ตอนที่ 3

“ไม่เห็นจะมีดีสักคน”

“อย่าบอกนะว่าเจอแล้ว”

“บุกถึงถิ่นเลยจ้า” ตอบอย่างภาคภูมิใจเต็มไปด้วยน้ำตานอง

“ชิบ….หาย” สองหนุ่มอุทานพร้อมกัน “ตายแน่มายด์”

“ก็มันทำร้ายเพื่อนฉันอะ”

“รอดมาได้ไง”

“ก็มันปล่อยมา”

“เฮ้ย” อุทานพร้อมกันอีกครั้งทำมายด์เลิกคิ้วมองตาปริบ

“ตกใจอะไร ส้นสูงฉันปักเข้าหน้ามันอยู่เลย”

“ใส่ใคร”

“ไม่รู้จัก ช่างมันเถอะ กลับก่อนแล้วกันเจอกันเปิดเทอม” มายด์ตอบเสร็จยกมือลาเพื่อนชายจูงมือมัสเดินไปต่อ

“รอดมาได้ไงว่ะ” ต่ายหันมาถามท็อปยักไหล่มองตามมายด์จนสุดสายตา

หลายวันต่อมาที่โรงเรียนบริหารธุรกิจ โรงเรียนสายอาชีพตั้งแต่ ปวช.ถึง ปวส. เปิดการศึกษา นักเรียนยังคงคึกคักตื่นเต้นกับการประกวดเดือนดาวโรงเรียน เวทีจัดวางเครื่องดนตรี มายด์นั่งอยู่ในกลุ่มเพื่อนถอดเสื้อสูทวางไว้ข้างๆ นั่งอมอมยิ้มเฝ้ากระเป๋าให้เพื่อน เพื่อนห้าคนเดินเข้ามาใกล้พร้อมอาหาร ขนมและน้ำ

“มายด์ไม่กินอะไรเหรอ” แอน สาวหมวยหุ่นดีถามมายด์คนแรกพร้อมนั่งลงข้างๆ

“ลดหุ่นหรือไง” แจงนั่งตรงข้ามแซวพร้อมวางของกินก่อนหยิบมือถือมาคุยกับแฟนต่อ

“วันนี้ไม่หิว” ตอบสั้นเพราะตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้นก็ทำเธอลดอาหารเพราะได้แต่คิดระแวงกลัวเกิดเรื่องตามมาภายหลัง จนกระทั่งมีคนเรียกทำเธอสะดุ้งเฮือก

“มายด์ พี่ไอซ์ขึ้นประกวดด้วย ไม่ตามไปดูเหรอ” ปลาเดินเข้ามาพร้อมเสียงตะโกนทำมายด์ตาแวววาว

“จริงดิ” รีบเก็บของทันทีไม่สนใจเพื่อนที่นั่งกินอยู่ คว้าสูทกระเป๋าวิ่งไปหาปลาทันที

“ไปเปล่า เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน”

“ไปดิ ไปเลยปะ” เข้าทางรีบพากันไปทั้งคู่ แม้ว่าโรงอาหารจะคนแน่นมากมายแค่ไหนก็พยายามเบียดแทรกเข้าไปให้ ใช้ความตัวเล็กตัวน้อยมุดลอดไปลอดมาจนเห็นคนบนเวที หนุ่มสกินเฮด ผิวขาหน้าตี๋ สูงหุ่นดีหมายเลขสิบสี่ยิ้มอายๆ อยู่บนเวที ปลาตะโกนแซวคนเวที ชงเข้มยิ่งกว่าบาริสต้า ยัดเยียดให้ผู้ชายซึ่งฝ่ายชายรู้แก่ใจมีมายด์ชอบ ทุกอย่างเปิดเผยแต่เขากลับมีแฟนแล้ว

ติ่ง ติง ติ๊ง…

มายด์ล้วงหยิบมือถือขึ้นมารับสายแต่เสียงกรี๊ดเชียร์ดังจนไม่ได้ยินเสียงปลายสายทำให้สัญญาณติดขัด

“ว่าไงนะ ไม่ได้ยิน รอเดี๋ยว” จำต้องเดินออกไปคุยด้านนอกไร้เสียงรบกวน “อะ เล่ามามีอะไร (เมื่อเช้าเราเจอผู้ชายผมแดงกับพวกเด็กช่างสิบคนยืนหน้าโรงเรียน มีเรื่องกับนักเรียนในโรงเรียนเรา ได้ยินมาว่าโรงเรียนเราไปกระทืบลูกน้องพวกนั้น) พวกแก๊งนั้นอะนะ (ใช่ วันนี้คนผมแดงเลยมาเคลียร์ อาจารย์ห้ามเกือบปิดรั้วกั้นแทบไม่ทัน ดีนะมาน้อยไม่งั้นโรงเรียนพังแน่ๆ ตำรวจช่วยเหลือไม่ได้จริงๆ จำคนผมแดงที่ถือมีดได้ไหม) ติดตาโดยเฉพาะไอ้คนที่โดนส้นเท้าฉัน (เราเห็นเขาถือเหล็กฟาดเสาเป็นรอยเลย พวกเราสองคนจะรอดไหม) ไม่รอด เอ๊ย ไม่โดนอะไรหรอกเราแค่ผู้หญิงบอบบาง ฉันจะไม่ปล่อยให้แกเป็นอะไรเด็ดขาด ซึ้งไหม (ถ้าไม่มีคำสุดท้าย จะซึ้งมาก เราควรทำไงต่อดี พวกนั้นเห็นหน้าเราแล้ว ไม่ปล่อยเราไว้แน่) ไม่หรอก พวกมันคงไม่มีเวลามานั่งแยกแยะว่าใครเคยมีเรื่องกับมัน วางใจเถอะ เดี๋ยวเย็นนี้แวะไปรับ กลับบ้านด้วยกัน (มาถึงแล้วโทรมานะ ไม่กล้าเดินออกไป) โอเค” มายด์วางสายเก็บมือถือใส่กระเป๋าสูทกะพริบตาถี่ตาเริ่มขวาเริ่มกระตุกถึงกับสะบัดหน้าละทิ้งความกังวลเดินออกจากทางเข้าโรงอาหารไปห้องเรียน

