11 สานต่อให้จบ NC

ทรวงเต้าเต่งตึงที่สะบัดขึ้นลงอยู่ตรงหน้าช่างได้รูปกลมเกลี้ยงสวยสด ปลายถันชี้ชูน่ารักไม่ต่างจากดวงหน้าสวยเฉี่ยว

เสน่ห์ของราชาวดีที่เขาไม่เคยเห็นมันมากมายขนาดนี้เชียวหรือ เธอสวยน่ารักสดใสมองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ เห็นเธอยิ้มทุกคนก็ต้องยิ้มตอบ ทว่าตอนนี้ไม่ใช่แค่รอยยิ้มที่ตรึงสายตาได้ทุกคู่ ไม่ใช่ความน่ารักสดใส แต่เป็นความสวยอันมากล้นไปด้วยเสน่ห์ที่เกินกว่าจะลืมเลือนได้ลง

“แพท...อื้อ...แพท...”

แพทริคขยี้จูบดูดกลืนเสียงเรียกหาของเธอ เรียวปากอิ่มที่เขาได้แต่คิดมาตลอดว่าสวยดุจคันศร แก่นกายกำลังถูกบีบรัดอย่างรุนแรง กล้ามเนื้อเล็กๆ ตอดตุบ ๆ เกร็งกระชับตลอดเวลา

“พะ...แพทขา..ฉันสะ..เสียว” ราชาวดีส่งเสียงหอบหลังจากที่แพทริคยอมละจากปากบาง เพื่อให้เธอได้หายใจบ้าง

เมื่อครู่เธอนึกว่าจะขาดใจตายเสียแล้ว แพทริคไล้ริมฝีปากไปทั่วไหล่บางและหยุดลงที่ซอกคอขาวผ่อง เขาทิ้งรอยเอาไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าของ และจุดหมายต่อไปที่เขาหวังไว้คือทรวงหยุ่นของเธอที่ละลานใจเขาเหลือเกิน ชายหนุ่มโอบอุ้มมันอย่างรักใคร่หลงใหลอย่างเต็มที่ เขาอ้าปากกว้างดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อยเหมือนเจออาหารทิพย์ เขายกสะโพกหญิงสาวขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเธอน่าจะถึงจุดหมายปลายทางนั้นแล้ว เขาค่อยวางเธอลงเบา ๆ ราชาวดีนอนหงายหายใจรวยริน เขาเริ่มพรมจูบไปทั่วร่างอีกครั้ง

ร่างบางใต้ร่างหนาถึงกับบิดเร่าเมื่อเขาเล่นงานทรวงคู่งามของเธอด้วยปากและมือทั้งสองข้าง แต่แทนที่จะผลักไสเธอกลับกดให้เขาเข้าหามากกว่าเดิมเสียอีก กลางกายสาวของเธอตอนนี้หลั่งรินน้ำผึ้งออกมาอย่างทรมานจากการที่ชายหนุ่มสัมผัสเธออีกครั้ง แพทริคแยกเรียวขาทั้งสองข้างให้ห่างจากกันเพื่อเปิดทางให้เขาได้แทรกเข้าไปแทนที่

ชายหนุ่มใช้ลิ้นเข้าหาช่องทางรัก ตวัดเลียอย่างกระหายหิว ร่างบางที่ดิ้นเร่าอยู่ตอนนี้พยายามจับให้เขาแยกห่างจากทางรักของเธอ เพราะว่าเธอแทบจะทนไม่ไหวแล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมถอยหนี

“แพทขา...ฉัน...อื้อ!!” ราชาวดีพยายามบอก แพทริครับรู้ว่าเธอใกล้จะแตะขอบสวรรค์อีกรอบอยู่แล้ว เมื่อเห็นว่าร่างบางเริ่มที่จะบีบรัดเขามากกกว่าเดิม แพทริคก็ตวัดเลียอย่างรัวเร็วทำให้เธอครางออกมาอย่างเสียวกระสันไปหมด

“แพทขา...ราเชลทนไม่ไหวแล้ว...” ราชาวดีร้องบอกชายหนุ่มก่อนจะกระตุกเกร็งร่างสั่นไหวจากความทรมานที่เขาก่อ ชายหนุ่มเองเมื่อเห็นว่าเธอแตะขอบสวรรค์ไปแล้วเขาก็แยกเรียวขาออกมากยิ่งกว่าเดิมและแทรกตัวไปแทนที่ กายหนุ่มที่ขยายตัวแน่นจนปวดร้าวก็จดจ่ออยู่ที่กลีบกุหลาบงามที่เขาได้ลิ้มลองมาแล้ว

“ราเชล...อย่าเกร็งนะที่รัก...” แพทริคบอกเสียงสั่นพร่า ร่างกายของเขาปวดร้าว และต้องการปลดปล่อย และเธอคนนี้เท่านั้นที่ทำให้เขาร้อนไปหมดอย่างนี้ เขารู้ว่าเธอต้องเจ็บ แต่เขาก็ทนไม่ไหวแล้ว

“อือ!!...เจ็บ แพทขา ราเชลเจ็บ” ราชาวดีบอกเสียงระโหย พยายามดิ้นรนให้หลุดจากความทรมานนี้ เธอรู้ว่าครั้งแรกมันต้องเจ็บ แต่ไม่คิดว่าจะเจ็บขนาดนี้

