บทที่ 3 อลิสา

กล่องเครื่องประดับราคาแพงที่ตั้งอยู่ข้างแก้วไวน์เปล่าบนโต๊ะอาหาร ทำให้ผู้หญิงรูปร่างสะโอดสะองที่พึ่งเดินเข้ามาใน Rooftop สุดโรแมนติกวิวสวยท่ามกลางท้องฟ้าสวย ๆ ยามค่ำคืนเหนือเมืองพัทยา ยิ้มจนแก้มปริ ก่อนที่เธอจะจับมือหนาของชายที่เป็นเจ้ามือในคืนนี้ขึ้นมากดจูบ และทอดมองออกไปด้วยสายตาแห่งความดีใจ

“ดีใจที่สุดที่คุณมาค่ะ ขอบคุณสำหรับของขวัญวันเกิด แล้วนี่ใช่ของอลิสไหมคะ”

“อืม”

“ขอแกะเลยนะคะ” แววตาที่สาดประกายความดีใจมองมาทางเขาก่อนที่เธอจะดึงเชือกริบบิ้นสีแดงที่ผูกไว้บนกล่องเครื่องประดับขนาดพอดีมือออก

“คุณ...รู้ได้ยังไงคะว่าอลิสอยากได้” การินทร์มองหน้าคนถามก่อนจะกดยิ้ม และหันไปสนใจเนื้อริบส์อายสเต๊กในจานตรงหน้าตัวเองต่อ.

หญิงสาวหยิบสร้อยพร้อมจี้เพชรสี White Gold ขึ้นมาดูใกล้ ๆ มันโดดเด่นด้วยเพชรน้ำงามสุดระยิบระยับ แม้จะไม่ได้ใหญ่โตมากแต่ก็รู้ว่าราคาประมาณหนึ่งและสมศักดิ์ศรีกับการินทร์แน่นอน

“อลิสชอบมาก ขอบคุณนะคะ”

“ชอบก็ดีแล้ว ทานข้าวสิ”

อลิสาพยักหน้าเก็บสร้อยชิ้นนั้นลงในกล่องและวางไว้ข้างกันกับแก้วไวน์ จานสลัดผักตรงหน้ากับน้ำสลัดพริกไทดำ มีเนื้ออกเป็ดที่แยกมาในจานตั้งข้าง ๆ กันทำให้อลิสารู้สึกน้ำตารื้นขอบตา

เขารู้ว่าเธอควบคุมน้ำหนักด้วยอาชีพนางแบบ และรู้ว่าเธอจะต้องเล็มทานอกเป็ดย่างแบบนิด ๆ หน่อย ๆ ทุกอย่างจึงแยกกันมาแบบนี้...ความสนใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ของการินทร์ทำให้อลิสายืนยันที่จะอยู่ตรงนี้มาร่วมปีแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่มีสถานะใดให้เธอเลยก็ตาม

‘เธอไม่ใช่เจ้าของฉัน และฉันไม่ใช่เจ้าของเธอ’

คล้ายเพื่อนกินข้าว ดื่มไวน์ และคู่นอน แต่อลิสารู้ดีว่าเมื่อใดก็ตามที่เธอมีผู้ชายคนอื่น เมื่อนั้นการินทร์จะไม่มีวันลดตัวลงมายุ่งกับเธออีก

ไม่มีคำสัญญา ไม่มีความลำบากใจ ไม่ใช่แฟน ไม่มีการโทรตามอะไรใด ๆ จะมีเพียงข้อความของเงินเดือนที่เข้ามาอยู่เสมอ หรือการโทรมาของเลขาส่วนตัวการินทร์ว่าวันนี้เธอสะดวกที่จะเจอเจ้านายเขาหรือเปล่า อย่างเช่นวันนี้...วันเกิดของเธอ

อะไรก็ตามที่ไม่ว่าเธอจะลงภาพสิ่งของอะไรในไอจี วันพรุ่งนี้ของพวกนั้นมักจะโผล่มาหน้าห้องพักเธอเสมอ แม้ว่าคนให้ตัวจริงจะไม่เคยถือมาก็ตาม

‘คุณกิ้นฝากมาให้ครับ’

อลิสามองคนที่ละเลียดดื่มไวน์แดงตรงหน้า หยาดน้ำตาเธอคลอหน่วยและจิ้มอกเป็ดทานเข้าไปคำโต เพียงแค่ได้นั่งร่วมโต๊ะกับเขาแบบนี้ แค่นี้เธอก็พอใจแล้ว…

“ฉันจะกลับกรุงเทพมะรืน...รบกวนเวลาทำงานของเธอหรือเปล่า?”

“ไม่ค่ะ อลิสมีถ่ายงานพรุ่งนี้ช่วงเที่ยงถึงบ่ายสองหลังจากนั้นก็ว่างแล้ว” เธอตอบไม่เต็มเสียงนัก ใจคือกลัวเขาจะเปลี่ยนใจกลับกรุงเทพไม่รอเธอ

“แต่อลิสยกเลิกได้นะคะ” การินทร์ตวัดสายตาขึ้นไปมองหน้าหญิงสาวจึงทำให้อลิสาพูดไม่ออก

“ทำไปเถอะฉันไม่หนีกลับกรุงเทพหรอก...นี่มันวันเกิดเธอ” อลิสาเม้มริมฝีปากก่อนจะส่งยิ้มให้กับเขา การินทร์ยกยิ้มและยื่นแก้วไวน์ไปชนกับเธอ

“สุขสันต์วันเกิดอลิส”