ไม่มีทาง(7)

ซัน talk

ณ.โรงแรมหรูใกล้ๆกับร้านของผม มันสร้างได้เหมาะมาก ซึ่งทำให้ผมไม่ต้องไปไกล ผม ไอ้ณัฐ ,ไอ้หมูเคยมาใช้บริการบ่อยๆ เรียกว่าเป็นแขกประจำ เจ้าของโรงแรมจึงแต่งตั้งให้พวกผม เป็นแขก วีไอพี เลย

ผมพาแจงเข้ามาในห้องก่อนที่จะผลักเธอลงไปที่บนเตียงนุ่ม แล้วค่อยปลดกระดุมเสื้อที่ละเม็ดๆ ในขณะที่เธอก็จัดการเสื้อผ้าตัวเองเช่นกัน ผมล้มลงทับร่างบางทันทีหลังจากถอดเสื้อเสร็จแล้ว แล้วใช้จมูกสูดดมไปที่ซอกคอขาวทั้งสองข้าง มือของสาวร่างบางกอดรัดผมแน่น ผมละจากจูบก็ปลดเปลื้องบราเชียร์กับกับแพนตี้ตัวจิ๋วของเธอออก ก่อนที่จะหยิบถุงฟอยด์ที่พกมาฉีกแล้วสวมใส่แก่นกายของตัวเอง จากนั่นก็คงไม่ต้องอธิบายว่าผมทำอะไรกับน้องเขา

พอผมเสร็จกิจกับน้องก็ขับรถมาส่งเธอที่ร้านเพื่อเธอจะต้องมาเอารถ ผมไม่ลืมที่จะให้เงินเธอ แล้วผมก็ขับรถมายังที่บ้านพักผ่อน ตอนเช้าเสียงแม่เรียกและเคาะประตูเสียงดังลั่น

"ซันลูก ตื่น ซัน ตื่น ไอ้ซันตื่น"

"ครับๆๆ" ผมตะโกนตอบกลับ ก่อนที่จะหยัดกายลุกลงจากเตียงเพื่อไปเปิดประตู

"ทำไมปลุกแต่เช้า " ผมพูดขึ้นพลางใช้มือขยี้ตา

"วันนี้ต้องไปที่ศาล" แม่ตอบกลับมา ผมนี้ถึงกับเบิกตากว้างขึ้น

"ไปศาล!"

"ก็ใช่นะสิ รับอาบน้ำแต่งตัวเลย ดีนะที่พ่อแกไปทำงานต่างจังหวัดไม่งั้นแกละก็ พ่อได้ไล่เตะแกแน่" แม่บ่นพึมพำก่อนที่จะเดินไป ใช่ครับพ่อของผมค่อนข้างจะดุ ถ้าพ่อรู้เรื่องนี้ผมคงไม่ใช่แค่โดนเตะ น่าจะโดนพ่อคัดชื่อออกจากทะเบียนบ้านแน่ๆ ผมรีบปิดประตูแล้วจัดการอาบน้ำทำธุระส่วนตัวทันที

พอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็รีบลงมาที่ชั้นล่าง เห็นแม่เตรียมเอกสารใส่ซองแล้วแหงนหน้ามองมาที่ผม

"ไปกันเถอะ เดี๋ยวสาย" แม่พูดพร้อมกับเดินนำหน้าไปที่รถ

"แม่จะไปด้วย?" ผมพูดพร้อมเดินตามหลังแม่ของมา

"ก็ใช่นะสิ ฉันจะต้องไปปรามแก เดี๋ยวไปพูดอะไรให้ฝ่ายนั้นไม่พอใจ เขาไม่ยอมความแกจะแย่"

"ผมโตแล้วนะแม่ ไปแบบนี้ผมอายเขา"

"แกนี้นะโต โตแต่ตัว สมองอย่างกับเด็กสามขวบ"

"โธ่ แม่!" แม่ไม่สนใจเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อย

พอไปถึงที่ศาลก็พบกับพ่อ แม่แพน และตัวของเธอ แม่สะกิดผมให้ยกมือไหว้ ทนายที่แม่จ้างก็มาพอดี ส่วนทนายฝั่งนั่นก็ได้มาคุยกับทนายของผม

"ถ้าจะให้ยอมความ ทางนั้นเขาต้องการให้คุณซันหมั้นกับลูกสาวของเขา"ทนายพูดขึ้นหลังจากไปเคลียร์กับฝั่งนั้นมา

