บทที่ 9 ขนมที่ทำด้วยรักและใส่ใจ

Instagram

Mint_ny (ลงรูป)

ถูกใจโดย And.P. , kiky_ky และ 8,648 อื่น ๆ

Mint_ny อร่อยกว่าขนมก็คนทำแล้วจ้า...

[เป็นรูปขนมเค้กมะพร้าวอ่อนก้อนโต ที่คนทำยืนถือยิ้มน่ารักให้กล้อง]

ความคิดเห็น 2,434 รายการ

kiky_ky รับค่ะ

Mint_ny มีเจ้าของแล้วค่ะ

sasilladaa น่ากินมากจ้าน้องมิ้น

fa_ty อยากเห็นหน้าเจ้าของเค้ก

"นี่ครั้งนี้กูเอาไปส่งให้เอาเปล่า?" ฟาตี้ยื่นหน้าเข้ามาหาเพื่อนที่บรรจงวางเค้กมะพร้าวอ่อนแบ่งชิ้นใส่กล่องอยู่

"แหม... อยากเจอหน้าว่างั้น เบาได้เบาค่ะ นั่นลูกค้า" มิ้นเอ่ยแซวเพื่อนตัวเล็ก

"เฮ้ยกี้ มิ้นมันหวงด้วยว่ะ" ฟาตี้หันไปฟ้องเพื่อนที่กำลังทำมะพร้าวแก้วอยู่ในครัว

"ไม่หวงได้ไง นี่ถ้าถอดแว่นหน่อยแล้วยิ้มบ้างกูว่าหล่อกว่าคุณคินมึงอีกนะ" กีกี้ตอบกลับมาจากในครัว

"มึงนี่ คุณคินกูที่ไหน เลขาแดดดี๊กูค่ะแล้วนี่ยังไม่เปิดเทอมกูยังไม่ได้ติดต่อเขาเลยเอาไว้เปิดเทอมน่ะแหละค่อยติดต่ออีกที" ฟาตี้แย้งพร้อมกับบอกเพื่อนว่าไม่เจอเลขาของผู้มีพระคุณเลย

"คุณคินเขาเป็นคนไทยใช่ป่ะ" มิ้นเอียงหน้ามาถาม

"อือ... ไทยแหละ" ฟาตี้พยักหน้า

"แต่คงอยู่แอสกิโมมานานดูพี่แกแต่งตัวไม่เกรงใจอากาศเมืองไทยเลย เหมือนคุณเฉยของอิมิ้นเปี๊ยบ" กีกี้วิจารณ์แล้วแอบแซวเพื่อนอีกคน

"เขาไม่ใช่ของกูค่ะ เขาเป็นลูกค้ากูกับอิฟา" มิ้นหันไปเถียงเพื่อน

"เออ... กูจะคอยดู อย่าเผลอรักลูกค้าละกัน" กีกี้เบะปากใส่เพื่อนอย่างล้อเลียน

"โอ๊ยย... อิคุณกี้คะ กูที่ทำขนมขายให้ตายังไม่เคยมองเห็นเลย กูจะหวั่นไหวได้ไงทีมึงเจอน้ากูมาแต่อนุบาลไม่หวั่นไหวมั่งล่ะคะ" มิ้นแหวกลับพร้อมทั้งแอบแซวเพื่อน จนทำให้กีกี้เงียบไป

"แล้วตกลงให้กูเอาไปส่งให้ปะ" ฟาตี้ยังวนกลับมาเรื่องเดิม

"ไม่ต้องส่ง เอาไปฝากไว้ที่เคาน์เตอร์คอนโดเหมือนทุกครั้งนั่นแหละเดี๋ยวก็มีคนมารับ" มิ้นตอบกลับเพื่อน

"แสดงว่าตั้งแต่มาอยู่ที่นี่แกยังไม่เคยเห็นเขาเลยงี้?" ฟาตี้ถามอย่างสงสัย

"อือ (มิ้นพยักหน้า) ก็มีแต่ลูกน้องมารับ ก็เขาบอกอยู่ว่านายเขาไม่ใช่คนไทยบางทีอาจสั่งให้คนอื่นกินก็ได้" มิ้นหันมาเลิกคิ้วให้เพื่อน "แต่ใครจะกินก็แล้วแต่ สั่งมากูทำหมดแหละได้ตังค์" ยิ้มตาหยีส่งให้เพื่อนพร้อมกับถือถุงใส่กล่องขนมไว้ในมือ

"กูเอาลงไปฝากแป๊บนึง เดี๋ยวบ่ายแดดลงเราเล่นน้ำกันเนาะ"

"ดี ๆ กูไม่ได้ยืดเส้นยืดสายนานแล้ว แล้วเย็นนี้ปิ้งย่างกันที่ริมสระดีมะ?" ฟาตี้ถามเพื่อนตาโตเพราะเธออยากเล่นน้ำที่สระส่วนตัวของห้องเธอมานานแต่ไม่มีเพื่อน

"ดี ๆ งั้นเราลงไปพร้อมกันเลยดีมะ ไปซื้อของมาเตรียมด้วยไง" กีกี้เสนอ

"เอา ๆๆ ไปเลยเนาะมิ้นเนาะ กลับมาพวกมึงก็เอาชุดมาเปลี่ยนแล้วนอนห้องกูเลยไง เราไม่ได้นอนด้วยกันนานแล้วนะ" ฟาตี้ว่าอย่างตื่นเต้น เธอจะดีใจเสมอที่เพื่อนขึ้นมานอนด้วยเพราะห้องเธอกว้างและบางครั้งก็ได้ยินเสียงเหมือนทุบอะไรซักอย่างจากห้องฝั่งขวาตอนกลางคืนประจำ

