บทที่3 อยากเลี้ยงตลอดชีวิต

ทุกอย่างลงตัวการง้อหลานก็ถือว่าสำเร็จ แต่พัสกรก็ยังอยู่ที่บ้านนั้นรอทานมื้อค่ำกับพิชัยภัทรตามเดิม แต่วันนี้เพิ่มเติมคือ นาราเธอลงมานั่งทานด้วย

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารมื้อค่ำ

นารานั่งทานอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่พ่อและอาคุยกันเรื่องงานของบริษัทแต่เชื่อไหมว่าคนที่นั่งตรงข้ามกับนาราเขาปลายสายตามามองหลานสาวบ่อยครั้งจนนาราเธอต้องเงยหน้าขึ้นมองแต่พอมองไปแล้วสายตาพัสกรก็หลบไปทางพ่อของเธอแทน

"พ่อคะ อีกสองวันพ่อจะให้หนูไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนหรือเปล่า"

"สองวันเหรอ แล้วใครไปบ้าง"

"ก็เพื่อนหนู วาดดาว กับ สายลมไงคะ"

"มีแค่นี้จริง ๆ ใช่ไหม"

"หรือพ่ออยากให้มีมากกว่านี้"

"โอเค ๆ ไปก็ไปไม่ใช่แอบพาใครไปแล้วไม่บอกใช่ไหม"

"หนูจะมีใครละค่ะ พ่อคิดมาก" ระหว่างที่พ่อลูกสนทนากันอยู่คนที่นั่งฟังก็คือพัสกรเขามองหน้านาราแล้วก็หันมามองพิชัยภัทรแต่ด้วยตัวเองจากไปนานไม่รู้ว่าอะไรบ้างที่เปลี่ยนไปก็เลยต้องถามด้วยความอยากรู้

"ปกติไปเที่ยวกับเพื่อนบ่อยเหรอ" เสียงเรียบของเขาเอ่ยถามแต่นารายังไม่ได้ตอบคนที่ตอบก็คือพิชัยภัทร

"นี่แกอย่าใช้คำว่าไปเที่ยวบ่อย ต้องใช้คำว่าวันนี้ทำไมถึงหยุดได้ ปกติตะวันตกดินไม่เห็นหน้าแล้วแต่วันนี้นั่งทานข้าวกับพ่อได้เนี่ยมันแปลก"

"แสดงว่านาราไปเที่ยวทุกคืนสินะ"

"อาพัสจะตกใจทำไมค่ะ หนูโตแล้วการมีเพื่อนมีสังคมก็เป็นเรื่องปกตินี่ อีกอย่างหนูก็ไม่ได้ทำตัวเหลวไหลแค่ไปนั่งดื่มนั่งคุยกับเพื่อนเท่านั้นเอง"

"เฮ้อ ฉันละเหนื่อยใจแกดูเอาเถอะพัส แกไปสิบปีดูเอาว่าอะไรที่เปลี่ยนไปบ้าง"

"หนูไม่คุยกับคนแก่แล้ว หนูขึ้นห้องก่อนนะคะ" พูดจบนาราก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้มุ่งหน้าไปที่บันไดชั้นสองของบ้าน ปล่อยให้พิชัยภัทรและพัสกรมองตาม ทว่าคำว่าแก่ของหลานสาวมันสร้างจุดเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นในใจ

"ผมว่าคนที่แกก็คงมีแต่พี่เท่านั้นแหละ เพราะผมไม่แก่สักนิดตอนนี้ยังมีสาว ๆ พร้อมที่จะคลานขึ้นเตียงผมอยู่เลย"

"เอ่อ! แกมันไม่แก่ แต่อายุปาเข้าไปเลขสี่กว่าแล้ว" เป็นการพูดหยอกล้อจนอีกฝ่ายต้องยิ้มออกมา แต่สายตาก็ยังเหลือบไปทางที่นาราพึ่งเดินไปเมื่อครู่ แถมเขายังตั้งคำถามกับพี่ชายตัวเองด้วย

"พี่ชัย ตอนนี้นารามีแฟนหรือเปล่า"

"ไม่รู้สิไม่เคยเห็นพูดถึง จะไปไหนก็มีแค่เพื่อนที่กลุ่มนี้อีกอย่างฉันเองก็มัวแต่ทำงานคนที่รู้มากกว่าฉันน่าจะเป็นดุจดวงนั่นแหละ"

รู้สึกว่าหลานสาวกำลังโตเป็นสาว แต่พี่ชายดันบอกว่าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับลูกสาวมากเพราะมัวทำงาน ส่วนตัวรู้สึกเป็นห่วงนาราสวยน่ารักกลัวเหลือเกินว่าจะมีคนไม่ดีเข้ามาแล้วหลอกหลานสาวตัวเอง

วันถัดมา

นาราได้รับอนุญาตจากพ่อให้ไปเที่ยวกับเพื่อนได้ ดังนั้นการไปทะเลสามวันสามคืนที่จะถึงเสื้อผ้าที่จะใส่ก็ต้องจัดเต็มเหมือนกัน

นาราเธอชวนวาดดาวมาเลือกซื้อเสื้อผ้าที่ห้างสรรพสินค้าเพราะทั้งคู่เป็นผู้หญิงด้วยกัน ส่วนสายลมเขาเป็นผู้ชายเสื้อผ้าใส่เที่ยวก็คงไม่มีอะไรมาก

"นาราดูชุดนี่สิเซ็กซี่มากเหมาะกับเธอที่สุด" ชุดทูพีชสีหวานที่วาดดาวที่จับอยู่มันทำให้นาราฉีกยิ้มกว้าง

"จริงด้วยฉันชอบงั้นเอาชุดนี้เลย" ไม่ปฏิเสธที่จะใส่เพราะเธอเองก็ชอบความเซ็กซี่ในตัวอยู่แล้ว ทั้งคู่เลือกเสื้อผ้าอยู่ในร้านนั้นเป็นเวลานานพอตัว เสียงมือถือของนาราก็ดังขึ้นแต่เธอไม่คุ้นเบอร์ที่โทรเข้ามาเลย

โทรศัพท์

"สวัสดีค่ะ"

(นารานี่อาเองนะ ตอนนี้อยู่ไหน)

"อาพัสรู้เบอร์หนูได้ยังไง"

(ก็ถามป๊านาราก็สิ้นเรื่อง ว่าแต่อยู่แถวไหนอาโทรไปที่บ้านดุจดวงบอกว่าไม่อยู่)

"หนูมาซื้อเสื้อผ้าใส่ไปเที่ยวทะเล ห้างแถว ๆ นี่แหละ"

(งั้นรออาอยู่ที่นั่นแล้วกัน นี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้วเดี๋ยวอาเลี้ยงข้าว)

"แต่หนูมากับเพื่อนนะคะ"

(ไม่เป็นไร ดีซะอีกจะได้รู้จักเพื่อนนาราด้วย)

หลังจากที่วางสายอาพัสไปแล้วนาราก็ลดมือถือมามองหน้าจอพร้อมถอนหายใจพรืดใหญ่ แต่ยังไม่ทันได้เก็บมือถือ เสียงของวาดดาวก็เอ่ยถามขึ้นเสียก่อน

"ใครเหรอ"

"อาฉันเอง"

"อา...ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าพ่อเธอมีน้องชาย"

"อาพัสไม่ใช่น้องชายแท้ ๆ ของพ่อหรอกแต่นับถือกันมาตอนฉันเด็ก ๆ อาพัสก็เข้าออกบ้านฉันตลอดพอแต่งงานก็ย้ายตัวเองไปมีครอบครัวที่ต่างประเทศพึ่งจะกลับมาอยู่ไทยนี่แหละ"

"อ้อ อาพัสเขาจะมาหาเราเหรอ"

"ใช่ บอกว่าจะมาเลี้ยงข้าว เธออยากกินอะไรก็บอกเดี๋ยวฉันจัดการเอง"

"ดีจังมีคนเลี้ยงข้าวด้วย"

"อาพัสเขารวยไม่ต้องทำงานก็ใช้ไม่หมดหรอกเงิน ดี! จะผลานซะให้เข็ดโทษฐานผิดสัญญากับฉัน"

เวลาผ่านไปไม่นานนัก ร่างสูงโปร่งใบหน้าคมสันหล่อเหลาก็เดินมาหาสองสาวที่ร้านอาหารเพราะนาราเธอบอกไว้แล้วว่าจะมารอที่ร้านไหน

"รอนานไหม"

"ไม่นานค่ะ" สายตาของวาดดาวไม่หลุดโฟกัสชายหนุ่มที่พึ่งมาถึง ไม่อยากจะเชื่อสายตาเลยว่าอาของเพื่อนจะยังดูดีดูหล่อสมาร์ตแบบนี้ดูเหมือนจะยังไม่แก่ด้วยซ้ำ

"นารานี่อาเธอจริง ๆ เหรอทำไมเขาดูหนุ่มอยู่เลย" เสียงกระซิบที่ข้างหูของนาราทำเอาเธอยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นโดยไม่ได้กระซิบตอบ

"วาดดาว อาพัสสี่สิบห้าแล้วไม่แก่ยังไงไหว.."

"นารา ขายอาแบบนี้อีกแล้วร้ายนักนะ" พูดจบก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยแต่วาดดาวเธอรู้สึกประหม่าเพราะคนที่นั่งตรงหน้าเขามีเสน่ห์จนบอกไม่ถูกแถมยังดูเป็นผู้ใหญ่ที่อบอุ่น

"อยากทานอะไรสั่งเลยนะครับ อาเลี้ยงเอง"

"จะเอาให้เกลี้ยงกระเป๋าเลย"

"ตามใจ จะกินได้เยอะเท่าไรกันเชียว"

"กินได้ไม่เยอะหรอกแต่กินทุกวันไม่แน่"

"งั้นเอาบัตรอาไว้เลยไหมล่ะ ดูสิว่าวันหนึ่งจะกินหมดเท่าไรกัน"

"อาพัสทำเป็นพูดดีไปเถอะค่ะ เอาจริง ๆ กลัวจะไปฟ้องป๊ามากกว่า"

"จะฟ้องทำไม อากำลังช่วยป๊านาราเลี้ยงนาราอยู่ต่างหากจะให้เลี้ยงตลอดชีวิตยังไหว"

"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ วันหนึ่งนาราแต่งงานก็ต้องให้สามีเป็นคนเลี้ยงซิ"

"หือ... สรุปมีแฟนแล้วงั้นสิ"

บทสนทนาของอาหลานทำเอาวาดดาวรู้สึกแปลก ๆ แต่ก็ไม่ได้พูดแทรก สิ่งที่เธอทำคือนั่งมองผู้ชายตรงหน้า แน่นอนว่าอาพัสของเพื่อนเป็นสเปกที่เธอเองก็อยากได้เหมือนกัน