ตอนที่ 2 ผมให้คุณฟรี

จางรั่วซูยกมือ เธอเรียกบริกรมาสั่งไวน์อีกขวด "มาวันนี้ไม่เมาไม่เลิก ฉลองให้กับผู้ชายหมาหมาและผู้หญิงชั่วคนนั้น 

จากนี้ไปพวกเราจะใช้ชีวิตโสดไปด้วยกัน!"

ทั้งสองชนแก้วกันไปมา รั่วชูนั้นก็ยังเสียดายคนหล่อคนนั้นอยู่ "เหยาเหยา ฉันล่ะเสียดายผู้ชายที่หล่อที่สุดคนนั้นจริงๆเลยนะ" 

อวิ๋นเหยาเหยาหรี่ตา แล้วหันไปมองชายคนนั้นอีกครั้ง 

"น่าเสียดายอะไร"

“น่าเสียดายเขาไง!” จางรั่วซูกล่าวพลางหันไปหาชายคนนั้นและพูดว่า "เขาเป็นตัวท๊อปคนใหม่ของที่นี่"

อวิ๋นเหยาเหยาประหลาดใจแทบเกือบจะพ่นไวน์ออกมาด้วยความกังวลว่าเธอจะคิดผิด “ตัวท๊อปหมายถึง …”

“ชายหนุ่มขายเรือนร่างไง ขายตัวน่ะ ขายตัว!”

อวิ๋นเหยาๆอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขาอีกสองครั้ง “เขาดูไม่เหมือนเลยจริงๆ นะ”

ไม่ว่าจะเป็นออร่าที่เปล่งออกมาหรือนิสัยเฉพาะตัวของเขาเองในตอนแรกเธอเคยคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนธรรมดาที่ไม่ธรรมดา

"ทุกวันนี้พวกผู้ชายขายต้องชุบตัวไม่งั้นจะจับผู้หญิงรวยๆ ได้อย่างไร"เมื่อจางรั่วซูกำลังพูดดวงตาของเธอยังคงจ้องมองชายคนนั้นและเธอไม่ได้ซ่อนความเสียใจไว้ในดวงตาของเธอเลยสักนิด

อวิ๋นเหยาเหยาขำ “ถ้าเธอเสียดายก็ให้พี่ชายส่งเขามาให้เธอสิ”

"ฉันก็คิดแบบนั้น แต่ถ้าพี่ชายฉันรู้เขาเอาฉันตายแน่"เมื่อพูดถึงจางอี้เฉิน จางรั่วซูก็คอตกด้วยความกลัว

พูดปุ๊บก็มาปั๊บ ในขณะนี้มือถือของจางรั่วชูดังขึ้น

เธอหยิบมันออกมาดูใบหน้าของเธอเปลี่ยนทันควันเธอรีบเก็บของและพูดว่า "พี่ชายของฉันโทรมา! ฉันจะออกไปรับสายเขาถ้าเขารู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ฉันโดนเขาฆ่าแน่ "

“ไม่รอดแล้ว” อวิ๋นเหยาเหยาแซว เมื่อเห็นจางรั่วซูวิ่งออกไปเหมือนลมกรดเธอก็อิจฉาเล็กน้อย รั่วซูช่างเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกนี้จริงๆ เธอมีครอบครัวที่เป็นห่วงเธอมากๆ ในทางกลับกัน ตัวเธอเองนั้นก็ช่างดูเหมือนอยู่คนเดียว

ใช่ เธอตัวคนเดียวในเมืองหลวงอันกว้างใหญ่นี้จริงๆ ผู้ชายที่เธอคิดว่า เขาจริงใจกับเธอก็เป็นเพียงแค่คนโกหกหลอกลวง 

อวิ๋นเหยาเหยาหัวเราะเยาะตัวเอง โชคดีที่ในโลกที่แปลกประหลาดเช่นนี้ ในวันที่อยู่คนเดียวก็ดูไม่ค่อยออกว่าโดดเดี่ยว

เธอนั่งอยู่ที่นั่นมองไปที่ฝูงชนและดื่มไวน์จนหมดอีกครึ่งขวดที่เหลือโดยไม่รู้ตัวและเริ่มเมา

คนเดียวดื่มไวน์ไปหนึ่งขวดอีกหนึ่งขวดคนละครึ่งกับรั่วซู เธอยกแขนขึ้นมาก้มดูเวลาจนดวงตาสวยชนนาฬิกาข้อมือ มองไม่เห็นอาจจะดึกมากแล้วจริงๆ อวิ๋นเหยาเหยาพ่นลม ลุกเดินโซซัดโซเซส้นสูงสูงเกินไปแต่เธอก็สามารถพาร่างอันเพรียวบางไปถึงประตูแต่แล้วเท้าของเธอก็ลื่นและเกือบจะเท้าเคล็ด

ในขณะที่เธอคิดว่าเธอจะต้องล้มแน่ๆนั้นร่างกายก็ถูกพยุงด้วยแขนที่แข็งแรง

“ระวัง!” เสียงผู้ชายที่ไม่คุ้นเคยดังก้องในหู เสียงเหมือนมีพลังแม่เหล็ก คล้ายๆกับเสียงดีเจ ราวกับมนต์สะกด

อวิ๋นเหยาเหยาลืมตาขึ้นเห็นคนที่มาช่วยตนเองเอาไว้ เธอก็ยิ้มหวานเหมือนเด็ก "ฉันรู้จักคุณ!"

