ของขวัญ(10)

ซัน talk

ผมขับรถมาจากที่บ้าน รู้สึกเซ็งๆจึงไปที่คอนโดไอ้ณัฐ ซึ่งตอนนี้ไอ้ณัฐมันกำลังเฮิทอยู่เนื่องจากหยกหนีมันไป พอไปถึงได้เห็นสภาพมันแล้วต้องส่ายหน้า มันดูโทรมมาก กินแต่เหล้า งานการก็ไม่ไปทำ จะอะไรนักหนากับแค่ผู้หญิงคนเดียว ผมทั้งปลอบทั้งด่ามันก็แล้ว มันก็ยังคิดที่จะไปตามหยกให้ได้ และถ้าไม่เจอหยกมันก็จะไม่ไปทำงาน จนสุดท้ายมันได้ชวนผมไปตามหยกที่หัวหิน ผมกลับมาคิดดูแล้ว ผมจะไปกับมันเพราะจะได้ไม่ต้องซื้อของขวัญไปให้ยัยเด็กนั่นตามที่แม่สั่ง

ไอ้ณัฐยังไปไม่ถึงหัวหินจู่ๆมันก็เลี้ยวเข้าไปที่จังหวัดสมุทรสงครามเสียก่อน ผมก็งงใจกับมัน แต่ก็ไม่ได้ท้วงติงอะไร เอาที่มันสบายใจเลย จนกระทั่งมันก็เจอหยก มันสั่งให้ผมอยู่ที่โรงแรม ซึ่งตัวมันจะตามหยกไปที่บ้านของเธอ

ในขณะที่ผมนอนดูทีวีอยู่บนเตียงนอนในโรงแรม ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ตรู๊ด ตรู๊ด ผมจึงหยิบมาดูเป็นสายของแม่ที่โทรเข้ามา ผมทำไม่สนใจเพราะรู้เลยว่าแม่โทรมาทำไม และเสียงโทรศัพท์ก็ดังไม่หยุดจนผมจำใจต้องรับ

"ฮาโหล"

(แกอยู่ไหนตาซัน)แม่เอ่ยถามน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์นัก

"อยู่อัมพวา"ผมตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจ

(กลับมาเดี๋ยวนี้)ไม่ใช่เสียงของแม่แล้ว แต่เป็นน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำของพ่อผม

"ผมไม่มีรถกลับ" ผมตอบไปตามความจริง ผมมากับไอ้ณัฐรถของผมก็จอดไว้ที่คอนโดมัน

(เดี๋ยวฉันจะให้คนไปรับ)พ่อตอบกลับมา

"พ่อจะให้ผมรีบกลับทำไม นี้ผมอุตส่าห์ลางานมาพักผ่อนนะครับ"ผมย้อนกลับไป

(แกลืมใช่ไหมว่าพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันเกิดหนูแพน)

"แล้ว? มันเกี่ยวอะไรกับผม"

(กลับมาเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ฉันจะไปลากตัวแกมาเอง) พ่อพูดน้ำเสียงทุ้มต่ำแสดงให้รู้เลยว่าท่านกำลังโมโห ก่อนที่จะวางสาย

ผมได้แต่พ่นลมหายใจหนักๆก่อนที่จะหยัดกายลุกจากเตียงเก็บของใส่กระเป๋า แล้วโทรศัพท์ไปบอกไอ้ณัฐว่าผมมีธุระต้องกลับก่อน ผมกลับมาถึงบ้านในช่วงค่ำพอเดินเข้าไปในบ้านก็เจอพ่อกับแม่นั่งคุยกันอยู่ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่เดินเข้าไปนั่ง

"พรุ่งนี้อย่าลืมไปซื้อของขวัญให้หนูแพนด้วย"แม่เอ่ย

"..." ผมได้แต่ผงกหัวรับ

"ทำตัวให้มันดีๆหน่อย อีกไม่นานแกจะต้องหมั้นแล้ว"พ่อพูด

"..."ผมถอนหายใจ แล้วเบือนหน้าหนี

"โตแล้วนะตาซัน รู้จักมีความรับผิดชอบบ้าง"แม่พูดต่อ

"เฮ้ออ" ผมพ่นหายใจออกมาเสียงดัง

"แกอย่ามาถอนหายใจแบบนี้นะ"แม่หันมาเอ็ดผม

"ก็ผมไม่ได้อยากจะหมั้นกับยัยเด็กนั่นเสียหน่อย"ผมสวนขึ้น

"ไม่อยากหมั้นก็ต้องหมั้น "พ่อแทรกขึ้นมา

"ไปอาบน้ำอาบท่าจะได้มากินข้าว"

"ผมไม่หิว จะไปที่ร้านเลย "ผมตอบกลับก่อนที่จะหยัดกายลุกขึ้น แล้วเดินขึ้นห้องมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวไปที่ร้าน กินเหล้าแก้เซ็ง

ผมต้องสะดุ้งโหย่งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูและเสียงของแม่ที่ตะโกนเรียนผมจากหน้าห้องนอน

"ตาซัน ตื่นได้แล้วมันจะเย็นแล้วนะ"

"ครับๆๆๆๆ" ผมแหกปากตอบกลับไป

"อาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปซื้อของขวัญให้หนูแพนได้แล้ว"

"ครับๆๆ"ผมตอบกลับไปแล้วยกยิ้มมุมปาก เมื่อผมคิดถึงของขวัญที่จะให้ยัยเด็กนั้น เสียงฝีเท้าของแม่เดินไป ผมจึงดันกายลุกลงจากเตียงหยิบโทรศัพท์กดหาใครคนหนึ่ง

"ของที่กูสั่งเรียบร้อยไหม"

(เรียบร้อย จะให้ไปส่งไหม)

"เดี๋ยวกูไม่เอาเอง"

(อืม) ผมกดวางสายแล้วแสยะยิ้มชั่วร้ายออกมา

"เธอจะต้องชอบกับของขวัญชิ้นนี้แน่ๆ ยัยเด็กร่าน!"

ผมอาบน้ำทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยก็ออกมาแต่งตัว ก่อนที่จะลงมาจากห้อง

"รีบไปเลย น้องอาจจะรออยู่ " แม่เอ่ย

"ครับ"ผมตอบรับ

"แล้วของขวัญ?"พ่อถาม

"ผมสั่งไว้แล้ว เดี๋ยวจะแวะไปเอาก่อน"ผมหันไปตอบพ่อ

"อืม"

"แล้วน้องแพนอยู่ที่ไหน ที่บ้าน?"ผมย้อนถาม

"แม่โทรไปถามแล้วน้องอยู่ที่ร้าน ko พอรู้จักไหม"

"รู้จักครับ งั้นผมไปก่อนนะ" ผมกล่าวก่อนที่จะเดินออกมาจากบ้าน แล้วขับรถออกมา