ตอนที่1หลินหลิน

รักอันตรายของมาเฟีย

ตอนที่1

หลินหลิน

ประเทศไทย

สนามบิน

"เฮ้อ"เสียงถอนหายใจของหญิงสาวดังขึ้นอย่างหงุดหงิดในขณะที่เธอนั่งรอพี่ชายของเธออยู่ภายในสนามบินมาหลายชั่วโมงแล้วและป่านนี้พี่ชายของเธอก็ยังไม่โผล่มา

หลินหลินหรือสุวารี เธอนั่งรอพี่ชายอย่างลอนหรืออนณที่บอกกับเธอว่าจะบินกลับมาจากฮ่องกงในวันนี้และขอให้เธอช่วยมารับที่สนามบิน

ช่วงเวลาสองทุ่มกว่าๆหลินหลินได้รับโทรศัพท์จากพี่ชายของเธอบอกว่าให้มารับที่สนามบินหน่อยพี่ชายเธอจะมาถึงประเทศไทยในเวลาเที่ยงคืนกว่าๆแต่นี่มันก็ตีหนึ่งแล้วพี่ชายของเธอก็ยังไม่มานี่มันเลทนานเกินไปแล้วนะ

"ป่านนี้แล้วทำไมยังไม่ถึงอีกเนี่ยง่วงจนตาจะปิดอยู่แล้ว"หลินหลินบ่นอุบพร้อมกับยกมือขึ้นมาปิดปากหาวด้วยความง่วงก่อนจะหยิบอเมริกาโน่ที่ซื้อมาดื่มแก้ง่วงรอพี่ชายขึ้นมาดื่ม หลินหลินพยายามติดต่อหาพี่ชายเธออยู่หลายครั้งเพื่อจะถามว่าอยู่ไหนแล้วแต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้

"ดูดจนจะหมดแก้วแล้วยังไม่หายง่วงเลยอเมริกาโน่ปลอมหรือเปล่าเนี่ย เฮียลอนนะเฮียลอนค่อยดูนะเจอหน้าเมื่อไหร่จะบ่นให้หูชาเลยปล่อยให้รออยู่ได้"ในขณะที่หลินหลินกำลังนั่งบ่นพี่ชายของเธออยู่นั้นอยู่ๆก็มีมือหนามาสัมผัสลงบนหัวไหล่ด้านขวาของเธอ

หลินหลินสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจเธอรีบลุกขึ้นและกำลังจะอ้าปากพูดกับคนที่มาจับหัวไหล่ของเธอแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อคนที่มาจับเธอคือลอนพี่ชายของเธอเองถึงแม้ว่าลอนพี่ชายเธอจะใส่หมวกใส่แมสปิดปากและใส่แว่นกันแดดก็เถอะแต่เธอก็จำได้ว่าเป็นพี่ชายของเธอ

"เฮียลอน! ทำไมมาไม่ให้สุ้มให้เสียงเลยแบบนี้หลินตกใจนะแล้วไหนบอกว่าจะมาเที่ยงคืนไงนี่มันตีหนึ่งแล้วนะเฮียเลทหลินไปตั้งชั่วโมงเลยนะหลินง่วงจะตายแล้ว"หลินหลินไม่รอช้าเธอรีบบ่นใส่พี่ชายของเธอทันทีอย่างที่คิดไว้

"เลิกบ่นเฮียก่อนมีอะไรค่อยไปคุยกันบนรถ"ลอนเอ่ยบอกกับน้องสาวและมองไปรอบๆสนามบินด้วยความหวาดระแวง

"เฮียมองหาอะไรเหรอหรือว่ามีใครมากับเฮียด้วย?"หลินหลินสังเกตเห็นพี่ชายของเธอที่เอาแต่มองไปรอบๆสนามบินเธอจึงเอ่ยถามขึ้นทันที

"ไม่มี รีบไปที่รถกันเถอะเฮียไม่อยากอยู่ตรงนี้นาน"ลอนส่ายหน้าเล็กน้อยให้น้องสาวก่อนที่จะเดินนำน้องสาวออกไปทันทีด้วยความเร่งรีบเพราะการที่อยู่ในที่โล่งแจ้งแบบนี้ลอนรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยจะปลอดภัยเท่าไหร่

"อะไรของเขาเนี่ยทำไมต้องดูรีบร้อนขนาดนั้นด้วย?"หลินหลินพึมพำเบาๆและมองตามพี่ชายไปด้วยความสงสัยว่าทำไมพี่ชายเธอถึงได้รีบร้อนนักนะ

ภายในรถ

"ทำไมรอบนี้เฮียกลับมาเร็วนักล่ะเห็นปกติไปนานกว่านี้?"หลินหลินถามขึ้นในขณะที่เธอกำลังขับรถอยู่ส่วนพี่ชายเธอก็นั่งอยู่ที่เบาะรถข้างๆคนขับ

