คำสั่ง(9)

แพน talk

ในที่สุดฉันก็ได้เข้ามหาวิทยาลัยที่ต้องการ พร้อมกับเพื่อนฉันทั้งสอง โบว์และไมเคิล ในคณะเดียวกัน อีกไม่กี่วันแล้วที่ฉันจะมีอายุครบ18ปี และก็เป็นวันเกิดของฉัน

ตื่นมาในตอนเช้า พออาบน้ำเสร็จฉันเดินไปที่หน้าต่าง พบว่ามีรถคันหนึ่งจอดอยู่ ซึ่งไม่คุ้นเลย ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังมาจากที่หน้าห้อง

"คุณแพนคะ คุณท่านเรียกพบ" เป็นเสียงของพี่แจ๋วแม่บ้านนั่นเอง ฉันจึงรีบเดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก

"มีอะไรเหรอคะ"

"มีแขกมาพบ คุณท่านจึงให้แจ๋วมาตามคุณแพนลงไปค่ะ" พี่แจ๋วตอบกลับ ฉันเองก็สงสัยว่าแขกคนที่มาเป็นใคร ฉันผงกหัวรับก่อนที่จะเดินตามพี่แจ๋วเดินลงมา พอเดินมายังที่ห้องรับแขก ฉันต้องหยุดชะงักเมื่อพบว่าแขกที่มาเยือนนั่นคือพ่อแม่ของพี่ซัน

"มานั่งสิแพน"เสียงของแม่พูดที่เหลือบมาเจอฉันพอดี ฉันจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆแม่ ก่อนที่จะยกมือพนมไหว้พ่อแม่พี่ซัน

"เนี่ยนะเหรอ หนูแพน" พ่อพี่ซันพูดขึ้นพร้อมคลี่ยิ้มให้ฉัน

"ใช่ค่ะ"แม่พี่ซันเป็นคนตอบ

"อืม" พ่อพี่ซันหันไปผงกหัวให้

"ที่ผมมาวันนี้ ก็เรื่องที่จะให้เจ้าซันหมั้นกับหนูแพน เพื่อเป็นการรับผิดชอบในสิ่งที่เจ้าซันทำกับหนูแพน" คำพูดของพ่อพี่ซันทำให้ฉันต้องตกใจ มองหน้าพ่อกับแม่ สลับกับพ่อแม่พี่ซัน

"แล้วเจ้าตัวไม่มาเหรอ" พ่อเอ่ยถาม

"เจ้าซันไปทำงานน่ะค่ะ" แม่พี่ซันตอบ

"ถ้าทางคุณยอมที่จะหมั้นกับลูกสาวของผม ผมก็จะถอนแจ้งความ"พ่อกล่าว

"แต่พ่อคะ..." ฉันกำลังจะแย้งแต่แม่หันมาส่งสายตาดุฉันเสียก่อน

"ก็ตามนั้น ผมจะได้ไปเตรียมจัดงาน และดูฤกษ์ดูยาม " พ่อพี่ซันพูด

"เมื่อไหร่หนูแพนจะอายุครบ18จ๊ะ"แม่พี่ซันเอ่ยถาม

"อีก3วันค่ะ" ฉันตอบกลับไป

"อืม ดีเลย" แม่พี่ซันเอ่ยพลางส่งยิ้มมาที่ฉัน

หลังจากนั้นผู้ใหญ่ก็พูดคุยกันเรื่องทั่วไป พ่อกับแม่พี่ซันท่านดูใจดีมากต่างกับพี่ซันโดยสิ้นเชิง ฉันกับแม่เข้ามาในครัวเพื่อช่วยเตรียมอาหารกลางวัน เพราะพ่อชวนพ่อแม่พี่ซันรับประทานอาหารด้วย

"แม่ แพนไม่ได้อยากจะหมั้นเลยนะคะ"ฉันพูดขึ้นขณะเตรียมถ้วยชาม

"ยังไงแกก็ต้องหมั้น เพราะเป็นคำสั่งของพ่อ"แม่หันมาพูด ฉันก็ได้แต่ถอนหายใจ ไม่กล้าจะขัดคำสั่งของท่าน แต่ในใจก็ก็รู้สึกหวั่นๆ เพราะทีท่าของพี่ซันเขาดูรังเกียจฉันจะตาย ไม่รู้เขายอมหมั้นกับฉันด้วยความเต็มใจหรือโดนบังคับ

พอพ่อแม่พี่ซันรับประทานอาหารเสร็จก็ลากลับฉันก็ขึ้นห้องมาพักผ่อนที่ห้องนอนส่วนตัว ...

......................

ซัน talk

พอเลิกงานผมขับรถมาที่บ้านก่อนเพื่อเอาของมาเก็บ และจะไปที่ร้านต่อ ก็เจอพ่อกับแม่นั่งคุยกันอยู่ ผมพยายามเดินเลี่ยงแต่ไม่พ้นสายตาของพ่อ

"เจ้าซันมานี้สิ" พ่อเอ่ยเรียกผม

"พ่อมีอะไรหรือเปล่า ผมรีบ" ผมพูดกลับไป

"ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกแก" สิ้นสุดคำพูดของพ่อ ผมจึงเดินไปนั่งที่โซฟาเพราะความอยากรู้

"ทางนั้นถอนแจ้งความแกแล้วนะ"อันนี้แม่เป็นคนพูด ซึ่งมันทำให้ผมยิ้มกว้าง

"เพราะฉันไปบอกกับทางนั้นแล้วว่าแกจะหมั้นกับหนูแพน"

"พ่อว่าอย่างไงนะ" ผมตกใจมากกับคำพูดของพ่อ

"หูหนวกเหรอ ฉันบอกว่า แกจะต้องหมั้นกับหนูแพน"พ่อหันมาตวาดใส่

"ผมไม่หมั้น!" ผมท้วงขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

"ยังไงก็ต้องหมั้น นี้คือคำสั่ง ถ้าแกไม่หมั้น ร้านของแกที่ฉันลงทุนให้ฉันจะยึดคืน"

"แต่พ่อ ผมก็จ่ายให้ไปครบแล้วนะ พ่อจะมายึดร้านผมไม่ได้" ผมพูดขึ้น

"ฉันจะยึด และจะให้แกไปอยู่ที่อื่น"

"พ่อหมายความว่าไง"

"ตัดพ่อตัดลูกกับแกไง"

"พ่อ!"ผมสบถขึ้น

"ทำตามที่ฉันสั่ง " พ่อพูดจบก็ดันตัวลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปที่ห้องทำงาน

"อีก สามวันจะถึงวันเกิดหนูแพน แกจะต้องซื้อของขวัญไปให้น้องด้วย"แม่เอ่ยขึ้นก่อนที่หยัดกายลุกขึ้นตามพ่อไป

"อะไรว่ะ"ผมสบถออกมาพร้อมใช้มือเกาท้ายทอย สุดท้ายแล้วผมจะต้องหมั้นกับเด็กนั้นจริงๆเหรอเนี่ย คิดแล้วก็โมโห ไม่น่าพลาดโดนเด็กนั่นจับเลย ได้ถ้าอยากจะหมั้นนัก ผมจะทำให้ถอนหมั้นแทบไม่ทันเลย.....