บทที่ 1.....พบกันอีกครั้ง (2)

นายตำรวจยศพันตำรวจตรีหน้าหล่อคมคายรูปร่างสูงใหญ่หยุดการเคลื่อนไหวเมื่อเห็นมิรินเดินออกมาจากตัวบ้าน ดวงตาคมกล้าสังเกตเห็นถึงความผิดปกติบางอย่างที่แก้มซ้ายของเธอ ตมคมมองคนตัวเล็กกว่าด้วยความเป็นห่วง

“คุณมิ ไม่ได้เจอกันนานเลยสบายดีไหมครับ” ธีร์เอ่ยทักหญิงสาวรุ่นน้องแบบเป็นกันเอง มิรินหยุดการเคลื่อนไหวเมื่อถูกทัก หญิงสาวมองผู้ชายตัวใหญ่ตรงหน้าด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรนัก “แก้มคุณมิไปโดนอะไรมา” นายตำรวจหนุ่มถามต่อเพราะอดไม่ได้ หญิงสาวเม้มปากเมื่อถูกทักแต่ก็เพียงเสี้ยววินาทีเธอก็เชิดหน้าขึ้นแบบอวดดีต่อ

“โดนพ่อตบมาไง เป็นคำตอบที่ทำให้พอใจใช่ไหมล่ะ” หญิงสาวประชด

“อะไรนะ” ชายหนุ่มตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ไหนแต่ไรมาคุณนราไม่เคยทำร้ายร่างกายลูกสาวคนนี้เลย ต่อให้มิรินร้ายกาจแค่ไหนท่านก็ทำมากที่สุดแค่ด่าเท่านั้น แต่ครั้งนี้ถึงขึ้นลงไม้ลงมือแสดงว่าต้องทะเลาะกันรุนแรง

“มาหาคุณพ่อแบบนี้ มาเก็บส่วยหรือไง ตำรวจกับเศรษฐีที่มีเงินและผลประโยชน์เป็นเครื่องแลกเปลี่ยนก็เหมาะสมกันดี”

“คุณมิโกรธก็ไม่ควรพาลหาเรื่อคนอื่น พี่ไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์ของคุณมินะ ที่ถามเพราะพี่เป็นห่วง”

“ตัวไม่ใช่พี่เรา ตัวคือคนที่แย่งป้าหทัยไปจากเราตัวคือคนน่าเกลียด”

“เอาอีกแล้วแบบนี้ทุกที” ธีร์บ่นนานแล้วที่เขาไม่ได้พบเธอจะว่าไปสิบกว่าปีที่ผ่านมามิรินไม่เคยญาติดีกับเขาเลย เมื่อก่อนนางขวัญหทัยมารดาของเขาเป็นแม่บ้านและเป็นคนที่สมิตตามารดาของมิรินรักและไว้ใจรวมถึงเชื่อใจมากที่สุด เลยพลอยทำให้เขาสนิทสนมกับเธอไปด้วย แต่ต้องมาห่างเหินกันเพราะเขาตัดสินใจไปอยู่กับญาติทางพ่อและต้องไปเรียนต่อที่อื่น จำได้ว่าวันที่ต้องจากกันมิรินร้องไห้เสียงดังและพยายามรั้งเขาไว้ไม่ให้ไป พอห้ามไม่ได้ก็โกรธเสียจนประกาศว่าจะไม่เรียกเขาว่าพี่ธีร์อีก พอเรียนจบกลับมาเจอกันมิรินก็ทำแบบที่พูดจริงๆ แต่สิ่งที่ทำให้หญิงสาวโกรธเขามากเสียจนไม่ยอมดีด้วยคือตอนที่เขาพาตัวขวัญหทัยผู้เป็นมารดากลับไปอยู่ด้วยกัน

“มาพบท่านเศรษฐีไม่ใช่เหรอ ไปพบสิ จะขอส่วยเท่าไร่ก็อ้อนเข้าไปก็แล้วกัน” พูดจบมิรินก็เดินจากไปทันทีโดยไม่หันกลับมามอง หากเธอหันกลับมาอาจจะได้เห็นสายตาของธีร์ที่เต็มไปด้วยความห่วงใย นายตำรวจหนุ่มมองตามเธอไปจนลับสายตา ลองได้ทำท่าแข็งแกร่งแบบนี้ พออยู่คนเดียวมิรินต้องร้องไห้หนักมากแน่ และก็เป็นอย่างที่นายตำรวจหนุ่มคิดเอาไว้เพราะเมื่อเข้ามาอยู่ในรถมิรินก็ร้องไห้ออกมาจริงๆ

“สารวัตรครับ ท่านรออยู่ครับ” เสียงของคนรับใช้ทำให้ธีร์หันกลับมา เขาพยักหน้ารับและเดินเข้าไปพบท่านเจ้าของบ้าน เมื่อพบชายหนุ่มก็ทำความเคารพอีกฝ่าย

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะธีร์” เศรษฐีวัยกลางคนทักทาย

“ปีกว่าๆเลยครับ”

“แล้วทำไมวันนี้ถึงมาหาฉันได้ล่ะ”

“ พอดีเข้ามาประชุมที่กรุงเทพเลยถือโอกาสแวะมาเยี่ยมท่านด้วยเลยครับ”

“ยังคงเป็นเด็กดีเหมือนเดิม ว่าแต่ก่อนเข้ามาเจอยายมิแล้วใช่ไหม”

“ครับ”

“ยังเจ้าคิดเจ้าแค้นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนด้วยใช่ไหมล่ะ” ธีร์ยิ้มบางๆก่อนที่จะตอบคำถาม

“ครับ”

“ฉันเองก็คงโดนยายมิโกรธไปอีกนาน แต่บอกตรงๆนะว่าไม่ได้ตั้งใจ ยายมิก้าวร้าวภรรยาของฉันและทำร้ายร่างกายชลาจนต้องเข้าไปห้าม ตั้งแต่เล็กจนโตถึงยายมิมันจะร้ายกาจแค่ไหนฉันก็ไม่เคยคิดทำร้ายร่างกายลูกคนนี้เลย แต่วันนี้ฉันพลาด” เศรษฐีร่างท้วมระบายให้ชายหนุ่มฟัง

ในขณะที่นรากำลังสนทนากับแขกผู้มาขอพบที่ห้องรับแขก ทางชั้นสองของบ้านมารตีก็ต่อว่าลูกสาวที่มีอะไรเกินเลยกับพระเอกหนุ่มที่เป็นคนรักของมิรินจนเกิดเรื่องบานปลาย

“หนูแค่อยากให้นังมิมันเสียใจ เจ็บใจ แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะกล้าบุกไปตบหนูถึกองถ่าย” ชลาลัยบอกกับมารดา เธออยากเอาชนะพี่สาวต่างแม่มาตลอดตั้งแต่เล็กจนโตไม่ว่าทำเรื่องอะไรก็มักจะถูกเปรียบเทียบว่าเก่งสู้พี่ไม่ได้ และแม่พี่สาวตัวดีก็ชอบข่มทุกครั้งและทุกเรื่องด้วย มารตีเองก็มักจะสนับสนุนให้ลูกสาวของตัวเองแข่งกับมิรินเสมอเช่นกัน

“แต่เรื่องนี้แกพลาดแรงมาก ยายมิมันมีทั้งภาพทั้งคลิป ถ้ามันปล่อยของพวกนั้นออกมาภาพพจน์นางเอกที่แสนดีและเรียบร้อยของแกจะหายไปทันที”

“ใครจะคิดว่ามันจะสืบแบบตามจิกขนาดนั้นล่ะคะแม่”

“แล้วทีนี้จะเอาอย่างไรต่อ”

“ชลารักพี่อธิปค่ะ และเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วอย่างไรเสียพี่มิคงเลิกกับพี่อธิปแน่”

“ถ้ามันไม่เลิกแกไม่เสียตัวฟรีหรือไง”

“ชลามีวิธีทำให้พี่เขายอมรับแม่เชื่อสิ” ชลาลัยพูดออกมาด้วยความมั่นใจ