กินยาลืมเขย่าขวด(6)

ตังเม talk

เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง พี่วอร์มเดินเข้ามาสีหน้าเรียบนิ่ง เขามาแค่คนเดียว ฉันเดาว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะกลับไปแล้ว

"สบายตัวแล้วสิ"พี่โต้งเอ่ย ขณะที่พี่วอร์มกำลังจะนั่งลงที่บนเก้าอี้ เขายักคิ้วให้พี่โต้งเพื่อเป็นการตอบรับ แล้วหันมามองที่ฉันแว๊บหนึ่ง ก่อนที่จะกระดกเหล้าเข้าปาก

เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ จนเริ่มดึกก็ต้องแยกย้ายกันกลับ ฉันไม่ได้ดื่มเยอะ จึงขับรถกลับได้อย่างสบาย พี่โต้งเดินมาส่งฉันที่รถ

"ขับรถดี ๆ นะ พรุ่งนี้เจอกัน"พี่โต้งเอ่ย

"ค่ะ"ฉันตอบรับแล้วส่งยิ้มให้ระหว่างที่หันมาเปิดประตูรถ เหลือบเห็นพี่วอร์มนั่งอยู่ในรถของเขาที่ฝั่งตรงข้าม เขาลดกระจกสูบบุหรี่แล้วมองมาที่ฉัน ที่ฉันแน่ใจว่าเขามองมาที่ฉันเพราะเราสองคนสบตากัน ฉันเปิดประตูเข้าไปในรถแล้วขับออกมา พอมาถึงบ้านทุกคนก็หลับกันหมด ก็มีแต่พี่มีตังค์ที่นั่งเล่นเกมอยู่ที่บนโซฟารับแขก พอเห็นฉันเดินเข้ามาเขาก็เงยหน้ามาพูดกับฉัน

"เม พรุ่งนี้พี่ต้องใช้รถนะ"

"อืม"ฉันตอบรับ

"พี่จะไปต่างจังหวัดกับเพื่อน ช่วงนี้นั่งแท็กซี่ไปก่อนนะ หรือจะขับบึ๊กไบค์พี่ไป"

"ไม่เอา เมกลัว นั่งแท็กซี่สบายใจกว่า"ฉันท้วงขึ้นมาทันที

"ตามใจ"พี่มีตังค์พูดจบก็ก้มเล่นเกมต่อ

ฉันก็ขึ้นห้องอาบน้ำนอน ตื่นมาตอนเช้าก็รีบอาบน้ำแต่งตัวนั่งแท็กซี่มาทำงาน ระหว่างที่กำลังจะเข้าลิฟต์เจอกับพี่นุ๊ก

"เม เดี๋ยวจะมีลูกค้ามาดูสินค้านะ เมช่วยดูแลด้วย"พี่นุ๊กพูด

"ได้เลยค่ะ"ฉันตอบรับ

เวลาประมาณ11โมง ลูกค้าก็มาถึง ซึ่งเป็นลูกค้าผู้ชาย หน้าตาหล่อเหลาดี

"สวัสดีค่ะ คุณกมลใช่ไหมคะ"

"ครับ ผมนัดมาดูสินค้า"

"เชิญค่ะ"ฉันพาลูกค้าเดินไปที่คลังสินค้า ซึ่งท่าทางเขาดูสนใจมาก

"ผมขอไปดูแผนกขนส่งหน่อย เพราะถ้าผมจะสั่งก็อยากจะดูการขนส่งด้วย"ลูกค้าพูดขึ้น

"ได้ค่ะ"ฉันพาลูกค้าที่หน้าตาหล่อเหลา เวลายิ้มน่ารักมาก เดินมายังแผนกขนส่ง ก็พบกับพี่โต้งและพี่วอร์มยืนคุยกันอยู่

