แค้นที่ 4 สมควรโดน NC30+

Trigger Warnings

-มีฉากร่วมรักที่เป็นการบังคับฝืนใจและการใช้คำหยาบ

เนื้อหา ตัวละคร สถานที่ อาชีพ ถูกสร้างขึ้นเพื่อความบันเทิง พฤติกรรมบางอย่างอาจถูกนำเสนอถึงความไม่เหมาะสม ห้ามลอกเลียนแบบและใช้วิจารญาณแยกแยะเรื่องแต่งกับชีวิตจริง

"ในที่สุดฉันก็ได้เจอแกสักทีนะ"

น้ำเสียงเย็นยะเยือกราวกับยมทูตปลุกหญิงสาวที่นั่งกอดเข่าคุดคู้อยู่ในความมืดให้สะดุ้งตื่นขึ้นมา แสงสว่างเพียงนิดที่ลอดผ่านบานประตู กลับทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าความหวั่นวิตกระคนตื่นกลัวที่ถาโถมเธอมาตั้งแต่ต้น ยังไม่สู้สายตาของผู้ชายคนนี้ซึ่งกำลังจ้องมองมา นัยน์ตาที่ราวกับจะฟาดฟันเธอให้ขาดลงเป็นสองท่อน

"คลานมานี่"

ไอรังสีแห่งความโกรธแค้นและแฝงไปด้วยชิงชังแผ่ซ่านมาจากคนที่เอ่ยออกคำสั่ง ทำเอาขนอ่อนในร่างกายเธอลุกวาบ จนไม่กล้าขยับตามบัญชา

"ก็บอกว่าให้แก่คลานมานี่ไง!"

เขาตะคอกเสียงอีกครั้งในน้ำหนักที่มันดังลั่นกว่าเก่า จนเจนิสสะดุ้งโหยงแล้วลนลานรีบคลานมาหยุดต่อหน้าเขา แสงสว่างเพียงน้อยนิดของราวเหล็กของประตูที่ปิดสนิทลอดเข้ามาพอให้เห็นสภาพของคนที่เพิ่งเปลี่ยนมาใช้คำนำหน้าว่านักโทษหญิงได้

หญิงสาวผู้เคยเป็นดาวเด่นไม่ว่าจะตอนเรียนหรือตอนทำงาน เส้นผมยาวสลวยหยักศกสีดำ ซึ่งบัดนี้เปลี่ยนไปเป็นหยาบกร้าน ไม่มีแม้กระทั่งยางมัดผมเพื่อรวบขึ้นไป ผมเผ้าที่เคยสวยสยายกระเซอะกระเซิงไม่ต่างจากร่างกายและใบหน้าที่ตอนนี้แทบไม่เหลือเค้าความงาม แต่จะว่าไม่เหลือเค้าเลยก็คงไม่ได้ เพราะด้วยรูปร่างที่อวบอัดและใบหน้าสวยงามราวกับนางพญาของเธอก็ยังชวนมอง แม้ตอนนี้เครื่องหุ้มกายจะเป็นชุดนักโทษสีแดงฉานที่กระดุมปิดหน้าอกเธอไม่มิดก็ตาม

"หน้าตาใช้ได้นี่ ก็ไม่น่าจะไร้ปัญญาถึงขนาดอยากแย่งผัวคนอื่นนะ"

เขาค่อนขอดออกมามากกว่าจะเป็นคำชื่นชม เมื่อใช้ปลายนิ้วเชยคางเรียวราวกับเสริมเติมแต่งขึ้นมามองก่อนจะสะบัดทิ้งราวเธอเป็นสิ่งมีพิษร้ายแรง

แววตาของหญิงสาวในตอนนี้ยังคงไม่หายหวาดกลัวกับไอสัมผัสจากเขา ร่างบางเริ่มสั่นเทิ้มเพราะไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของอีกฝ่าย ในใจคิดแต่เพียงว่าเขาคงมาตรวจดูการเป็นอยู่ของเธอตามประสาผู้คุม แม้จะมีความสงสัยอยู่หลายเรื่องแต่จิตใต้สำนึกสั่งไม่ให้เธอถามหรือแม้แต่อ้าปากพูดกับผู้ชายคนนี้

"อย่ามามองหน้าฉัน ยัยแพศยา!"

