9. หมายมั่นแก้เผ็ด

“ขอโทษนะครับ..น้องเดือนจบด้านไหนมา..”

นรา ถามเพื่อเริ่มต้นสานสัมพันธ์

“เดือน..จบอักษรค่ะส่วนเพื่อน ๆ จบนิเทศค่ะ”

“น้องเดือนสนใจงานแปล หรืองานด้านพิสูจน์อักษรหรือเปล่าครับ” เขาลองเสนอ

“อุ๊ย! นั่น เป็นงานที่เดือนอยากทำมากค่ะ..แล้วจะสมัครได้ที่ไหนคะพี่นรา..”

ดวงเดือน มีแววตาตื่นเต้นจนนราอดยิ้มไม่ได้

“เอาอย่างนี้สิครับ น้องเดือนให้เบอร์ติดต่อที่พี่ไว้” ดวงเดือน กระตือรือร้นเขียนเบอร์โทรศัพท์ทั้งที่บ้านและมือถือ เธอรู้สึกไว้ใจนราและให้ความสนิทสนมในทันที ส่วนนราก็รีบบันทึกเบอร์ติดต่อของดวงเดือนไว้ในโทรศัพท์มือถือของเขาเช่นกัน

วนาลี ได้ยินคำสนทนาของเพื่อนสาวกับชายหนุ่ม แต่ยังไม่มีเวลาละสายตาจากการแจกของชำร่วย จนกระทั่งแขกไม่มีแล้ว หล่อนจึงหันมามองอย่างไม่ตั้งใจ

“เอ๊ะ..นั่น..นาย”

วนาลี จ้องหน้านราด้วยคาดไม่ถึงว่าจะเจอเขาที่นี่

“เอ้อ..พี่นราคะ..นี่เพื่อนของเดือนค่ะ..ชื่อวนาลี.. ลีจ๊ะ..นี่พี่นราจ๊ะ”

ดวงเดือน ไม่ทราบความเป็นมาระหว่าง นรา กับ วนาลี จึงถือโอกาสแนะนำ

“ยินดีที่รู้จักครับ..คุณวนาลี…”

นรา ก้มศีรษะส่งยิ้มให้..แต่วนาลี มองเห็นความเจ้าเล่ห์ทางแววตาและรอยยิ้มนั้น

“เขาเชิญคุณมาเหล่สาว หรือมาร่วมงานคะ”

คำทักทายของวนาลี ถึงกับทำให้นราสะอึก ในขณะที่ดวงเดือน ก็หน้าเสีย

“ลี..ทำไมพูดกับพี่เขาอย่างนั้นล่ะ”

ดวงเดือน กระซิบเตือนสติเพื่อน

“ฉันจะเล่าให้ฟังวันหลังว่าทำไมต้องพูดแบบนี้”

วนาลีพูดจบก็หันไปทำหน้าที่แจกของชำร่วยก่อน และดวงเดือนก็หันไปทำหน้าที่เชิญแขกเขียนคำอวยพรคู่บ่าวสาวอยู่

นราจึงหันไปส่งสายตาพร้อมพยักพเยิด ให้บัญชากับประภาสเข้ามาหา ทำนองขอกำลังเสริมมาช่วยเหลือด่วน

“ทำหน้าตาส่งซิก ..มีไรวะ”

บัญชา เดินนำหน้ามาก่อนประภาส เพราะอยากจะรู้จักสาวชุดสีฟ้าอยู่แล้ว

“คนนี้ไง ที่ข้าเล่าให้นายฟัง”

นรา เอี้ยวตัวไปกระซิบกระซาบบัญชา

“เล่าเรื่องอะไรวะ จำไม่ได้”

บัญชา ไม่สนใจฟัง เพราะมัวแต่จะส่งยิ้มให้วนาลี

“นายเป็นอัลไซเมอร์รึไง…ก็ที่ข้ามีเรื่องกับผู้หญิงปากจัดบนรถเมล์ แล้วก็ที่หมู่บ้าน กับที่ร้านรับชุดให้พี่วิไง…ยัยชุดสีฟ้านี่แหละ ทั้งงี่เง่าทั้งปัญญาอ่อน...ร้ายสุด ๆ”

“อ๋อ…ห๊า….”

บัญชา พยักหน้าทำท่าเข้าใจ…แต่สักครู่ก็มีสีหน้าตกใจเล็กน้อย

“ไม่ต้องหาแล้ว…คนนี้แหละที่มีวีรเวรวีรกรรมกับข้า ”

นรา พูดเสียงกระซิบกระซาบกับบัญชา

“นินทาผู้หญิงซึ่ง ๆ หน้า..ไม่มีมารยาท”

วนาลีโพล่งออกมาอย่างไม่เกรงใจ แม้จะไม่ได้ยินเสียงแต่ดูจากท่าทางนรากำลังซุบซิบแล้วมองมาที่หล่อน

“ถ้าได้ยินซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้เขาไม่เรียกว่านินทาหรอกแม่คู้น “ นราทำเสียงลอยลมตอบกลับไป

