บทที่ 6

“ให้ดิฉันประกาศรับสมัครเลขาคนใหม่ให้ท่านประธานไหมคะ”

“ผมต้องการคุณเท่านั้น!!” ไรอันท์พูดเสียงดังพร้อมกับลุงขึ้นชะโงกหน้าเข้ามาใกล้เธอ กลิ่นหอมจากตัวหญิงสาวทำให้ไรอันท์เผลอสูดกลิ่นกายสาวเข้าไปเต็มปอดและขยับเข้าใกล้หญิงสาวมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว เขาไม่เคยต้องการผู้หญิงไหนมากเท่าผู้หญิงตรงหน้านี้มาก่อน ดวงตาสีดำกลมโตล้อมด้วยแพขนตาหนา ยิ่งเห็นหล่อนใกล้ๆแบบนี้ยิ่งสวยกว่าคืนนั้นหลายเท่านัก

ณิตาตกใจขยับตัวถอยห่างจนแผ่นหลังชนเข้ากับพนักเก้าอี้ แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่หยุดคุกคามขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆจนริมฝีปากของเขาแทบจะสัมผัสกับริมฝีปากของเธอ หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาเต้นข้างนอก เหมือนจะขาดอากาศหายใจถ้าหากเขาไม่ถอยใบหน้ากลับไปให้เธอได้สูดอากาศเข้าปอดอีกครั้ง

“คุณกลับไปเก็บของที่โต๊ะทำงานของคุณแล้วกลับขึ้นมาทำหน้าที่เลขาส่วนตัวของผมภายในสามสิบนาที ไม่งั้นคุณจะถูกลงโทษที่ไม่ทำตามคำสั่งผม เรื่องเมื่อคืนวันศุกร์ผมยังไม่ได้ลงโทษคุณเลยนะที่คุณกระทืบเท้าแล้วผลักผมจนล้ม แต่ผมจะไม่เอาเรื่องคุณหรอกนะถือว่าผมไม่ดีเองก็แล้วกัน ส่วนเรื่องเลขาของคุณเอกวิทย์ผมจะจัดการเอง” สายตาของไรอันท์เป็นประกาย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อพูดถึงการลงโทษหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า มันทำให้เขารู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นกว่าตอนที่ต้องไล่ต้อนให้เธอยอมมาเป็นเลขาของเขาเสียอีก

ณิตารีบกลับไปเก็บของที่โต๊ะทำงานของตนเองด้วยความโมโหแล้วหอบข้าวของทั้งหมดกลับขึ้นไปยังห้องทำงานประธานบริษัทอีกครั้ง เมื่อไปถึงหน้าห้องกลับไม่พบโต๊ะทำงานที่ควรจะเป็นของเธอตั้งอยู่แถวนั้นจึงหันไปถามชายหนุ่มที่จำได้ว่าเป็นคนเข้าไปทักเธอในผับด้วยความสงสัย

“ขอโทษค่ะ แล้วโต๊ะทำงานของฉันละคะ”

“โต๊ะทำงานของคุณณิตาอยู่ในห้องครับ”

“อะไรนะ!!เจ้านายคุณบ้าหรือเปล่า ทำไมต้องเอาโต๊ะทำงานฉันไปตั้งไว้ในห้องด้วย”

“เข้ามาได้แล้วคุณณิตา งานของคุณรออยู่ แล้วนั่น ครอส เขาเป็นมือขวาคนสนิทของผม” ไรอันท์เปิดประตูออกมารับเลขาสาวคนใหม่ พร้อมกับแนะนำลูกน้องคนสนิทให้รู้จัก

ณิตาเดินตามประธานหนุ่มเข้าไปในห้องด้วยความไม่เต็มใจ โต๊ะทำงานตัวใหม่เอี่ยมถูกวางไว้ตรงจุดที่เธอยืนมองบรรยากาศภายนอกเมื่อกี้ ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับโต๊ะทำงานของเขาพอดี

“โต๊ะทำงานของคุณอยู่ตรงนั้น งานแรกของคุณคือวางของแล้วไปชงกาแฟมาให้ผม กาแฟสอง น้ำตาลสอง ครีมหนึ่ง แล้วจำไว้ด้วยเพราะผมจะบอกแค่ครั้งเดียวเท่านั้น”

ประธานหนุ่มสั่งแล้วเดินตรงไปนั่งรอที่โต๊ะทำงาน หยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาอ่านโดยไม่สนใจคนที่อยู่ตรงหน้า ปล่อยให้ณิตายืนงงกับคำสั่งของชายหนุ่มอยู่กลางห้อง เมื่อตั้งสติได้ณิตาจึงวางของที่ถืออยู่ลงบนโต๊ะแล้วเดินหายเข้าไปในห้องซึ่งเป็นส่วนของแพนทรี่ที่จัดไว้ให้สำหรับชายหนุ่มเพียงคนเดียว

ณิตาถือถาดที่มีถ้วยกาแฟหอมกรุ่นเดินออกมาจากห้องแพนทรี่เล็กที่อยู่ด้านขวาของห้อง ตรงไปยังโต๊ะทำงานของประธานหนุ่มก่อนจะวางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะ ไรอันท์ยกกาแฟขึ้นจิบเพียงเล็กน้อยแล้วจึงวางแก้วไว้ที่เดิม

“ท่านประธานจะให้ดิฉันเริ่มงานจากตรงไหนคะ”

“คุณไปชงกาแฟมาใหม่ รสชาติยังใช้ไม่ได้”

“คะ...ดิฉันก็ชงตามที่ท่านประธานสั่งนะคะ” ณิตามึนงงกับคำสั่งของท่านประธานหนุ่ม ที่เหมือนจงใจหาเรื่องแกล้งเธอให้กลับไปชงกาแฟแก้วใหม่ทั้งๆ ที่เธอก็ใส่ทุกอย่างตามที่เขาสั่งแล้วแท้ๆ

“ผมบอกว่าไปทำมาใหม่ก็ไปทำสิ” ประธานหนุ่มออกคำสั่งก่อนจะก้มหน้าเซ็นเอกสารบนโต๊ะต่อ

ณิตาไม่เข้าใจท่านประธานหนุ่มของเธอเลย เธอก็ชงตามที่ชายหนุ่มสั่งทุกอย่างแต่ทำไมถึงไม่ถูกใจสักที จนถึงตอนนี้เธอถูกไล่มาชงกาแฟใหม่เป็นแก้วที่แปดแล้วหลังจากที่ประธานหนุ่มสั่งให้เธอชงกาแฟให้เขาจนกว่าจะถูกใจ เพราะกาแฟทุกแก้วที่ผ่านมาจะต้องมีปัญหาให้เธอกลับมาทำใหม่ทุกที หวานบ้างละ ขมไปบ้างละ สารพัดคำพูดที่จะหามาแกล้งเธอได้

“เอาแต่ใจชะมัดแก้วที่แปดละนะ อีตาประธานนี่ต้องเอาคืนเราเรื่องเมื่อวันศุกร์แน่เลย ทำเป็นมาพูดว่าไม่เอาเรื่อง ถ้าแก้วนี้ยังไม่อร่อยอีกนะแม่จะเหวี่ยงจริงๆ ด้วยคอยดูเหอะ”