น้ำเสียงเข้มตวาดลั่นเมื่อ หญิงสาวพยายามเงยหน้ามองใบหน้าที่ดูจะไม่พอใจเธออย่างมาก แม้จะเพียงเสี้ยวนาทีแต่เจนิสก็รับรู้ได้ว่าภายใต้ความไม่พอใจนั้น ใบหน้าของเขาจัดได้ว่าหล่อเหลาคนหนึ่ง ถึงแม้จะดูดุดันแต่ก็ยังเป็นผู้ชายที่มีเครื่องหน้าไร้ที่ติ

"ขะ คุณไม่มีสิทธิ์มาเรียกฉันแบบนั้นนะคะ"

"ทำไมจะไม่ได้! จริงๆ ผู้หญิงอย่างเธอแค่คำว่าแพศยามันยังน้อยไปด้วยซ้ำ"

ไอสังหารจากเขาทำหญิงสาวจำต้องปิดปากลงแม้ว่าจะเริ่มไม่พอใจก็ตาม

" แกฆ่าคนตายทำไม! ฆ่าเธอทำไม!"

"ชะ ฉันไม่ได้ทำ...ไม่ได้ทำจริงๆ "

คนที่เพิ่งตกอยู่ในสถานะนักโทษหญิงละล่ำละลักบอกออกไปพร้อมกับน้ำตาแห่งความกลัวแกมวิตกที่มันเริ่มเอ่อคลอ แต่นั่นกลับทำให้ศิลายิ่งเดือดดาลขึ้นอีก

"อย่ามาบีบน้ำตาตีหน้าซื่อกับฉัน ถ้าแกไม่ทำจะบอกว่าผู้หญิงคนนั้นบังคับให้แกยิงหรือไง!"

"ฉันไม่รู้ ฉัน... โอ๊ย! "

สาวน้อยพยายามร้องบอก เมื่อคนในอารมณ์แค้นกลับเหมือนคุมสติไม่อยู่ถึงได้ใช้อุ้งมือแข็งแกร่งของตัวเอง บีบกำไปยังต้นแขนเล็กราวกับเธอจะไม่มีซึ่งความรู้สึก

"อย่ามาทำเป็นสำออย! มารยาของมันใช้ไม่ได้กับฉัน"

ศิลาตะคอกใส่พลางผลักเธออย่างนึกรังเกียจ ไม่สนใจสักนิดว่าเธอจะไปกระแทกกับพื้นแรงแค่ไหน

"วันนี้ฉันควรจะทำยังไงกับแกก่อนดีนะ...หืม ให้ตายสิ! ฉันคิดวิธีจัดการกับแกดีๆ ไม่ออกเลย จะปล่อยให้ตายในนี้มันก็ง่ายเกินไป เพราะงั้นเอาวิธีที่เธอชอบเป็นไง หุ่นแบบนี้...คงคืนความสุขให้พวกนักโทษได้ดีเลย"

น้ำเสียงแหบพร่าราวคนหื่นกระหายทั้งแววตากักขฬะที่จ้องมองมาทำเอาเจนิสหวาดกลัวขึ้นมาอีก ทว่าความรู้สึกถึงความอยุติธรรมในสิ่งที่ตนไม่สมควรได้รับขับให้เธอเปล่งเสียงไม่พอใจออกไป

"คิด คิดจะทำอะไร!"

"ก็ทำแบบที่แกชอบไง ชอบเอ็นนักไม่ใช่เหรอ! อยากได้จนต้องฆ่าคนคนหนึ่งเพื่อแย่งเอา! ฉันจะสนองให้ก่อนจะตายในอีกไม่กี่เดือนนี่ไง พวกนักโทษชาย เอาสัก...วันละสิบคนดีมั้ย หรือว่ามันน้อยไป"

"อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ! คุณไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้!"

"ทำไมจะไม่มี! ที่นี่ฉันใหญ่สุด! เพราะฉะนั้นแกต้องไปกับฉัน!!"

เขาว่าน้ำเสียงดันลั่นทั้งยังพยายามกระชากตัวเธอไปด้วยกัน ไม่สนใจแรงดิ้นของสาวน้อย จนกระดุมตัวเสื้อขาดออกเผยให้เห็นเนินอกขาวภายใต้บราสีเข้มอยู่เลือนราง น่าแปลกที่มันดูเชื้อชวนให้ชายหนุ่มอยากเห็นเต็มๆ จึงลืมตัวกระชากมันออกจนตัวเสื้อและบราตัวสวยจนเปลือยเปล่า ไม่คิดนำพาเสียงร้องห้ามและแรงกระชากที่เสียดสีผิวบอบบางของเธออย่างแรง

"อย่านะ! เป็นบ้ารึไง! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!"