“งั้นเรียกว่าอะไร “

วนาลีลุกขึ้นเป็นฝ่ายเดินเข้าไปทางที่นรายืนอยู่กับเพื่อน ๆ

“เรียกว่าเล่าให้เพื่อนฟัง…” นราตอบหน้าตาเฉย

“ตอแหล” วนาลีพูดเสียงดัง

“ลี…เกิดอะไรขึ้น”

นับพร เดินเข้ามาสมทบเมื่อเห็นว่าไม่มีแขกที่หน้างานแล้ว และเห็นท่าทางของวนาลีเหมือนกำลังจะมีเรื่อง ส่วนทางเกวลินเข้าไปเตรียมพวงมาลัยสำหรับบ่าวสาวอยู่ด้านในจึงไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์

“ว่าไงยัยเดือน…”

นับพร กระซิบถามดวงเดือน

“เราก็กำลังงงอยู่นี่ไง”

ดวงเดือน ตอบเสียงเบาหวิว สีหน้าไม่สบายใจ

“เพื่อนน้องเดือนนี่ พูดจาตรงดีนะครับ แต่ถึงยังไงพี่ก็รับได้ครับ เพราะเธอเป็นเพื่อนกับน้องเดือน”

นรา พูดเสียงทุ้ม พร้อมกับส่งสายตาหวานเชื่อมให้กับดวงเดือน โดยไม่สนใจสายตาจิกกัดของวนาลี

“แต่ฉันรับไม่ได้ที่นายมาพูดจาแทะโลมเพื่อนฉัน” วนาลีจ้องหน้านราเขม็ง

“ใครบอกว่าผมพูดแทะโลม..ผมแค่คุยกับน้องเดือนธรรมดา” นราแก้ข้อกล่าวหา

“แต่ตาของนายมันส่อแววแทะโลม พวกโรคจิตหื่นกามชัด ๆ” วนาลียัดเยียดข้อกล่าวหา

“ลี..พี่เค้าไม่ได้ทำอย่างนั้นสักหน่อย”

ดวงเดือนรีบพูดยืนยันให้นราพ้นข้อกล่าวหาจากเพื่อน

“เงียบไปเลยยัยเดือน!...หล่อนน่ะตามไม่ทันพวกกะล่อนตอแหลนี่หรอก..”

วนาลี หันไปตวาดเพื่อนแต่เสียงไม่ดังมาก ดวงเดือนหน้าสลด จนนรานึกสงสาร เขาเห็นว่าวนาลีชักจะแสดงความเผด็จการกับเพื่อนมากไปแล้ว เขายิ่งเพิ่มความไม่ชอบหน้าเจ้าหล่อนมากขึ้นไปอีก

“พูดให้ดี ๆ นะคุณ ผมไปกะล่อนตอแหลอะไร”

นราชักจะฉุนขึ้นมาบ้างแล้ว

“รู้อยู่แก่ใจแล้ว ยังจะมาถามอีก” วนาลีทำน้ำเสียงเยาะ ๆ

“ลี!..เข้าไปข้างในเถอะ อย่าให้มีเรื่องเลยนะ…เอ้อ..พี่นราคะต้องขอโทษด้วยค่ะ”

ดวงเดือน รีบดึงแขนวนาลีออกไปจากบริเวณนั้นก่อน โดยมีนับพรช่วยอีกแรง แต่วนาลียังหันหน้ามาส่งสายตาไม่พอใจให้กับนรา แต่นราแกล้งมองไม่เห็นเขาเฉมองไปยิ้มหวานให้กับดวงเดือนแทน

“ทะลึ่ง…นี่นายไม่มีสิทธิ์มาทำตาเจ้าชู้กับเพื่อนชั้นนะ”

วนาลี ทำตาขึงใส่นรา

“ลี..เข้าไปข้างในเถอะน่า..”

ดวงเดือนขอร้อง ทำให้วนาลีเดินตามแรงฉุดของเพื่อนทั้งสองเข้าไปด้านในอย่างไม่เต็มใจ

“ข้าขอสาบานต่อหน้ารูปเจ้าบ่าวเจ้าสาวในโรงแรมแห่งนี้ว่า..ข้าจะแก้เผ็ดยัยวนาลีงี่เง่า ด้วยการจีบน้องเดือนนั่นมาเป็นแฟนให้ได้..ยิ่งท่าทางหวงเพื่อนอย่างนี้ยิ่งดี จะเป่าหูน้องเดือนให้เลิกคบกับยัยบ้านั่นไปเลย”

นรา หมายมั่นแววตาเอาจริง

“ข้าจะช่วยกันยัยน้องลีอะไรนั่นให้เอง”

บัญชา รีบเสนอตัวเข้าช่วยเหลือเพื่อน

“นายมีปัญญาอะไรมาช่วยข้าวะ…แค่ยัยเสือสาวร้ายนั่นส่งสายตามองมาทางนี้ ข้าเห็นหน้านายหงอยเป็นไก่เหงาขันไม่ออกแบบนั้น” นราไม่เชื่อน้ำยาเพื่อน

“ตกลงแกคิดจะจีบยัยน้องเดือนนั่นใช่ไหม แน่ใจรึเปล่าวะนรา..” ประภาสติงด้วยความเป็นห่วง

“แน่ใจ..ข้าได้เบอร์น้องเดือนนั่นมาแล้วด้วย”

นรามีน้ำเสียงหนักแน่น