“ไม่เป็นไรที่รัก มันจะไม่เจ็บอีกแล้ว...เชื่อผมนะ” ทั้งที่เขาเองก็แทบจะทนไม่ไหว แต่แพทริคก็ยังเป็นห่วงราชาวดีที่เธอต้องมาเจ็บเพราะเขาอย่างนี้

ชายหนุ่มถอนตัวออกมาจนสุดแล้วเข้าหาเธอใหม่อย่างเร็ว ปิดเสียงร้องของเธอด้วยริมฝีปากของเขา ก่อนจะบดจูบที่ทรวงหยุ่นเพื่อให้เธอได้คลายความกังวล ไม่นานร่างบางก็ให้ความร่วมมือกับเขา แพทริคแช่ตัวอยู่อย่างนั้น และเขาก็แทบจะทนไม่ไหวเมื่อราชาวดีเริ่มขยับตัวอย่างอึดอัด

“ราเชล...เป็นของผมนะที่รัก” แพทริคส่งเสียงพร่า ยิ่งราชาวดีไม่อยู่นิ่งเขาก็แทบจะทนไม่ไหว อยากจะรักเธออย่างสุดแรง

“แพทจ๋า...ราเชลไม่ไหวแล้ว” ราชาวดีรัดร่างหนาของแพทริคแน่นขึ้น และเริ่มเป็นฝ่ายเรียกร้องเสียเอง เมื่อทนไม่ไหวชายหนุ่มก็เริ่มขยับตัวเพื่อให้ร่างบางเคยชิน เพราะตอนนี้เขาแทบจะหลั่งรินในตัวเธอ แพทริคจับต้นขาราชาวดีให้รัดสะโพกเขาแน่นขึ้นและเริ่มขยับอย่างช้า ๆ แต่หนักหน่วง และเริ่มรัวเร็วอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่

“เป็นเมียผมนะราเชล..” แพทริคบอกราชาวดีก่อนที่จะเริ่มรักเธอรัวแรง จนร่างบางไหวตามแรงที่เขาส่งไป แม้ว่าเขาและเธอจะส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดแต่มันเป็นเสียงแห่งความสุขสม ยิ่งราชาวดีตอบรับเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งใส่ไม่ยั้ง เขาไม่เคยรักใครสุดแรงเท่านี้มาก่อน

“อื้อ!..อื้อ อ่าห์..แพทขา” แววตาของราชาวดีมองไปที่ชายหนุ่มอย่างรักใคร่ และหยาดเยิ้มเพราะแรงรักที่เขาส่งไปให้ แพทริคพลิกร่างบางของราชาวดีให้คว่ำหน้าและเข้าหาเธออย่างเร็ว ทำเอาร่างบางถึงกับสะดุ้ง มือข้างหนึ่งของเขากอบกุมทรวงหยุ่นของราชาวดีอย่างเสน่หา เมื่อชายหนุ่มเริ่มขยับกานภายในห้องก็อบอวลไปด้วยเสียงร้องของเขาและเธออย่างไม่เกรงใจใคร

“แพท...หื้อ!!” ราชาวดีอยากบอกแพทริคเหลือเกินว่าเธอไม่ไหวแล้ว เพียงไม่นานเธอก็กรีดร้องออกมาอย่างสุขสมเพราะแตะขอบสวรรค์เรียบร้อยไปก่อนเขาแล้ว

“...ที่รัก...ผมก็ไม่ไหวแล้ว ราเชลจ๋า” แพทริคเองก็จะแทบจะทนไม่ไหว ความไร้เดียงสาของเธอทำเอาเขาแทบคลั่ง ร่างหนากระแทกเข้าหาเธออย่างบ้าคลั่ง และก็ตามเธอไปติด ๆ

“แรง ๆ เลย ราเชลไม่เจ็บแล้ว แพทขา อื้อ!!.”

“ราเชลจ๋า คุณมีความสุขมั้ย”

“ที่สุดเลยค่ะแพท” ทั้งสองร่างกอดรัดกันอย่างเหนื่อยหอบ ราชาวดีซบลงที่ไหล่หนา และกอดร่างแพทริคเอาไว้อย่างต้องการที่ยึดเหนี่ยว ชายหนุ่มเองก็เหนื่อยหอบไม่ต่างจากร่างบาง

“อีกครั้งนะที่รัก...” หลังจากนั้นแพทริคก็รักราชาวดีอย่างทรหด เขารักเธออยู่ทั้งคืน แม้ว่าราชาวดีจะเหนื่อยแสนเหนื่อยแค่ไหน แต่เพราะเธอยังคงหลงเหลือฤทธิ์ยาอยู่บ้างจึงพร้อมสำหรับเขาในคืนนี้

ชายหนุ่มค่อย ๆ เลื่อนตัวลงนอนให้ถนัด ก่อนจะค่อย ๆ ขยับร่างบางให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขาทั้งตัว แม้ราชาวดีจะหลับใหลไม่ได้สติ แต่เธอก็ยอมขยับตัวตามเขามาโดยง่าย เขาโอบกอดเธอเอาไว้ก่อนจะค่อย ๆ หลับตาลงช้า ๆ แม้ว่าจะเหนื่อยสักแค่ไหน แต่เพียงแค่ได้อยู่ใกล้ ๆ เธอ ความเหนื่อยทั้งหมดทั้งปวงก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว