บทที่ 2

“..........”

“ผมบอกตรง ๆ นะ ไม่ใช่เพราะแม่ชอบคุณ...ผมทำดีกับคุณไม่ลงหรอก! ผมไม่ชอบผู้หญิงอ้วน! คุณดูแลแต่คนอื่น ไม่คิดจะดูแลตัวเองบ้างหรือไง!”

“!!” 

“เลิกยุ่งกับผมซะนะ! นี่คือค่าเลิก! และต่อไปก็อย่าไปโง่ให้ใครมาหลอกได้อีก!!” เขากระชากซองเงินไป และเดินออกจากร้านไปทันที!! หญิงสาวทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ที่นั่งตรงนั้น ก่อนเธอจะกำมือแน่นจนรู้สึกเจ็บลึกเข้าไปในเนื้อ

ร่างอวบอิ่มของหญิงสาว เดินออกมาจากร้านกาแฟอย่างเลื่อนลอย มีเพียงหยดน้ำตาที่ไหลรินออกจากดวงตาคู่สวย...ไม่มีเสียงสะอื้นไห้ เธอกดเปิดรถยนต์ BMW Series 3 สีขาวมุก ก่อนจะเข้าไปนั่งนิ่งอยู่แบบนั้นนานนับนาที

ภาพวันเก่า ๆ ที่เขาทำดีกับเธอ นั่นคือการแสดงละครงั้นเหรอ? เธอเคยคิดว่าการที่เขาไม่จับมือถือแขนเธอ เพราะเขาให้เกียรติเธอ...แต่เปล่าเลย เขารังเกียจเธอต่างหาก

ริมฝีปากบางเม้มแน่น ก่อนจะระเบิดเสียงร้องไห้ออกมา...เขาหลอกเธอ เขาบอกว่าไม่มีทางรักผู้หญิงอ้วนอย่างเธอ แค่อ้วน...มันน่ารังเกียจนักเหรอ? 

หญิงสาวหัวเราะและเอามือทุบพวงมาลัยแรง ๆ หลาย ๆ ที ก่อนจะฟุบหน้าไปกับพวงมาลัยรถ และสะอื้นไห้ออกมาอย่างหนัก

เสียงเพลงสากลดังคลอ ๆ หญิงสาวที่ใบหน้าบวมแดง ที่ใครเห็นก็รู้ว่าคงผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เธอควงแก้วไวน์ในมือเบา ๆ ก่อนจะจรดแก้วไวน์ที่ริมฝีปาก และยกขึ้นดื่ม...แก้วแล้ว แก้วเล่า

“ครืดดด ครืดดด”

“คะ...”

‘อยู่ไหน?’

“ไนต์คลับแถวทองหล่อค่ะ”

‘แกร้องไห้เหรอ?’

“เขาทิ้งเพชรไปแล้วค่ะ” 

‘แกอยู่ไหน ฉันจะไปรับ’

“ไม่เป็นไรค่ะ เพชรจะกลับเอง...พี่ให้คนมาเอารถไปก็พอ”

‘อย่าไปเสียใจเลยเพชร ผู้ชายเลว ๆ แบบนั้น แกต้องเจอคนที่ดีกว่ามัน เชื่อฉัน!’ 

“ค่ะ พี่พาลูกนอนเถอะค่ะ อย่าออกมานะ...เพชรดูแลตัวเองได้” 

หลังจากวางสายไปหยดน้ำตาก็รินไหลอีกครั้ง...มันไหลแทบจะตลอดเวลา เธอยกขวดไวน์เทลงแก้ว ก่อนจะดื่มมันเข้าไปติด ๆ ไม่มีทีท่าว่ามันจะพอสำหรับค่ำคืนที่ยาวนานเช่นนี้ของเธอ…

เธอไม่ได้โกรธแค้นอะไรเขา เพียงแต่เธอเสียใจ ที่ทำไม...ทั้งที่เธอก็ดีกับเขาและแม่ ทำไมเขาถึงได้ใจร้ายกับเธอนัก มีคำพูดเป็นร้อย ๆ พัน ๆ คำ ให้บอกกันอย่างรักษาน้ำใจ

แต่เขาก็เลือกที่จะตัดรอนเธอ ไม่เหลือแม้เยื่อใย และความรู้สึกดี ๆ เขาสะบั้นรักเธอ จนแตกหักไม่มีทางต่อติด เธอยกแก้วไวน์จรดริมฝีปาก ก่อนจะกระดกดื่มจนหมดแก้ว และสั่งพนักงานให้เอามาเพิ่มอีกขวด 

มือเล็กก็เช็ดน้ำตาตัวเองไป ยกแก้วไวน์ไป...ในสมองก็คิดไปเรื่อย ถึงเรื่องที่ผ่านพ้นมา...หากวันนี้เธอไม่นัดเขาออกมา เขาก็คงจะไม่พูดความจริงกับเธอสินะ!

“ขวดสองแล้วนะครับ...คุณผู้หญิงขับรถมาไหมครับ” 

“เดี๋ยวพี่ชายจะให้คนมาเอารถ เอากุญแจไปฝากไว้ที่หน้าร้านที...” เธอวางกุญแจไว้บนเคาน์เตอร์ ก่อนจะหันมาสนใจแก้วไวน์ตัวเองต่อ เด็กเสิร์ฟมองหน้าเธอและส่ายหัว วันนี้เขาคงต้องหอบผู้หญิงคนนี้ขึ้นรถแท็กซี่แน่ ๆ 

“ขอบใจมาก...แต่ไม่ต้องส่ง ฉันไหว” เธอที่กรึ่มจัดเลย เพราะดื่มไปค่อนข้างเยอะ แต่เอาจริง ๆ เธอก็เป็นคนที่ดื่มหนักอยู่แล้ว เธอไม่ใช่ผู้หญิงใส ๆ อะไรหรอกนะ  

“ดื่มเก่งจังวะ!” พนักงานเสิร์ฟมองร่างอวบอิ่มของหญิงสาวที่เดินออกไปขึ้นรถหน้าร้าน ก่อนจะเกาหัว หน้าตาเธอดูไม่ใช่คนจัดจ้าน หรือดื่มจัดอะไร...แต่นี่เธอดื่มไปเกือบ 2 ขวดเลย!

เมื่อถึงบ้าน เธอพาร่างที่แทบจะยืนไม่อยู่ขึ้นห้องนอนไป ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออก และทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน...น้ำค่อยลุกมาอาบแล้วกัน ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว!!

“ครืดดด ครืดดด” เธอที่หลับไปแล้ว แต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะมีสายโทรศัพท์เข้ามา วันนี้วันหยุดเธอนะ!! พระเจ้า!!

‘ห้องฉุกเฉินโรงพยาบาล’ เธอลืมตาตื่น ก่อนจะสะบัดหัว และมองนาฬิกาที่ผนัง 10 โมง

“ค่ะ”

‘มีคนไข้ตกเลือด อายุครรภ์ประมาณ 7 เดือนค่ะ’ แม้จะยังฟังไม่จบ แต่เธอก็วิ่งเข้าห้องน้ำและเตรียมตัวจะอาบน้ำทันที!!

“ขอครึ่งชั่วโมงถึงโรงพยาบาลแน่นอน!!” เธอรีบอาบน้ำสระผม ไม่ถึง 10 นาทีด้วยซ้ำ ก่อนจะแต่งตัวและรีบวิ่งลงมาชั้นล่าง

พ่อและพี่ทักถามว่าเธอจะรีบไปไหน? เธอก็ตะโกนบอกไปว่ามีเคสด่วน เธอต้องรีบไป ไม่ได้ทันอยู่ฟังอะไรต่อ ตอนนี้ชีวิตคนสำคัญกว่า!!

“บ้างานแบบนี้...ใครมันจะไปเอามันจริง ๆ จัง ๆ เฮ้อ...”