เลิกทั้งที่ยังรัก(2)

ทางธนาคารชี้แจงข้อมูล น้ำหนึ่งรู้ได้ทันทีว่าใครคือคนที่จ่ายเงินล่วงหน้าไว้ให้เธอเพราะคงไม่มีใครที่จะยอมเสียเงินแบบนี้นอกจากเปรมธวัช

ความดีของเปรมธวัชทำให้น้ำหนึ่งรู้สึกสับสนว่าความจริงแล้วเธอกำลังตัดสินใจถูกหรือผิดแต่เสียงของหัวใจมันก็บอกว่าในเมื่อเธอรักเขา เธอก็คงต้องยอมเจ็บเพื่อให้เขาได้เจอเส้นทางที่ดีแม้ตัวเธอจะต้องเป็นฝ่ายเสียน้ำตาอยู่แบบนี้สำหรับน้ำหนึ่งแล้ว เปรมธวัชมีค่าเหนือกว่าสิ่งใดเธอยินดีที่จะเป็นคนเสียใจเพื่อให้เขามีความสุข

“ที่ร้านขาดคนพอดีเริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลยนะ”

ดิวเพื่อนสนิทของน้ำหนึ่งครอบครัวของเธอเปิดร้านอาหารเมื่อรู้ว่าเพื่อนต้องการหารายได้พิเศษเพื่อเลี้ยงตัวเอง ดิวจึงขอให้พ่อรับน้ำหนึ่งเข้าไปเป็นพนักงานเสิร์ฟในช่วงเวลากลางคืนเพื่อที่จะไม่ไม่กระทบต่อเวลาเรียน

“ขอบคุณดิวมากเลยนะพี่หางานให้เรา”

หญิงสาวในชุดนักศึกษาอยากที่จะทำงานหาเงินด้วยตนเองมาตั้งแต่เธอก้าวออกมาจากบ้านแล้วแต่เปรมธวัชขอไว้เพราะเขาอยากให้เธอตั้งใจเรียนมากกว่าส่วนค่าใช้จ่ายทุกอย่างเขาเป็นคนดูแลเพราะเขาได้ทำงานเป็นถึงผู้จัดการของบริษัทที่ครอบครัวของเขาเป็นเจ้าของ เขาจึงดูแลค่าใช้จ่ายทุกอย่างได้อย่างไม่เดือดร้อนแต่ในวันนี้วันที่น้ำหนึ่งตัดสินใจบอกเลิกกับเขา เธอจึงตัดสินใจว่าจะยืนด้วยขาของตัวเอง

ร้านอาหารของครอบครัวดิวเป็นร้านที่ค่อนข้างหรูหราแขกที่มากินอาหารล้วนแต่เป็นบรรดาคนไฮโซ วันแรกของการทำงานน้ำหนึ่งยังคงหยิบจับอะไรไม่ค่อยถนัดเพราะไม่เคยทำงานประเภทนี้มาก่อนอีกทั้งยังไม่ค่อยชินกับการที่ต้องพูดคุยกับคนไม่รู้จักแต่ด้วยภาระที่รออยู่ข้างหน้า น้ำหนึ่งจึงอดทนฝืนยิ้มให้ผ่านไปแต่ละค่ำคืนได้อย่างไม่มีปัญหาอะไร

“หนึ่งเข้าไปช่วยในห้องวีไอพีหน่อยสิ”

ผู้จัดการร้านเดินมาตามหญิงสาวที่ปกติแล้วจะทำหน้าที่ดูแลแขกในด้านนอก ในส่วนของวีไอพีจะเป็นพนักงานที่ทำงานที่นี่มานานเป็นคนดูแลแต่วันนี้พนักงานลาถึง 2 คนน้ำหนึ่งจึงถูกตามตัวไปช่วย

“ขอจานด้วยค่ะ ดูให้สะอาดด้วยไม่ใช่ฝุ่นยังติดจานแบบนี้”

