ตอนที่ 10 ขอเป็นคนแรก NC

“เลวไม่เท่าเธอหรอก เธอมันสำส่อนอย่างที่คนเขาพูดกันจริง ๆ ” ภูวดลขบกรามแน่นผละออกแล้วผลักเธอลงบนโซฟาพร้อมกับโถมตัวเข้าหารวบจับข้อมือเรียวกดตรึง ซุกหน้าไซ้ทั่วลำคอเรียวระหงอย่างหมั่นไส้ กายบางพยายามดิ้นหนีน้ำตาไหลเสียใจที่เขาทำร้ายทั้งที่เธอไว้ใจ เขากดทับไม่ให้เธอหนีแล้วใช้มือปลดเปลื้องเสื้อผ้าเธอออกอย่างชำนาญ ริมฝีปากหนาจูบพรมไล้เลียเรียวคอเคลื่อนลงถึงอกอวบอิ่มกายบางสะท้านหายใจหอบแรงกรีดร้องโวยวายจนหน้าแดงก่ำ เขายังไม่หยุดการกระทำจาบจ้วงแทรกตัวเข้ากลางหว่างขาเรียวมือหนาลูบไล้ขาเนียนก่อนจะเคลื่อนมือจับที่ความอวบอิ่มกลางหว่างขา นิ้วหนาสอดแทรกเข้าไปยังความฉ่ำชื้น นาราสะดุ้งเฮือกหวาดกลัว

“อย่า! อ่ะห์” นิ้วแกร่งเข้าไปสำรวจในกายสาวไม่ฟังเสียงร้องห้ามคิ้วเข้มขมวดปมเงยมองหญิงสาวที่เขากับจะร่วมรักอีกครั้งว่าใช่นลินนาราจริงเขาไม่ได้เมาจนเผลอฉุดใครมาเพราะภายในของเธอคับแน่นเหมือนไม่ใช่เธอ

“ปล่อยเถอะ ขอร้อง” เสียงหวานสั่นเครือน้ำตารื้น หน้าคมโน้มลงเข้าใกล้แตะริมฝีปากหนาสัมผัสกับริมฝีปากบางที่เผยอ

“ผมต้องการคุณ....” ริมฝีปากหนาประกบจูบสอดแทรกลิ้นสากเข้าดูดดุนตวัดหยอกลิ้นบางที่ไม่ประสาทำให้ยิ่งแคลงใจ กายหนาบดเบียดเรือนร่างบางความแข็งแกร่งถูไถใจกลางความสาว มือเรียวแตะลงที่แขนแกร่งตวัดลิ้นตอบโต้เขาอย่างดูดดื่มเคลิบเคลิ้มไปกับการเล้าโลมที่แนบชิดจนแทบหายใจไม่ออก เขาถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งสีหน้าหื่นกระหายเหยียดกายขึ้นถอดเสื้อยืดออกเผยกล้ามเนื้อเป็นลอนคลื่นมีเสน่ห์แล้วค่อย ๆ เขยิบตัวถอดกางเกงออกความแข็งแกร่งผงาดโน้มลงมาทับจูบซุกไซ้หน้าอกอวบอิ่ม

“ฉันกลัว.....” เสียงหวานสั่นเทาหัวใจเต้นรัวจนเขารู้สึกได้

“แสดงเก่งนะ ผมเกือบจะเชื่อแล้วว่าคุณกลัวจริง” หน้าหล่อเคลื่อนไซ้ซอกคอเรียวดูดดุนติ่งหูบางให้เธอเสียวซ่าน เขาไม่เชื่อว่าเธอกลัวเพราะลีลารักครั้งที่แล้วมันเจนจัดเกินกว่าจะกลัว ปลายจมูกกดสูดดมกลิ่นกายหอมเย้ายวนชวนให้อยากสูดให้เต็มปอดที่น่าแปลกคือครั้งที่แล้วเขาไม่รับรู้ถึงกลิ่นนี้ ความแข็งแกร่งปัดป่ายผ่านใจกลางความสาวก่อนจะกดเข้าไปในช่องทางรัก

“กรี๊ด!!!” เสียงกรีดร้องเจ็บปวดน้ำตาไหลหน้าบิดเบี้ยวทรมาน เขารีบถอนแก่นกายมองเธออย่างสับสนก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วหันมาจ้องหน้าเธออีกครั้ง ร่างบางถดตัวหนีน้ำตานองหน้าเขาเขยิบตามไปเช็ดน้ำตาให้เบามือ สายตาคมสั่นไหวเพ่งมองหน้าเธอชัด ๆ ไม่แน่ใจว่าตัวเองเมาและคิดถึงเธอมากจนพาผู้หญิงอื่นมาร่วมรักจริงไหม

“นารา คุณใช่ไหม” เสียงทุ้มแหบแห้งใบหน้าเครียดจัด เธอพยักหน้าเบา ๆ น้ำตาไหล

“ปล่อยฉันไป” หน้าสวยมองอย่างอ้อนวอนเขารู้สึกผิดค่อย ๆ ผละออกให้เธอลุกขึ้น นลินนาราก้มมองตัวเองเปลือยเปล่ารีบยกมือขึ้นปิดหน้าอกมองหาเสื้อผ้าตัวเองที่กระจัดกระจายด้วยความอับอาย เท้าเรียวแตะลงพื้นห้องค่อย ๆ ย่อตัวลงบนพื้นไปเก็บเสื้อผ้าของตัวเอง ภูวดลนั่งนิ่งมองเธออยู่อย่างนั้นและเมื่อเห็นเรือนร่างนวลเนียนก็แอบกลืนน้ำลายอยากจะปล่อยเธอไปแต่ความเย้ายวนตรงหน้าทำให้เขาห้ามใจไม่ไหว เขารีบโผลงไปสวมกอดหลังเนียน ซุกหน้าลงลำคอเรียวสูดดมความหอมจากกลิ่นกายสาวมือหนาเอื้อมเคล้นคลึงหน้าอกอิ่ม ตอนนี้เขาไม่สนว่าผู้หญิงคืนก่อนเป็นใคร เขาสนเพียงที่จะได้ครอบครองผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อนลินนาราและต้องการเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ

“พอเถอะ......” เสียงหวานสั่นเทาวาบหวามกับสัมผัสอุ่นกับร่างแกร่งที่แนบชิดกับแผ่นหลังเนียน

“ขอให้ผมเป็นคนแรกนะ” ชายหนุ่มเสียงแหบพร่าซุกไซ้ซอกคอเรียว สายตาหวานเหลือบมองเขาที่ป้วนเปี้ยนอยู่กับเนื้อตัวของเธอพร้อมกับบีบคลำหน้าอกอวบอิ่มทำให้เธออ่อนระทวยทำตามที่เขาต้องการอย่างว่าง่าย ร่างบางถูกดันขึ้นไปนอนบนโซฟาอีกครั้ง กายหนาโถมขึ้นคร่อม

“ผมต้องการคุณ” ใบหน้าหล่อเว้าวอนก่อนจะประกบจูบเสียงหวานครางในลำคอมือเรียวลูบไล้แผ่นหลังแกร่งอย่างเบามือเป็นครั้งแรกที่ได้ใกล้ชิดผู้ชายเนื้อแนบเนื้อขนาดนี้ เขาผละมองตาหวานเยิ้มก่อนจะแทะเล็มลงไปที่อกอวบอิ่มไล่เลียลงไปหน้าท้องแบนราบ กายบางบิดเร้าแขม่วเกร็งลุ้นระทึกกับความวาบหวามลิ้นหนาเลาะเล็มลงลึกไปยังใจกลางความสาวร่างบางสะดุ้งอายจนหน้าแก้มแดงเม้มปากแน่นบิดเร้าครางในลำคอ

“อื้อห์......” กายบางแอ่นโค้งดิ้นพล่านทุรนทุรายคล้ายโดนไฟลน

“ร้องออกมาดัง ๆ จะได้ผ่อนคลาย” เขายกยิ้มร้ายชอบใจที่แกล้งยายตัวเล็กให้สะท้าน นลินนารายังคงกลั้นเสียงไม่ให้หลุดออกมายิ่งฝืนยิ่งบิดเร้าเผลอแอ่นเนินสวาทให้เขาได้สัมผัสอย่างย่ามใจ

“อ่ะ อ่าห์” เสียงหวานเปล่งออกมาเมื่อถึงจุดสุดยอด ร่างบางสั่นเทาจิกปลายนิ้วลงบนโซฟาสุขสมกับรสสวาทก่อนจะทิ้งตัวอ่อนระทวย ริมฝีปากหนาแทะเล็มขึ้นเรียวขาเนียนละเอียดขึ้นมาเรื่อย ๆ

“ชอบไหม?” เสียงทุ้มแหบพร่าหญิงสาวงุดหน้าหนีอย่างเขินอาย เขายิ้มโน้มลงไซ้ซอกคอเรียวแล้วสอดความแข็งแกร่งเข้าภายในกายสาวอีกครั้ง เสียงกรีดร้องเจ็บปวดดังขึ้นจิกเล็บลงบนแขนแกร่งระบายความเจ็บร่างแทบแหลกสลาย ริมฝีปากหนาจูบปลอบทั่วใบหน้าหวานให้เธอผ่อนคลาย

“ทนอีกนิดนะครับ” เสียงทุ้มกระเส่าหายใจหอบแรงพยายามอดกลั้นไว้ให้ผ่านพรหมจรรย์ของเธอไม่อย่างนั้นเซ็กซ์ครั้งหน้าเธอต้องเจ็บอีก ริมฝีปากหนาคลอเคลียลำคอหญิงสาวกอดรัดเธอไว้แน่นก่อนที่สะโพกหนาค่อย ๆ กดเข้าไปทีละนิด

“กรี๊ด” นาราร้องเสียงหลงน้ำตาไหลเจ็บแสบจะขาดใจแขนเรียวโผกอดเขาแน่นจิกหลังเขาจนเลือดออกซิบ ร่างหนาครางสุขสมเมื่อได้เข้าไปอยู่ในกายสาวบริสุทธิ์ที่หมายปอง ความแข็งแกร่งค่อย ๆ เคลื่อนหมุนในกายสาว หน้าสวยบิดเบี้ยวเผยอปากครวญครางแสบช่องทางรักแขนแกร่งกอดรัดร่างบางไว้แน่นแล้วค่อย ๆ ขยับเขยื้อนเคลื่อนความแข็งแกร่งเข้ากายสาว เสียงลงหายใจหอบผสานกอดรัดจูบปากดูดดื่มด้วยความคลั่งไคล้ กายบางแอ่นเร้าเย้ายวนเรียนรู้รับจังหวะเร่าร้อนได้อย่างน่าเอ็นดูยิ่งทำให้เขาหลงใหลเธอมากขึ้นและมากขึ้นทุกที ช่วงเวลาเสพสุขเนิ่นนานและนุ่มนวลทะนุถนอมไม่ให้เธอหวาดกลัวจนเมื่อสำเร็จความใคร่สองเสียงครางสุขสมสายธารสวาทพุ่งเข้าไปลึกจนเธอรู้สึกถึงความอุ่นในท้องน้อย กายหนาโน้มลงทิ้งตัวเข้าหาร่างบางยังคงโอบกอดไว้ไม่ให้ห่างกาย

“ขอบคุณที่รับผมเป็นผัวอีกคนนะ” เสียงทุ้มแหบแห้งอิ่มเอมกับการร่วมรักที่แสนตราตรึง

“ฉันเป็นหญิงกินผัว คุณไม่กลัวเหรอ” เสียงหวานเอ่ยถามเพราะเธอกลัวว่าเขาจะอายุไม่ยืน

“ผมดวงแข็งไม่ตายง่าย ๆ หรอก” เขาผละมองสีหน้าจริงจัง นลินนาราถอนหายใจเอามือดันกายเขาให้ออกห่าง

“ต้องกลับห้องเดี๋ยวพี่ชมไม่เจอจะเป็นเรื่อง”

“คุณแต่งงานมาสองครั้งแล้วแต่ทำไมยัง....” เขาถอยห่างให้เธอได้ลุกนั่งแต่งตัวแล้วเอ่ยถามสิ่งที่คาใจ เพราะนลินนาราเมื่อคืนก่อนช่ำชองเรื่องบนเตียงแต่นลินนาราคนนี้กลับยังบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเธอยังจูบไม่เป็นด้วยซ้ำอาจเป็นเพราะเธอมีฝาแฝด นั่นทำให้เขาหวั่นใจได้ทั้งพี่ทั้งน้องแบบนี้ถ้าเธอรู้ต้องโกรธมากแน่ ๆ ด้านนลินนาราหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่หน้าเศร้า

“สามีคนแรกหัวใจวายในคืนเข้าหอ ส่วนคนที่สองเมียเขามาอาละวาดในงานแต่งงานเลยไม่ได้เข้าหอ” เธอก้มหน้าลงไม่เขาเห็นว่าสายตาเธอหลุกหลิกมีพิรุธเพราะเรื่องจริงมันมากกว่านี้แต่ต้องเก็บไว้เป็นความลับ ภูวดลพยักหน้าเข้าใจเป็นเพราะแบบนี้เธอเลยไม่ได้เข้าหอ

“คุณมีฝาแฝดไหม?”

“คุณเจอใครที่หน้าตาเหมือนฉันเหรอ” หน้าสวยหันขวับมองจ้องต้องการคำตอบ

“เปล่า.........ผมแค่อยากรู้จักครอบครัวคุณ”

“ฉันไม่มีแฝด มีแต่พี่สาวที่อายุห่างกันสองปีชื่อทิพย์ตอนนี้อยู่ที่กรุงเทพ ” เธอตอบแค่นั้นแล้วลุกขึ้นสวมกางเกงดึงหนังยางมัดผมออกแล้วรวบผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงจับมัดให้เรียบร้อย ภูวดลลุกขึ้นแต่งตัวเตรียมจะไปส่งที่ห้องเธอหันมองเขาด้วยความสงสัยคำถามของเขาทำให้เธอคิดว่าเขาน่าจะเคยเจอทิพย์นลินพี่สาวของเธอแล้ว

เมื่อแต่งตัวเสร็จภูวดลเดินไปส่งนลินนาราที่ห้องพัก เธอรีบเปิดไปภายในห้องยังมืดอยู่ก็โล่งใจ

“ดีนะพี่ชมยังไม่มา คุณกลับไปได้แล้ว”

“ไว้พรุ่งนี้เจอกันอีกนะ”

“ค่ะ” เธอยิ้มหวานเขามองเคลิ้มทำทีจะเดินเข้าไปในห้องด้วยแต่เธอดันตัวเขาออกห่าง

“อย่าแกล้งสิ”

“อยากนอนด้วย ผมทนคิดถึงคุณไม่ได้” เขาส่งสายตาเว้าวอน เธอส่ายหน้าอมยิ้มแล้วหอมแก้มเขาไปหนึ่งฟอด ภูวดลยิ้มกว้างดีใจที่เธอแสดงออกกับเขามากขึ้นเลยยอมถอยออกให้เธอปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วเดินยิ้มมีความสุขกลับไปที่ห้องพัก โดยไม่ได้สังเกตมีผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่ยืนกอดอกมองพวกเขาทั้งสองอยู่

“พี่ภูคิดว่าทิพย์เป็นนาราสินะ ไม่น่าคืนก่อนถึงพูดชื่อนารา” ทิพย์นลินยิ้มมุมปากพลางมองห้องพักของนลินนารา

“นารา บ่อเงินบ่อทองของพี่....” ใบหน้าสวยหวานยกยิ้มมุมปากสายตาเลือดเย็นจนน่ากลัว