Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ยื่นข้อเสนอ…
ในที่สุด.. เธอก็มา.. ช่วงบ่ายเขาไม่มีเรียนหรอกที่เขามาที่คณะเพราะเขามารอพบเธอคนนี้ต่างหาก.. อีฟ.. ผู้หญิงที่เขาคิดว่ายังไงเขาก็ต้องได้ฟาดเธอ.. ฟาดแรงๆ หนักๆ และเน้นๆ .. เขาเอาหัวเป็นประกันเลยเพราะถ้าแผนหนึ่งไม่สำเร็จเขาก็จะมีแผนสำรองรอเอาไว้อยู่แล้ว..
“อยู่ไหนนะ.. แล้วต้องนั่งรอตรงไหนกัน..”
เธอสอดส่องไปเรื่อยๆ เพราะเธอไม่รู้ว่ากั๊ฟขับรถคันไหน.. เธอไม่รู้จริงๆ สิ่งที่เธอทำได้ในตอนนี้ก็คือหาที่นั่งรอไปก่อนก็แล้วกัน…
“หึ… ไม่รู้อะไรเลยสินะ.. ไม่ระวังตัวเองเลยสักนิด..”
รถเขาก็จอดอยู่ใกล้ๆ แต่เจ้าตัวไม่รู้จักมองแต่ก็อย่างว่าแหละเธอคนนั้นคงจะไม่รู้และไม่สนใจเรื่องรถสักเท่าไรนัก จะว่าไป.. ก็มีมุมน่ารักนะ ไม่ใช่แค่สวยอย่างเดียวแต่ยังมีมุมที่น่ารักอยู่ด้วย..
ตึกตึกตึก…
“ขอโทษครับ..”
ขวับ…
“คะ?” ตกใจหมดมาไม่ให้สุ้มให้เสียง.. มาแบบนี้ตกใจนะ…
“มารอใครครับ? มารอแฟนเหรอ?”
“เปล่าคะมารอ…”
“มารอกู… มีอะไร…”
ไอ้เวรเอ๊ย.. จะมาตัดหน้าเค้กกูงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ คนนี้กูต้องได้กินก่อนถ้ากูกินเบื่อแล้วที่เหลือก็ค่อยกินต่อก็แล้วกัน…
“อ๋อ.. งั้นขอโทษนะครับ..”
“รีบไปไกลๆ .. เธอ.. มานี่…”
ขวับ.. ตึกตึกตึก..
อะไรอ่ะอยู่ๆ ก็มา.. มาแล้วก็ไป.. อะไรของเขาเนี่ย..
พรึบ… ตึกตึกตึก…
ครืด…
“ขึ้นรถ…”
น่าหงุดหงิดฉิบหาย.. นั่งยังไม่ถึงห้านาทีเลยมันก็มีไอ้พวกสะเหล่อเดินมาคุยด้วย..
“ค่ะ…”
อะไรอีกเนี่ย.. อยู่ๆ ก็ทำหน้าหงุดหงิดใส่เธอเฉย…
ทำไมเขาขับรถได้น่ากลัวขนาดนี้เนี่ย.. จะรีบไปไหนกัน… น่ากลัวอ่ะ….
“กั๊ฟ… เบาๆ หน่อยได้ไหม.. เรากลัว..”
ไม่ได้แล้วมันเร็วเกินไปแล้วนะเธอกลัวเธอยังเรียนไม่จบเลย…
“อืม…”
หงุดหงิด… บอกตามตรงโคตรหงุดหงิดเลย.. แต่ก็นะ.. เขาก็ไม่ควรที่จะขับเร็วขนาดนี้.. เฮ้อ.. เป็นห่าไรวะไอ้กั๊ฟ..
ฟู่ว…..
“กลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ฮึ… แค่เขาขับช้าลงมานิดหน่อยเจ้าตัวข้างๆ เขาก็ถึงกับถอนหายใจออกมาซะเสียงดัง…
“ใช่.. กลัว.. กลัวมากๆ เลยก็เธอขับเร็วนี่นา..”
เป็นใครบ้างจะไม่กลัวก็เขาเล่นขับอย่างกับเหาะขนาดนี้….
