รักอันตรายของมาเฟียร้าย

รักอันตรายของมาเฟียร้าย

บทนำ

ฮ่องกง

ปึก! ปึก! ปึก!

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องนอนภายในเพนท์เฮ้าส์สุดหรูพร้อมกับเสียงหอบกระเส่าของชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังสาดบทรักที่เร่าร้อนใส่กันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

"อ๊ะ...คะ...คุณลี่หยางเบาๆหน่อยได้ไหมคะฉันจะ...เจ็บค่ะ"หญิงสาวสวยร้องบอกด้วยความรู้สึกเจ็บเมื่อชายหนุ่มสาดแรงกระแทกใส่เธอแบบไม่มียั้งจนเธอรู้สึกเจ็บที่ใจกลางความเป็นสาวมาก

"หุบปาก! เธอมีหน้าที่นอนให้ฉันเอาไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน!"เสียงเข้มของลี่หยางบอกอย่างไม่พอใจเมื่อหญิงสาวบังอาจมาสั่งเขา

"ขะ...ขอโทษค่ะ"หญิงสาวสวยเอ่ยบอกแล้วรีบก้มหน้าลงเธอไม่กล้าสู้หน้าลี่หยางเมื่อเห็นสายตาที่ดุดันจ้องมองเธอมา

ปึก! ปึก! ปึก!

สะโพกสอบอัดกระแทกกระทั้นใส่คนใต้ร่างอย่างดุเดือดโดยที่ไม่ได้สนใจว่าคนใต้ร่างจะรู้สึกอย่างไง

"อ๊ะ...คุณลี่หยาง!"หญิงสาวร้องครางออกมาเสียงสั่นใบหน้าเหยเกอย่างคนเจ็บปวด ลี่หยางเขารุนแรงเกินไป

หญิงสาวสวยเคยได้ยินมาว่าลี่หยางเป็นคนคลั่งเซกส์แบบรุนแรงมากแต่เธอไม่คิดว่าเขาจะรุนแรงขนาดนี้

"อ๊า..."ลี่หยางเปล่งเสียงคำรามลั่นเมื่อใกล้ถึงปลายสวรรค์รำไรๆ สะโพกหนาอัดกระแทกกระทั้นใส่ร่างสาวที่อยู่ใต้ร่างอย่างไม่ออมแรง

ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊าาาาาาาาา..."ไม่นานร่างกายของมาเฟียหนุ่มก็กระตุกเกร็งถี่ขึ้นก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปในถุงยางที่สวมใส่อยู่

"เงินวางอยู่บนโต๊ะอยากหยิบเท่าไหร่ก็หยิบไปแล้วก็รีบออกไปซะ!"ลี่หยางลุกออกจากตัวของหญิงสาวที่เขาซื้อมาใช้บริการก่อนจะเอ่ยบอกกับหญิงสาวพร้อมกับดึงถุงยางที่สวมใส่อยู่โยนทิ้งไป

"คุณลี่หยางจะต่ออีกไหมคะ?"หญิงสาวถามพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนไปให้ลี่หยาง

"ไม่ ฉันไม่ชอบใช้อะไรซ้ำๆหยิบเงินแล้วก็ออกไปซะ!"

"แต่วะ...ค่ะๆฉันจะรีบออกไปเดี๋ยวนี้"หญิงสาวกำลังจะอ้าปากพูดขึ้นแต่เมื่อเห็นสายตาคมของลี่หยางที่มองมาที่เธออย่างดุดันหญิงสาวก็รีบพาตัวเองลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าทันทีและไม่ลืมที่จะหยิบเงินจำนวนมากใส่กระเป๋าของตัวเองแล้วรีบออกไปโดยเร็ว

ลี่หยางมองตามหญิงสาวที่เดินออกจากห้องไปด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาก่อนที่ตัวลี่หยางจะหมุนตัวเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย

หลังจากที่ลี่หยางอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็พาตัวเองเดินออกมาจากห้องนอนในชุดคลุมอาบน้ำสีดำก่อนจะเดินตรงไปนั่งลงยังโซฟาตัวยาวโดยมีตงลูกน้องคนสนิทยืนอยู่

"มีอะไรทำไมไม่ไปพักผ่อนดึกแล้ว?"ลี่หยางถามกับตงลูกน้องคนสนิทพร้อมกับหยิบบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาใส่ปากแล้วหยิบไฟแช็กขึ้นมาจุดไฟแล้วจ่อไฟมาที่บุหรี่ก่อนพ้นควันสีขาวออกมา

"มีเรื่องนิดหน่อยครับนาย"ตงเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงนิ่งพร้อมกับจ้องมองเจ้านายอย่างไม่หลบสายตา

"นิดหน่อย? ที่แปลว่าไม่นิดใช่ไหม?"ลี่หยางมองหน้าลูกน้องคนสนิทก่อนจะหยิบไวน์แดงราคาแพงที่วางอยู่เทใส่แก้วแล้วยกแก้วขึ้นมาแกว่งไปมา

"ครับไม่นิด"ตงตอบ

"ว่ามาสิกูรอฟังอยู่"ลี่หยางบอกและจ้องมองไวน์สีแดงเบอกันดี้ที่อยู่ในแก้วไปด้วย

"มันชื่อลอนเป็นคนไทยเข้ามาเล่นที่กาสิโนของเราได้หลายเดือนแล้ว ได้บ้างเสียบ้างเป็นปกติแต่ช่วงหลังๆมามันเสียบ่อยมากเลยมาขอยืมเงินกับเราไปเป็นทุนต่อยอดโดยมีหลักทรัพย์เป็นบริษัทของพ่อมันที่อยู่ประเทศไทยมาวางค้ำประกันไว้"ตงวางซองเอกสารที่ถือมาลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้าของลี่หยางผู้เป็นเจ้านายพร้อมกับรูปถ่ายของผู้ชายคนหนึ่ง

