เหยื่อผู้หิวโหย

“เฮ้ย! เป็นไงว่ะ เด็ดป่ะ” กวินท์กระซิบถามเพื่อนซี้ที่กลับมาพร้อมเหงื่อท่วมตัว แถมยังมีรอยลิปสติกเลอะอยู่ที่แก้มอีก

เบญจมินทร์ไม่ตอบในทันที เขาหันไปดึงแก้วเหล้าที่อยู่ในมือของธนาธิป ยกขึ้นดื่มรวดเดียวเพื่อดับความกระหาย แถมยังหยิบขวดน้ำเปล่าขึ้นยกดื่มอีกอึกใหญ่

“สงสัยจะเจอคู่ปรับตัวจริง เล่นเอาซะพ่อคาสโนว่าเหงื่อตก หมดแรงขนาดนี้” กวินท์หัวเราะเยาะท่าทางเหนื่อยหอบและไม่พูดไม่จาของเบญจมินทร์ เพราะน้อยครั้งที่เขาจะออกอาการเหนื่อยจริงจังขนาดนี้

“แสดงว่าเด็ดมาก ใช่มั้ยครับพี่มิน” คเชนรุ่นน้องที่นั่งตาเยิ้มหลังจากดื่มเหล้าเข้าไปหลายแก้ว หันมายิ้มให้กับหัวหน้าวงเนฟเวอร์แบด

“พี่มินสอนผมบ้างสิ ผมอยากได้สาวเอ็กๆ แบบพี่บ้าง ต้องทำยังไง” คเชนเกาะแขนรุ่นพี่เซ้าซี้จนดูน่ารำคาญ

หากคนถูกถามไม่ตอบและยังนั่งนิ่งอยู่ เป็นกวินท์ที่พูดแทรกขึ้นมา พลางตบไหล่รุ่นน้องเบาๆ แล้วกอดคอเข้ามาหาตัวเอง

“อย่างแรกเลยนะ เอ็งต้องหล่อให้ได้สักครึ่งหนึ่งของมันก่อน และที่สำคัญเอ็งต้องมีรถขับ สาวๆ ได้เข้าหาเอ็งจนไอ้นั่นของเอ็งไม่ได้ว่างสักวัน อย่างอั๊วนี่ก็ไม่น้อยหน้าไอ้มินนะโว๊ย จะว่าไปที่ผ่านมาก็เจอพวกเอ็กๆ บึมๆ แบบเอามันๆ ก็เยอะอยู่น้า” กวินท์เริ่มโอ้อวดตัวอย่างคึกคะนองปาก หลังจากที่ดื่มไปหลายแก้วแล้วเช่นกัน

“แต่อย่างเอ็งคงยังไม่เคยโดน เหมือนไอ้โชว์ล่ะสิ” กวินท์หันมาพูดกระแหนะกระแหน เหน็บเพื่อนร่วมวงอีกคนที่นั่งอมยิ้มเงียบๆ

“จริงเหรอครับพี่โชว์ ที่พี่ยังซิงค์อยู่” คเชนทำเสียงตื่นเต้นทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อนัก

“พี่จะนอนกับคนที่พี่รักเท่านั้น” ธนาธิปกล่าว แล้วยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่ม แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของกวินท์

“ว๊ากกฮ่าๆๆๆ น้ำเน่าว่ะไอ้โชว์ สมัยนี้ไม่มีแล้วผู้หญิงบริสุทธิ์ผุดผ่อง ที่จะรอให้วันวิวาห์เป็นคืนแรกของสองเรา โอ๊ยโคตรตลก ขำว่ะ ไอ้เชนช่วยอั๊วขำหน่อยดิ”

“เหี้ยวิน หรือมึงไม่อยากได้ผู้หญิงที่บริสุทธิ์ ไว้เป็นแม่ของลูกรึไงว่ะ” ชนาธิปถามย้อนกลับบ้าง ทำให้กวินท์หัวเราะหนักจนท้องขดท้องแข็ง

“โอ๊ยพ่อคนแสนดี ถ้าเอ็งอยากรักษาพรหมจรรย์ขนาดนั้น ทำไมไม่ไปบวชซะเลยล่ะ เอ็งจะมานั่งแดกเหล้ามองสาวแบบนี้ มันผิดศีลนะเว้ยเฮ้ย”

“วิน มึงจะไปว่าไอ้โชว์มันทำไมว่ะ เรื่องแบบนี้มันเป็นรสนิยมของแต่ล่ะคน ไม่มีผิดไม่มีถูกหรอกเว้ย”

“หน็อยเข้าข้างกัน เข้าข้างมันทั้งที่เอ็งก็เพิ่งไปเอาผู้หญิงมาเนี่ยนะไอ้มิน”