“เดี๋ยวก็ชิน…”
ขวับ…
อะไรคือเดี๋ยวก็ชิน.. ชินเรื่องอะไรเหรอ?
“ระหว่างฉันกับความเร็วเมื่อกี้.. เธอกลัวอะไรมากกว่ากัน…”
“ความเร็วสิ ถ้าเกิดชนขึ้นมาไม่ใช่แค่เราสองคนนะแต่อาจจะมีคนอื่นซวยไปด้วย ถ้าสมมุติว่าคนที่มาประสบอุบัติเหตุกับเราเป็นพ่อเป็นสามีของใครสักคนแล้วคนในครอบครัวเขากำลังรอการกลับมาของเขาคนนั้นอยู่ล่ะ? มันไม่แย่เหรอ?”
สิ่งที่เธอกลัวที่สุดก็คือเรื่องนี้.. เธอไม่ชอบเลย.. เธอเคยสูญเสียแม่ของเธอเพียงเพราะคำว่า.. เมาแล้วขับ.. แม่ของเธอที่กำลังขับรถมอเตอร์ไซต์กลับบ้านหลังจากที่ออกไปซื้อของมาทำกับข้าวให้เธอและพ่อ.. แต่แม่ก็มาไม่ถึงบ้าน… เราสองคนพ่อลูกนั่งรอแล้วรอเล่า.. แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าแม่จะกลับมาจนในที่สุด.. เราสองคนก็ได้เจอแม่อีกครั้งพร้อมร่างไร้วิญญาณ.. และนั่นก็เป็นสิ่งที่กลัวและเกลียดมากที่สุด…
“พูดมากนะ..”
ฉับ…
แฮะ…
ซื่อบื้อ.. ใสซื่อเกินไปรึเปล่าเนี่ย.. แต่แบบนี้ก็ดีหลอกง่ายหน่อย…
“ว่าแต่.. เธอจะพาเราไปไหนเหรอ?”
เรื่องนี้เธอก็ลืมถามไปเลยนะว่ากั๊ฟจะพาเธอไปไหน…
“ไปคุยธุระ… ถึงแล้วเดี๋ยวก็รู้เอง…”
“อืม… อีกนานไหมกว่าจะถึง..”
“ไม่นานหรอก.. ทำไม”
“ง่วงน่ะ.. เมื่อคืนนอนไม่หลับ….”
เธอง่วงจริงๆ นะเธอนอนไม่หลับมาสองสามวันแล้วถ้าถามว่าสาเหตุมาจากอะไร.. ก็มาจากเรื่องงานนี่แหละ.. เธอคิดมาก เธอกังวลไปหมด.. และถ้าการได้คุยกับเขาครั้งนี้จะทำให้ทุกอย่างมันคลี่คลาย.. เธอก็ยินดีที่จะคุยกับเขานะ…
“งั้นก็หลับสิไม่เก็บเงินหรอก…”
จริงๆ เลย.. ไม่กลัวอะไรเลยรึยังไงกันหรือว่าคิดว่าเขาเป็นคนดีอย่างนั้นเหรอ? ฮึ.. เดี๋ยวได้รู้กันว่าคนอย่างไอ้กั๊ฟน่ะมันดีขนาดไหน… ดีที่สุด ดีจนเธอคนนี้ไม่สามารถลืมเขาได้ลงเลยล่ะ…
……
หนึ่งชั่วโมงต่อมา…
“หลังจริงจังด้วยสิ.. กรนด้วย…”
ตลกดี.. เสียงกรนที่ไม่ได้ดังจนน่าเกลียดมันก็ทำให้เจ้าตัวดูน่ารักน่าเอ็นดูไปอีกแบบนะ.. แต่เดี๋ยวนะ.. นี่เขาชมผู้หญิงคนนี้ว่าน่ารักเหรอ? ชมบ่อยไปรึเปล่าเนี่ย… แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธได้จริงๆ นั่นแหละว่าเธอคนนี้น่ารักจริง สวย น่ารัก น่าเอ็นดู..
จึกๆ
“นี่.. ตื่นได้แล้ว…” ยัง.. ยังไม่ตื่นอีก..
อื้อ….
“ฮือ… ถึงแล้วเหรอ? …”
ตายแล้ว.. นี่เธอหลับจริงจังเลยเหรอเนี่ย… น่าอายชะมัดเลย…
“อืม.. ลงมาได้แล้ว…”
แกร๊ก…. ปัง….
“ฮ๊ะ.. ลงๆ ลงก็ได้…”
แกร๊ก.. ปัง….
ตึกตึกตึก…
“นี่เธอ.. พาเรามาที่ไหนเหรอ?”
เธอไม่น่าถามเลยนะว่าที่นี่ที่ไหน.. มันน่าจะเป็นคอนโดน่ะสิแต่ว่าที่เธออยากจะรู้ก็คือเขาพาเธอมาที่นี่ทำไม…
“คอนโดฉันเอง.. มาคุยเรื่องของเรา…”
….
ติ๊ง…..
ตอนนี้ลิฟต์มาหยุดอยู่ที่ฉันยี่สิบ… มันเป็นคอนโดที่หรูมาก ราคาน่าจะแพงมากๆ ด้วย..
“เข้ามาสิ..”
“อืม..”
ตึกตึกตึก….
“นั่งลง…”
“อือ….”
ตอนนี้ต่อให้เขาบอกให้เธอลงไปนั่งที่พื้นเธอก็จะทำเพราะชีวิตของเธอมันอยู่ในมือของเขาแล้ว… ขอให้เขาใจดีกับเธอนะ..
แกร๊ก….
ขวับ…
เฮือก….
ให้ตายสิ.. ทำไมเขาต้องเปลือยท่อนบนด้วยเล่า.. มันดูดีนะ
0//0
ฮึ…
“มา.. เข้าเรื่องเลยนะ…”
“เอ่อ.. กั๊ฟ.. เธอไม่แต่งตัวดีๆ ล่ะ..”
“ทำไม.. เขินเหรอ? ฉันก็แต่งตัวแบบนี้ของฉันตลอด… นี่มันห้องฉันนะ.. ฉันจะทำยังไงก็ได้นิ” ดูสิแก้มแดงไปหมดแล้ว…
“งั้น.. เราเปลี่ยนที่คุยกันดีไหม..”
“จะเปลี่ยนทำไม.. เข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะ….”
…….
สรุปก็คือ…
“เธอจะไม่ได้ไปทำงานที่ร้านอีกเพราะที่ร้านของเรามีกฎเอาไว้ว่าห้ามรับนักศึกษาที่ยังเรียนอยู่มาทำงานเพราะมันจะทำให้สถาบันศึกษาเสียชื่อ.. แต่ฉันมีทางออกให้ก็คือ.. เธอ.. มาอยู่กับฉัน.. มาเป็นผู้หญิงชั่วคราวของฉัน.. ฉันจะให้เงินเดือนเธอมากกว่าที่เธอได้ที่ร้านสองเท่า ไม่มีอะไรมากที่เธอจะต้องทำ.. เธอก็แค่… นอนกับฉัน ทำให้ฉันมีความสุขทางกายและทางเพศ.. แต่เธอจะไม่มีสถานะอะไรทั้งนั้น เธอต้องมาอยู่ที่นี่ อยู่แบบเงียบๆ เธอไม่มีสิทธิ์ไปบอกใครทั้งนั้นว่าเธอเป็นอะไรกับฉัน.. ถ้าเมื่อไรที่เธอพูดออกไป.. เมื่อนั้นฉันจะเก็บคืนทุกอย่าง…”
นั่นคือสิ่งที่เขาเสนอมาให้เธอ.. ที่ร้านเธอทำงานได้เดือนละเจ็ดพันบาท เธอได้เท่านั้นก็ถือว่าบุญมากแล้ว… เธอไม่ได้สมัครเข้ามาทำงานอย่างถูกต้อง.. ดังนั้นเงินเจ็ดพันก็ถือว่าเยอะแล้ว.. ถ้าเขาบอกว่าให้เธอสองเท่ามันก็เท่ากับหนึ่งหมื่นสี่พันบาทต่อเดือนกับการที่มาอยู่กับเขา.. มาทำให้เขามีความสุขทางกาย… เธอควรจะทำยังไงดีนะ.. เธอควรจะรับข้อเสนอนั้นดีไหม… เธอควรจะทำยังไง…
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