"อย่ามาทำหวงเนื้อหวงตัวหน่อยเลย ยัยแพศยา! สะดีดสะดิ้งทั้งที่ตัวเองก็ชอบจะตาย"

"ว้าย! อย่า! อึก...ฮึก ฮืออ" เสียงกรีดร้องพร้อมเม็ดน้ำตาที่ร่วงหล่นมิอาจหยุดยั้งมือคู่ใหญ่ที่ดึงทึ้งกางเกงสีเดียวกับเสื้อออก

"จุ๊ๆๆ ไม่เบาเลยนี่ มิน่าไอ้เลวนั่นมันถึงได้ยอมทำผิดขนาดนั้น เพื่อแค่จะได้อยู่กับแก!"

"อย่านะ หยุด! คิดจะทำเรื่องแบบนี้กับฉันงั้นเหรอ!"

เธอร้องห้ามพลางปัดมือวุ่นวายเมื่อเขาเข้ามาใกล้ตัว จนชายหนุ่มนึกรำคาญปลดเข็มขัดราคาแพงของตนมัดตรึงข้อมือเล็กกับลูกกรงเหนือประตู จนแขนเรียวเหยียดตรงส่งให้เต้าอวบขาวเนียนยิ่งเด่นหราล่อตา ผอ. เรือนจำ

ความรุนแรงแก่อิสตรีเป็นเรื่องที่ศิลาไม่เคยคิดจะทำ ทว่าในตอนนี้นักโทษหญิงนามว่าเจนิสดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงคนแรกที่ถูกยกเว้น!

"ตอนแรกฉันก็ไม่คิดจะทำให้เองเป็นเสนียดหรอกนะ ผู้หญิงสกปรกอย่างเธอไม่คู่ควรจะได้รับเอ็นของฉันแม้แต่น้อย แต่ขอเช็กของสักหน่อย ก่อนที่ฉันจะส่งแกไปให้พวกนักโทษชายแล้วกัน!"

แม้จะอ้างแบบนั้นแต่จริงๆ แล้วเรือนร่างของเธอต่างหากที่กำลังปลุกเร้าอารมณ์เขาให้คุมตัวเองไม่อยู่และอยากปลดปล่อยของเหลวภายในกายของมาผ่านทางแกนกายที่มันกำลังแข็งขืนได้สักพักนั่น

"ยะ อย่า ว๊ายย"

"อื้ม ถึงแม้จะสกปรกผ่ามาหลายมือแล้วก็เถอะ!"

คนที่เริ่มเคล้นคลึงทรวงอกร้องบอกอย่างเอาแต่ใจ และดูเหมือนแค่ฟ่อนเฟ้นคงยังไม่พอสำหรับเขา ปากซึ่งพ่นแต่คำร้ายออกมาให้คนงามกับดูดดุนยอดถันระเรื่อราวหิวโหยเสียเต็มประดา

แม้จะไม่อยากยอมรับ แต่ผู้หญิงตรงหน้าช่างดูดีไร้ที่ติตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างขาวราวกับปุยนุ่น ไร้ซึ่งสิ่งใดปกปิดที่สั่นเทิ้มพยายามบิดกายหนีนั้นช่างปลุกอารมณ์ดิบชายหนุ่มได้มากเหลือเกิน

"ดะ ได้โปรดอย่าทำเลยนะ"

สาวน้อยพยายามร้องอ้อนวอนคนตัวใหญ่กว่าทว่าเขาก็หาได้สนใจไม่ มือหนาหยิบถุงยางไซซ์พิเศษเกินคนธรรมดาออกมา

ถุงยางที่คิดจะใช้กับเด็กซื้อกินในตอนนี้ถูกมือหนาฉีกซองออก แล้วสวมมันเข้ากับเครื่องเพศยาวเก้านิ้วรูดมันจนสุดความยาว ก่อนจะหันไปบอกหญิงสาวที่ร่ำไห้ราวกับโลกกำลังพังทลาย

"ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉันจะทำให้แกติดใจ จนจำไปปรโลกเลย!"