"แล้วอย่างไง?"ลี่หยางมองซองเอกสารตรงหน้าที่มีรูปผู้ชายคนหนึ่งวางอยู่ด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเขาไม่ได้หยิบมันขึ้นมาดูก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองตงลูกน้องคนสนิทอย่างไม่เข้าใจ

มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ลูกค้าในกาสิโนเวลาเล่นเสียแล้วอยากได้ทุนเล่นต่อก็มักจะมาขอยืมเงินกับทางกาสิโนของเขาอยู่แล้วแต่กฎกติกาในการยืมเงินของลี่หยางจะต้องมีอะไรมัดจำไว้เสมอเช่นโฉนดที่ดินโฉนดที่บ้านหุ้นในบริษัทหรืออสังหาริมทรัพย์ต่างๆที่สามารถจะเป็นกำไรให้เขาได้ถ้าเกิดลูกหนี้เบี้ยวจ่าย

"ตอนนี้มันติดหนี้เราอยู่ยี่สิบล้านและมันหายไปหลายอาทิตย์แล้วคนของเราไปตามตัวหามัน สรุปว่ามันหนีกลับไปที่ประเทศไทยเมื่อเช้านี้เองครับ"ตงรายงานด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"หึ...มึงจะบอกว่ามันกำลังหนีหนี้ยี่สิบล้านกับกูอย่างงั้นเหรอ?"ลี่หยางยกยิ้มร้ายขึ้นที่มุมปากแล้วก็หัวเราะออกมาเล็กน้อยทำเหมือนกับเป็นเรื่องตลกก่อนที่สีหน้าจะแปรเปลี่ยนเป็นดุดันจนน่ากลัว

"ครับนาย"ตงพยักหน้าเล็กน้อย

ปึก!"

มือหนาของลี่หยางกระแทกแก้วไวน์ลงบนโต๊ะกระจกอย่างแรงด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นเพราะลูกหนี้สารเลวมันกล้าโกงเงินจำนวนยี่สิบล้านกับเขา มันกล้ามากที่ทำกับเขาแบบนี้!

"ผมให้คนของเราไปสืบมาเรียบร้อยแล้วครับว่ามันเป็นใครอยู่ที่ไหนเอกสารทุกอย่างอยู่ในซองเอกสารแล้วครับนาย"ตงเอ่ยบอกและมองไปที่เอกสารตรงหน้าก่อนที่ลี่หยางจะหยิบมันขึ้นมาเปิดออกดู ในซองเอกสารมีรูปถ่ายอยู่สามใบพร้อมกับประวัติของบุคคลทั้งสามคน

ลี่หยางค่อยๆไล่ดูรูปไปทีละใบรูปแรกเป็นชายวัยกลางคนที่ดูมีอายุส่วนรูปที่สองก็เป็นหญิงวัยกลางคนที่มีอายุเช่นกันคงไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่อาจจะเป็นพ่อแม่หรือญาติผู้ใหญ่ของไอ้ลอนมัน

"นี่ใคร?"ลี่หยางหยิบรูปใบที่สามรูปใบสุดท้ายขึ้นมาโชว์ให้ตงดูเป็นรูปของหญิงสาวหน้าตาสะสวยเธอมีใบหน้าจิ้มลิ้มเหมือนกับผู้หญิงจีน

"เธอชื่อหลินหลินครับเป็นน้องสาวของไอ้ลอนมัน"ตงเอ่ยบอก

"..."ลี่หยางไม่ได้พูดอะไรเขาเอาแต่นั่งจ้องรูปถ่ายของหญิงสาวด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

"นายจะให้คนของเราไปจับตัวมันมาจากประเทศไทยเลยไหมครับผมจะได้สั่งให้คนของเราไปเดี๋ยวนี้"

"ไม่ต้อง!"ลี่หยางส่ายหน้าไปมาก่อนจะละสายตาจากรูปถ่ายขึ้นมามองหน้าตงลูกน้องคนสนิท

"หมายความว่าอย่างไงครับนายไม่ต้อง?"ตงมองหน้าลี่หยางผู้เป็นเจ้านายอย่างไม่เข้าใจ

"กูจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง กูจะไปประเทศไทย"

"ทำไมนายถึงจะต้องจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองครับ?"ตงไม่เข้าใจผู้เป็นเจ้านายสักเท่าไหร่เรื่องง่ายๆแบบนี้ปกติลี่หยางมักสั่งให้เขาหรือลูกน้องคนอื่นทำอยู่แล้ว

"เพราะกูมีเรื่องสนุกๆอยากจะทำ"ลี่หยางตอบ

"ครับ"ถึงตงจะไม่ค่อยเข้าใจในความคิดลี่หยางแต่ก็ไม่ได้อยากถามอะไรเพราะลี่หยางผู้เป็นเจ้านายคงมีเหตุผลอะไรบางอย่างอยู่แล้ว

"มึงก็ไปพักผ่อนได้แล้วกูก็จะพักบ้าง"

"ครับนาย"ตงพยักหน้าอย่างเข้าใจและค้อมศีรษะเล็กน้อยก่อนที่จะหมุนตัวเดินออกไป

"แล้วเจอกันหลินหลิน"ลี่หยางมองรูปหญิงสาวด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาก่อนที่จะวางรูปไว้บนโต๊ะกระจกตรงหน้าแล้วลุกขึ้นเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง