ตอนที่3 เล่นงาน

“เลิกงานแล้วเหรอ” เสียงของหญิงสาวดังขึ้นอย่างไม่เป็นมิตรพร้อมกับร่างบางที่เดินเข้ามาขวางหน้าอีกฝ่ายให้หยุด

“หลีกไป” พาฝันพูดขึ้นด้วยความเบื่อหน่ายกับคนตรงหน้าเต็มทน

“แกคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาสั่งฉัน!” คริษฐาเอ่ยขึ้นอย่างไม่ชอบใจกับสีหน้าและน้ำเสียงของพาฝันที่ไม่มีท่าทีกลัวเธอเลยสักนิด ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ไม่เคยกลัว

อีกทั้งเพราะพาฝันที่ทิ้งรอยบนหน้าเธอจนทำให้ถูกพ่อด่า ไหนจะเรื่องเดชคุณอีก เธอเกลียดจนไม่รู้จะเกลียดยังไงแล้ว

“เธอคิดว่าที่ทำอยู่มันจะทำให้พี่คุณเขามองเธองั้นเหรอ ยิ่งถ้าเขารู้ว่าเธอเป็นคนแบบนี้ อย่าว่าแต่มองเลย” พาฝันพูดขึ้นเตือนสติหญิงสาวตรงหน้าที่เอาแต่หาเรื่องเธอไม่รู้จบเพียงเพราะผู้ชายไม่สนใจ

“อย่างน้อยถ้าไม่มีแกพี่คุณก็คงจะมองฉันมากกว่านี้!” เพราะเธอถือเป็นคนที่น่าสนใจที่สุดในคณะก็ว่าได้ แต่ทั้งหมดนี้มันต้องไม่มีผู้หญิงตรงหน้าอย่างพาฝัน

“ถ้าเขาจะสนใจเธอ ต่อให้มีฉันอีกสิบคนมันก็ไม่มีประโยชน์...”

“แต่ถ้าเขาจะไม่สนใจ ต่อให้ไม่มีฉัน มันก็ไม่ได้ทำให้เธออยู่ในสายตาเขาได้หรอกนะคริษฐา” น้ำเสียงและสีหน้านิ่งเรียบของพาฝันช่างดูเย้ยหยันสำหรับคริษฐาเหลือเกิน

หญิงสาวที่ไม่เคยถูกคนภายนอกหักหน้ากลับถูกผู้หญิงไร้หัวนอนปลายเท้าตอกกลับซ้ำแล้วซ้ำเล่า มีเหรอที่เธอจะทนได้

“จับมัน!” เสียงแข็งสั่งเพื่อนสาวที่มาด้วยอีกสองคนออกไป เพราะถ้าเธอมาคนเดียวเธอรู้ตัวดีว่าสู้พาฝันไม่ได้

“มานี่!” เพื่อนสนิทสองคนของคริษฐาเข้าไปล็อคแขนคนละข้างของพาฝันทันทีโดยที่พาฝันเองก็พยายามดิ้นแต่มันไม่หลุด

“แกคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้าปากดีใส่ฉันครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้” คริษฐากอดอกเดินเข้ามาใกล้พาฝันพร้อมกับความโกรธแค้นต่อหญิงสาวตรงหน้าที่ไม่มีอะไรสู้เธอได้สักอย่าง แต่เธอกลับแพ้ให้กับผู้หญิงคนนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งการเรียน การสู้ และผู้ชาย

“ฉันมันก็แค่เด็กไม่มีพ่อแม่ เด็กยากจนที่ทำให้เธอดิ้นได้ทุกครั้ง” เธอไม่ได้อวดดีหรืออวดเก่งหรอกนะ เพียงแต่พาฝันไม่ได้กลัวคริษฐาเลยจริงๆ

ที่ผ่านมาแทบนับครั้งไม่ถ้วนแล้วที่เธอกับคริษฐามีเรื่องกัน แต่คริษฐาเคยสู้เธอได้สักครั้งที่ไหนกัน สำหรับพาฝันแล้ว คริษฐาก็ไม่ต่างจากลูกคนรวยเอาแต่ใจ เมื่อไม่ได้ดั่งใจก็หาเรื่องคนๆ นั้น

“อีพาฝัน!”

ปึก! ตุบ!

“โอ๊ย!” เสียงร้องเพราะความเจ็บเมื่อก้นกระแทกกับพื้นพร้อมแรงถีบที่หน้าท้องอย่างจังของคริษฐาดังขึ้น หลังจากเธอก้าวเข้าไปง้างมือขึ้นเพื่อตบพาฝันนั่นเอง

“แกทำเพื่อนฉันเหรอ!” เรนนี่ที่จับอยู่ข้างขวาเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ ก่อนจะปล่อยมือของพาฝันออก แต่เธอดันปล่อยข้างที่พาฝันถนัดอยู่แล้ว

ผลั๊วะ!

หมัดหนักของพาฝันกระแทกเข้าหน้าของเรนนี่ทันที โดยที่เรนนี่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวหรือตั้งท่าจะสู้กับพาฝันเลยด้วยซ้ำ

“แก!”

หมับ!

ผมของพาฝันถูกกระชากด้วยฝีมือของแพรวาที่อยู่ด้านซ้ายทันที แต่เมื่อเหลือเพียงคนเดียวมันเลยไม่ใช่ปัญหาของพาฝันเท่าไหร่ ยิ่งพวกลูกคุณหนูที่วันๆ ไม่เคยทำอะไรจะเอาแรงที่ไหนสู้คนทำงานตั้งแต่เด็กอย่างเธอได้

หมับ! ผลั๊วะ!

“อ๊ะ!” แพรวาร้องขึ้นหลังจากพาฝันหมุนตัวเข้าหาแพรวาแล้วจิกผมแพรวากลับคืนพร้อมกับต่อยเข้าหน้าท้องของแพรวาด้วยน้ำหนักที่มากพอสมควร

“ถ้าอยากได้ผู้ชายก็ใช้ความสามารถของตัวเอง ไม่ใช่มาวุ่นวายกับฉันแบบนี้” พาฝันพูดกับคริษฐาขึ้นด้วยความเบื่อหน่ายก่อนจะก้าวขาเดินออกจากตรงนี้เพื่อกลับหอของเธอ

แต่...

“แกระวังตัวไว้ให้ดีอีพาฝัน ฉันจะให้พี่ชายฉันมาเล่นงานแก!”