ตอนที่ 6

การะเกดไปรอฟังคำตอบในห้องนอน ตอนนี้ในห้องทำงานเหลือแค่ชีคดาเนียลกับนาดาเท่านั้น สายตาของพญาเหยี่ยวจับจ้องมองไปที่รูปถ่ายซึ่งตั้งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ความเศร้าโศกเสียใจต่อการจากไปของน้องชายอันเป็นที่รักยังอยู่ในหัวใจของชายหนุ่ม เขายังจำติดตาอย่างไม่รู้ลืมในวันที่เห็นร่างไร้วิญญาณของอัสมันอาบไปด้วยเลือด

"ชีคคะ" นาดาร้องเรียกเบาๆ เมื่อเห็นชายหนุ่มนิ่งไปหลายนาที

"ไม่จำเป็นที่เราต้องให้เวลาการะเกด" ชายหนุ่มตัดสินใจในที่สุด

'คุณไม่มีอะไรเทียบเขา ที่ผ่านมาแค่ความฝัน ไปจากชีวิตฉันซะ' ข้อความนี้กระมังที่เป็นต้นเหตุให้น้องชายสุดที่รักจากไปอย่างไม่มีวันกลับ คำตัดรอนที่ฆ่าอัสมันทั้งเป็นและสิ้นลมหายใจ ประโยคสุดท้ายที่อยู่ในข้อความกล่องแชทในเวปไซต์

และนี่คือสาเหตุสำคัญที่ทำให้ชีคดาเนียลต้องนำตัวการะเกดมา เพียงเพื่ออยากจะถามสักคำว่า เกิดอะไรขึ้นในความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ และอะไรเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้น้องชายจากไป อีกทั้งหวังว่าถ้าการะเกดได้รู้ว่าสิ่งที่กระทำในวันนั้นส่งผลอะไรบ้าง เขาก็ขอแค่ความสำนึกในความผิดต่อหน้าหลุมศพของผู้จากไปเพียงเท่านั้น

"มันไม่มีทางเป็นคนอื่นหรอกนาดา การะเกดแค่อยากถ่วงเวลาเท่านั้น"

เขาไม่คิดว่าเรื่องมันจะยุ่งยากขนาดนี้ ถ้าการะเกดฉลาดแค่ยอมรับและขอโทษทุกอย่างก็จบ ชีคดาเนียลไม่ได้คิดที่จะทำอันตรายใดๆ กับหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย เพราะรู้ว่าความรักไม่มีผิดหรือถูก ไม่มีเหตุผลที่จะรัก

เพียงแค่ต้องการความยุติธรรมให้กับน้องชายอันเป็นที่รักบ้าง เขาแค่ต้องการให้การะเกดรู้สึกเสียใจ รู้สึกผิดและสำนึกต่อการกระทำของตนเอง และเอ่ยคำขอโทษต่อหน้าหลุมศพของอัสมันเท่านั้น

แต่ตอนนี้สถานการณ์ไม่ใช่อย่างที่คิดไว้แต่แรก เจ้าหล่อนหัวหมอและมาเหนือเมฆกว่าที่คิดไว้มาก กล้าที่จะต่อรองโดยอ้างเอาหลักฐานมายืนยัน เมื่อกล้าพูดขอ ชีคดาเนียลก็กล้าที่จะนำไปพิจารณา แต่จะให้หรือไม่ขอตัดสินใจอีกที

"แล้วถ้าเธอไม่ได้ทำจริงๆ ล่ะคะ" นาดาย้อนถาม

"ทำไมคิดแบบนั้น มองโลกสวยแบบอัสมันระวังจะเสียใจ"

"เสียใจอีกหนึ่งเดือนก็ยังไม่สาย" นาดาพยายามขอร้องแทนอีกครั้ง

"นี่ตกหลุมมารยาผู้หญิงคนนี้อีกคนหรือไง" ชายหนุ่มทำหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันที เมื่อรู้สึกได้ว่าพี่เลี้ยงเก่าแก่กำลังเข้าข้างคนอื่น

