บทที่11 ว่าที่คู่หมั้น

"คนดีผมจะไม่ไหวแล้ว"

ไบร์ทกระซิบข้างหู คุณหนูก็เร่งจังหวะขึ้นลงกดจนมิดด้าม ยิ่งทำให้เขาสั่นสะท้านเสียวเข้าไปใหญ่ ไบร์ทก็ขยำนมคุณหนูแรงขึ้น แล้วจับสะโพกคุณหนูให้ขึ้นลงตามใจของเขา

"อื้ออออ"

มีเสียงเล็ดรอดออกมาจากมุมปากที่เม้มเน้น น้ำอุ่นๆไหลเข้าร่างกายคุณหนูอีกแล้ว

"ผมปล่อยในอีกแล้ว"

ไบร์ทกอดคุณหนูที่นั่งหอบแฮ่กอยู่บนตักด้วยความรู้สึกรักใคร่

"คืนนี้ผมจะชดใช้ให้นะ"

"เดี๋ยวก่อน...นายจะไปนอนทุกวันไม่ได้นะ ถ้าป้าแม่บ้านเห็นเข้าล่ะก็"

"ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ทำให้เห็นแน่นอน เชื่อมือผมสิ"

คุณหนูขำให้กับความเจ้าเล่ห์ของเสือน้อยที่อยู่ตรงหน้า

"วันนี้ผมรู้จักคุณหนูแล้ว พรุ่งนี้ผมจะให้คุณหนูรู้จักผมบ้าง เตรียมตัวไว้นะครับ"

แล้วทั้งคู่ก็ออกจากโรงหนังโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหนังจบยังไง

"ชุดนี้เอาไปทิ้งได้เลยนะครับ ผมไม่ให้ใส่แล้ว ผมหวง"

คุณหนูเบะปากไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไร เพราะเธอเองก็ชอบเวลาเขาหวงเธออยู่ไม่น้อย

ทันทีที่รถจอดสนิท ป้าแม่บ้านก็รีบวิ่งเข้ามาหาคุณหนู

"ไปหาหมอมา เป็นยังไงบ้างคะคุณหนู"

"คุณหมอบอกไม่เป็นอะไรมากค่ะ แค่มีไข้นิดหน่อยให้นอนพักเยอะๆ"

"อีกตั้ง5วันกว่าคุณพ่อท่านจะกลับ ถ้ามีไข้หรือไม่ไหวอะไรบอกป้าเลยนะคะ ป้าเป็นห่วงค่ะ"

"จ้าป้า หนูขอตัวก่อนนะคะ"

พูดจบคุณหนูก็เดินเข้าบ้านไป

ป้าได้แต่มองตามหลังแล้วถอนหายใจ

"เห้อ...ฉันล่ะห่วงคุณหนูจริงๆ คุณพ่อชอบหาลูกเขยมายัดเยียดให้คุณหนู นี่ขนาดหนีไปเรียนกรุงเทพแล้วนะ"

ไบร์ทได้ยินก็ชะงัก ระคนอยากรู้ข้อมูลให้ลึกกว่านี้

"ทำไมหรอป้า"

"นี่ อย่าหาว่าป้าเม้าท์เลยนะ เหยียบๆไว้เลย"

ป้าหันมองซ้ายมองขวา เมื่อไม่เห็นใครก็เล่าให้ฟัง

"เมื่อ2ปีก่อน คุณท่านหาคู่ให้คุณหนูเป็นลูกชายของเพื่อนรัก แต่คุณหญิงท่านไม่ยอมและค้านหัวชนฝาเลย เพราะอยากให้ลูกแต่งด้วยความรัก และคุณหนูเองก็ไม่ยอมแต่งด้วย"

ป้าเขยิบเข้ามากระซิบใกล้ๆอีก

"รอบนี้ไปเข้ากรมนานขนาดนี้ไม่รู้ไปดูตัวลูกเขยอีกรึเปล่านะ ฉันล่ะหวั่นใจจริงๆ"

ป้าพูดแล้วเหม่อมองไปบนฟ้า คล้ายบ่นให้คนที่อยู่บนฟากฟ้าได้ยิน แล้วเดินเข้าบ้านไป

'ผมไม่มีทางยอมเด็ดขาด คุณหนูต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น'

ไบร์ทนึกในใจแล้วคิดว่าหลังจากนายท่านกลับมา เขาต้องทำอะไรสักอย่างสะแล้ว ไบร์ทหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาใครสักคนที่พอจะช่วยเขาเรื่องนี้ได้

"พ่อครับ......"

ณ บริษัทจรรยาภรณ์ จิวเวอรี่

ในห้องทำงานที่วางเฟอร์นิเจอร์สุดหรู สลับลายขาวดำให้ความรู้สึกเคร่งขรึมและมีอำนาจของผู้เป็นเจ้าของ มีชายหนุ่มผิวขาว หน้าตาหล่อเหลากำลังนั่งทำงานอยู่ภายในห้อง

"เรื่องที่ฉันให้แกไปสืบมาเป็นยังไงบ้าง"

มาร์ค ว่าที่คู่หมั้นของคุณหนู วางรูปถ่าย

คุณหนูลงแล้วเงยหน้ามาถามลูกน้องที่ยืนอยู่ตรงหน้า

"นายครับ คุณหนูฟ้าใสน่าจะมีแฟนแล้วครับ เมื่อวานนี้คนของผมตามคุณหนูไปจนถึงร้านอาหาร แล้วเห็นผู้ชายคนนั้นทำท่าทางเป็นเจ้าข้าวเจ้าของคุณหนูฟ้าใสครับ"

"งั้นหรอ..สงสัยฉันจะรอเธอเรียนจบไม่ได้แล้วล่ะคุณหนูฟ้าใส"

มาร์ครีบโทรหาพ่อ ให้นัดวันกินข้าวกับท่านนายพลเพราะอยากจะทำความรู้จักคุณหนูเป็นการด่วน ก่อนที่สุนัขจะคาบไปรับประทาน

"โถๆๆ ไอ้ลูกพ่อ ได้เห็นรูปถ่ายคุณหนูที่พ่อส่งไปแล้วใช่มั้ย พ่อบอกแล้วว่าเอ็งจะต้องถูกใจ"

"คนของผมได้ข่าวมาว่าคุณหนูมีแฟน ยังไงพ่อก็รีบจัดการก่อนที่มันจะสายไปนะครับ เดี๋ยวตำแหน่งหน้าที่การงานที่พ่อหวังไว้จะหลุดลอยไป"

"แค่แฟน แกไม่จะกลัวทำไม ยังไงแกก็ต้องได้แต่งกับคุณหนูอยู่แล้ว ยังไงก็เถอะเดี๋ยวพ่อจะโทรไปหาท่านก่อนก็แล้วกัน ได้วันแล้วจะโทรบอก"

"ครับพ่อ"

หลังวางสาย มาร์คมองที่รูปคุณหนูอย่างพิจารณาในความสวย ความสาวของฟ้าใส

'ข้างนอกยังสวยขนาดนี้ ข้างในจะขนาดไหนกันนะ ชักอยากจะเห็นซะแล้วสิ'

เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วตั้งตารอวันเวลานัดหมายจากพ่อของเขา