ทางที่เลือกแล้ว…

ถามว่าเธอให้คำตอบเขาเลยไหม.. ก็ไม่ใช่ เขาก็ไม่ได้เซ้าซี้เธอและเร่งเอาคำตอบจากเธอแต่มีแค่เธอเท่านั้นที่กระวนกระวายใจอยู่คนเดียว.. เรื่องเงินมันไม่ง่ายเลย.. ด้วยฐานะทางการเงินของครอบครัวเธอแล้ว.งั้น มันคือปัญหาใหญ่มากๆ เลย.. พ่อของเธอเปิดร้านขายข้าวแกง เมื่อก่อนพ่อกับแม่ทำด้วยกันแต่ตอนนี้มีแค่พ่อเท่านั้นที่ทำและมีเธอช่วยทำบ้างในวันหยุด.. ดังนั้นจะบอกว่ามีฐานะทางการเงินดีก็คงจะไม่ใช่..พออยู่พอกินแต่ถ้าจะให้พ่อเอาเงินที่ต้องไปต่อยอดกับการทำกับข้าวกับปลามาให้เธอใช้จ่าย.. แบบนั้นก็คงไม่ไหวแน่นอน…

“อีฟ.. อีฟ..”

“ฮะ.. บอม… มีอะไรรึเปล่า…” 

อีกแล้วเหรอเนี่ย.. ช่วงนี้กะจิตกะใจเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย.. เฮ้อ.. คิดหนักจริงๆ นะ ไม่เคยมีอะไรทำให้เธอคิดหนักได้แบบนี้มาก่อน.. การสอบมันยังไม่ต้องคิดหนักคิดมากขนาดนี้เลย.. เธอจะต้องทำไงดี…

“เราเรียกอีฟนานแล้ว.. ไม่สบายใจขนาดนั้นเลยเหรอ? มันเป็นปัญหาใหญ่มากเลยเหรออีฟ.. ให้เราช่วยไหม…” 

ตอนนี้เขาเป็นห่วงความรู้สึกของอีฟนะ.. อีฟดูไม่สดใส อีฟดูใจลอย จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย..

“ไม่เป็นไรบอม.. เรื่องนี้เราจัดการเองแค่มีอะไรที่ต้องคิดนิดหน่อยน่ะ บอมไม่ต้องห่วงนะ…” 

ตั้งสติๆ อีฟ ตั้งสติหน่อยสิ… 

เมื่อหมดคาบเรียนเธอก็ได้ยกนามบัตรของกั๊ฟขึ้นมาดู เขายื่นให้เธอแล้วเขาก็บอกว่าถ้าพร้อมเมื่อไรก็โทรมา เขาบอกว่าจะรับข้อเสนอหรือไม่รับก็โทรมาบอกด้วยเพราะเขาเองก็ไม่ชอบการรอคอยนานๆ มันเสียเวลา… 

“เฮ้อ.. ไม่เป็นไรหรอกอีฟ.. อย่าน้อยแกก็ได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่แกแอบชอบ.. นั่นกั๊ฟนะ ผู้ชายที่แกแอบชอบมาตลอด.. แกควรจะต้องตัดสินใจได้แล้วนะอีฟ..” 

ตืด… 

“ว่า….”

“เอ่อ… กั๊ฟ.. นี่เราเอง… อีฟนะ…”

“อ๋อ.. มีอะไร?”

“คือ.. เราโทรมาให้คำตอบน่ะ…”

“อืม.. ว่ามาสิ…”

“คือ… คือว่า.. เราจะได้เงินสองเท่าของเงินเดือนจากร้านใช่ไหม? แล้วเราต้องทำแบบนั้นนานเท่าไรเหรอกั๊ฟ แล้วเราต้องไปอยู่กับกั๊ฟที่ไหน.. เราสามารถกลับมาอยู่บ้านได้รึเปล่า วันเสาร์อาทิตย์เราสามารถกลับบ้านได้ไหม…” 

เธอต้องการรู้รายละเอียดเกี่ยวสิ่งนี้ที่สุดเธอเป็นห่วงพ่อของเธอ.. เธอไม่อยากให้พ่อของเธออยู่บ้านคนเดียวเธอเป็นห่วง..

“มาคุยกัน… เธออยู่ไหน..”

“ตอนนี้เราอยู่ที่คณะ…” 

“มารอฉันที่เดิมเดี๋ยวฉันไปรับ..” 

“อืม.. ได้สิ…” 

เฮ้อ.. พอได้พูดออกมามันก็โล่งอกนะ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ต้องรอฟังคำตอบของเขาก่อนเพราะเธอไม่รู้อะไรเลย สิ่งที่เขาพูดกับเธอวันนั้นมันเป็นข้อตกลงคร่าวๆ เท่านั้นเรายังไม่ได้คุยรายละเอียดกันอย่างจริงจัง… เธอหวังว่าเขาจะไม่ใจร้ายกับเธอมากนักนะ…

เอี๊ยด.. 