ชายคนนั้นเม้มริมฝีปาก “จริงเหรอ? งั้นผมคือใคร? "

"คุณคือ……คนที่ทำอย่างว่า…."

ผู้ชายมีความอดกลั้นมากและถามอย่างสงสัยว่า: "ทำอะไร?"

ริมฝีปากสีระเรื่อสวยของเธอยกขึ้นและเธอก็พูดออกมาอย่างเลอะเลือนว่า " หนุ่มโฮสต์ไง!"

หลังจากผู้ชายคนนั้นได้ยินเธอพูดอย่างนั้นเขาก็เหวอไปชั่วครู่จากนั้นก็เผลอยิ้มออกมา

คนข้างหลังเขาทนฟังไม่ได้ “นี่คุณ พูดจาอะไรระวังหน่อย! คุณบอกว่าเป็นใคร … "

“พอแล้ว” พูดยังไม่จบชายคนนั้นก็ยกมือขึ้นเล็กน้อยแสดงให้หยุดพูด อีกฝ่ายต้องเก็บความไม่พอใจเอาไว้

อวิ๋นเหยาเหยาดึงเนคไทของชายคนนั้น “ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไม่ดูถูกคุณ …ทุกคนในโลกนี้ล้วนต้องมีชีวิตอยู่ไม่มีใครสูงส่งไปกว่าใครทุกคนก็เหมือนกันหมดเลย…"

"คุณ?"ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนจะสนใจเรื่องของเธอ

ใบหน้าสวยๆ ของอวิ๋นเหยาเหยาดูเศร้าๆ “ฉันก็เคยคิดว่าฉันสูงส่ง แต่ความจริงไม่ใช่..”

ตอนแรกเธอที่จบการศึกษาสูง ฝีมือด้านการออกแบบอยู่เหนือคนอื่น ลงแรงเปิดสตูดิโอครั้งแรกก็ประสบความสำเร็จแบรนด์ของเธอโด่งดัง โจวซั่วบอกว่าเธอคือเพชรที่สูงส่งไม่มีใครเทียบได้ แต่วันนี้คนที่เขาบอกว่าสูงส่งกลับถูกแทนที่ด้วยรักครั้งแรกที่อยู่ในใจของเขา บัดซบจริงๆ

ฟู่ว! บนใบหน้าที่งดงามของเธอมีรอยยิ้มจาง ๆอย่างผิดหวัง "ในสายตาของผู้ชายอย่างพวกคุณ ฉันเนี่ยสวยไหม?"

ชายหนุ่มยกยิ้มผู้ชายคนนี้ยิ้มแล้วหล่อจริงๆ ดูแล้วถูกชะตากว่าโจวซั่วเยอะเลย

"คุณสวยมาก.." เขาลากเสียง เมื่อได้ยินเขาพูดอย่างนั้นเธอก็พูดว่า "งั้นคุณจะขายตัวเองให้ฉันไหม?"

“……ขายให้คุณ? " ตี้จิ่งเหยียนเลิกคิ้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ใครๆ กล้าเอ่ยปากพูดจาแบบนี้ใส่เขา

“ไม่ต้องห่วงฉันจะอ่อนโยนกับคุณและฉันก็ไม่มีนิสัยอะไรแย่ๆ และ……"

"โอเค ตกลง"

ตอนนี้อวิ๋นเหยาเหยางงชะงัก "นี่ตกลงซื้อขายแล้วหรอ"

"เรา…… ยังไม่ได้คุยเรื่องราคาเลยนะ "

“งั้นเก็บดอกเบี้ยก่อนนะ” รอยยิ้มของชายคนนี้มีเสน่ห์เกินต้าน

อวิ๋นเหยาเหยายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นรู้สึกร้อนผ่าวที่เอว ฝ่ามือใหญ่ๆ ของเขายึดเอวของเธอไว้เต็มๆ นิ้วเรียวยาวลูบไล้คางของเธอ

เธอหายใจแรงขึ้นและริมฝีปากที่หอมหวนของเขาก็ประกบปิดริมฝีปากของเธอ

อวิ๋นเหยาเหยาคิดว่าจูบนั้นจะอ่อนโยนอย่างน้อยคงจะเป็นความรู้สึกที่ชายคนนี้เพิ่งมอบให้เธอแต่นั่นไม่ใช่เลย

เมื่อคนทั้งสองสัมผัสกัน ราวกับฟืนไม้ที่ติดไฟลุกโชนเขาจูบอย่างดุเดือดและบ้าคลั่งราวกับจะกลืนกินเธอ

ปลายลิ้นยกริมฝีปากของเธอและดูดดื่มลิ้นที่สั่นระริกของเธอ

ทักษะในการจูบของผู้ชายคนนั้นดีอย่างเหลือเชื่ออวิ๋นเหยาเหยาไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้เลยและความเมาของเธอทำให้เธอไม่มีพลังที่จะขัดขืนกับเขา หลังจากนั้นไม่นานขาของเธอก็อ่อนแรงและกำลังจะสูญเสียการทรงตัว

ในอีกด้านผู้ช่วยอวี้เฟยของชายคนนั้นเห็นเหตุการณ์แล้วก็ตกตะลึง

นี่มัน……ตาฝาดหรือเปล่า!

