Chapter 3

ผมมาดูแฟนต้าแข่งฟุตบอลจนเวลาล่วงเลยไปจนถึง 14:00 น.เวลาก็ล่วงเลยมามากพอแล้วเด็กต่างคณะต่างพากันไป ทานอาหารก่อนที่จะมีการแข่งขันในช่วงเย็นผมก็เช่นเดียวกัน

ผมไปซื้ออาหารมากมายเพื่อที่จะมาให้เจ้าเด็กนี่ ผมไม่รู้ว่าเขาจะหิวมากน้อยขนาดไหนก็ซื้อ ๆ มาก็ไม่เป็นไร ไม่หมดค่อยเอาไปกินที่บ้านก็ได้

"ทำไมพี่ถึงซื้อมาเยอะล่ะครับ"

"ก็พวกนี้ก็ยังไม่ได้กินอะไรก็เลยซื้อมาจะกินก็กินไม่กินก็ไม่ต้องกินเท่านั้นเอง"

"แหมพี่วอร์ม ตั้งใจจะซื้อมาให้มันคนเดียวก็บอกมาเหอะไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรก็ซื้อมาก่อนถ้ากินไม่หมดก็เอากลับบ้านใช่ป่ะล่ะ"

"ไม่ใช่สักหน่อยพวกนายจะกินก็มาสิซื้อมาเผื่อพวกนายด้วยแหละ"

"ในเมื่อพี่คนสวยซื้อมาแล้วเราก็ไปกินกันเถอะ"

เสียงเด็กผู้ชายที่รุ่นราวคราวเดียวกับแฟนต้าพูดขึ้นมาได้รอยยิ้มเด็กคนนี้น่ารักจริงๆ มองมุมไหนก็ดูน่ารักไปหมดขนาดผมพึ่งเจอก็ยังบอกเลยว่าน้องเขาน่ารัก

"น้องจินน่ารักนะ"

ผมพูดขึ้นมาก่อนที่จะหันไปมองคู่หมั้นของผมที่ตอนนี้กำลังก้มหน้าก้มตากินของที่ผมซื้อมาให้

"ก็น่ารักนะครับเป็นเพื่อนกันกับผมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยปีหนึ่งแล้ว"

"แล้วน้องจินมีแฟนหรือยังล่ะ"

"มันยังไม่มีหรอครับทุกคนก็เข้าใจว่ามันน่ะหน้าตาดีก็คงจะมีคนมาจีบมันเยอะแต่ที่ไหนได้ไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบมันก็เลยยังโสดพี่ถามทำไมครับ"

"ก็แค่ถามดู"

แฟนต้ายื่นมือของตัวเองมาจับที่มือของผมทำให้ผมหันไปมองใบหน้าอันหล่อเหลาของอีกฝ่ายไม่คิดเลยว่าพอมองใกล้ ๆ เขาจะหน้าตาดีขนาดนี้

"ไม่ใช่ว่าพี่จะชอบจินนะครับ"

"แล้วนายไม่ชอบเขาหรอ รู้จักกันมาตั้งหลายปีแล้ว"

"ถ้าผมชอบมันผมก็เป็นแฟนกับมันตั้งนานแล้วป่ะ ไม่รอจนถึงตอนนี้หรอกแล้วอีกอย่างผมชอบพี่คนเดียวเพราะพี่เป็นคู่หมั้นผมและเป็นคนที่ผมชอบ"

"ลิ้นไม่มีกระดูกพูดได้"

"งั้นดูหัวใจของผมป่ะล่ะ"

"ทะลึ่ง"

"คืนนี้พวกรุ่นพี่จะนัดเลี้ยงพวกผมที่พวกผมชนะพี่ไปด้วยนะครับ"

"ไปทำไมเขาเลี้ยงให้พวกนายไม่ได้เลี้ยงฉันสักหน่อย"

"ถ้าพี่ไม่ไปผมก็ไม่ไป "

"นายตัวติดกับฉันหรือไง"

"ก็เปล่าแต่ว่าผมอยากอยู่กับพี่มากกว่า"

"ใครเขาอยากจะอยู่กับนายกัน"

"ก็พี่ไงพูดถึงจินอยู่นั้น พี่คงจะหึงผมสินะถึงได้พูดว่าผมคงจะชอบจิน"

"ไม่ได้พูดสักหน่อยนายคิดเองเออเองทั้งนั้น"

"หึงก็บอกมาผมไม่ได้ว่าอะไรพี่หรอกนะ"

"เหอะ!"

และสุดท้ายผมก็มาที่ร้านเหล้าหน้ามอที่เด็กมหาลัยพวกนี้ชอบมากินมาดื่มกันหรือจะเลี้ยงสั้น ๆ ทั้งงานวันเกิดงานอะไรต่าง ๆ ก็จะมากินเลี้ยงกันที่นี่

"ดื่มให้กับความสำเร็จของพวกเราเฮ้!!!!!"

"ดื่มมม!!!!!