“ขึ้นรถ…” 

เขาคิดเอาไว้แล้วว่ายังไงผู้หญิงคนนี้จะต้องติดต่อกลับมา.. สิ่งที่ทำให้เขามั่นใจน่ะเหรอก็ไม่มีอะไรมากหรอกเพราะคำว่า เงิน เงินยังไงล่ะที่ทำให้เธอติดต่อมา.. ผู้หญิงเก้าสิบเจ้าจุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์.. ยังไงก็ติดหรูและต้องการเงินอยู่แล้ว.. ถ้าเขาจะเอาเงินมาล่อ.. ยังไงก็ต้องมา… มันคือเรื่องปกติของผู้หญิงส่วนใหญ่…

ตึกตึก…

แกร๊ก.. 

“คือ.. ที่เราโทรหาเธอเพราะว่าเราอยากให้คำตอบเธอ…”

“ไปคุยกันที่ห้องฉัน…” 

หลังจากที่เขาพูดจบประโยคเขาก็เงียบและเธอก็เงียบ.. มันเงียบมากไม่มีใครคุยหรือพูดอะไรเลยสักนิด.. ตอนนี้สิ่งที่เธอได้ยินก็คือเสียงเครื่องยนต์ของรถเขา.. นอกนั้นมันไม่มีอะไรเล็ดลอดเข้ามาเลย.. บอกตามตรง.. เขาดูดีมาก เขาดูดีจริงๆ เธอเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันนะทั้งที่รู้ว่าเขาร้ายกาจขนาดไหนแต่เธอก็ยังชอบเขา.. มันอาจจะเป็นเพราะเขาดูดี ท่าทางกวนๆ แววตาแบดๆ ของเขามันเลยทำให้เธอและผู้หญิงหลายๆ คนอยากอยู่ใกล้และอยากได้ลิ้มลองความอันตรายจากเขา

หนึ่งชั่วโมงต่อมา…

นี่เขาพาเธอมาที่ไหนอีกเนี่ย.. ทำไมเปลี่ยนสถานที่บ่อยจัง.. ครั้งก่อนคอนโดที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย ครั้งนี้ห่างออกมาอีกนิดหน่อย.. อย่างว่า.. คนรวยเขาก็คงจะมีบ้านหลายหลังมีห้องหลายห้องสินะ.. หรือห้องพวกนี้เขาเอาไว้..

“เป็นอะไร? ทำไมทำหน้าบึ้งแบบนั้น..” เป็นบ้ารึยังไงกัน… อยู่ๆ ก็ทำหน้างอคอหักแบบนี้…

“เปล่าไม่มีอะไร…”

“อืม.. นั่งสิ” 

“คือ.. ไม่เป็นไร.. เราแค่มาให้คำตอบเธอน่ะ ให้คำตอบแล้วเราก็จะกลับเลย…”

“ตลก?”

“ฮะ? ตลก.. อะไรเหรอ?”

โง่.. ซื่อบื้อ.. 

“เธอคิดว่าฉันพาเธอมาเพื่อที่มาฟังเรื่องที่เธอจะบอกแค่สองวินาทีอย่างนั้นเหรอ?”

“อ้าว.. ก็เรามาคุยกับเธอเรื่องคำตอบไง แค่นั้นเอง…” 

ก็จริงนิเธอแค่จะมาบอกเกี่ยวกับคำตอบของเธอ…

“งั้นพูดมาแล้วฉันจะตัดสินใจเองว่าจะยังไงต่อไป…” 

เฮ้อ.. แม่งทำไมโคตรซื่อบื้อเลยวะ คิดว่าพามาห้องแล้วจะปล่อยให้กลับง่ายๆ รึยังไง

“อืม.. คือ… เราตกลงถ้าคำถามที่เราถามเธอไปในโทรศัพท์เมื่อครู่เธอตอบตกลง.. เราก็ตกลง..” 

“เสาร์กับอาทิตย์จะกลับบ้าน?”

“อืม.. ใช่ เราไม่อยากให้พ่อเราอยู่บ้านคนเดียวเป็นห่วงท่าน”

“ถ้าฉันตอบว่าไม่ล่ะ.. เธอจะว่ายังไง…”

“เอ่อ.. งั้นก็ไม่เป็นไร.. เราหางานใหม่ทำก็ได้..” 

