อนรักลูกครึ่งไทย ฮ่องกง อเมริกันของซากูระ

[แกเงียบไปฉันเลยคิดถึง]

“เดี๋ยวนะ เมืองไทยสิบเอ็ดโมง ลอนดอนก็ต้องตีห้า แกไม่ใช่คนตื่นเช้า”

[ใครว่าฉันอยู่ลอนดอน?]

“แล้วแกอยู่ไหน?”

[ฮ่องกงย่ะ วางแผนว่าเดือนหน้าคงจะได้ไปเมืองไทย]

“เริ่ด! ฉันอยากเจอเพื่อน…อยากเจอใครสักคนที่ระบายได้”

[อะ มีเรื่องแน่นอน]

“มีสิ มีเยอะด้วย และฉันจะสติแตกอยู่แล้วคริสตัล”

[โอเค…ใจเย็นเพื่อน ไม่มีอะไรแย่เท่ากับการที่ยัยหัวโบราณอย่างแกไปมีวันไนท์กับผู้ชายแปลกหน้าแล้วล่ะ]

“ชิท!”

[โอว์…ไม่เอานะ อย่าบอกฉัน…ว่าแกทำมันจริงๆ]

“ให้ตายเถอะคริส…”

[เขาเป็นใคร? หล่อไหม? เซ็กซี่หรือเปล่า?]

“แกสนใจแค่นั้นเองเหรอ?”

[ก็แล้วจะต้องสนใจอะไร? นี่มันยุคสมัยไหนแล้วบลอส…] บลอสหรือบลอสซั่ม คือ Cherry Blossom ที่แปลว่าดอกซากูระ เป็นชื่อที่คริสตัลใช้เรียกเพื่อนรัก

“มันก็ใช่…ถ้าฉันแค่นอนกับผู้ชายสักคน ก็คงไม่ประสาทเสียแบบนี้”

[แล้วเขาเป็นใคร?]

“คู่แข่งทางธุรกิจ”

[โอเค…ฉันจะรีบเคลียร์งานแล้วไปเมืองไทยให้เร็วที่สุด ถึงตอนนั้นแกต้องเล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง]