19 พอเถอค่ะ nc

วันนี้ก็ครบสามเดือนแล้วที่เวหาและเมญาวีตกลงเป็นแฟนกัน วันนี้เขาชวนเธอมาทานอาหารเพื่อฉลองวันครบรอบที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง

เมญาวีแต่ตัวสวยเป็นพิเศษเพราะอยากให้เกียรติสถานที่และแฟนหนุ่ม เธอสวมเดรสเกาะอกสีม่วงพาสเทล ยาวเหนือเข่าตกแต่งริบบิ้นช่วงเอว เน้นรูปร่างให้ดูเซ็กซี่กว่าวันทำงานปกติ

เวหามองด้วยสายตาชื่นชม เขาไม่เคยเห็นเธอแต่งกายแบบนี้มาก่อน ไม่ใช่แค่เขาที่มองแต่คนอื่นที่เดินผ่านก็มองแฟนสาวของเขาจนแทบอยากจะพาเธอกลับคอนโดตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มทานอาหาร

“วันนี้เมยสวยมาก”

“แล้ววันอื่นล่ะคะ”

“วันอื่นก็สวย แต่สวยคนละแบบ ตอนไปทำงานเมยสวยหวานดู ตอนออกไปเที่ยว ไปดูหนังเมยก็สวยใสแบบวัยรุ่น แต่วันนี้เมยของพี่สวยแบบเซ็กซี่”

“แล้วพี่เวย์ชอบแบบไหน”

“ชอบทุกแบบที่เป็นเมย” มือหนาเลื่อนมาเกาะกุมมือของหญิงสาวที่วางอยู่บนโต๊ะ

แม้จะคบกันมานานหลายเดือนแต่ทั้งสองก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันมากกว่าจับมือหรือแค่กอดเท่านั้น เวหาไม่อยากรีบร้อน แต่เขารอเวลาที่เหมาะสม

วันนี้เป็นวันครับรอบเวหาเลยสั่งแชมเปญเพื่อดื่มฉลอง

“เมยดื่มแอลกอฮอล์ได้ใช่ไหมครับ”

“ได้ค่ะ ตอนเรียนเมยก็ดื่มเบียร์กับเพื่อน” เธอไม่ใช่สาวน้อยใส่ซื่อที่ดื่มของมึนเมาพวกนี้ไม่เป็น

“งั้นฉลองกันหน่อยนะครับ”

เวหาส่งแก้วให้กับแฟนสาว พอชนแก้วเสร็จเมญาวีก็เริ่มจิบทีละนิด เธอยอมรับว่ารสชาติของมันอร่อยว่าเบียร์เป็นอย่างมาก เพราะอย่างนั้นจึงเผลอดื่มไปอีกหลายแก้ว ส่วนเวหานั้นเขาดื่มไปเพียงนิดเพราะต้องขับรถกลับ

“เมย พี่ว่าเมยพอได้แล้วนะครับ ดูสิหน้าแดงหมดแล้ว” เพราะเป็นคนผิวขาวพอได้แอลกอฮอล์เข้ากระแสเลือดร่างกายแสดงออกมาชัดกว่าคนอื่น

“เมยไม่เมาหรอกค่ะ พี่เวย์ไม่ต้องห่วง”

“ไม่เมาก็ไม่เมา งั้นเราไปฟังเพลงกันต่อดีไหม ชั้นใต้ดินมีบาร์เปิดอยู่ เมยไปไหวหรือเปล่า”

“สบายมากค่ะ” เมญาวีไม่ได้เมาเลยสักนิด แชมเปญแค่นั้นทำอะไรคนอย่างเธอไม่ได้หรอก

ท่ามกลางแสงสลัวในบาร์ที่เต็มคนแปลกหน้า เสียงเพลงช้า ๆ สร้างความโรแมนติกให้กับคู่หนุ่มสาว เวหาโอบกอดเธอไว้ในอ้อมอย่างหลวม ๆ พร้อมกับขยับร่างกายไปตามจังหวะของเสียงดนตรี เขาเต้นรำกับหญิงสาวอยู่หลายเพลงกว่าจะยอมปล่อยให้เมญาวีนั่งพัก

