ว่าที่ลูกเขย?(8)

"ฉันรู้สึกว่า ฉันชอบเธอเข้าแล้วตังเม"พี่วอร์มพูดจบ เขาเอื้อมมือมากุมมือฉัน หัวใจของฉันเต้นโครมครามแทบจะหลุดออกมาเสียให้ได้...

"พะ พี่วอร์ม"ฉันสบถออกมาเบาๆ ถึงแม้ว่าฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขา แต่พอมาเจอแบบนี้ก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ไปไม่เป็นเลยเพิ่งเคยมีคนมาบอกว่าชอบ คนแรก

"มันอาจจะเร็วไปสำหรับเธอ แต่พี่ก็ไม่บังคับให้เธอมาชอบพี่หรอกนะ"พี่วอร์มพูดต่อ

"..."ฉันได้แต่นั่งนิ่งหยิกมือตัวเอง ไม่รู้จะพูดอะไร และบรรยากาศก็กลับมาเงียบเหมือนเดิม จนพี่วอร์มมาส่งฉันถึงบ้าน เขาขอลงไปทักทายพ่อกับแม่ของฉัน

"สวัสดีครับ"พี่วอร์มกล่าวพร้อมกับยกมือไหว้พ่อกับแม่ฉัน ท่านทั้งสองรับไหว้ พี่วอร์มก็ยื่นอาหารที่สั่งมาให้ท่าน

"พี่วอร์มเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานค่ะ วันนี้เขาอาสามาส่งเม และพาไปกินข้าวมา"ฉันพูด

"ร้านนี้อร่อยมากนะครับ"พี่วอร์มพูดขึ้นเมื่อแม่รับของจากเขาแล้ว

"ขอบใจมากนะ ไปนั่งก่อนสิ"แม่พูดพร้อมกับผายมือไปที่โซฟารับแขก

พี่วอร์มกวาดสายตามองรอบๆบ้านก่อนที่จะนั่งลง

"บ้านน่าอยู่นะครับ"เขาเอ่ย

"จ๊ะ บ้านหลังนี้พวกเราอยู่มานานแล้วอาจจะทรุดโทรมไปบ้าง"แม่ตอบ

"ทำงานที่บริษัทนานแล้วเหรอ"อันนี้พ่อถาม

"หลายปีแล้ว พอดีผมเป็นเพื่อนกับเจ้าของตอนเรียนมหาลัยน่ะครับ"พี่วอร์ม เขาเพื่อนกับพี่ณัฐ แต่อาจจะไม่ได้สนิทมาก เพราะเรียนคนละคณะ ได้ยินมาว่า พี่ณัฐเป็นคนชวนพี่วอร์มเข้ามาทำงานด้วยกัน

"แล้วที่บ้าน พ่อแม่ทำงานอะไร"แม่ถาม ตอนนี้พ่อกับแม่ฉันเป็นนายทะเบียนราษฎร์ไปแล้ว

"พ่อผมเป็นทูตอยู่ที่แคนนาดา ส่วนแม่ก็เป็นแม่บ้านอยู่ที่บ้านครับ คอยดูแลบ้าน"พี่วอร์มตอบกลับมา ฉันรู้มาว่า พ่อพี่วอร์มเพิ่งจะไปเป็นทูตที่แคนนาดาแทนพ่อพี่ณัฐ ซึ่งท่านลาออกหลังจากเกิดอุบัติเหตุจนเดินไม่ได้ เอ๊ะทำไมฉันรู้เยอะจัง ก็ได้ยินเขาพูดกัน ผ่านๆหูหน่ะ

"..."พ่อกับแม่ผงกหัวรับ

"ยังไงแม่ฝากยัยเมด้วยนะ น้องเพิ่งเรียนจบทำงานครั้งแรก"แม่พูดแล้วหันมายิ้มกับฉัน

"ได้ครับ ผมจะดูแลน้องอย่างดี"พี่วอร์มตอบ

คุยกันสักพัก พ่อกับแม่ก็ขอตัวไปพักผ่อน ก็เหลือฉันกับพี่วอร์มนั่งอยู่

"เมต้องขอโทษพี่ด้วยนะ ที่พ่อกับแม่ถามอะไรพี่เยอะไปหน่อย"ฉันพูดพลางยกมือเกาท้ายทอย รู้สึกเกรงใจ