ไม่ได้กลับมาตั้งหลายปี พอเห็นบรรยากาศแบบนี้แล้วก็รู้สึกอยากที่จะกลับมาเรียน แต่ก็ผมอยากใช้ชีวิตแบบอิสระเหมือนทุกวันนี้มากกว่า

แต่สายตาของผมก็ไปสะดุดเข้ากับร่างของใครบางคนที่เดินผ่านไปและร่างนั้นคุณตาของผม ผมจึงแอบเดินตามอีกฝ่ายไปโดยไม่ให้ใครคนที่ผมตามรู้ตัวและจริงๆด้วยคนที่ผมกำลังตามนั่นก็คือ

"ตาต้า...เจ..."

ผมเอ่ยเสียงเบาก่อนที่จะจับจ้องไปยังร่างของทั้งสองผมจะไม่ตกใจเลยถ้าผู้ชายที่ชื่อเจ ไม่ใช่คู่หมั้นของกระต่ายน้องสาวของผมและจะไม่ตกใจเลยถ้าตาต้าไม่ใช่ฝาแฝดของกระต่ายน้องสาวอีกคนของผม

ทั้งสองคนต่างกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันหอมแก้มซึ่งกันและกันรูปเหมือนคู่รักทั่วไปแต่ว่า ความเป็นจริงแล้วทั้งสองคนกำลังทำอะไรแบบนี้ลับหลังน้องสาวอีกคนของผมได้ยังไงกัน

"พี่กำลังแอบดูใครครับ"

"เบาๆได้ไหมเดี๋ยวเขาก็ได้ยินหรอก"

"เดี๋ยวพี่แอบดูใครครับ"

เสียงที่เบาลงทำให้ผมหันไปมองแฟนต้าอีกครั้งก่อนจะเอ่ยบอกถึงความเป็นจริงให้กับเขาได้รับรู้

"ผู้ชายคนนั้นเป็นคู่หมั้นของน้องสาวคนที่ 5 ของฉันแต่ว่ากลับมากอดรัดฟัดเหวี่ยงกับแฟนของน้องสาวฉัน"

"พี่นี่มันเรียกว่ามีชู้นี่"

"นายต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับอย่าให้น้องสาวฉันได้รู้เข้าใจไหม"

"ผมเก็บความลับได้อยู่แล้วแต่พี่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นความลับอีกต่อไปได้หรอ"

"ถึงยังไงฉันก็อยากให้เรื่องนี้เป็นความลับ"

"แล้วน้องสาวของพี่อีกคนน่ะเขาจะรับเรื่องนี้ได้ไหมถ้าไม่รู้ความจริงทีหลังว่าทุกคนรู้ว่าตัวของพี่เองรู้ความลับนี้มานานแล้ว"

"ฉันยังไม่อยากให้น้องสาวของฉันเสียใจ"

"ทำไมพี่ต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับด้วยแค่พี่บอกน้องสาวของพี่แล้วเขาก็อาจจะเลิกชอบผู้ชายคนนี้หรือไม่เขาอาจจะเลิกกันแล้วน้องสาวของพี่อีกคนเขาสามารถที่จะคบกับผู้ชายคนนี้อยากเปิดเผย"

"นายยังไม่รู้จักนิสัยของต่ายดีเขาเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่ได้ร้อนอย่างเดียวนะเขาเป็นคนที่แรงเยอะมาก ฉันไม่อยากให้น้องทั้งสองคนต้องมาทะเลาะกันเพราะผู้ชาย"

"พี่คิดดูนะถ้าน้องของพี่รู้ความจริงทีหลังเขาจะไม่โกรธมากกว่านี้หรอ เขารู้ตอนนี้เขาก็จะโกรธแค่แป๊บเดียว แต่ถ้าเขารู้ทีหลังเขาอาจจะทำอะไรมากกว่าที่เราคิดก็ได้นะ"

"น้องฉันอายุแค่ 14 เองนะเพิ่งมีความรักซึ่งมีอะไรที่เรียกว่าความรักได้อ่ะ ฉันไม่อยากให้น้องฉันต้องมาเสียใจ"

"แล้วพี่คิดดูว่าเด็กแค่อายุ 14 มากอดรัดฟัดเหวี่ยงกับผู้ชายที่ยังไม่ได้แต่งงานกันแล้วเป็นแค่เด็กอายุ 14 พี่ว่ามันดีแล้วงั้นหรอ"

"เรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกน้องสาวของฉันแต่ฉันจะไปเตือนน้องสาวของฉันเองเข้าใจไหม"

"ผมขอโทษที่ก้าวก่ายชีวิตครอบครัวของพี่มากเกินไป"

"ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนายสักหน่อยจะร้อนตัวไปทำไม"

"พี่อย่ามัวคิดถึงเรื่องของคนอื่นเลยผมอยากให้พี่คิดถึงเรื่องของเรามากกว่าผมอยากให้พี่ลองเปิดใจให้กับผมสักครั้ง"

"ผมจะขอโอกาสให้พี่ได้ให้ผมได้ลองทำและพิสูจน์ว่าผมรักพี่มากขนาดไหนมันไม่ใช่แค่คำสัญญาในวัยเด็กของแม่ของเราทั้งสองคนแต่มันเป็นความรู้สึกที่ผมชอบพี่ตั้งแต่เด็กแล้วพี่ให้โอกาสผมได้ไหม"

"ฉัน..."

"ผมขอโอกาสนะครับ"

"ถ้าฉัรไม่ให้โอกาสนาย ฉันคงไม่มาดูบอลเป็นเพื่อนนายหรอก"