ลอนพี่ชายของเธอทำงานเกี่ยวกับพวกฟรีแลนซ์กับเพื่อนๆของเขาและมักจะเดินทางไปยังต่างประเทศบ่อยๆไปทีก็หลายเดือนและนานๆถึงจะกลับมาประเทศไทยและกลับมาทุกครั้งพี่ชายเธอก็จะมีเงินกลับมาค่อนข้างเยอะในจำนวนหลักล้านเลย

แต่เธอเองก็ไม่ค่อยรู้หรอกนะว่าฟรีแลนซ์ของพี่ชายมันคืองานอะไรเพราะถามไปพี่ชายเธอก็ไม่ยอมตอบบอกแค่ว่ามันไม่ใช่เรื่องของเด็กอย่างเธอที่จะต้องรู้ส่วนเธอเองก็ไม่ได้สนใจที่อยากจะรู้อะไรอยู่แล้ว

"เฮียแค่เหนื่อยๆอยากจะพักสักหน่อยก็เลยรีบบินกลับมา"ลอนตอบน้องสาวเพียงสั้นๆเขาไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านี้

"เฮียโอเคหรือเปล่าดูเหมือนมีเรื่องอะไรไม่สบายใจนะบอกหลินได้นะหลินพร้อมรับฟังเฮีย"หลินหลินกับลอนเป็นพี่น้องที่สนิทกันมากและหลินหลินเธอก็สัมผัสได้ว่าตอนนี้พี่ชายของเธอกำลังไม่โอเคเหมือนกับว่ากำลังมีเรื่องอะไรในใจ

"ไม่มีอะไรหรอกเฮียก็แค่เหนื่อยจากการเดินทางเท่านั้น"ลอนตอบ

"โอเคไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไร แล้วเฮียจะให้หลินไปส่งที่ไหนที่บ้านหรือคอนโดเฮีย?"ในเมื่อพี่ชายเธอไม่อยากตอบเธอก็จะไม่เซ้าซี้ถาม

"เฮียอยากกลับบ้านหลินขับรถไปส่งเฮียที่บ้านหน่อยแล้วกัน"

"อืม โอเค"หลินหลินพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนที่จะขับรถมุ่งตรงไปยังบ้านของพวกเรา

บ้านเมฆภูดินันท์

หลินหลินขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของเธอที่เตี่ยกับแม่ของเธออยู่ก่อนจะปลดล็อกรถให้พี่ชายของเธอได้ลงจากรถ

"ไม่ค้างที่บ้านหรือไง?"ลอนหันไปถามน้องสาวที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับเพราะหลินหลินไม่ขับรถเข้าไปในบ้านแต่เลือกที่จะจอดหน้าบ้าน

"ไม่ดีกว่าพรุ่งนี้หลินมีเรียนเช้าขับรถกลับไปนอนที่คอนโดสะดวกกว่านอนที่บ้าน"หลินหลินตอบ

"ที่ไม่นอนบ้านไม่ใช่เพราะมีเรียนเช้าหรอกเป็นเพราะว่าหลินไม่อยากเจอแม่มากกว่าใช่ไหม?"ทำไมลอนจะไม่รู้ว่าหลินหลินพยายามจะไม่เจอหน้าของผู้เป็นแม่

"เฮียก็รู้ว่าเจอแม่แต่ละครั้งแม่ก็พูดแต่เรื่องเดิมๆตลอด หลินเบื่อนะ"หลินหลินถอนหายใจออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องเดิมๆที่เวลาเจอหน้าผู้เป็นแม่แล้วผู้เป็นแม่เธอจะต้องพูดถึงเรื่องนี้ตลอด

"แม่ก็แค่หวังดีอยากให้หลินเจอผู้ชายดีๆที่พร้อมจะดูแลหลินได้"ลอนรู้ตลอดว่าผู้เป็นแม่มักจะชอบจับคู่หลินหลินน้องสาวของเขากับลูกชายของเพื่อนของผู้เป็นแม่หลายๆคนแต่หลินหลินก็มักจะปฏิเสธเสมอและนี่ก็เป็นเหตุผลที่หลินหลินไม่อยากจะพบเจอกับผู้เป็นแม่เพราะท่านมักจะชอบพูดแต่เรื่องนี้ตลอดเวลาที่เจอหน้า

"แต่เรื่องนี้หลินควรเลือกด้วยตัวเองนะมันชีวิตหลินแต่ช่างเถอะหลินไม่อยากพูดแล้วปวดหัว"

"ตามใจถ้าอย่างงั้นเฮียเข้าบ้านก่อนแล้วกันหลินก็ขับรถกลับคอนโดดีๆล่ะถึงแล้วก็บอกเฮียด้วยเข้าใจไหม?"

"อืม โอเค"หลินหลินพยักหน้าให้พี่ชายอย่างเข้าใจก่อนที่พี่ชายเธอจะเดินลงจากรถไปจากนั้นหลินหลินจึงขับรถออกไปจากบ้านทันทีโดยมีสายตาของลอนมองตามไปจนสุดสายตา