“วิน อย่าพาล” ธนาธิปพูดเสียงเข้มขึ้นและดึงหน้าตึงใส่ เมื่อเห็นว่ากวินทร์เริ่มพูดจาไม่ดี ลามปามใส่เบญจมินทร์อีกคน

“กูกลับก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ตอนซ้อม” ธนาธิปรีบตัดบทสนทนา เพราะเขากลัวว่าจะอดใจทะเลาะกับกวินท์ไม่ได้

“เออไปเลย กลับไปกินนมขวดแล้วนอนซะ ไอ้อ่อน”

“วินหยุดพูด! พอแล้ว” เบญจมินทร์หันไปพูดเสียงดุใส่กวินท์ และหันกลับมาพูดกับธนาธิป

“นี่มึงจะกลับยังไง ให้กูไปส่งมั้ย”

“ไม่เป็นไร กูอยากกลับคนเดียวมากกว่า พรุ่งนี้เจอกัน” ธนาธิปถอนหายใจ แล้วลุกออกไปจากโต๊ะ เขารู้สึกเบื่อหน่ายกับตรรกะแสนจะป่วยของกวินท์ และคงจะป่วยการหากจะโต้เถียงอะไรในเวลาที่ไม่มีสติเช่นนี้

ค่ำคืนแห่งความสุขสมยังอีกยาวไกล แม้เวลาจะล่วงเลยมาถึงเที่ยงคืนแล้ว ก็ไม่ได้ทำให้ผู้คนลดจำนวนลงไปเลย

ในเวลาต่อมาไม่นานกวินท์ก็ขอตัวกลับก่อน หากไม่ใช่รีบกลับบ้าน แต่เป็นการรีบเพื่อไปตามล่าเหยื่อที่รอเขาอยู่ เธอมากับเพื่อนกลุ่มใหญ่ และแยกตัวจากเพื่อนเดินไปทางห้องน้ำ

ชายหนุ่มไม่พลาดเมื่อเธอเปิดโอกาสให้ขนาดนี้แล้ว แถมก่อนหน้านี้ หญิงสาวยังแอบมองและส่งยิ้มหวานให้เขาอยู่หลายต่อหลายครั้ง

“อ้าวพี่วินไหนบอกจะกลับ พี่จะไปห้องน้ำใช่เปล่า ผมไปด้วยดิ” คเชนเหนี่ยวชายเสื้อรุ่นพี่ไว้ ก่อนจะพยายามลุกจากเก้าอี้อย่างทุลักทุเล

น้องเล็กสุดของวงยืนแทบไม่ไหว เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เขารู้สึกมึนเมาและสายตาพร่า เกิดเสียหลักการทรงตัวจนเซล้มไปชนกับโต๊ะข้างๆ

“ไหวมั้ยเนี้ย เฮ้ยไอ้มินฝากดูมันหน่อยดิ”

“เออๆ ไปเหอะ เดี๋ยวกูดูมันเอง มึงรีบไปเหอะ”

“โอเครไปละ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ที่คณะ” กวินท์สะบัดตัวให้มือของรุ่นน้องหลุดจากชายเสื้อ ก่อนจะเดินหันกลับไปทางเดิมที่เหยื่อกำลังรออยู่

กวินท์กวาดสายตาไปรอบๆ อย่างนักล่าผู้หิวโหย และเมื่อเห็นเยื่อยืนรออยู่ที่ประตูทางเข้าห้องน้ำ โดยไม่รอช้าเขารีบพุ่งตรงเข้าไปจู่โจมทันที

“ไปต่อที่อื่นกันมั้ยครับ” กวินท์กล่าวขึ้น

หลังจากเดินเข้ามาประกบหลังหญิงสาว เธอค่อยๆ หมุนตัวหันกลับมาสบตากับชายหนุ่ม พอเห็นว่าเป็นกวินท์เธอก็ทำท่าตกใจ แต่ก็ยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย พลางยกมือขึ้นมาปิดหน้าอก เมื่อเห็นว่าเขากำลังมองอยู่

“พี่วินมองแบบนี้แคทก็เขินแย่สิคะ” หญิงสาวพูดพร้อมกับทำท่าเขินม้วนบิดมือไปมา

“ชื่อแคทเหรอครับ ผมชอบแมวนะครับ” กวินท์หยอดมุกไปหนึ่งที เธอก็หัวเราะและทำท่าเขินหนักกว่าเดิม

ขณะนั้นมีคนจะเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี กวินท์จึงได้โอกาสโอบไปที่ด้านหลังของหญิงสาว ดึงเธอให้เข้ามาชิดตัวเขา เมื่ออยู่ใก้ลกันกลิ่นน้ำหอมหวานๆ ของหญิงสาวก็ทำให้ร่างกายเขาปั่นป่วนขึ้นมา