"ไม่เห็นจะเยอะอะไรเลย ปกติอยู่แล้วที่ท่านจะถามพี่ในฐานะว่าที่ลูกเขย"พี่วอร์มพูดแล้วคลี่ยิ้มออกมานิดๆ ซึ่งฉันหนิใบหน้าเห่อร้อน ปากสั่นระริก เขินมาก

"พี่กลับก่อนดีกว่า เมจะได้พักผ่อน"พี่วอร์มพูดขึ้นก่อนที่จะหยัดกายลุกขึ้น ฉันก็ลุกตามเขาแล้วเดินไปส่งที่หน้าบ้านรถเขาจอดอยู่

"พรุ่งนี้ พี่มารับนะ"พี่วอร์มพูดขึ้น

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"พี่อยากมารับ เดี๋ยวไอ้ลูกค้านั้นมันจะไม่เชื่อ"พี่วอร์มพูด หนิเขาเอาลูกค้ามาอ้างอีกแล้ว ฉันคิดว่าเขาคงไม่มายุ่งกับฉันและแหละ

"เจอกันพรุ่งนี้นะครับ"ฉันไม่ได้พูดอะไร พี่วอร์มก็พูดขึ้นแล้วเปิดประตูรถ เขาเข้าไปในรถแล้วขับออกไป

ตอนเช้าพี่วอร์มก็มารับฉันจริงๆ และฉันก็นั่งรถไปทำงานกับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ พอมาถึงที่บริษัท ขณะที่ลงจากรถก็เจอกับพี่โต้ง ที่ลงรถมาเหมือนกัน เขาชะงักมองหน้าฉันกับพี่วอร์มสลับกัน ก่อนที่จะเดินเข้ามา

"ไอ้วอร์ม เม มาด้วยกันได้ไง"พี่โต้งถาม

"กูไปรับเมที่บ้านมา"พี่วอร์มเป็นคนตอบ พี่โต้งหันขวับมาที่ฉัน

"จริงเหรอเม"พี่โต้งหันมาถามฉัน

"ค่ะ"ฉันตอบดลับไปสั้น ๆ

"ไอ้วอร์ม ผีเข้าหรือเปล่าวะ"พี่โต้งหันไปพูดกับพี่วอร์ม ทำไมพี่โต้งคิดเหมือนฉันเลย

"มึงจะบ้าหรือไง ก็มึงเป็นคนบอกให้กูเปิดใจไม่ใช่เหรอ"พี่วอร์มพูด พี่โต้งชะงักหน้านิ่งมองพี่วอร์ม

"เออ"พี่โต้งตอบ

"เม ขอตัวก่อนนะ"ฉันพูดขึ้น พี่วอร์มผงกหัวรับ แล้วฉันก็เดินออกมา

.......

พี่วอร์ม talk

ผมมองแผ่นหลังสาวร่างบางจนเธอเดินลับตาไป

"ไอ้วอร์ม มึงเอาจริงสิ"ไอ้โต้งพูดขึ้น

"แล้วมึงมาท้ากูทำไมล่ะ มึงก็รู้กูไม่ชอบให้ใครมาท้า"ผมตอบกลับก่อนที่จะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

"กูสงสารน้องเขา"ไอ้โต้งพูด

"ทีงี้มาสงสาร บอกไว้เลยนะว่ากูไม่ล้มเลิกแน่ ถ้ากูจะเล่นเกมส์ก็ต้องเล่นให้จบ"

"แล้วถึงตอนนั้นมึงจะทำยังไง ถ้าน้องเขาเกิดติดใจมึงขึ้นมา"ไอ้โต้งถาม

"ก็ทำเหมือนที่เคยทำกับคนอื่นๆไง"ผมตอบเสียงเรียบก่อนที่จะสูบบุหรี่เข้าเต็มปอดแล้วพ่นควันออกมา...

???????????

อีพี่วอร์ม พี่ชั่วใช่ไหม? เมหนีไป...