ท่าทางการะเกดจะมีวาทะศิลป์ดีถึงได้ทำให้นาดากล้ามาช่วยโน้มน้าวจิตใจเขาอีกคน แบบนี้ไม่ต้องคิดเลยว่าอัสมันหลงเสน่ห์เจ้าหล่อนจนเอาตัวเองสังเวยความรักได้อย่างไร ก็คงเพราะคำพูดหว่านล้อมเช่นนี้กระมัง

"เปล่าค่ะ แค่คิดว่าทำไมเราไม่ให้โอกาสเธอ"

"เพราะไม่จำเป็นไง หลักฐานก็บอกชัดเจนว่าเป็นการะเกด" ชีคหนุ่มยืนยันคำเดิม

"มีโอกาสผิดพลาดไหมคะ"

"แค่หนึ่งในร้อยเท่านั้น"

"เราจะแน่ใจได้ไงคะว่า คุณการะเกดไม่ใช่หนึ่งในร้อย"

ชีคดาเนียลเงยหน้าขึ้นสบตากับนาดาทันที ผิดพลาดหนึ่งในร้อยงั้นเหรอ มีทางเดียวที่จะผิดพลาดคือคนมีคนสวมรอยเป็นการะเกด แต่ใครจะทำแบบนั้น ในเมื่อขั้นตอนการสมัครเวปไซต์รัดกุมหนาแน่น ที่สำคัญโปรแกรมป้องกันแฮกเกอร์หรือไวรัสติดตั้งในระบบความปลอดภัยขึ้นหนึ่ง หัวกะทิด้านคอมพิวเตอร์อย่างอัสมันไม่มีทางพลาดแน่

"ถ้าเธอเป็นความผิดพลาดหนึ่งในร้อย ก็เท่ากับว่าเราจับแพะ" นาดาพูดอย่างเป็นกลาง

"แล้วถ้าเราจับตัวจริงได้ แต่ปล่อยให้ลอยนวลจนไปหาแพะมารับบาปแทนล่ะ" ชีคดาเนียลย้อนถามพี่เลี้ยงคนสนิทกลับไปบ้าง

"ชีคคงไม่ปล่อยให้เธอทำแบบนั้นใช่ไหมคะ" พี่เลี้ยงคนเก่งดักไว้หมดทุกทาง

"แค่เดือนเดียว แถมตัวคุณการะเกดก็อยู่ที่นี่ เธอคงไม่สามารถทำอะไรแบบนั้นได้แน่"

คฤหาสน์กลางทะเลทรายมีแขกคนสำคัญมาพบชีคดาเนียลแต่เช้าตรู่ การะเกดเฝ้ารอคำตอบทั้งคืนอย่างใจจดใจจ่อ แต่แล้วก็ต้องพบความผิดหวังเมื่อชายหนุ่มออกไปข้างนอก โดยที่ยังไม่ทันได้คำตอบใดๆ ทั้งสิ้น

"คุณนาดาคะ เมื่อคืนเขาว่าอย่างไรบ้าง" การะเกดถามคำแรกเมื่อเจอหน้านาดาที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา

"ชีคยังไม่ได้ตอบค่ะ พอดีว่าเมื่อคืนมีโทรศัพท์เข้า" นาดาพูดตามความจริง

เมื่อคืนนี้นางเองก็นั่งรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ แต่บังเอิญว่ามารดาของชายหนุ่มโทรศัพท์เข้ามาติดพันยาวนานจนรอไม่ไหว เมื่อเช้าก็มีแขกสำคัญมาพบแต่เช้าจึงยังไม่มีคำตอบให้

"ลงไปข้างล่างดีกว่าค่ะ คุณฟาติมารออยู่"

"ใครคะ คุณฟาติมา"

"คู่หมั้นของคุณอัสมัน เธอมาเมื่อเช้านี้"