"นี้เป็นหัวหน้าแผนกขนส่งค่ะ และนั้นผู้ช่วย"ฉันแนะนำให้ลูกค้า

"พี่วอร์ม พี่โต้ง นี้คือคุณกมล ลูกค้าที่จะมาสั่งสินค้าของเรา"ฉันพูด

"สวัสดีครับ"ทั้งคู่กล่าวพร้อมกัน

"ผมยังไม่บอกเลยว่าจะสั่ง"ลูกค้ารูปหล่อพูดขึ้น ทำเอาฉันหน้าเหวอเลยจ้า

"ขอโทษค่ะ ที่เข้าใจผิด"ฉันกล่าว ลูกค้าหัวเราะขึ้นมา

"ผมพูดเล่น ผมสั่งสิครับ เจอแม่ค้าน่ารักแบบนี้ อยากจะเป็นลูกค้าประจำเลย"คำพูดลูกค้าทำให้ฉันเขิน เหลือบเห็นพี่โต้งกับพี่วอร์มทำหน้าตึงๆ

"ขอบคุณนะคะ"ฉันกล่าว

"เที่ยงพอดีเลย จะรังเกียจไหมถ้าผมจะชวนไปทานข้าวกลางวันด้วยกัน"ลูกค้าพูด

"เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง ในฐานะลูกค้ารายใหม่"จู่ๆ พี่วอร์มก็พูดแทรกขึ้นมา ฉันกับลูกค้าหันขวับไปที่เขาทันที

"ไปกันเถอะครับ ผมมีร้านอร่อยๆแนะนำ"พี่วอร์มพูดจบก็เดินนำออกไป ทำเอาฉัน งองู เต็มหัวเลย งงจ้า

"ไปเถอะค่ะ"ฉันพูดกับลูกค้าแล้วเดินตามไปโดยมีพี่โต้งเดินตามมาด้วย

ร้านอร่อยของพี่วอร์มก็คือ ร้านประจำข้างบริษัท ฉันก็คิดว่าพาไปกินข้างนอกสะอีก

ระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟ คุณกมลหรือลูกค้าสุดหล่อ มันจะชวนฉันคุยอยู่ตลอด โดยมีสายตาของพี่วอร์มมองอยู่ตลอด ไม่แค่เขา ยังมีสายตาอีกคู่มองฉันด้วย นั่นคือพี่โต้ง ฉันหนิเกร็งไปหมด

"คุณเม อยู่ที่บ้านกับใครครับ"คุณกมลถาม

"พ่อ แม่ และพี่ชายค่ะ"ฉันตอบ

"แสดงว่าคุณเมยังไม่มีแฟน?"

"ค่ะ"ฉันตอบกลับไป

"ผมว่าคุยเรื่องงานดีกว่านะครับ"พี่วอร์มพูดขึ้น วันนี้เขาโดนตัวไหนมาถึงพูดได้นะ

"แล้วกลับบ้านยังไงครับเนี่ย"คุณกมลไม่สนใจคำพูดพี่วอร์มเขาเลือกที่จะถามฉันต่อ

"เม นั่งแท็กซี่มาค่ะ"ฉันก็บอกตามความจริง

"ตอนเย็นให้ผมไปส่งนะ"คุณกมลพูด

"เอ่อ..."

"ไม่รบกวนดีกว่า เดี๋ยวผมไปส่งน้องเขาเอง พอดีบ้านใกล้กัน"พี่วอร์มพูดจบ พี่โต้งหันขวับไปที่เขา รวมทั้งฉันด้วย ใกล้กันตรงไหน ฉันยังไม่รู้จักบ้านเขาเลย

"งั้นเหรอครับ"คุณกมลหันมาถามฉัน

"เอ่อ..."

"ใช่ครับ ผมสนิทกับครอบครัวน้องเขามาก"เป็นพี่วอร์มที่แทรกขึ้นมา สนิทเหรอ สนิทตอนไหนวะ

"อืม"คุณกมลเปล่งเสียงตอบรับ

หลังจากทานข้าวเสร็จฉันก็จัดการทำเอกสารเปิดบิลให้กับลูกค้า คุณกมลสั่งของเยอะมาก พอเสร็จหมดทุกอย่างฉันก็เดินมาส่งเขาที่รถ

