๓.ลูกสาวนายจ้าง

หลายเดือนผ่านไป บุญส่งดูแลสวนหย่อมและต้นไม้น้อยใหญ่ในคฤหาสน์ของคุณวิฑูรอย่างขยันขันแข็ง บางครั้งเขาต้องขับรถให้คุณนวลแขแทนลุงเมือง ซึ่งเส้นทางไม่ได้ยากเย็นนัก เพราะรถของคุณนวลแขมี Gps นำทาง คุณนวลแขมักจะเรียกใช้บุญส่งอยู่บ่อยๆ เพราะขับรถคล่องแคล่ว ไว้ใจได้ ขณะที่ลุงเมืองก็ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาเหมือนเดิม เพราะคุณนวลแขให้รับใช้คุณวิฑูรไปเลย

สำหรับแพรไหมนั้น เธอไม่เคยเรียกใช้บริการของบุญส่ง แต่เธอก็เอื้อเฟื้อด้วยการซื้อเสื้อผ้าและรองเท้าสวยๆ มาให้บุญส่งใส่ เธอบอกว่าอยู่บ้านนี้จะแต่งตัวมอซอไม่ได้ ยิ่งต้องไปขับรถให้คุณนวลแขยิ่งต้องแต่งตัวดี บางทีน้ำหอม โลชั่น ครีมบำรุงผิว เหลือใช้หรือที่เธอไม่ต้องการ แพรไหมก็ส่งให้บุญส่งเอาไปใช้ ทำให้ทุกวันนี้บุญส่งกลายเป็นหนุ่มรูปหล่อเสียยิ่งกว่าตอนที่มาครั้งแรก อ้อยใจที่เคยหวั่นๆ บุญส่งก็กลับมาสนิทสนมกับบุญส่งมากขึ้น

ชายหนุ่มได้รับความเมตตาจากคนในบ้านทุกคน โดยเฉพาะลูกสาวของบ้านนี้ ทำให้เขารู้สึกเทิดทูนแพรไหมมาก เรียกได้ว่าทั้งรักและเคารพ และพยายามเก็บงำความรู้สึกบางอย่างของตัวเองไว้ ขณะที่อ้อยใจที่ชอบมาพะเน้าพะนอเอาใจเขาอย่างออกนอกหน้า เขากลับมองหล่อนแค่น้องสาว ซึ่งนางสมและลุงเมืองก็รู้ดี

คืนนี้ บุญส่งแต่งชุดสูทเรียบง่ายที่แพรไหมซื้อมาให้ ขับรถไปส่งคุณนวลแขที่งานกาลาดินเนอร์ หลายคนมองบุญส่งอย่างสนใจและให้ภาพลักษณ์ที่ดีต่อครอบครัวของวิฑูรมาก เพราะแค่คนขับรถก็แต่งกายดี เป็นการให้เกียรติงานจนเจ้าภาพยิ้มอย่างพึงพอใจ แต่เพราะเขากลายเป็นคนขับรถที่คล้ายบอดี้การ์ดเข้าไปทุกที ทำให้คุณหญิงคุณนายหลายแวะเวียนมาคุย

กับเขา มิหนำซ้ำบางคนยังให้ข้อเสนอพิเศษกับเขา อย่างที่เขานึกไม่ถึง

“คุณนวลแขจ้างเธอเท่าไหร่ ฉันให้สองเท่า ไม่ต้องเป็นแล้วคนขับรถ มาเป็นโฮสให้ฉันดีกว่า”

“ผมไม่รู้จักครับ”

“แหม..ก็คนรับใช้ส่วนตัวน่ะ...”

คุณหญิงคนหนึ่งปรายตามองเขาตลอดทั้งเรือนร่างแล้วช้อนสายตามองเขา เขาไม่ใช่คนโง่จึงรู้ความนัยที่เธอบอก เขาจึงได้แต่ยิ้มแล้วปฏิเสธไป

หลังจากกลับมาถึงบ้าน บุญส่งนอนไม่หลับ เขาเดินถือกระป๋องเบียร์มาดื่มเพียงลำพังในสวน เพราะอากาศกำลังดี มีดาวขึ้นเต็มท้องฟ้า ชายหนุ่มอดคิดถึงดาวที่บ้านเขาไม่ได้ เขาเกือบจะได้แต่งงานกับคนที่เขารัก แต่โชคชะตาเล่นตลก นอกจากถูกจับติดคุกแล้ว คนรักก็ยังต้องไปแต่งงานกับคู่อริ

บุญส่งพยายามทำใจไม่คิดมาก เพราะถือว่าทำบุญร่วมกันมาแค่นี้ เพื่อนในคุกก็บอกว่าผู้หญิงจะหาสักกี่คนก็ได้

อย่าไปเสียใจ แต่สำหรับเขาแล้วความรักเป็นสิ่งสวยงาม จะ

เรียกว่าเขาบูชาความรักก็ได้

ชายหนุ่มเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อย จนมาถึงสวนหย่อมบริเวณศาลาท่าน้ำหลังบ้าน เขาสะดุดอยู่กับที่ เมื่อมองเห็นร่างตะคุ่มของใครคนหนึ่งยืนอยู่กับร่างที่เขาคุ้นเคย เขาขยับตัวเข้าไปชิดพุ่มไม้ที่บังตัวเขาไว้ในความมืดที่สุด แล้วเพ่งมองไปยังศาลาท่าน้ำที่เงียบสงบ จนเห็นมุมที่อาศัยแสงไฟต้นเล็กจากสวนหย่อมพอให้แสงสลัวสาดเข้าไปจนมองเห็นกิจกรรมภายในศาลาท่าน้ำได้

บุญส่งเพ่งสายตาผ่านความมืดหลังพุ่มไม้ไปยังศาลา แล้วเขาก็แทบสะดุ้งกับสิ่งที่เห็น เพราะปรากฏว่าเป็นภาพของชายหนุ่มหญิงสาวที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยยืนกอดจูบกันอยู่ใกล้เบาะกลมสำหรับนั่งกึ่งนอนขนาดใหญ่กลางศาลาท่าน้ำ เสียงครางแผ่ว ๆ ของผู้หญิงดังลอดออกมายิ่งทำให้บุญส่งใจเต้นระทึก

เขาไม่รู้วาฝ่ายชายเป็นใคร แต่จำฝ่ายหญิงได้แทบจะทันทีว่านั่นคือแพรไหม คุณหนูที่เขามีความรู้สึกลึกซึ้งด้วย บุญส่งแทบใจสลาย เท้าของเขาตรึงอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อน สายตาก็ไม่อาจละจากภาพตรงหน้าไปได้

แพรไหมยืนแอ่นร่างเปลือยกอดรัดร่างของผู้ชายคนนั้นไว้ สะโพกกลมกลึงถูกมือหยาบใหญ่ของเจ้านั่นบีบบี้ลูบคลำแก้มก้นอยู่ไปมาจนมันกระชากกางเกงชั้นในออกมาจนเหลือแต่สะโพกเปลือยเปล่าท้าลมหนาวอยู่ภายในชุดนอนบางเบา