หลังเลิกเรียนนักเรียนทุกคนทยอยกันลงอาคารบ้างก็ขับรถมาเองบ้างก็พึ่งรถประจำทาง มายด์ถือกระเป๋าเดินลงบันไดกับกลุ่มเพื่อน ยังคงมีสีหน้ากลัดกลุ้ม

“วันนี้ไปหาเพื่อนปะ” แก๊ป เพื่อนตาคมเดินลงบันไดมากอดไหล่มายด์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ไปสิ มีอะไรเปล่า”

“ว่าจะชวนไปกินก๋วยเตี๋ยวสักหน่อย”

“ไปวันอื่นดิ วันนี้ไม่ว่าง”

“โอเค เฮ้ย พวกเราวันนี้นั่งแท็กซี่กัน มายด์รีบไปหาเพื่อน แจงก็รีบกลับบ้านใช่ปะ” แก๊ปแทบจะเป็นหัวโจกไล่ถามเพื่อนที่ลงมาพร้อมกัน ทุกคนพยักหน้าเป็นเสียงเดียวแวะเข้าห้องน้ำก่อนออกไปเรียกรถหน้าโรงเรียน มายด์ยืนรอเพื่อนจังหวะเดียวกับที่ห้องคอมปล่อยนักเรียน ไอซ์เดินผ่านมายด์ไปเข้าสหกรณ์ในขณะที่เธอยืนหันหลังให้ จึงไม่เห็นเขา แอนกับแก๊ปและแจงออกจากห้องน้ำเดินผ่านกระจกห้องสหกรณ์เห็นไอซ์จ่ายเงินอยู่ในสหกรณ์จึงพากันดึงมายด์เข้าไปไม่ให้ต้องตั้งตัว

“อะไรอะ” มายด์ยังคงไม่รู้ตัวจนตั้งหลักได้ยืนเหลอหลาอยู่หน้าจุดจ่ายเงินตรองหน้าไอซ์พอดี สองสายตาสบกันเรียกบังเอิญคงไม่ใช่ บุพเพเพื่อนผลักเสียมากกว่า เธอสูดลมหายใจเก็บอาการเขินเบี่ยงตัวหลบไปทางขวา เขาก็เดินมาขวา ขยับซ้ายก็ขยับตาม กล่าวเป็นใจตรงกัน สาวน้อยเริ่มฉีกยิ้มเก็บอาการไม่อยู่หลีกทางให้มองเขาตาเยิ้มเดินออกไป

“ไหนบอกรีบกลับบ้าน พอเจอพี่ไอซ์ลืมนัดเพื่อนเลยนะ” แอนแซวคนแรกยืนจ่ายเงินทำมายด์ฉีกยิ้มชอบใจพากันเดินออกไปทั้งหกสาวเรียกรถแท็กซี่อัดกันกลับ

มายด์ยกมือลาเพื่อนในรถเมื่อมาถึงอีกโรงเรียนหนึ่งซึ่งเป็นทางผ่าน เดินเข้ามานั่งป้ายรถเมล์กดมือถือต่อสายหาเพื่อนที่นัดไว้

“ฮัลโหล ออกมาได้แล้ว ไม่มีใครเลย” ยิ้มกว้างมองซ้ายขวาอย่างมั่นใจทุกอย่างปกติ มัสวิ่งกระตือรือร้นออกมาหาเพื่อน “ไหน เสาไหนที่ไอ้ผมแดงฟาดท่ออัดฝากรอบไว้ นี่ถ้าปิดรั้วไม่ทันได้โรงเรียนใหม่แน่ ฮ่ะฮ่าฮา”

“หัวเราะเข้าไป ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกมันชุลมุนวุ่นวายมาก นี่ถ้าอาจารย์ไม่ปิดรั้วนะพวกข้างในก็จะออกไปนัว มีหวังตีกันตายไปข้าง”

“เด็กช่างนี้ เลือดร้อนธรรมดา มาหยามหน้าโรงเรียนเสียศักดิ์ศรีแย่ ทำไมอาจารย์ไม่ปล่อยให้ตีกันไปเลย สนุกดี ฮ่าฮา”