"คุณวอร์ม ชอบคุณอยู่เหรอ"จู่ๆลูกค้าก็เอ่ยถาม

"ปะ เปล่าค่ะ"ฉันรีบปฎิเสธ

"แต่เขาดูเหมือนกับหวงคุณเลยนะ"

"ไม่ใช่หรอกค่ะ เขาแค่เป็นรุ่นพี่ที่ทำงาน"ฉันตอบ

"ผมดูออกนะ ผู้ชายด้วยกัน"

"..."ฉันได้แต่ยืนนิ่ง พี่วอร์มหนินะจะมาจีบฉัน บ้าไปแล้ว ฉันคิดว่าเขากินยาลืมเขย่าขวดสะมากกว่า

"ผมกลับก่อนนะ"ลูกค้าพูดจบก็เปิดประตูเข้าไปในรถแล้วขับออกไป

เลิกงานฉันกำลังเก็บข้าวของเตรียมตัวจะกลับบ้าน จู่ๆ พี่วอร์มก็เดินเข้ามา

"เสร็จหรือยัง"คำถามของเขาทำเอาฉันชะงักจ้องหน้าเขา

"ก็ฉันจะไปส่งเธอไง"

"ไปส่ง?"ฉันย้อนถาม

"อืม"เขาพูดจบก็คว้ากระเป๋าถือฉันเดินออกมา

"พี่วอร์ม.."ฉันตะโกนเรียกตามหลัง

ฉันเดินตามเข้ามาหยุดตรงหน้าลิฟต์

"ทีหน้าทีหลัง เวลาลูกค้าถามเรื่องส่วนตัว ไม่ต้องบอกเขาหมดก็ได้ รู้ไหมว่ามันอันตราย" พี่วอร์มพูดขึ้นขณะยืนรอลิฟต์

"ค่ะ"ฉันตอบรับ พี่วอร์มยื่นกระเป๋าคืนให้ฉัน แล้วใช้มือล้วงกระเป๋ากางเกง

"พี่วอร์ม" เสียงหวานดังมาจากด้านหลัง พอหันไปก็เจอพี่ผู้หญิงที่เคยให้ขนมพี่วอร์ม เธอเดินมาคล้องพี่วอร์ม

"วันนี้หญิงไม่ได้เอารถมา พี่ไปส่งหญิงหน่อยได้ไหมค่ะ แล้วหญิงจะทำให้พี่แบบคืนนั้น"คำพูดของเธอออกไปทางสองแง่สองง่ามมากๆ พี่วอร์มดึงแขนเธออก

"วันนี้พี่ไม่ว่าง" เขาพูดแล้วชายตามองมาที่ฉันหน้านิ่ง

"แต่หญิงอยาก..."เธอยังพูดไม่จบเสียงลิฟต์ดังขึ้น ประตูลิฟต์เปิด ฉันเดินนำเข้าไปข้างในก่อน ก็หันไปเห็นพี่หญิงหอมแก้มพี่วอร์ม

"วันหลังนะ"พี่วอร์มพูด หลังจากพี่หญิงหอมแก้มเขาแล้ว

"โอเค ค่ะ"พี่หญิงตอบกลับเสียงหวาน พี่วอร์มเดินเข้ามาในลิฟต์แต่พี่หญิงไม่ได้เข้ามาด้วยฉันสังเกตว่าเธอไม่ได้ถือกระเป๋าหรืออะไรมา คงจะไม่ได้หยิบมาก่อนหน้า

"พี่ไม่ต้องไปส่ง เมก็ได้นะ พี่กลับ..."

"ฉันบอกจะไปส่ง ก็ต้องไปส่งสิ "ฉันยังพูดไม่จบประโยคพี่วอร์มก็แทรกขึ้น

"..."ฉันเม้มปากทั้งสองเข้ากันแน่น

"ไม่รู้ไอ้ลูกค้านั่น ดักรอเธออยู่หรือเปล่า น่าหงุดหงิดชะมัด"พี่วอร์มบ่นพึมพำไม่สบอารมณ์ ใช่เลย เขากินยาลืมเขย่าขวด ..

??????????

พี่วอร์มอาการมันเป็นยังไงไหนบอกมาสิ