ทีมเดียวกัน (3)

ระหว่างที่นั่งดื่ม พี่ซัน กับพี่หมู มักจะชวนพูดชวนคุย คือทั้งสองพูดเก่งมาก สมกับเป็นเซลล์จริงๆ ก็มีแค่พี่ณัฐที่จะดูเงียบขรึม สายตามองไปที่สาวข้างโต๊ะอยู่ตลอด ดูก็รู้เลยว่าเจ้าชู้มาก

ฉันเองก็คุยบ้างเงียบบ้าง เอาจริงๆแล้วก็ยังคิดถึงริทอยู่นั่นแหละ และยิ่งดีเจ เปิดเพลงอกหักขึ้นมา น้ำตาจะไหล ไม่รู้จะบิ้วไปถึงไหนกัน

"คิดถึงผัวเก่า?" แหม่มกระซิบที่ข้างหูฉัน เมื่อเห็นสีหน้าของฉันที่ดูจ๋อยๆ

"ก็ต้องมีบ้างป่ะว่ะ " ฉันตอบกลับไปเบาๆ

"กว่าจะรักกันเนาะ " แหม่มพึมพำข้างๆหูฉันเบาๆ ฉันได้แต่ผงกหัวรับ ใช้นิ้วเขี่ยน้ำแข็งในแก้ว นึกถึงตอนที่ริทเข้ามาจีบฉันแรกๆ มันเป็นอะไรทึ่น่าจดจำมาก แต่กลับกันในตอนนี้ ถ้าเราจะจำแต่ความสุข เราจะลืมความทุกข์ยากขึ้น ฉันสะบัดความคิดออก ก่อนที่จะหยัดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้

"ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ " ฉันพูดขึ้น ทุกคนเงยหน้าหันมามองที่ฉันไม่เว้นแม้แต่พี่ณัฐแต่สีหน้าของเขานิ่งเฉย

"กูไปเป็นเพื่อน " แหม่มพูดขึ้นแล้วกำลังจะลุกจากเก้าอี้

"ไม่เป็นไร กูไปเองได้" ฉันรีบพูดขึ้น

"ไปเองได้แน่นะ " อันนี้พี่ซันพูดขึ้นมา

"ได้สิ แค่นี้เอง "

"งั้น รีบไปรีบมา " แหม่มพูด

"อืม " ฉันตอบรับแล้วรีบเดินออกมาจากโต๊ะ แล้วเดินมาที่ห้องน้ำ พอทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยก็เดินออกมา ฉันก็พบกับพี่ณัฐที่ยืนพิงกำแพงสูบบุหรี่อยู่ เชาเหลือบมองฉันด้วยสายตาที่เย็นชา ฉันได้แต่เดินก้มหน้าผ่านหน้าเขาเข้ามา

พอมาถึงโต๊ะ สักพักใหญ่เขาก็เดินเข้ามา เวลาผ่านไปรวดเร็วจนดึกทุกคนก็ต้องแยกย้ายกันกลับ ฉันนั่งเบาะหลังบนรถของนุ๊กซึ่งมีแหม่มนั่งอยู่เบาะข้างๆ

"พรุ่งนี้เริ่มงานนะ เดี๋ยวกูมารับ" นุ๊กเอียงคอหันมาพูดกับฉัน

"อืม " ฉันเปล่งเสียงในลำคอตอบรับ

"ไหวไหม" อันนี้แหม่มเป็นคนถาม

"คืออะไรไหวไหม" ฉันย้อนถามด้วยความสงสัย

"พรุ่งนี้ไปทำงานไหวไหม "

"ไหวสิ แค่นี้เอง " ฉันตอบกลับพร้อมกับคลี่ยิ้มกว้าง

"ทีมงานของมึงก็พวกรุ่นพี่ที่มากินวันนี้นั่นแหละ "นุ๊กพูดขึ้น

"อ้าว แล้วกูไม่ได้อยู่ทีมเดียวกับมึงเหรอ "

"ทีมกูคนเต็ม ก็เหลือแต่ทีมรุ่นพี่พวกนั้นแหละ ที่ยังขาดคน " นุ๊กพูด

"ว้าว มีแต่ผู้ชายสะด้วย" แหม่มพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

"พี่ณัฐแกเป็นหัวหน้าทีมนะ " นุ๊กพูดต่อ

"พี่ณัฐ เป็นคนอย่างไร " แหม่มถามขึ้น ขณะที่ฉันกำลังจะถามพอดี

"ก็...นิสัยดี เป็นคนเก่ง เรื่องงานเขาจริงจังมากเลยนะ "

"อืม กูว่า เจ้าชู้ด้วย " ฉันพูดขึ้น

"ธรรมดาป่ะว่ะ พี่ณัฐออกจะหล่อ แถมยังรวยอีกด้วย " นุ๊กเอ่ยขึ้น

"แล้วเขาไม่มีลูกมีเมียเหรอ "

"ไม่รู้เหมือนกัน กูไม่ได้อยู่ทีมเดียวกับเขานะเว้ย " นุ๊กสวนขึ้น

"เออ ๆ "

