บทที่ 13 อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด

ไบร์ทนึกไปถึงคำที่ป้าแม่บ้านพูดเกี่ยวกับเรื่องว่าที่ลูกเขยของท่านนายพล

'ต้องใช่ แน่ๆ' เขาคิดแล้วเข้าไปกอดคุณหนู

"คุณหนูไปอาบน้ำเถอะครับ เดี๋ยวผมจะแอบลงไปแล้ว"

ไบร์ททำท่าจะเดินออกไป ก็ชะงักนึกขึ้นได้

"หรือจะให้ผมอาบให้???"

ยังไม่ทันจะได้คำตอบ คุณหนูรีบวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำทันที ไบร์ทเห็นก็หัวเราะออกมาเบาๆ

"ป้าๆ ไอ้ไบร์ทมันไปไหนของมัน ต้นไม้ก็ไม่รดน้ำ รถก็ไม่ล้าง ผมหามันจนทั่วไร่ทั่วสวนแล้วเนี่ย"

เอ เดินมาก็บ่นให้ป้าฟังพลางตักข้าวใส่จาน

"ฉันอยู่นี่โว้ย เดี๋ยวฉันจัดการเอง แหมๆให้ทำไม่กี่วันจะเป็นจะตายนะไอ้เอ"

ไบร์ทที่แอบลงมาเดินผ่านครัวพอดีได้ยินเข้าก็เลยตีเนียนเข้ามา

"เออนี่ แล้วคุณหมอว่าคุณหนูเป็นยังไงบ้าง"

ป้าแม่บ้านหันมาถามไบร์ท

"ออ ไม่เป็นอะไรมากครับ ไข้หวัดธรรมดาน่ะป้า"

"เห้อ โล่งอก ฉันล่ะเป็นห่วงคุณหนู"

"ป้าดูรักคุณหนูมากเลยนะ"

เอพูดขึ้น

"ก็แม่คุณหนูมีบุญคุณให้ฉันมาทำงานที่นี่ ไม่งั้นป่านนี้คนแก่ๆอย่างฉันคงจะนอนข้างถนนล่ะมั้ง"

"ป้ารักคุณหนู ผมก็รักเหมือนป้าเลย"

ป้ายกมือทำท่าจะตีเอ แต่ไม่ทันเพราะไบร์ทได้ถีบเอร่วงพื้นไปแล้ว

"อะไรวะไอ้ไบร์ท คนกินข้าวอยู่นะเว้ย"

เอทำหน้าเหยเกพลางลุกขึ้นปัดเนื้อปัดตัว

"พวกเอ็งอย่าคิดไปยุ่งกับคุณหนูเชียว ท่านนายพลเอาตายเชียวนะ คนที่แล้วโดยขังไปร่วมเดือน"

ไบร์ทได้ยินก็วางช้อนลง

"ทำไมหรอป้า"

"ก็มาทำรุ่มร่ามกับคุณหนูน่ะสิ"

"แล้วคุณหนูมีแฟนมั้ยป้า" เอยังคงทำหน้ายิ้มแป้นถามอย่างไม่สะทกสะท้านกับคำพูดที่ป้าได้พูดไปเมื่อครู่

"นี่เอ็งไม่ได้ฟังป้าเลยใช่มั้ย.... "

"แหะๆ ก็คุณหนูสวยเกินต้านขนาดนั้นอ่ะป้า คนอะไร๊โคตรสวย"

เอยังคงบรรยายภาพให้คนสนทนาฟังด้วยอย่างเคลิบเคลิ้ม ไบร์ทที่ได้แต่มองเพื่อนก็อดที่จะส่ายหัวให้กับเอไม่ได้

"สวยๆแบบนั้นเอ็งว่ามีมั้ยล่ะวะ พอๆพวกเอ็งนี่ถามซอกแซก ข้าเตือนแล้วนะโว้ย"

ป้าพูดจบก็เดินออกไปจากครัว

'มีสิป้า แฟนคุณหนูก็ยืนหล่อๆอยู่ตรงนี้ไง' ไบร์ทคิดในใจแต่ก็ดันเผลอหลุดยิ้มออกมา

"เห้ย ยิ้มอะไรวะ เอ็งอย่าบอกนะว่าเอ็ง..."

"เออใช่ แบบนั้นแหละ"

"เฮ้ยยย เอ็งชักว่าวแล้วมโนภาพคุณหนูจริงๆหรอวะ"

ไบร์ทได้ยินถึงกับถอนหายใจให้กับคำพูดของเพื่อน

"เห้อ เอ็งนี่มันลามกจริงๆว่ะเพื่อน"

'แต่ข้าทำยิ่งกว่านั้นอีก'

ไบร์ทคิดอย่างมีชัยที่ได้ครอบครองคุณหนู พลันคิดไปถึงเหตุการณ์ในวันพรุ่งนี้ที่ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขาก็หนักใจขึ้นมาทันที

วันรุ่งขึ้น ไบร์ทพาคุณหนูมาตามนัดของท่านนายพล ขณะกำลังนั่งรถไบร์ทก็ได้แต่เงียบเพราะกำลังครุ่นคิดเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้น

"ไบร์ท นายเป็นอะไรดูเครียดๆนะ"

คุณหนูที่สังเกตุได้ก็พูดขึ้นมา

"ผมว่าคุณหนูแต่งตัวสวยเกินไป ผมหวงน่ะ"

ไบร์ทที่ไม่อยากทำให้คุณหนูอึดอัดเลยทำลายบรรยากาศตึงเครียดนั้นลง

"โธ่...คนบ้า"

คุณหนูยิ้มออกมาเบาๆ พลันรถก็หยุดลงตรงภัตตาคารสุดหรูอลังการที่บ่งบอกถึงฐานะของผู้มาเยือนว่าต้องมีระดับขนาดไหน

ไบร์ทเดินนำคุณหนูมายังห้องวีไอพีตามที่นัด พอประตูเปิดออกไบร์ทก็ใจหายวาบทันที

'อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิดเลย' ไบร์ทคิดในใจ

ภายในห้องอาหารวีไอพี มีท่านนายพล ท่านนายพัน แล้วก็มาร์คนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"อ้าวนั่นไงลูกสาวฉันมาโน้นแล้ว เข้ามาๆลูก"

นายพลเอ่ยเรียกคุณหนู

คุณหนูได้แต่ทำหน้าเซ็งจัดอย่างคนเพิ่งอ่านเกมส์ออก เธอเดินเข้าไปตรงเก้าอี้ว่างข้างๆมาร์ค มาร์คเห็นก็รีบลุกขึ้นจับเก้าอี้ให้คุณหนูได้นั่งตามมารยาท

ไบร์ทได้แต่ยืนมองการกระทำนั้นด้วยความอดกลั้นอย่างเงียบๆที่มุมห้อง

"ขอบคุณค่ะ"

ฟ้าใสเหลือบมองมาร์คเล็กน้อย

'สวย สวยยิ่งกว่าในภาพ' มาร์คคิด

"สวัสดีจ้ะ หนูฟ้าใส"

ท่านนายพันพูดขึ้น ฟ้าใสหันไปสวัสดีกลับ

"สวัสดีค่ะคุณลุง"

ฟ้าใสจำได้เพราะเห็นท่านนายพันคนนี้มานานมากแล้ว ท่านนายพันก็แนะนำลูกชายสุดฤทธิ์ เพื่อให้ฟ้าใสกับพ่อพึงพอใจ