“พี่เวย์คะ เมยว่าเรากลับกันดีไหม”

“ง่วงแล้วเหรอครับ”

“เปล่าค่ะ แต่เมยว่าแก้วสุดท้ายที่กินไปเมื่อครู่คงเล่นงานเมยแล้วล่ะคะ” เพราะเต้นรำจนรู้สึกเหนื่อย หญิงสาวจึงดื่มโมจิโต้ไปทีเดียวหมดแก้ว ตอนแรกก็รู้สึกสดชื่นดี แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าร่างกายของตนเองมันเหมือนจะร้อนขึ้นทีละนิด

เวหารีบพาเธอออกมาจากที่นั่น พอขึ้นรถเขาก็ถามเธออย่างเป็นห่วง

“เมย เป็นยังไงบ้าง ไหวหรือเปล่า ไหนว่าดื่มกับเพื่อนบ่อย”

“มันไม่เหมือนกันนี่คะ ดื่มกับเพื่อนเมยดื่มแค่เบียร์แต่วันนี้เมยคงดื่มปนกันหลายอย่างไปหน่อย”

“งั้ยเมยหลับไปเลยก็ได้ ถ้าถึงคอนโดแล้วพี่จะปลุกนะครับ โอเคไหม”

“ค่ะ” เมญาวีหลับตาลงช้า ๆ ตอนนี้ความรู้สึกสับสนไปหมดทั้งง่วงทั้งเมา พอรถเคลื่อนตัวออกไปได้ไม่นานเธอก็หลับลงอย่างง่ายดาย

เวหามาจอรถที่คอนโดได้สักพักหนึ่งแล้วแต่แฟนสาวก็ยังนอนนิ่ง เขาไม่ค่อยอยากรบกวนเวลานอนแต่จะอุ้มเธอขึ้นไปบนห้องก็กลัวคนอื่นมาเจอแล้วหญิงสาวจะเสียหาย ในที่สุดก็ตัดสินใจเรียกเธอเบา ๆ

“เมย เมยครับ ถึงแล้วนะครับ” เขาก้มลงกระซิบใกล้ ๆ จนได้กลิ่นกายหอม ๆ ของหญิงสาว เวหากดจมูกของตนเองลงบนแก้มเนียนที่แดงระเรื่ออย่างฉวยโอกาส

“เมย” เขาเรียกซ้ำอีกครั้ง

“ถึงแล้วเหรอคะ”

“ครับถึงแล้ว พี่ว่าเมยขึ้นไปนอนต่อบนห้องดีกว่านะครับ เดี๋ยวพี่ขึ้นไปส่ง”

หญิงสาวไม่ปฏิเสธเพราะถ้าให้เดินขึ้นไปคนเดียวตอนนี้คงไปไม่ถึงห้องแน่ ๆ

ร่างสูงของเวหาประคองหญิงสาวเข้ามาในห้อง เขาให้เธอนั่งที่บนโซฟาก่อนจะไปหาน้ำเย็นมาให้เธอดื่ม

“ดีขึ้นไหมครับ”

“ค่ะ ได้นอนมาในรถบ้างแล้ว ตอนนี้เมยคิดว่าโอเคแล้วค่ะ พี่เวย์รับกลับเถอะนะคะ มันดึกแล้ว”

“มันก็ดึกแล้วจริง ๆ นั่นแหละ พี่คงขับรถกลับไม่ไหวแน่ ขอนอนค้างกับเมยที่นี่ได้ไหมครับ”

“ค้างกับเมยเหรอคะ” เมญาวีตกใจที่อยู่เขาก็พูดแบบนี้

“ไม่ต้องตกใจขนาดนั้น พี่หมายถึงจะขอนอนที่ห้องนอนใหญ่”

