บทที่ 1 เรื่องในอดีต

คำพูดสั้น ๆ ของคนเป็นลูกทำให้คนเป็นพ่อแม่มองหน้ากันด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เข้าใจ เห็นใจ และไม่รู้จะทำอย่างไรกันดีนอกจากวิธีนี้ที่จะทำให้ลูก ๆ ของเราเข้าใจกัน

“มันมีอะไรตอนนั้นแกบอกฉันได้ไหม?” กระทิงเอ่ยถามลูกชายด้วยน้ำเสียงเอื้ออาทร แต่การินทร์กลับหัวเราะในลำคอเบา ๆ ทั้งยังทิ้งตัวนอนลืมตามองเพดานห้องก่อนจะหันมามองหน้ามารดาแทน

“ผมมีแฟนอยู่แล้วตอนนี้...ถ้าจะให้ผมคบฐานิญา มามี้กับพ่อจะให้ผมเอาแฟนตัวเองไปไว้ใต้เตียงเหรอ?” แววตาเย็นเยียบของลูกชายคนเล็กที่มองมาทางมารดาอย่างคุกรุ่น

“มามี้ขอกิ้นได้ไหมลูก...” ฝ่ามือเย็นเยียบของมารดากุมมือลูกชายแน่น

“บังคับกันใช่ไหมครับ” การินทร์กดยิ้มและเอียงทั้งตัวมาหามารดา

“แม่แกไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก ถ้าจะโกรธก็มาโกรธฉัน” กระทิงออกรับแทน แต่การินทร์กลับจดจ้องมองใบหน้าซีดขาวของมารดาตัวเองแทน

“มามี้ขอร้องเท่ากับบังคับ เพราะรู้ว่าถ้าขอแล้วยังไงผมก็ปฏิเสธไม่ได้” ยูมิช้อนสายตาขึ้นมองลูกชายและหลบสายตา

“แล้วกิ้นให้แม่ได้ไหม...ช่วยไข่ตุ๋น คบกันไปก่อนก็ได้ถ้าข่าวมันซาหากลูกไปกันไม่ได้จริง ๆ จะจบกันอีกครั้งแม่จะไม่ว่าอะไร” น้อยครั้งที่ยูมิจะแทนตัวแทนว่า ‘แม่’ เพราะแทนตัวเองว่า ‘มามี้’ มาตลอด

“เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วหากกิ้นจะโทษว่าเป็นความผิดของไข่ตุ๋นคนเดียวแม่ก็คิดว่าไม่ถูก...ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยต้องการความชัดเจน และกิ้นให้เรื่องนั้นกับพี่เขาไม่ได้” การินทร์หลุดหัวเราะออกมาและใช้สองแขนโอบกอดรอบลำตัวมารดา ใบหน้าคมคายเคลื่อนใกล้เข้ามาสบตา

“ในเมื่อทุกคนคิดว่าผมไม่ชัดเจนแล้วทำไมถึงชอบพูดกันนักว่า ‘เราคบกัน’ ทั้งที่ผมกับฐานิญาไม่เคยพูดบอกใครสักคนว่าเราคบกัน” พอถึงตรงนี้เป็นมารดาเองที่พูดไม่ออก

“ผมมันแค่ผู้ชายบ้างาน บินไปนู่นที บินไปนี่ที เข้าประเทศนู้นออกประเทศนี้ นอนบ่อนบ้าง นอนคลับบ้าง ชีวิตผมมันไม่หวือหวา...มันไม่ชัดเจนหรอกครับ และไม่ต้องย้ำว่าผู้หญิงต้องการความชัดเจนเพราะผมเข้าใจเรื่องนั้นดี”

“กิ้น...มามี้ไม่ได้อยากให้กิ้นเสียใจนะลูก”

“ผู้หญิงชอบคนพูดเพราะเซอร์ไพรส์บ่อย ๆ ได้กินข้าว ช้อปปิ้งดูหนัง เดินเล่นหรือใช้เวลาในวันหยุดด้วยกัน แต่ผมไม่มีเวลาแบบนั้น” คนเป็นลูกส่งยิ้มให้กับมารดาและถอนหายใจออกมาอย่างแรง

คนเป็นแม่น้ำตาไหลพรากเข้าใจลูกอย่างที่สุด เพราะการินทร์ต้องทำงานเขาต้องการสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยตัวเอง เพื่อให้ใครคนหนึ่งยอมรับ…

“สิบปีที่ผ่านมาไม่เคยมีอะไรชัดเจนเลยสำหรับเรา…สิ่งที่ผ่านไปแล้วผมไม่เคยเสียใจ แต่อยากให้เข้าใจว่าต่อให้เป็นแม่ที่ขอ ผมก็ให้ไม่ได้ ไปหาคนอื่นเถอะครับ”