"ไม่มีทาง" ผมตอบอย่างไม่ต้องคิด ผมไม่มีทางที่จะหมั้นกับเด็กกะโปโลนั้นเด็ดขาด

"ถ้าแกไม่ยอมก็ติดคุกไป"แม่พูดขึ้น

"เรื่องนี้เดี๋ยวผมจัดการเอง" ผมบอกกับแม่แล้วเหลือบไปมองเด็กแพนที่นั่งอยู่อีกฝั่งข้างพ่อกับแม่ของเธอ เห็นแล้วก็หมั่นไส้นัก มาหลอกให้ผมมีอะไรด้วยแล้วจะจับผมหมั้น ฝันไปเถอะ

ทางศาลให้มีการสอบสวนอีกรอบ พอเสร็จทุกอย่างผมขับรถมาส่งแม่ที่บ้าน ก็พบกับพ่อที่นั่งอยู่บนโซฟา ผมนี้หัวใจแทบหลุดออกมาเมื่อพ่อกำลังเปิดอ่านซองหมายศาลอยู่ พอผมกับแม่เดินเข้าไป พ่อแหงนหน้ามองเราทั้งสอง

"ใครจะเป็นคนอธิบายให้ฉันฟัง" พ่อพูดเสียงทุ้มพร้อมกับชูหมายศาลขึ้น

"ผม"

"งั้นก็พูดมา มันเกิดอะไรขึ้น"พ่อพูดเสียงเรียบ ผมนั่งลงตรงข้ามท่านแล้วก็เล่าเเรื่องทุกอย่างให้พ่อฟัง พ่อนั่งกัดกรามกรอดๆ ผมนี้ขนลุกเลย

"หมั้นกับน้องเขาซะ"พ่อพูดเสียงเรียบ

"ไม่ ผมไม่หมั้น" ผมสวนขึ้นทันควัน

"แกจะต้องหมั้นกับน้อง นี้คือคำสั่ง" พ่อพูดขึ้นพลางปาหมายศาลใส่หน้าผมก่อนที่จะลุกขึ้นจากโซฟาเดินออกไป ผมได้แต่มองหน้าแม่ เพื่อส่งซิกให้แม่ไปคุยกับพ่อ

ผมขับรถมายังที่บริษัทอย่างไม่สบอารมณ์ พอจอดรถสนิทก็พบกับไอ้ณัฐ ไอ้หมูนั่งสูบบุหรี่อยู่

"ไอ้ซันทำไมเพิ่งมาว่ะ"ไอ้หมูเอ่ยทัก ผมไม่ตอบเลือกที่จะหยิบบุหรี่มาสูบ

"ไปศาล?" ไอ้ณัฐขมวดคิ้วเอ่ยถาม

"เออ"ผมตอบกลับไปสั้นๆ

"เขาว่าอย่างไรบ้าง ตกลงติดกี่ปี ติดเมื่อไหร่"อันนี้ไอ้หมูพูด

"ไอ้สัสหมู เขายังไม่ตัดสินโว้ย" ผมหันไปด่ามัน

"เออดี จะได้มีเวลาร่ำลาเด็กๆมึง"ไอ้ณัฐพูดพลางหัวเราะออกมา

"ไอ้ณัฐ มึงจะแต่งงานกับหยกจริงๆเหรอ"ผมหันไปถามมันอย่างจริงจัง

"เออสิว่ะ "ไอ้ณัฐตอบกลับมา

"แล้วเรื่องปุ้ยล่ะ มึงจะเอาไง"ผมถามต่อ

"กูจะต้องหาพ่อที่แท้จริงของเด็กในท้องปุ้ยให้ได้" ไอ้ณัฐพูดขึ้น พลางหันมามองหน้าผมกับไอ้หมู

"อย่าบอกนะว่าสงสัยกู" ผมพูดขึ้น ส่วนไอ้หมูทำหน้าเลิ่กลั่กมาก จนผิดปกติ

"กูสงสัยหมดแหละ " ไอ้ณัฐพูด

"กูไปก่อนนะ" ไอ้หมูพูดขึ้นก่อนที่จะหยัดกายลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไป

"กูชักจะสงสัยไอ้หมูแล้วว่ะ"ไอ้ณัฐพึมพำขึ้นซึ่งผมไม่ได้สนใจ เพราะคิดแต่เรื่องที่พ่อบังคับให้ผมหมั้นกับเด็กนั้น...