ทันทีที่น้ำหนึ่งเปิดประตูห้องวีไอพีเข้าไปเธอก็ได้ยินเสียงหญิงสาวในชุดหรูเรียกเธอให้ไปเปลี่ยนจานให้เพราะไม่ถูกใจกับความสะอาด ทันทีที่หญิงสาวรับงานจากแขกน้ำหนึ่งก็ถึงกับต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อหันไปเห็นชายหนุ่มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“หนึ่ง ! ”

เปรมธวัชเรียกชื่อสาวสวยในชุดพนักงานเสิร์ฟด้วย ความลืมตัวว่าตอนนี้เขาไม่ได้เป็นอะไรกับหญิงสาวตรงหน้าแล้วและวันนี้เขาก็ได้พาว่าที่เจ้าสาวมาดินเนอร์ก่อนที่จะเข้าประตูวิวาห์ใน สัปดาห์หน้านี้

“คุณเปรมรู้จักผู้หญิงคนนี้หรือคะ”

ดุจดาถามขึ้นด้วยความสงสัยที่เธอเห็นคู่หมั้นเรียกชื่อพนักงานเสิร์ฟและอีกฝ่ายก็ทำท่าทางตกใจเมื่อหันมาเห็นหน้าเขาเหมือนกับว่าสองคนนี้เคยรู้จักสนิทสนมหรือมีเรื่องอะไรกันมาก่อน

“ฉันไม่ได้ชื่อหนึ่งค่ะคงจำคนผิดขอตัวก่อนนะคะ”

เปรมธวัชยังไม่ทันตอบสาวเสิร์ฟก็พูดแทรกขึ้นให้เหมือนกับว่าชื่อที่ชายหนุ่มเรียกไม่ใช่ชื่อของเธอเพราะไม่อยากให้ผู้หญิงใน ชุดราตรีหรูรู้สึกสงสัย น้ำหนึ่งไม่อยากทำให้ครอบครัวที่กำลังจะเกิดขึ้นของเปรมธวัชต้องมีปัญหา

“เงินพี่ก็โอนให้เข้าบัญชีทุกเดือนทำไมยังจะต้องมาทำงานที่นี่อีก”

เปรมธวัชหาโอกาสที่จะเดินออกมาจากในห้องที่เขากินอาหารกับคู่หมั้นเพื่อมาคุยกับน้ำหนึ่งซึ่งตอนนี้เธอกำลังสาละวนอยู่กับการเช็ดโต๊ะที่เพิ่งมีแขกลุกออกไป บริเวณนี้ไม่มีใครเห็นเพราะเป็นมุมส่วนตัว ชายหนุ่มจึงตั้งใจจะคุยให้รู้เรื่อง

“ใครบอกว่าหนึ่งมาทำงานที่นี่เพราะต้องการเงิน ฉันแค่ต้องการได้เจอผู้ชายที่ไฮโซมีเงินพอที่จะเลี้ยงฉันไปได้ตลอดชีวิต คุณเปรมธวัชมองฉันในแง่ดีมากเกินไปหรือเปล่าคะ...แล้วเวลานี้ คุณก็ไม่ควรจะยืนอยู่ตรงนี้ด้วยคู่เพราะว่าที่เจ้าสาวของคุณกำลังรอกินอาหารอยู่รีบกลับไปเถอะค่ะ”

เปรมธวัชไม่เชื่อในเหตุผลที่น้ำหนึ่งบอกแต่เขาก็ไม่รู้จะพูดกับเธอต่อไปว่าอย่างไรจึงได้แต่ดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอดไว้แน่นก่อนที่ทั้งคู่จะต้องรีบแยกจากกันเมื่อผู้จัดการร้านตะโกนเรียกหาหญิงสาว

ดุจดาวที่สังเกตอาการของคู่หมั้นทุกอย่างด้วยความสงสัยเธอตัดสินใจเรียกผู้จัดการร้านมาถามถึงชื่อพนักงานเสิร์ฟที่มาคอยบริการเธอและดุจดาวก็ได้รู้ว่าพนักงานคนนั้นมีชื่อว่าน้ำหนึ่งจริงๆแต่เธอก็เลือกที่จะไม่ถามอะไรเปรมธวัชต่อ ดุจดาวตั้งใจจะสืบ เรื่องนี้ด้วยตัวเอง