บทที่ 5

“เอ็กซ์ตร้าคนนั้นหายไปไหนแล้ว” จู่ๆ เทียนก็มองหาเอ็กซ์ตร้าและเปรยขึ้นมา เพราะหลายวันมานี้ไม่เห็นเธอที่กองถ่าย

“วันนี้คงไม่มีคิวมั้ง ถามถึงทำไมหรือสนใจ” แววตาของผู้จัดการส่วนตัวอย่างโบนัสนั้นพราวระยับดูเจ้าเล่ห์

“ใครจะไปสนใจเด็กกะโปโล” พระเอกหนุ่มส่ายหน้าให้ผู้จัดการส่วนตัวที่คิดเชิงชู้สาวไปได้ เขาแค่ถามถึงธรรมดาทั่วไปก็เท่านั้นเอง

“พอเทียนพูดถึงก็เดินมานู่นแล้ว” โบนัสเอ่ยบอกเพราะมองเห็นเอ็กซ์ตร้าคนนั้นเดินตรงมายังจุดที่รถตู้ของเทียนจอดอยู่ ก่อนจะชะงักแล้วเดินเลี่ยงไปอีกทาง

“อยากรู้จริงวันนี้จะได้บทอะไร” เทียนเอ่ยอย่างนึกสนุก แต่ทว่าคนข้างๆ ที่กำลังง่วนอยู่กับการจดสมุดคิวงานของเทียนกลับไม่ได้ยิน พอโบนัสเงยหน้าขึ้นก็เหมือนจะนึกอะไรได้

“จะว่าไปถ้ามองมุมข้าง ด้านหลังเอ็กซ์ตร้าคนนั้นก็มีรูปร่างหน้าตาเหมือนน้องม่านฟ้าอยู่เหมือนกันนะว่าไหมเทียน” ม่านฟ้าที่โบนัสเอ่ยถึงนั้นคือนางเอกคนดังของช่องนั่นเอง

“อืม...บางมุมนะครับ”

“เอ้...หรือว่าพี่จะไปดันเข้าวงการบันเทิงเต็มตัวดี คนหน้าคล้ายกันแบบนี้หายาก ยิ่งเรื่องต่อไปม่านฟ้าจะแสดงเป็นฝาแฝดด้วย เห็นว่าทางผู้จัดยังหาสแตนอินที่จะมาแสดงเป็นแฝดไม่ได้ด้วยเลยนี่นา” พอนึกถึงเรื่องงานสายตาของโบนัสก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที เพราะนานแล้วที่ไม่ได้ปั้นใครให้ดังเป็นพลุแตก

“นี่เอาจริงหรือครับพี่”

“จริง เชื่อมือแมวมองระดับเพชรอย่างพี่ได้” ผู้จัดการส่วนตัวของพระเอกหนุ่มดีดนิ้วให้ความคิดของตัวเอง แต่ความหวังก็ต้องพับเก็บเมื่อรู้ข่าวจากทางผู้จัดว่าตอนนี้ได้สแตนอินที่เหมาะสมกับบทนั่นแล้ว ถึงอย่างนั้นโบนัสก็ยังคงอยากได้เอ็กซ์ตร้าคนดังกล่าวมาปั้นเพราะมองว่ายังไงก็สามารถทำให้เธอปังได้ไม่ยาก

แต่ทว่าขวัญลดากลับปฏิเสธคำเชื้อเชิญนั้นเพราะคิดว่าตัวเธอเองไม่ได้เหมาะกับวงการบันเทิง แค่มีเหตุจำเป็นให้เข้ามาทำงานชั่วคราวเท่านั้นเอง ซึ่งทันทีที่โบนัสเดินจากไปเกสรที่มองอยู่จึงรีบเข้ามาถามไถ่

“พี่โบนัสเข้ามาคุยอะไรกับแก”

“มาชวนฉันไปเป็นเด็กในสังกัด”

“จริงเหรอ” เกสรอุทานออกมาอย่างตกใจ นั่นเพราะไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาก่อน เนื่องจากคนทั้งวงการต่างก็รู้ว่าโบนัสนั้นไม่ได้รับใครไปดูแลง่ายๆ

“จริง ทำไมแกต้องทำตาโตตกใจขนาดนั้น”

“เอ้า! นี่แกไม่รู้เหรอว่าพี่โบนัสเป็นผู้จัดการส่วนตัวของพี่เทียนพระเอกชื่อดัง การที่พี่โบนัสเดินเข้ามาชวนแกให้เข้าไปเป็นเด็กในสังกัดคือเรื่องที่ดีมากๆ เพราะพี่โบนัสไม่ได้สุ่มสี่สุ่มห้าชวนคนไปทั่วนะแก ดังแค่ไหนถ้าพี่แกไม่เอาคือเซย์โนหมด ตอนนี้เห็นว่าดูแลพี่เทียนแค่คนเดียว แต่แค่คนเดียวก็รวยไม่รู้จะรวยยังไงแล้ว”

