บทที่ 1.....พบกันอีกครั้ง (1)

บทที่ 1.....พบกันอีกครั้ง

นรานั่งมองลูกสาวคนโตด้วยสายตาที่ดุดัน แต่ดูเหมือนว่าคนถูกมองจะไม่สะทกสะท้านหรือเกรงกลัวต่อสายตาของท่านเลย หากเป็นคนอื่นถ้าถูกจ้องแบบนี้ได้กลัวกันลนลานไปแล้ว แต่กับมิรินมันต่างออกไปนอกจากไม่กลัว เธอยังกล้าที่จะสบตาแบบท้าทายด้วย ในขณะที่มารตีก็จ้องลูกเลี้ยงราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ แต่อีกฝ่ายจะทำเหมือนกับว่านางไม่มีตัวตน ส่วนชลาลัยนั่งเงียบทำหน้าเศร้าอยู่ข้างมารดา

“แกอยากจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นไหม”

“หนูคิดว่าลูกสาวสุดที่รักน่าจะฟ้องคุณพ่อแล้วนะคะ”

“ก่อเรื่องขนาดนี้ยังกล้าต่อปากต่อคำอีกเหรอ เธอไม่สำนึกเลยหรือไงว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันทำให้ครอบครัวของเราเสียชื่อเสียงมากแค่ไหน เธอไปตบน้องที่กองถ่ายละครด้วย”

“เธอบอกสาเหตุที่ถูกฉันตบไหม” มิรินถามน้องสาวต่างมารดาเสียงเย็นเหมือนรอยยิ้มที่ส่งให้

“เรื่องบ้าๆที่พี่มิเข้าใจผิดหาว่าชลากับพี่อธิปแอบคบกัน ชลาบอกไปแล้วว่าพี่คิดไปเองจนบ้าก่อเรื่อง”

“คนอย่างฉันไม่บ้าหรอกถ้าไม่มีหลักฐาน”

“หลักฐานอะไร” ชลาลัยรีบถามน้ำเสียร้อนรน ท่าทางของเธอทำให้มิรินยิ้ม

“ฉันมีหลักฐานครบทั้งภาพทั้งคลิป จะเข้าใจผิดได้อย่างไร ทั้งสองคนเริ่มนอนด้วยกันตั้งแต่วันไหนฉันก็รู้ สถานที่นัดพบ ทั้งคอนโดอธิป ทั้งโรงแรมตอนที่ไปถ่ายละครต่างจังหวัดที่ไหนบ้างจะให้สาธยายไหม”

“เธอกำลังใส่ความน้องอยู่นะ ชลาไม่ทำเรื่องแบบนั้นแน่นอน ลูกสาวฉันเป็นคนเรียบร้อยไม่เคยมีเรื่องผู้ชายเข้ามาวุ่นวาย” มารตีเถียงแทนลูกสาว มิรินหัวเราะ

“อย่าพูดอะไรถ้าไม่รู้เรื่อง เพราะถ้ารู้ว่าลูกสาวตัวเองแรดแค่ไหนจะหน้าแตกเอา แรดได้แม่นะเรา”

“นี่ เธอกำลังด่าฉันอยู่นะ”

“ไม่ได้ด่าเสียหน่อย ชมต่างหากว่าเลี้ยงลูกดี”

“พอที” เสียงของเจ้าของบ้านดังขึ้นเพื่อยุติสงครามน้ำลายที่กำลังก่อตัว “แกเลิกหาเรื่องคนอื่นได้แล้ว แกมีหลักฐานจริงใช่ไหม” มิรินยิ้มก่อนที่จะส่งภาพและคลิปวีดีโอทางไลน์ให้พ่อดู สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าทำให้ท่านหันมามองลูกสาวคนเล็กด้วยสายตาที่ผิดหวัง และส่งโทรศัพท์ของตัวเองให้กับภรรยา นาง มารตียกมือทาบอก ส่วนชลาลัยนั่งหน้าซีด

“ชัดไหมคะ แค่ตบมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ มันน่าจะทำมากกว่านั้น ทำไมจ๊ะ อธิปเขาหล่อมากจนไปสะกิดต่อมความคันของเธอเข้าสินะถึงได้ทนไม่ไหวต้องไปให้เขาช่วยแก้คัน อย่างว่าคนง่ายกับง่ายมาเจอกันทุกอย่างมันก็เลยดูง่ายไปหมด”

“หยุดนะ อย่ามาว่าชลา พี่มิทำไมไม่มองตัวเองบ้างล่ะว่าทำตัวแย่ขนาดไหนเขาถึงเบื่อ” ชลาลัยย้อนพี่สาว

“เธอไม่ควรจะเข้าไปยุ่งกับผู้ชายที่เขามีคนรักอยู่แล้วต่อให้แฟนของผู้ชายคนนั้นจะแย่แค่ไหนก็ตาม อย่างว่าละนะ แม่คงสอนมาดี ตัวแม่แย่งผัวเพื่อนเลยสอนลูกสาวให้มาแย่งต่อ ตามรอยกันมาติดๆเลย” พูดจบใบหน้าของมิรินก็หันไปตามแรงมือของมารตี

“อย่ามาก้าวร้าวกับฉัน” คนเป็นแม่เลี้ยงตวาดเสียงดัง แต่ยังพูดไม่ทันจบดีฝ่ามือของมิรินก็ตวัดลงบนหน้าของชลาลัยต่อแบบไม่รอให้เสียเวลา

“พี่มิตบชลาทำไม” ชลาลัยทำท่าจะเข้าไปเอาเรื่องแต่เมื่อเห็นแววตาและท่าทีของมิรินก็ไม่กล้า

“แกตบลูกฉันทำไม”

"เขาว่าตบลูกมันน่าสะเทือนถึงแม่คงจะจริง”

“แกนังมิรินนังเด็กเหลือขอ” มารตีทำท่าจะเข้าไปทำร้ายร่างกายมิรินอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่ง่ายเพราะหญิงสาวสวนกลับโดยการผลักนางจนล้มลงไปกองที่พื้น และผลจากการกระทำครั้งนี้ทำให้เธอถูกบิดาตบเข้าที่แก้มซ้ายถึงแม้จะไม่แรงมากแต่มันก็ทำให้หัวใจดวงน้อยของหญิงสาวรับแรงกระแทก เมื่อมิรินหันกลับมาคนเป็นพ่อก็นึกอยากจะตัดมือตัวเองทิ้งตั้งแต่เล็กจนโตแม้ว่ามิรินจะทำตัวไม่น่ารักแค่ไหนท่านก็ไม่เคยทำร้ายร่างกายลูกสาวเลย มิรินยิ้มที่มุมปากช้าๆเธอมองสามคนพ่อแม่ลูกด้วยแววตาที่เย็นชา

“ถ้าอยากได้อธิปนักก็เอาไป ฉันไม่หวง คนอย่างฉันพูดง่ายอยู่แล้ว ก็แค่เสียคนทรยศไปหนึ่งคนเท่านั้นเอง ฉันให้ทานหมาแมวจรจัดมาเยอะ ทำบุญให้เปรตร่านแบบแกอีกตัวฉันทำให้ได้”

“พี่มิ” ชลาลัยทำท่าจะพุ่งเข้าหา แต่แล้วก็ต้องหยุดเมื่อบิดาขยับตัวเข้ามาแทรกตรงกลาง

“แกไปได้แล้ว และฉันขอร้องอย่ามีเรื่องกันอีก ทางที่ดีอย่าออกงานในช่วงนี้”

“พ่อจะให้คนที่ถูกกระทำหลบหน้าหลบตาสังคม แต่ให้คนที่สร้างเรื่องลอยหน้าลอยตาอย่างเฉิดฉายเหรอคะ แหมช่างเป็นพ่อที่ยุติธรรมจริงๆ” มิรินไม่วายประชด

“แก...”

“ท่านครับ สารวัตรธีร์มาขอพบครับ” เด็กรับใช้ที่บ้านเดินเข้ามาและแจ้งเรื่องที่มีแขกมาขอพบ นราพยักหน้ารับ

“ แกกลับไปก่อนก็แล้วกัน” นักธุรกิจรุ่นใหญ่พูดกับลูกสาวคนโตเสียงเข้ม และหันมาทางภรรยากับลูกสาวคนเล็กต่อ “คุณพาชลาไปข้างบนก่อน เดี๋ยวคุยกับธีร์เสร็จแล้วผมมีเรื่องต้องพูดกับชลาต่อ” น้ำเสียงที่จริงจังของผู้เป็นพ่อทำให้ชลาลัยรู้สึกหวั่นใจ แต่ถึงอย่างนั้นก็เชื่อว่ามารตีผู้เป็นแม่ต้องช่วยเธอได้แน่