EPISODE01 อีแจง

คุณเคยแอบรักใครไหม รักมาตั้งแต่เด็ก รักจนยอมทุกอย่าง รักโดยที่ไม่ต้องครอบครองก็ได้ ขอแค่เขามีความสุขก็พอ

มันอาจจะดูเหมือนคนโง่ แต่ถ้าใครไม่มาอยู่ในจุดนี้ไม่มีทางเข้าใจ

การรักใครสักคนแบบงมงายมันเป็นยังไง

"มันจะกลับมาแล้วนะ"ภามเพื่อนชายของฉันเกริ่นขึ้นมา มันที่ว่าฉันรู้ดีว่าหมายถึงใคร

"เหรอ" ฉันทำทีไม่ใส่ใจ ทั้งที่ในใจรู้สึกตื่นเต้นจนอยากกระโดดโลดโผน

"อืม ไปรับมันด้วยกันไหมล่ะ" ภามถามต่อ

"มึงก็รู้ว่ามันเกลียดกู กูกับมันคือคนไม่รู้จักกัน" ฉันบอกระหว่างที่มือสาละวนกับการเก็บการรื้อชุดเจ้าสาว

"มันอาจจะหายโกรธแล้วก็ได้ มันถึงได้กลับมา" พีคเพื่อนชายอีกคนเดินเข้ามาในร้านแล้วพูดขึ้น

พูดเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้

"กูรู้จักมันดี คนอย่างมันเกลียดคนฝังใจ แล้วยิ่งคนที่ทำให้มันเจ็บ มันยิ่งไม่คิดชายตามอง"

"แต่นี่มัน5ปีแล้วโว้ย มันอาจจะคิดได้แล้วมั้ง" พีคแย้งขึ้น

"ถ้าพูดตามหลักความเป็นคนทั่วไป ถ้ากูเป็นมัน กูก็ไม่หายโกรธหายเกลียดนะ นั่นแม่งความรู้สึกคนทั้งคนเลยเว้ย ไหนจะโดนแก้แค้นทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองอีก" ภามมันพูดในแง่ของความรู้สึก

ซึ่งฉันก็คิดแบบภามนั่นแหละ

"แล้วนี่จะอยู่ยังไง บ้านก็ติดกันแม่ก็เป็นเพื่อนกัน แล้วครอบครัวมึงสองคนก็ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นด้วย" แฟนของภามเอ่ยถาม

"ก็อยู่แบบคนไม่รู้จักกันไง" ฉันพูดด้วยท่าทีที่สบาย ๆ แต่จริง ๆ แล้วมันไม่ได้สบายอย่างที่คิดหรอก

"แล้ว..."

"แม่แจงจ๋า" ลูกสาวตัวน้อยวิ่งเข้ามาหาฉัน เพื่อนของฉันจึงเงียบปากลง

"ว่าไงคะคนสวย" ฉันนั่งลงที่พื้นพรมพร้อมกับอุ้มลูกสาวมานั่งที่ตัก

"คิดถึงจังเลยค่ะ" จัสมินหอมที่แก้มของฉันทั้งสองข้างและลงท้ายด้วยการจุ๊บที่ปาก

"แม่ก็คิดถึงค่ะ" ฉันว่าจบก็จุ๊บลงที่ริมฝีปากเล็ก ๆ ของลูกสาว

"วันนี้ดื้อไหม" ฉันเอ่ยถามน้องสาวของพีคที่อาสารับจัสมินมาจากที่โรงเรียนให้ แพทเธอเป็นครูโรงเรียนที่จัสมินเรียน

เนื่องจากพรุ่งนี้มีถ่ายพรีเวดดิ้ง ฉันจึงค่อนข้างวุ่นวายกับการดูและจัดเตรียมอุปกรณ์ จึงฝากให้แพทมาส่ง

แต่ก็ไม่วายกลุ่มเพื่อนแวะมาชวนคุย สรุปแล้วงานก็อาจจะไม่เสร็จตามเป้าที่วางไว้

โดยปกติเพื่อนฉันก็แวะมาทุกวันอยู่แล้วด้วยแหละ อ้างว่าแวะมาเล่นกับลูกสาวฉัน

แต่จุดประสงค์จริง ๆ คือหาคนเลี้ยงเหล้า

ซึ่งนั่นก็คืออีแจงคนสวยคนนี้

'แจง' คือชื่อที่เพื่อนเรียกกันจนติดปาก มีคนบอกคนชื่อแจงสวยทุกคน ฉันว่าอันนี้เรื่องจริงนะ

ฉันมีคนที่แอบรักมานานหลายปี จะว่าแอบก็คงไม่ใช่ เพราะเจ้าตัวรู้อยู่แล้วว่าฉันรักเขา

เพียงแต่เขาไม่คิดจะรักฉัน สักนิดเขาก็ไม่รัก แถมยังบอกว่าความรู้สึกที่ฉันมีให้เขามันเหี้ยอีกต่างหาก

ผู้ชายอะไรปากหมาโคตร

ฉันเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ที่เลี้ยงลูกและดูแลลูกมาเองตั้งแต่ที่ลูกสาวอยู่ในท้อง

ฉันตั้งท้องเมื่อ 5 ปีก่อน ลุ้นว่าจะท้องไหมด้วยความสุ่มเสี่ยง ที่ว่าสุ่มเสี่ยงเพราะเรามีอะไรกันแค่ครั้งเดียว และฉันอยากท้องกับเขา

จะเรียกว่าฟลุ๊คก็ได้มั้ง เพราะการตั้งท้องครั้งนี้มันเกิดจากความบังเอิญของพ่อจัสมินที่พลาดเมา แล้วคิดว่าฉันคือแฟนของเขา

และถึงแม้เขาจะคิดว่าฉันเป็นแฟนเขา ฉันก็ไม่คิดขัดขืน เพราะฉันอยากได้เขา จะว่าแรดก็ว่าได้นะ ก็ฉันรักของฉันนี่นา

ฉันไม่กินยาคุมกำเนิด เพราะคิดแค่ว่าถ้าท้องก็โชคดีที่มีตัวแทนของคนที่รักมาอยู่ด้วย

จะว่าฉันโรคจิตก็อาจจะใช่แหละมั้ง ฉันน้อมรับ

แต่ฉันก็ไม่คิดเรียกร้องอะไรจากเขาอยู่แล้ว

แม่ฉันก็ถามนะตอนท้องแรก ๆ ว่าพ่อเด็กคือใคร ฉันก็บอกไปว่าเมาแล้วมั่วจำหน้าไม่ได้ สิ่งที่แม่ให้มาหลังจากคำตอบที่ฉันให้คือตบหน้าฉันจัง ๆ เมื่อได้ฟังคำตอบชุ่ย ๆ จากปากลูกสาวแสนสวยเช่นฉัน

'งามหน้านัก เป็นถึงเจ้าของร้านพรีเวดดิ้งที่ใหญ่ที่สุดในย่านนี้ ลูกสาวเสือกท้องไม่มีพ่อ น่าอายที่สุด'

นั่นคือคำตัดพ้อหรือคำด่าของแม่ฉันเมื่อตอนนั้น

แต่ตอนนี้น่ะเหรอ

"จัสมินหลานยายมาแล้วเหรอลูก ยายทำสังขยาฟักทองของโปรดไว้ให้หนูด้วยนะคะ"

ก็อย่างที่เห็นเลยค่ะ เห่อหลาน หวงหลาน หลานฉันสวย หลานฉันดี หลานฉันเก่ง ใครห้ามแตะ

ถ้าใครพูดว่าหลานยายแจ๋มไม่มีพ่อ ยายแจ๋มไปด่าถึงหน้าบ้านเลยล่ะ จนคนแถวนี้ไม่กล้าแตะจัสมินละ

ยังดีที่จัสมินหน้าเหมือนฉัน คนแถวบ้านเลยไม่มีใครเอะใจว่าเป็นหลานเจ้าของร้านทองบ้านข้าง ๆ