หนักใจ(8)

แพน talk

ฉันตกใจมากที่พ่อกับแม่บอกทางพี่ซันว่าจะยอมความเมื่อพี่ซันยอมที่จะหมั้นกับฉัน ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้ฉันก็ขอร้องให้พ่อกับแม่ถอนแจ้งความแต่ท่านไม่ยอม เพราะท่านต้องการให้พี่ซันรับผิดชอบฉัน ทั้งที่ฉันนี้แหละที่เป็นคนเข้าหาพี่ซันก่อน

ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย ตอนที่ไปศาลพี่ซันก็มองฉันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เขาคงจะโกรธและเกลียดฉันมาก พอกลับมาจากศาลฉันก็ขึ้นห้องเพื่อไปอ่านหนังสือเพราะอาทิตย์หน้าฉันจะต้องเข้าสอบแล้ว

ตัดมาวันที่ฉันจะต้องเข้าสอบ ไมเคิลขับรถมารับฉันแต่เช้าเพื่อจะได้ไปสอบพร้อมกัน

พอไปถึงก็พบกับโบว์ที่ยืนรอฉันกับไมเคิลอยู่ ซึ่งจำนวนคนเยอะมากๆต่างก็อยากจะเข้ามหาวิทยาลัยนี้

"จะสู้เขาได้ไหมเนี่ย" โบว์พึมพำขึ้น

"ต้องได้สิ" ฉันพูดพลางเอื้อมมือไปลูบที่ไหล่ของโบว์

การสอบผ่านพ้นไปด้วยดี จากนี้ก็แค่รอลุ้นว่าจะผ่านไหม ....

................

ซัน talk

ผมตื่นมาในตอนเช้า พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็รีบออกมาจากห้อง เพื่อจะไปที่บริษัทพบว่าพ่อนั่งอยู่ที่บนโซฟารับแขก ท่านแหงนหน้าขึ้นมองมาที่ผม

"แกไปคุยกับทางนั้นหรือยัง"พ่อเอ่ยถาม

"คุย ? เรื่อง?"ผมย้อนถามท่าน

"เรื่องที่จะไปหมั้นกับลูกสาวเขาไง"พ่อตอบกลับมา

"ผมบอกไปแล้วไง ว่ายังไงผมก็จะไม่หมั้นกับยัยเด็กนั้นแน่ๆ"

"ถ้าแกไม่ไปคุยฉันจะไปคุยเอง"พ่อไม่ฟังผมเลย ท่านยังคงยืนยันที่จะให้ผมหมั้นกับแพนให้ได้ ผมพ่นลมหายใจหนักๆแล้วเดินออกมา พอมาถึงที่บริษัทก็แวะกินข้าวที่ร้านประจำก่อนที่จะไปนั่งสูบบุหรี่ แล้วขึ้นไปทำงาน ก็เจอทุกคนยังคงนั่งทำงานเงียบๆ ต่างหน้าตาเคร่งเครียดกันน่าดู ยิ่งไอ้ณัฐ เดาได้เลยว่าคงจะทะเลาะกับหยกมาแน่ๆ ผมไม่ได้สนใจ นั่งทำงานของตัวเองต่อไป จนกระทั่งเลิกงาน ไอ้หมูเดินออกมาก่อน ต่อด้วยไอ้ณัฐที่ดูค่อนข้างรีบร้อน คงจะไปง้อหยก ส่วนผมเมื่อเก็บเอกสารเรียบร้อย พบว่ามีเอกสารฉบับหนึ่งที่ต้องไปให้คุณนิกกี้ จึงถือไปที่ชั้นของคุณนิกกี้ที่ห้องทำงาน

"เรื่องเด็กผมจัดการให้คุณแล้ว" ผมยังไม่ทันได้เปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงคนสองคนกำลังคุยกันอยู่ ผมจึงเอี่ยงหูฟัง ซึ่งประตูห้องของก็แง้มไว้นิดหนึ่ง จึงสอดสายตาดู เป็นคุณนิกกี้กับไอ้หมูที่นั่งคุยกันอยู่

"คุณจัดการยังไง" เสียงของไอ้หมู

"ก็ให้ไอ้ณัฐรับเป็นพ่อเด็กไป" คุณนิกกี้ตอบกลับ

"มันจะยอมเหรอ มันไม่ใช่คนโง่นะ" ผมสะตั้นเลย ความจริงปรากฏแล้ว เด็กในท้องของคุณปุ้ยเป็นลูกไอ้หมู

"จะไม่ยอมได้ยังไง ผมบอกให้ปุ้ยพาพ่อแม่ไปที่บ้านไอ้ณัฐแล้ว" คำพูดของคุณนิกกี้ทำให้ผมถึงกับอึ้ง

-ไอ้ณัฐซวยแล้ว- ผมสบถออกมาเบาๆ และต้องเบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นทั้งสองคนกำลังจูบแลกลิ้นกัน

-เชี้ย- ผมสบถคำหยาบออกมาทันที และรีบล้วงโทรศัพท์ขึ้นมา ถ่ายวีดีโอทั้งสองคนที่กำลังจะโบ๊ะบ๊ะกัน ผมนี้แทบอ้วกแต่ก็ทนดูจนจบ เหมือนคนโรคจิต พอทั้งสองเสร็จกิจผมก็รีบเดินออกมา

"เรื่องนี้ ไอ้ณัฐต้องรู้" ผมรีบขับรถมาที่ร้าน แล้วโทรหาไอ้ณัฐทันที

"ไอ้ณัฐ กูมีเรื่องสำคัญจะบอกมึง"

(เรื่องอะไรว่ะ)

"มึงมาหากูที่ร้าน ด่วนเลย"

(มึงมีอะไร ก็พูดมาเลย กูจะไปตามเมีย)

"หยกนะเหรอ? เอาไว้ก่อนมึงรีบมาด่วน"

ผมต้องการให้มันรู้เรื่องนี้ก่อน จึงพูดปัดๆไป

เวลาไม่นานไอ้ณัฐก็มา

"มีอะไรก็พูดมา ถ้าไม่สำคัญกูเผาร้านมึงแน่"

"ใจเย็นๆ ไอ้ณัฐ เรื่องที่กูจะบอกมึงสำคัญจริงๆ"

"ว่ามา"

"กูไปเห็นอะไรดีๆมา มึงรู้แล้วเหยียบไว้เลยนะ"

"อะไรล่ะ พูดมาสิว่ะลีลาฉิบหาย"ไอ้ณัฐพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์นัก

"คือ กูไปเห็น คุณนิกกี้กับไอ้หมู เอ่อ...โบ๊ะบ๊ะกัน" สิ้นคำพูดของผม ไอ้ณัฐถึงกับจะตกเก้าอี้

"ห๊ะ มึงว่าไงนะ" มันถามผมอีกรอบ สีหน้าตื่นตกใจ

"สองคนนั้นมีอะไรกัน ตอนกูเห็นก็ตกใจเหมือนมึงนี้แหละ"

"ใครรุก ใครรับ"ไอ้ณัฐถามขึ้นด้วยความอยากรู้

"ไอ้หมูรุก ส่วนคุณนิกกี้ก็..."

"ไม่ต้องพูดละ กูจะอ้วก ไอ้เวรเอ้ย กูสงสัยมานานแล้ว ทำไมไอ้นิกกี้มันไม่มีแฟนสักที แล้วกูไม่เคยเห็นมันมั่วกับผู้หญิงคนไหนด้วย ก็เห็นมีแต่หยกที่มัน..." ไอ้ณัฐพูดพลางคิดอะไรบางอย่าง

ผมก็ได้บอกมันเรื่องเด็กในท้องของปุ้ย ว่าจริงๆแล้วเป็นลูกไอ้หมู ไอ้ณัฐออกอาการโมโหมาก

"ทำไมกูมีแต่เพื่อนชั่วๆว่ะ"ไอ้ณัฐพึมพำออกมา

"เว้นกูสักคนเหอะ" ผมสวน

"เหรอ กูไม่อยากจะพูดตัวมึงอ่ะโคตรชั่วเลย ไอ้คดีพรากผู้เยาว์ไปถึงไหนแล้ว " คำพูดที่ไอ้ณัฐสวนกลับมา ผมนี้จี๊ดเลย

"เออๆ กูแค่พลาดไอ้สัส อีกอย่างกูก็คิดว่าน้องอายุ20แล้ว" ผมตอบกลับพร้อมพ่นลมหายใจหนักๆ เมื่อนึกถึงเรื่องนั้น เพราะพ่อกำลังจะให้ผมหมั้นกับเด็กคนนั้น ผมกลุ้มใจมากกับเรื่องนี้ แต่ยังไม่ได้บอกใคร แม้แต่ไอ้ณัฐ เพราะเรื่องของมันก็คงจะปวดหัวมากแล้ว