“อ่อ ได้สิคะ นั้นห้องพี่เวย์นี่ เมยจะห้ามได้ยังไง”

“แล้วถ้าพี่จะขอนอนห้องเดียวกับเมยล่ะครับ จะได้ไหม” เวหาขยับเข้าใกล้ใช้สองแขนรั้งเมญาวีเข้ามาชิดจนใบหน้าอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ

“พี่เวย์” เมญาวีทำตัวไม่ถูกใจหนึ่งอยากผลักไส แต่อีกใจก็อยากอยู่ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นให้นานอีกนิด ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน

“เมย พี่มีของขวัญจะให้ด้วยนะ”

เขาทำลายความเงียบลง ก่อนจะหยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินออกจากกระเป๋าสูทสีครีม

เมญาวีรับมา เธอเปิดออกด้วยความตื่นเต้น หญิงสาวยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าด้านในกล่องนั้นเป็นสร้อยเส้นที่เธอเคยยืนดูเมื่อหลายเดือนก่อน

“ชอบไหมครับ”

“ชอบค่ะ มันสวยมาก แต่พี่เวย์ไม่น่าจะต้องเสียเงินซื้อให้เลยนะคะ เมยเกรงใจ”

“พี่อยากให้ มันเหมาะกับเมย”

“ขอบคุณนะคะ เมยไม่คิดว่าพี่จะสังเกต” เพราะวันนั้นเธอยืนจ้องอยู่นานในขณะที่เขากำลังคุยกับเจ้าของร้าน ไม่คิดว่าเขาจะเห็นว่าเธอกำลังมองอะไรอยู่

“ก็เมยอยู่ในสายตาพี่ตลอดไงครับ”

“แต่เมยไม่มีของขวัญให้พี่”

“แค่เมยเป็นแฟนพี่มันก็คือของขวัญชิ้นใหญ่แล้วนะครับ ให้พี่สวมให้นะ”

เมญาวีหันหลังให้กับแฟนหนุ่ม ใช้สองมือรวบผมที่ดัดเป็นลอนเพื่อให้เวหาสวมสร้อยได้สะดวกขึ้น

เวหาคล้องสร้อยมาจากด้านหน้า เขาบรรจงสวมให้กับแฟนสาวอย่างแผ่วเบา

“เมย ขอพี่ดูหน่อย”

เมญาวีหันกลับมาก็ต้องชะงักเมื่อใบหน้าของเวหาอยู่ใกล้กว่าเดิมมาก

มันเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างระหว่างคนทั้งสอง เวหาขยับใบหน้าคมเข้าใกล้ทีละนิด เมญาวีก็เหมือนกับถูกมนตร์สะกดเธอไม่ถอยหนี หากแต่หลับตาลงเมื่อเวหาขยับเข้ามาใกล้ จนรู้สึกถึงลมหายใจร้อนรินรดใบหน้าเนียน

เวหาไม่อาจเก็บความต้องการของตนเองได้ เขากดริมฝีปากหยักลงไปยังริมฝีปากบางที่เคลือบไว้ด้วยลิปสติกสีสวย เพียงแค่สัมผัสโดนเพียงนิดเมญาวีก็ทำตัวไม่ถูก เธอกำลังจะร้องห้ามแต่เวหาก็อาศัยจังหวะนั้นกดจูบบดเบียดลงไปอย่างอ่อนโยน จนเมญาวีสั่นสะท้านไปกับสัมผัสอันแสนหวาน ชายหนุ่มใช้ความชำนาญหลอกล่อจนเธอยอมเผยอริมฝีปาก ให้เขาส่งลิ้นสากเข้าไปกวาดต้อนภายในโพรงปากอย่างกระหาย

“อืม..”