คุณตี้เป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องรักความสะอาดและหวงตัวเอง หลายปีมานี้ไม่ว่าจะเป็นหุ้นส่วนหรือคู่แข่งทางธุรกิจใช้วิธีเอาสาวสวยมาล่อคุณตี้ก็มักจะเมินใส่

นึกไม่ถึงวันนี้จะได้กับผู้หญิงเมา

ไม่ใช่! นี่มันเหลือเชื่อมาก!

"ไปขับรถ"ได้ยินเสียงคำสั่งจู่ๆ อวี้เฟยก็กลับมามีสติ ไม่กล้าดูไปมากกว่านี้แล้ววิ่งออกไปทันที

อวิ๋นเหยาเหยารู้สึกสับสนมึนงงขาของเธอสั่นและเธอไม่สามารถทรงตัวได้ ผู้ชายตัวสูงจับสะโพกของเธอด้วยมือของเขาราวกับเด็ก

"ฉันพอใจกับดอกเบี้ยนี้มากคืนนี้ฉันจะลดให้คุณ10% "ชายคนนั้นจูบที่มุมริมฝีปากของเธออย่างกระหาย ทำให้หัวใจของเธอยิ่งเต้นแรงอกสั่นกระสับกระส่าย

ตอนนี้อวิ๋นเหยาเหยายังคงจมอยู่กับจูบวนเวียนอยู่ในหัวมือจับชายเสื้อด้วยอาการสั่นน้อยๆเธอเอ่ยกระซิบ: "…นี่คือจูบแรกของฉัน "

จูบแรกงั้นหรอเขาตะลึงและจากนั้นดวงตาที่มีเสน่ห์ของเขาก็หรี่ลง “คุณไม่เคยจูบกับแฟนของคุณหรอ”

เธอส่ายหัว โดนผู้ชายจูบแล้วรู้สึกเหมือนดอกกุหลาบที่ผลิบาน

รอยยิ้มบนใบหน้าของเขายิ่งลึกซึ้งขึ้น “คุณ …คุณยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่หรือเปล่า..หื๊ม? "

อวิ๋นเหยาเหยาดึงเน็คไทของเขา “เป็นสาวบริสุทธิ์มันน่าอายมากเลยใช่ไหม?”

ตี้จิ่งเหยียนจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เร่าร้อน “ตกลงใช่หรือเปล่าล่ะ”

เธอโค้งงอริมฝีปากและพยักหน้าอย่างจริงใจ"ดีจริงๆ" รอยยิ้มบนใบหน้าของเขากว้างขึ้น

อวิ๋นเหยาเหยาหลงใหลในรอยยิ้มและถามเขาด้วยเสียงพึมพำว่า "ดีตรงไหน"

เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้จับติ่งหูขาวๆ ของเธอแล้วกระซิบว่า "คืนนี้ฉันจะให้เธอฟรีดีไหมล่ะ"

อวิ๋นเหยาเหยาปรือตาตัวสั่นเบาๆ และมองเขาด้วยรอยยิ้ม "งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ"

ในดวงตาของเขาลึกซึ้งราวกับว่าเขากำลังได้รับความมึนเมาจากไวน์ "หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะไม่เกรงใจ"

——

บนรถ อวี้เฟยรู้สึกว่าคืนนี้เป็นการขับรถที่ใจหายใจคว่ำครั้งหนึ่งเลย สองคนข้างหลังจูบกันจนลืมว่ายังมีฉันอยู่

เมื่อมาถึงโรงแรมเอ็มอวี้เฟยก็หยุดรถและพูดอย่างระมัดระวัง "เอ่อ…นายครับ ถึงโรงแรมแล้ว "

ตี้จิ่งเหยียนอุ้มอวิ๋นเหยาเหยาลงมาและพนักงานของโรงแรมเห็นฉากนั้นก็ตกตะลึงอวี้เฟยเองก็ด้วย

ภาพลักษณ์ของคุณตี้ดูดีสง่างามมาโดยตลอดแต่วันนี้กลับทำอะไรเปิดเผยเช่นนี้ อีกทั้งเค้าลือกันว่าคุณตี้นิสัยแข็งกระด้างเย็นชาไม่ใช่หรอ ดูยังไงก็ไม่เหมือน

แล้วก็ที่น่ากลัวก็คือเสื้อที่เปิดออกตัวนี้เต็มไปด้วยฮอร์โมนที่พุ่งพล่านจนทำให้ใคร ๆ ต้องลุ่มหลงจนต้องร้องกรี๊ด!

อิจฉาผู้หญิงในอ้อมอกของเขาจริงๆ!

...