บทที่ 2 ข้อเสนอ

การินทร์ยังคงประคองโอบกอดมารดาและสบตามองกันอยู่เช่นนั้นไม่ขยับกายหนี แม้คำพูดเมื่อครู่จะทำให้คนสูงวัยน้ำตาไหลรินก็ตาม เสียงถอนหายใจหนักหน่วงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นและเดินมาจับมือของภรรยาเพื่อจะพากลับบ้าน

“กิ้นพูดจริง ๆ ใช่ไหมหรือแค่อยากจะประชดมามี้เท่านั้น”

“ไปหาคนอื่นเถอะครับ ลูกชายเพื่อนของลุงฐาเยอะแยะจะมาขอร้องผมทำไมกัน” คนเป็นลูกยังคงบอกด้วยน้ำเสียงระรื่นแม้ใบหน้าจะไม่ยิ้มแย้มก็ตาม

“กิ้น...ลูกไม่รู้จริง ๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ว่าทำไมต้องเป็นลูก” ยูมิถามลูกชายคนเล็กด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“เพราะผมรู้และทุกคนก็คงจะรู้ว่าเพราะอะไร เพราะฉะนั้นผมไม่เห็นว่าเรื่องนี้จะต้องทำกันถึงขนาดนี้เลย ฐานิญาจะคบกับใครก็ได้มีผู้ชายที่เหมาะสมกับเธออีกเยอะ”

“แล้วลูกของมามี้ไม่เหมาะสมกับไข่ตุ๋นตรงไหน” ประโยคที่เอ่ยออกมาทำให้การินทร์กดยิ้มและหัวเราะในลำคอเบา ๆ

“ผมไม่โอเคเพราะผมมีแฟนอยู่แล้วด้วย”

“แฟนที่ไม่เคยเปิดตัวน่ะเหรอ ไหนกิ้นบอกว่า ‘อลิสา’ รู้ฐานะตัวเองดีไง กิ้นไม่ให้มามี้ยุ่งมามี้ก็ไม่เคยยุ่ง แต่ถ้ากิ้นยืนยันจะไม่รับข้อเสนอนี้ มามี้คงต้องยุ่ง” การินทร์พยักหน้าเหลือทำท่าทีเหลือเชื่อ

“จะเป็นคุณแม่ใจร้ายเหรอครับ แบบนี้เข้าทางพ่อเลยสิ...ลุงฐาให้พ่อกี่เปอร์เซ็นต์ ผมอาจจะให้ได้มากกว่านั้นนะครับ” กระทิงมองหน้าลูกชายด้วยแววตาเหนื่อยหน่าย ความฉลาดเฉลียวในการพูดหรือต่อรองของการินทร์นั้นหากใครไม่ทันก็คงจะได้ตกเป็นเบี้ยล่างอยู่ตลอด

“มันไม่ได้ให้ฉันแต่มันจะให้แก...ไอ้ฐามันนักธุรกิจเหมือนแก ถ้าตกลงกันดี ๆ ได้เรือล่มในหนองทองจะไปไหน” ยิ่งเห็นผู้เป็นพ่อชักแม่น้ำทั้งห้าทั้งสิบมากดดันเขาแล้ว การินทร์ก็รู้สึกสนุกเหลือเกิน

“พ่อคิดว่าเงินซื้อผมได้เหรอ?”

“ฉันรู้ว่าแกมีเงินมาก อาจจะมากกว่าฉันด้วยซ้ำ แต่นี่ไม่ใช่ธุรกิจนะกิ้นมันคือเรื่องครอบครัว ฐาเป็นเพื่อนที่พ่อรัก เป็นลุงที่กิ้นรักไม่ใช่หรือ แล้วทำไมเรื่องแค่นี้ถึงปฏิเสธเหมือนคนไม่มีความรู้สึกดี ๆ ต่อกันเลย” การินทร์มองหน้าผู้เป็นพ่อเขายอมรับว่ามันมีคำพูดบางคำในประโยคที่พ่อพูดเสียดแทงใจเขา

“แกทำเหมือนคนปล่อยวางไม่ได้ เคียดแค้นชิงชังตลอดเวลา...ในเมื่อแกกับไข่ตุ๋นไม่เคยเป็นอะไรกันแล้วทำไมแกต้องปิดกั้นตัวเองขนาดนั้นก็เป็นพี่เป็นน้องต่อไปสิ” และเมื่อเห็นว่าลูกชายเงียบคนเป็นแม่ก็เสริมทัพทันที

“ถ้าแฟนกิ้นไม่เข้าใจ มามี้จะให้พ่อไปคุยให้เขาอยากได้งานอะไรทางเราจะส่งเสริม”

“อย่ายุ่งกับอลิสาครับ เรื่องในวงการของเธอก็อย่ายุ่ง” การินทร์ปฏิเสธความหวังดีของผู้เป็นแม่อย่างไม่ต้องคิด

“งั้นกิ้นตกลงใช่ไหม พรุ่งนี้แม่จะได้นัดเจอบ้านนู้นเลย”

“ผมขอคิดก่อน ผมคิดว่าผมยังไม่คุ้มทุนเลย”