มือกวินท์ยังโอบอยู่ที่เอวของแคท ส่วนมืออีกข้างก็ยกขึ้นมาเขี่ยปอยผมที่แก้ม นิ้วเขาสัมผัสที่แก้มของหญิงสาวอย่างแนบเนียน ก่อนจะโน้มใบหน้าลงกระซิบที่ข้างหูของเธอเบาๆ

“รถผมจอดอยู่หลังร้าน ถ้าไม่รังเกียจไปนั่งเล่นด้วยกันมั้ยครับ” กวินท์ไม่เสียเวลาอ้อมค้อม ไม่ใช่ไม่มีชั้นเชิงอะไร แต่เพราะคิดว่าเหงื่อติดกับดักแล้ว ก็ไม่ควรเสียเวลาอีกต่อไป

หญิงสาวยิ้มแล้วพยักหน้าตอบรับ แม้แคทจะคิดไม่ถึงว่าเขาจะออกปากชวนเธอ แบบรวดเร็วทันใจขนาดนี้ แต่เป็นแบบนี้ก็ดีเพราะเธอก็ไม่อยากกลับดึกมา เพราะแฟนเธอคงได้ออกมาตามถึงนี่แน่

ลานจอดรถยังมีรถจอดอยู่เกือบเต็ม แต่ก็มีคนอยู่น้อยยืนห่างออกไปจากตรงรถเขาที่จอดอยู่ กวินท์เปิดประตูรถเบาะหลังให้หญิงสาวเข้าไปก่อน เขามองซ้ายมองขวาอีกครั้งก่อนจะตามเข้าไปและปิดประตูรถลง

และฉากรักเร่าร้อนก็ได้เริ่มขึ้น เหยื่อที่ดูว่าอ่อนแอไม่ประสีประสา จู่ๆ ก็แปลงร่างกลายเป็นนางแมวยั่วสวาทผู้ช้ำชอง เมื่อเธอเป็นฝ่ายดึงกวินท์เข้าไปจูบก่อน ทั้งดูดและกัดหยอกเย้าริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างยั่วยวน หยอกเย้าจนอีกฝ่ายตื่นตัวส่งผลให้ส่วนนั้นแข็งเกร็งไปหมด

กวินท์กลายเป็นฝ่ายตั้งรับไปโดยปริยาย เธอจับเขาถอดเสื้อถอดกางเกงออกอย่างชำนาญและรวดเร็ว จนกวินท์ไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัว พอรู้ตัวอีกทีก็ถูกเธอปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนร่างกายเปลือยเปล่าไปแล้ว

ท่าทางของหญิงสาวเป็นฝ่ายที่ดูจะหิวโหย และขาดของมาหลายวัน เพราะเธอใส่มาไม่หยั้ง หญิงสาวร้องครางเสียงดังจนกวินท์เริ่มกังวลว่าจะมีคนมาได้ยินเข้า

“ผมชอบเสียงร้องของคุณนะครับ แต่เบาลงหน่อยดีกว่านะครับ”

“ทำไมล่ะคะ ก็แคทเสียวแล้วมันกลั้นไม่ไหวนิ” เธอทำเสียงเง้างอน แล้วก็ดึงตัวออกไปดื้อๆ

“ไม่ใช่ๆ ครับ คือ...โอเครงั้นตามสบายเลยครับ อยากร้อง ร้องเลยครับ” ก็วินรีบคว้าตัวเธอกลับมาที่เดิม และเริ่มบรรเลงเสียงสวาทกันต่อไปอีก เพราะเขาชอบลีลาอันเร่าร้อน ร่อนไปร่อนมาของเธอจึงยอมใจอ่อน ถึงแม้จะมีคนได้ยินหรือเห็นก็ตามที

แคทกอดกวินท์ไว้แน่นก่อนจะคลายออก เมื่อบทสวาทอันเร่าร้อนจบลงและเสร็จสิ้นด้วยดี ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันไป ไม่มีใครพูดหรือเรียกร้องอะไรอีก ชายหนุ่มออกมาโบกแท็กซี่ให้หญิงสาว พร้อมกับยื่นเงินแบงก์พันเพื่อเป็นค่าแท็กซี่ หญิงสาวรับมาแต่โดยดี และจุ๊บที่แก้มเขาเบาๆ ก่อนจะก้าวขึ้นเบาะหลังของแท็กซี่ไป

กวินท์เดินกลับที่รถจอดอยู่อีกครั้ง เขาหันหลังพิงกับประตูรถแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีดำทะมึน คำถามหนึ่งดังก้องในหัวใจ

เมื่อใดเล่าหัวใจเขาจะได้หยุดที่ใครสักคน และใครคนนั้นจะไม่มีวันจากเขาไปไหน