พูดแค่นั้นก็จับแกนกายยัดพรวดเข้าไปทีเดียวมิดด้าม

"กรี๊ดดด เจ็บ เอาออกไป เอามันออกไปนะไอ้บ้า ไอ้เลว"

คนงามกรีดร้องลั่นเมื่อเขาสอดอาวุธคู่กายเข้ามาอย่างหยาบคาย ช่องรักที่ไม่มีแม้แต่สิ่งหล่อลื่นให้ความรู้สึกราวร่องของตนจะฉีกขาดแก่เจนิส

"ซีดส์ ยังแน่นอยู่นี่หว่า เข้ายากชิบ" พูดแล้วพยายามดันแกนกายเข้าไปอย่างทุลักทุเล

"อึก ฮือออ เจ็บ เอาออกไปนะ ชะ ช่วยด้วย ช่วย อื้อออ"

สองปากถูกประกบทาบกันโดยคนตัวโต เพียงแค่เพราะอยากให้คนที่กำลังจะกรีดร้องเงียบลงเท่านั้น ความเจ็บจากของแปลกปลอมที่มันเกินไปในความรู้สึกทำเอาสาวน้อยทั้งเจ็บและจุกจนร้องประท้วงไม่ออก

"แม่ง! ตอดหัวดีชิบ! ทำไมฟิตจังวะ"

"อึก อ๊ะ เจ็บ อย่าขยับ!"

เขาไม่ฟังสักนิดเร่งขยับเอาตามจังหวะอารมณ์ที่มันอยากจะปลดปล่อย ไม่สนว่าเธอจะทั้งดิ้นทั้งถีบขนาดไหน สำหรับเขามันเหมือนว่าแรงของเธอเท่ามดตัวหนึ่ง แต่พอมันเริ่มมากขึ้นก็เหมือนว่าจะทำชายหนุ่มรำคาญพอดูจึงได้เอาคืนบ้างด้วยการกัดไปตามผิวขาวเนียนของเธอจนขึ้นสี

"อื้ออ ไอ้โรคจิต! เป็นหมารึไง! เจ็บนะเว้ย! ไอ้ลูกหมา ไอ้เลว ฮือ ไอ้ชั่ว"

แทนที่จะหยุดนั่นยิ่งทำให้เขาอยากทำมากกว่าเดิม รอยฟันจางๆ ของเขาถึงได้ผุดขึ้นมาอีกหลายแห่ง ก่อนจะหยุดลงเมื่อเขาเปลี่ยนไปดูดกลืนทรวงอกที่บอกว่าน่ารังเกียจแทน

"ซีดส์ จะแตกแล้ว มองหน้าตาฉันยัยแพศยา! มองคนที่ทำให้เธอต้องเจอกับขุมนรกก่อนตายไว้"

น้ำเสียงกระเส่าทว่าเอาแต่ใจร้องสั่ง แต่ดูเหมือนสิ่งที่เขากระทำจะส่งให้ร่างกายบอบบางของเจนิสเกินรับไหว ดวงตาปรือจนแทบจะปิด ทว่าเขาก็ยังไม่ยอมแพ้ อุ้งมือร้ายบีบแก้มของสาวน้อยให้มองหน้าเขาตามความต้องการที่แสนจะเอาแต่ใจนั่น

ความเกลียดชังเคียดแค้นต่อคนใต้ร่างที่กำลังจะหมดซึ่งสติคือสิ่งที่เขาพอใจ สะโพกสอบเร่งจังหวะถี่ขึ้นจนกระทั่งความกระสันพุ่งพรวดออกมาเต็มถุงยางไซซ์พิเศษพร้อมกับคนสวยที่แทบไม่เหลือเรี่ยวแรงแม้แต่จะกรีดร้อง

"เลือดงั้นหรือ เหอะ"

เขาร้องออกมากับตัวเองเมื่อถอนแกนกายออกพร้อมกับเลือดแดงฉานที่ปะปน ทว่าไม่นานความตกใจก็แปรเปลี่ยนเป็นเย้ยหยัน

'หึ สงสัยจะเก็บไว้ให้ไอ้ฆาตกรชู้รักนั่นสินะ เสียใจด้วยนะที่ฉันเป็นคนได้มันไป'

ศิลายิ้มอย่างพอใจเมื่อคิดว่าเจนิสเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้คนที่เธอรัก แต่เขาแย่งชิงมันมาได้ ทว่ายังไม่สาแก่ใจเขาสักนิด