การะเกดเพิ่งรู้ว่าอัสมันมีคู่หมั้น ดังนั้นจึงคิดว่าการมาของฟาติมาเพื่อดูหน้าคนที่เป็นต้นเหตุให้คู่หมั้นต้องจากโลกนี้ไปหรือเปล่า หญิงสาวจึงเตรียมตัวเตรียมใจที่จะรับมือกับการต่อว่าของคนที่เสียใจ

ผิดคาดเมื่อฟาติมาไม่ได้มีท่าทีที่จะโกรธเคืองใดๆ การะเกดทั้งสิ้น หนำซ้ำยังเป็นคนพานักข่าวสาวไปที่ห้องทำงานของอัสมันด้วยตนเองอีกด้วย

"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ" การะเกดถามด้วยความแปลกใจ

ที่จริงฟาติมาน่าจะโกรธเคืองหรือต่อว่าเธอสักนิด แต่นี่ไม่เพียงไม่มีคำพูดทำร้ายจิตใจยังสนับสนุนที่จะให้การะเกดพิสูจน์ตนเองให้พ้นข้อกล่าวหาอีกด้วย เป็นเรื่องประหลาดใจให้กับคนที่ถูกกล่าวหาเหลือเกิน และทำให้รู้สึกว่าอย่างน้อยฟาติมาก็เป็นคนมีเหตุผลรู้จักแยกแยะ

"ช่วยคุณหาหลักฐานค่ะ" ฟาติมาเปิดคอมพิวเตอร์ที่โต๊ะทำงานกลางห้องอย่างคล่องแคล่ว การะเกดเดาว่าหญิงสาวคงเคยมาช่วยอัสมันทำงานที่นี่บ่อยๆ

"จะเริ่มจากตรงไหนดีคะ" ฟาติมาถาม

"ทำไมคุณถึงคิดช่วยฉัน คุณน่าจะ..."

"น่าจะโกรธที่คุณเป็นต้นเหตุให้อัสมันทำแบบนั้นใช่ไหมคะ"

"ค่ะ" นักข่าวสาวยอมรับ

"ฉันเสียใจที่อัสมันตัดสินใจอะไรโง่ๆ อย่างนั้น แต่ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธใครที่เป็นต้นเหตุของเรื่องเลวร้ายนี้"

"คุณ..." การะเกดมองหน้าคนพูดอย่างคาดไม่ถึง ฟาติมาไม่โกรธคนที่ทำให้คู่หมั้นสุดที่รักจากโลกนี้ไป เธอทำใจได้อย่างไรกัน

"ความรักไม่มีถูกไม่มีผิด อัสมันมีสิทธิ์ที่จะรักใครเลือกใครก็ได้ตราบใดที่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน" น้ำเสียงฟาติมาคล้ายกับทำใจได้จริงกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ดูเหมือนว่าเธอคงก้าวข้ามผ่านความเสียใจตรงนั้นมาแล้ว และอาจจะพร้อมเริ่มต้นใหม่กับชีวิตที่เหลืออยู่

"ฉันเสียใจด้วยสำหรับการจากไปของคุณอัสมัน" การะเกดพูดด้วยความเห็นใจ

"สำหรับอัสมันแล้วเขาเป็นมากกว่าคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานด้วย เราสามคน เอ่อ ฉันหมายถึง ฉัน อัสมันและก็ดาเนียล พวกเราผูกพันกันมาก" ฟาติมายิ้มที่มุมปากเล็กน้อยเมื่อคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาในชีวิต

"คุณพ่อของฉันเป็นอดีตรัฐมนตรีที่เคยช่วยพัฒนาคาลีจในสมัยที่ชีคฟาอิสเป็นผู้นำ ตระกูลซาเมียร์ไม่มีลูกสาวจึงรักและเอ็นดูฉันเหมือนลูกคนหนึ่ง การที่ฉันกับอัสมันลงเอยกันคือความสุขของทั้งสองครอบครัว"