ดีว่ะ.. รักพ่อตัวเองดีนะ.. รักขนาดถึงยอมที่จะทิ้งเงินที่เขาจะให้ถึงสองเท่าเนี่ยนะ.. แปลกจริงผู้หญิงคนนี้…

 “ฉันให้เธอกลับบ้านได้วันศุกร์ตอนเย็นแล้ววันอาทิตย์ตอนเช้าเธอต้องกลับมา…”

“อืม… ขอคิดดูก่อนได้ไหม..”

“หนึ่ง.. สอง…”

“เฮ้ย.. เดี๋ยวสิ ทำไมต้องนับด้วยเล่า…” เธอหมายถึงขอคิดที่ว่าต้องใช้เวลาไง.. 

“ก็ให้เวลา นับถึงสามเมื่อไรนั่นคือคำตอบ.. ฉันต้องได้คำตอบ…”

หนึ่ง… สอง… สะ

“ได้ๆ แบบนั้นก็ได้.. ตกลง.. ตกลง…” 

ทำไมเขาถึงใจร้อนแบบนี้ด้วยเล่า… เธอจะทำยังไงได้นอกจากตอบตกลง.. ขอเวลาคิดสักนิดนานกว่านี้สักหน่อยก็ไม่ได้รึยังไงกัน…

“ก็แค่นั้นงั้นไปเก็บเสื้อผ้าตอนนี้ ตอนเย็นมาที่นี่เลย ห้องเธออยู่ตรงนั้นเราจะแยกห้องนอนกันฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายในพื้นที่ส่วนตัวของฉัน..” 

“เดี๋ยวสิ.. วันนี้เลยเหรอ? ขอเป็นสุดสัปดาห์ได้ไหมคือว่า.. คือว่าเราต้องบอกพ่อก่อนน่ะกั๊ฟ.. กั๊ฟเธอช่วยเข้าใจเราหน่อยนะ… นะๆ ขอร้องล่ะ.. คือมันไม่ง่ายเลยที่เราจะอธิบายให้พ่อของเราฟังว่าเราจะต้องมาอยู่กับเธอ…” 

เธอไม่รู้จะพูดยังไงน่ะสิเธอไม่เคยโกหกพ่อเลยเธอเคยโกหกหนึ่งครั้งแล้วโดนจับได้.. พ่อกับแม่โกรธเธอจนเธอร้องไห้อ่ะเธอเลยสัญญาว่าเธอจะไม่โกหกอีกต่อไป… แต่ครั้งนี้… เธอจะต้องโกหกอีกแล้วเหรอ? เธอจะต้องเริ่มยังไงดี…

“ก็ได้ เธอจะพูดยังไงก็คือเรื่องของเธอเรื่องนี้ฉันไม่เกี่ยวแต่สุดสัปดาห์.. ฉันต้องเห็นเธอที่นี่.. ออ.. มีบางอย่างที่เธอจะต้องรู้เอาไว้นะถ้าเธอจะต้องมาอยู่ที่นี่…”

“อืมได้สิๆ ฉันจะทำตามที่นายบอก..” 

“เธอจะไม่ฟังหน่อยเหรอว่าฉันจะบอกอะไรกับเธอ..”

เออนั่นสิ… กั๊ฟยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะเธอจะรีบตอบตกลงไปทำไมกัน…

“งั้น.. บอกมาสิ…”

และสิ่งที่เขาบอกกับเธอมามันก็ทำให้เธออึ้งเหมือนกันนะ..

“สิ่งที่เธอจะต้องรู้หลังจากที่เธอมาอยู่กับฉันก็คือ”

หนึ่ง.. เมื่อเราอยู่ข้างนอกเธอต้องทำเป็นไม่รู้จักฉัน

สอง.. เธอไม่มีสิทธิ์มาแสดงตัวว่าเป็นเจ้าของฉัน

สาม.. ถ้ามีคนมาหาฉันที่ห้องหรือฉันพาใครมาที่ห้อง.. เธอจะต้องเก็บตัวให้เงียบที่สุดและถ้าฉันบอกให้เธอออกไปรอข้างนอกเธอก็ต้องไป

สี่.. ถ้าเธอไม่ทำตามสัญญา.. ฉันจะเรียกคืนเงินและค่าใช้จ่ายทั้งหมดกลับคืน…

สิ่งที่เขาพูดมามันก็ทำให้เธออึ้งมากเลยนะ.. แต่เธอทำอะไรได้ล่ะในเมื่อเธอเลือกทางเดินนี่แล้ว.. และเธอก็คิดว่าเธอจะทำมันได้ดี เธอจะทนทำมันให้ได้.. เพราะเธอเองก็อยากอยู่ใกล้ชิดกับเขาไปนานๆ ไม่ง่ายที่เธอจะได้ใกล้ชิดกั๊ฟแบบนี้.. แม้ว่าการใกล้ชิดกับเขามันจะต้องแลกกับการที่เธอกลายเป็นของเล่นให้เขา…