“อ้อ” ขวัญลดาเอ่ยรับเพียงสั้นๆ รวมถึงไม่ได้แสดงท่าทางตื่นเต้นหรืออะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะไม่เคยวาดฝันถึงสถานการณ์ที่เธอจะเป็นดารามาก่อนนั่นเอง

“แล้วแกตอบพี่โบนัสไปว่ายังไง”

“ปฏิเสธไปแล้วนะ”

“หา...ปฏิเสธไปแล้วเหรอ” เสียงอุทานของเกสรนั่นดังกว่าครั้งแรกหลายเท่า เพราะไม่คิดว่าเพื่อนสนิทจะปฏิเสธคำเชิญนั้นของโบนัสได้

“อือ”

“ทำไม นั่นคือโอกาสที่แกจะหาเงินได้เยอะๆ เชียวนะ ทำไมถึงไม่คว้าเอาไว้”

“ฉันกลัวนะ เพราะรู้ตัวเองดีว่าไม่ได้ถนัดสายการแสดงอะไรเท่าไหร่ อีกอย่างถ้าแม่รู้ว่าฉันทำอะไรอยู่ที่ไหน แม่ก็คงตามมาแหก คนอื่นจะเดือดร้อนไปด้วยเปล่าๆ รวมถึงตัวแกเองด้วยสร”

“แต่ฉันก็ยังเสียดายโอกาสอยู่ดี”

“ฉันจะสู้ด้วยตัวเองดูสักตั้งนะ ถ้ามันไม่ไหวจริงๆ ค่อยคิดหาทางออก ขอบใจนะที่เป็นห่วง”

“โอเคๆ เอาไงเอากัน” เกสรเอ่ยรับอย่างท้อใจ นั่นเพราะเสียดายโอกาสที่โบนัสหยิบยื่นให้ขวัญลดามากจริงๆ ถ้าเป็นเธอละก็ จะรีบคว้าไว้อย่างไม่ลังเล

คำปฏิเสธของผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มารับหน้าที่เป็นแค่เอ็กซ์ตร้าในกองถ่ายละครทำให้โบนัสห่อเหี่ยวจนเทียนรู้สึกขำกับท่าทางหมดอาลัยตายอยากของผู้จัดการส่วนตัว เพราะก่อนหน้านี้ออกตัวไว้เยอะรวมถึงคุยโม้ไว้ก็มากว่าหากไปชวนใครเข้าในสังกัดร้อยทั้งร้อยต้องไม่มีคนปฏิเสธ สุดท้ายวันนี้ก็แห้วกลับมา

“เด็กคนนั้นคงไม่อยากเป็นนักแสดงก็ได้” เทียนออกตัวแทน

“ใครบ้างไม่อยากเป็นนักแสดง ชื่อเสียง เงินทองกองอยู่ตรงหน้าแท้ๆ” โบนัสบ่นอุบจริตท่าทางออกมากหน่อย เพราะต่อให้ภายนอกจะเป็นผู้ชายแต่ใจนั้นเอนเอียงไปทางผู้หญิง

“ก็คนที่ไม่หวังชื่อเสียงหรือเงินทองไงพี่ เอานะ อย่าหงอยไปเลย”

“เฮ้อ...แต่ยังไงพี่ก็ไม่ยอมแพ้แค่นี้แน่ ถ้าพี่ได้หมายมั่นว่าจะปั้นใคร พี่จะไปให้สุดทางคอยดู”

“ครับๆ ตามสบาย” พระเอกหนุ่มส่ายหน้าให้ผู้จัดการส่วนตัว คำตอบของเด็กคนนั้นคนไปสะกิดต่อมความอยากเอาชนะแน่ๆ ถึงได้ไม่ยอมเลิกราแบบนี้ แต่ลึกๆ เทียนก็รู้สึกนับถือเด็กคนนั้นที่รู้ว่าตัวเองชอบหรือไม่ชอบอะไร ใช่ว่าเงินทองหรือชื่อเสียงจะซื้อได้ทุกคน

ขวัญลดาเจียดเงินที่ได้มาซื้อซิมโทรศัพท์ใหม่และคนแรกที่รู้ว่าเวลานี้เธอใช้เบอร์อะไรคือเกสร โดยตั้งใจใช้เบอร์นี้ในการติดต่องานต่างๆ