เธอพยายามครางประท้วงแต่มันไม่ได้ผลเพราะเวหายิ่งจูบเร่าร้อนและหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ ฝ่ามือเล็กที่พยายามดันตัวเขาออกเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นคล้องไปยังลำคอแกร่งอย่างเผลอไผลตามอารมณ์ที่แฟนหนุ่มชักจูง เขากระชับร่างของแฟนสาวแล้วอุ้มเธอเข้าไปยังห้องนอนใหญ่ที่ตัวเองเปิดแอร์รอไว้ตั้งแต่เดินไปเอาน้ำเมื่อครู่

เวหาวางคนรักลงบนเตียงกว้างอย่างทะนุถนอมปากร้อนกดจูบลงอีกครั้ง ขณะที่มือใหญ่ถอดเดรสสีหวานออกจากเรือนกาย

เขาผละจูบออกเมื่อเห็นว่าตอนนี้แฟนสาวกำลังจะขาดหายใจเพราะจูบอันเร่าร้อนที่ตัวเองมอบให้

สายตาคมจ้องมองหน้าอกคู่สวยที่กระเพื่อมไหว ตามจังหวะหอบหายใจ จมูกโด่งซุกไซ้ลำคอระหง สร้างความเสียวสะท้านให้กับคนไร้ประสบการณ์อย่างเมญาวีจนเธอครางหวาน หญิงสาวพยายามเอ่ยห้าม แต่ก็พูดได้ไม่เต็มเสียงเมื่อ เมื่อริมฝีปากร้ายกาจเลื่อนไปเรือนร่างขาวเนียน เขาฝากร่องรอยสีกุหลาบไปตามซอกคอระหงและเนินอกอิ่ม

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปทางด้านหลังสะกิดเพียงนิดตะขอชุดชั้นในแบบเกาะออกก็หลุดออกอย่างง่ายดาย

ฝ่ามือร้อนของเวหาเข้ากอบกุมความอวบอิ่ม เคล้นคลึงอย่างชำนาญ จนเมญาวีสั่นสะท้าน เธอสะดุ้งเมื่อเขาใช้นิ้วโป้งวนรอบฐานสีชมพู ก่อนจะใช้สองนิ้วขยี้จุดไวต่อสัมผัส จนมันแข็งเป็นตุ่มไต แล้วครอบครองเม็ดสีสวยนั้นด้วยฝีปากร้อน ไล้เลียสลับดูดดึงจนแฟนสาวดิ้นพล่านอยู่บนที่นอนกว้าง

“พี่เวย์ พอเถอะค่ะ” หญิงสาวพยายามเอ่ยห้าม

“จะให้หยุดจริงเหรอ” เสียงของเวหาแหบพร่า

เขาก้มศีรษะใหญ่ต่ำลงไปเรื่อย ๆ ริมปากร้อนลากไล้ไปตามร่างระหง ไม่ว่าเขาจะลากผ่านไปจุดไหน ก็ฝากร่องรอยไปทั้งเรือนร่างหอมกรุ่น

“เมยหอมหวานไปทั้งตัวเลย” เขาเอ่ยชมพร้อมกับขบเม้มประทับตราจอง

เมญาวีเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่แฟนหนุ่มมอบให้ ร่างกายของเธอไม่เจอความรู้สึกแปลกใหม่แบบนี้มาก่อน คนมากประสบการณ์อย่างเวหา ปลุกเร้าจนหญิงสาวรู้สึกปั่นป่วน ท้องน้อยวูบไหวจนเผลอครางเสียงหวาน

“อื้อ..พี่เวย์”

นิ้วร้อนของเวหากดลึกลงไปที่ใจกลางความเป็นหญิงจนเจ้าตัวสั่นระริก ความเปียกลื่นในจุดอ่อนไหว บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าให้รู้ว่าเจ้าของร่างกายนั้นมีความต้องการมากแค่ไหน มันไม่ต่างกับเวหาเลยสักนิด เพราะเขาเองก็ต้องการจนแทบจะคลั่ง

“เมยห้ามพี่ แต่ร่างกายของเมยไม่ได้บอกแบบนั้น” เขาพูดอย่างรู้ทัน