ตื่นมาตอนเช้า ฉันก็อาบน้ำแต่งตัว เพราะดูที่นาฬิกาแล้วว่าอีกไม่นานนุ๊กก็คงจะมา เพราะมันต้องแวะไปส่งแหม่ม่ที่ทำงานก่อน

พอลงมาที่ชั้นล่างก็พบทั้งสองนั่งรอฉันอยู่จริงๆ

"ไปกันเลยนะ เดี๋ยวสาย " นุ๊กพูดขึ้น

"อืม"

นุ๊กขับรถมาถึงบริษัทของแหม่มแล้วก็ขับไปยังบริษัทที่เราสองคนทำงาน หลังจากไปถึงนุ๊กก็เดินมาส่งฉันที่แผนกฝ่ายบุคคลเพื่อรายงานตัว พอเสร็จเรียบร้อยทุกอย่างฉันก็เดินเข้าไปที่แผนกทันที ก็พบกับพี่ทั้งสาม ที่ยืนกันอยู่ที่โต๊ะของพี่ณัฐ ลักษณะน่าจะปรึกษาอะไรอยู่

"สวัสดีค่ะ " ฉันเอ่ยทักทาย ทุกคนหันมาที่ฉันเป็นตาเดียว

"มาแล้วเหรอ " พี่ซันพูดขึ้นก่อนที่จะยกเก้าอี้มาให้ฉันนั่ง

"กำลังประชุมแผนงานกันอยู่พอดี " อันนี้พี่หมูเป็นคนพูด

"ค่ะ " ฉันตอบรับแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ ตรงข้ามกับพี่ณัฐที่ยังคงทำหน้านิ่ง

"ต่อกันเลยนะ " พี่ณัฐเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

"เราจะจัดโปรโมชั่นเดือนนี้ " พี่ณัฐพูดต่อ

"โปรฯนี้ห้ามให้คู่แข่งรู้เป็นอันขาด " พี่ณัฐพูดเสียงเข้มพร้อมส่องสายตามาที่ฉัน

"เมื่อมาร่วมทีมกันแล้วก็ช่วยกันทำผลงานด้วย ผมไม่ชอบคนที่มานั่งสวยไปวันๆ " พี่ณัฐพูดกับฉันด้วยสีหน้าจริงจัง แต่เอ๊ะนี้เขาหลอกด่าฉันหรือชมว่าฉันสวยกันนะ

"ค่ะ" ฉันตอบรับเสียงเบาๆ พร้อมก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตา คือสายตาเขาจริงจังเกินจนน่ากลัว

จากนั้นพี่ณัฐก็อธิบายโปรโมชั่นให้ทุกคนได้ฟังอย่างละเอียด พอทุกคนเข้าใจก็พากันแยกย้าย พี่ซันเป็นคนพาฉันไปนั่งที่โต๊ะประจำของฉัน ซึ่งเป็นของคนเก่านั้นแหละ ฉันเก็บข้าวของใส่ในลิ้นชักเรียบร้อย ก็เหลือบเห็นพี่ทั้งสามเดินออกไปข้างนอก แต่ทว่าพี่ซันคนเดียวที่เดินมาที่โต๊ะของฉัน

"ไปดื่มกาแฟกัน " พี่ซันเอ่ยชวน

"ค่ะ "

"ตั้งแต่มา พี่ได้ยินหยกพูดแต่คำว่า ค่ะ ไม่ต้องเกร็งนะ ที่นี้อยู่กันแบบเพื่อน " พี่ซันพูดขึ้นแล้วคลี่ยิ้มกว้าง

"ค่ะ เฮ้ย ก็ไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะ "

"......" พี่ซันไม่พูดอะไรได้แต่ยืนมองฉันแล้วยิ้มให้ ฉันหยัดตัวลุกขึ้น แล้วเดินตามพี่ซันไปที่ห้องนั่งเล่น ซึ่งมีโต๊ะขนาดใหญ่ไว้สำหรับชงกาแฟ อีกมุมหนึ่งมีโซฟาขนาดใหญ่ตั้งอยู่และมีชั้นวางหนังสือ ที่เอาไว้ให้พนักงานอ่านยามว่าง พอมองข้างใน ฉันก็เห็นโต๊ะปิงปอง

"พี่ซัน โต๊ะนั่น?"

"อ่อเขาเอาไว้ให้พนักงานเล่นยามว่างหน่ะ คลายเครียด " พี่ซันพูดสวนขึ้น

"เล่นเป็นไหม " อันนี้พี่หมูพูดขึ้นขณะที่เดินเข้ามา ที่เราทั้งสองคน

"พอเล่นได้ " ฉันตอบกลับ

"ต้องดวลกันหน่อยแล้ว " พี่ซันพูดพร้อมกับหันไปยิ้มกับพี่หมู ฉันก็เผลอยิ้มตามเขาไปด้วย เหลือบไปเห็นพี่ณัฐที่จ้องมองฉันอยู่ สีหน้าเดิมๆคือนิ่งมาก ....