"งั้นปะ ไปห้างนะ เอารถกูไปละกัน" มิ้นพยักหน้า กีกี้กับฟาตี้ลุกขึ้นยืนทันที

"เราจะไปห้างชุดนี้กันเหรอ?" กีกี้ก้มมองตัวเองที่ใส่กางเกงขาสั้นเสื้อกล้ามเท่านั้นซึ่งไม่ต่างจากมิ้นนัก ส่วนฟาตี้นั้นอยู่ในชุดกางเกงขาสามส่วนสีขาวกับเสื้อยืดสีแดงสดลายการ์ตูน

"อ่ะ" มิ้นเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวใส่เสื้อยืดโอเวอร์ไซส์สีขาวทับอีกชั้นพร้อมกับยื่นเสื้อยืดให้กีกี้อีกตัว กีกี้รับมาใส่แล้วทั้ง 3 ก็พากันเดินออกจากห้องลงลิฟต์ให้ฟาตี้กับกีกี้ไปฝากขนมที่เคาน์เตอร์ส่วนมิ้นนั้นลงไปที่ลานจอดรถและขับมารับเพื่อนเธอที่หน้าประตูคอนโด....

~~~~~~~~~~

ครืดด~~ ครืดด~~

เสียงมือถือเครื่องหรูที่วางอยู่บนโตะทำงานของประธานบริษัทดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มชำเลืองตามอง และยกมากดรับสายทันที

"อือ"

(คุณคินครับ ตอนนี้คุณหนูฟาติมาและเพื่อน ๆ อยู่ที่ห้างนะครับ โซนอาหารสดครับ) ปลายสายเอ่ยรายงานมาเป็นภาษาที่เขาเข้าใจ

"ไปรับของหรือยัง?"

(เอามาแล้วครับเธอฝากไว้ที่เคาน์เตอร์ครับ)

"เอาขึ้นมาให้กู" ตึ๊ด! พูดจบก็ตัดสายทันที

"ตอนนี้คุณหนูฟาติมาเธอเข้ามาเรียนที่นี่แล้ว บัตรที่อยู่ในมือเธอเป็นของจักรา ถ้าเธอมาก็ดูแลเธอให้ดีแล้วมีเพื่อนของเธออีก 2 คนที่ต้องดูแล" คินเอ่ยกับผู้จัดการใหญ่ของห้างพร้อมกับหันโน้ตบุ๊กให้ผู้จดการใหญ่ดูรูปของทั้ง 3 คน

"พวกเธอคือ..." ผู้จัดการใหญ่อึกอัก

"เธอคือหลานสาวของคุณแม่ (ลับหลังคุณหญิงชายหนุ่มมักจะเรียกแบบนี้เสมอ) อย่าขัดใจเธอและเพื่อนเด็ดขาด แล้วไม่ต้องถาม พวกเธออยากได้อะไรต้องให้ แต่ถ้าเธอไม่เรียกร้องก็อยู่เฉย ๆ อย่าวุ่นวาย" เสียงทุ้มเอ่ยสั่งแต่ตามองเอกสารที่ต้องเซ็น

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

"เข้ามา!" เสียงดังขึ้นทันที (เปลี่ยนโหมดจนผู้จัดการใหญ่สะดุ้ง)

"คุณคินครับ เย็นนี้คุณหนูจะทำปิ้งย่างที่สระว่ายน้ำ ผมเกรงว่า..."

"มึงก็สั่งปิดอลามทั้งชั้นสิไอ้โง่ เรื่องแค่นี้ต้องกูสั่งรึไง" คินพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย

"ครับคุณคิน เอ่อ... นี่ขนมครับ" การ์ดร่างใหญ่ขานรับพร้อมกับยื่นถุงใส่กล่องขนมให้ คินดูนิ่งขึ้นทันที

"ใส่จานมาสิ" สั่งการ์ดเสียงนิ่ง

"ครับคุณคิน" การ์ดก้มศีรษะรับแล้วหมุนตัวเดินไปทางมุมครัวที่อยู่ภายในห้องทำงานใหญ่ทันที คินสั่งต่อเติมมุมนี้ขึ้นมาใหม่เพราะเวลาที่เขาทำงานเขาไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวาย ในมุมนี้เลยมีทั้งจานชามและเครื่องชงกาแฟที่ทันสมัยตลอดจนอุปกรณ์ทำครัวง่าย ๆ หลายอย่าง เรียกว่าเป็นครัวขนาดย่อมเลยก็ว่าได้

"นี่ครับคุณคิน" การ์ดวางจานใส่เค้กมะพร้าวอ่อนและกาแฟร้อนหอมกรุ่นที่ตรงหน้าชายหนุ่ม คินลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัวแล้วหยิบเค้กมะพร้าวอ่อนออกมา 2 ชิ้นแล้ววางที่หน้าผู้จัดการใหญ่

"ผมอยากให้ที่ห้างมีร้านเบเกอรี่นี้ ชิมสิ!" คินเอ่ยกับผู้จัดการใหญ่ของห้าง และสั่งให้ชิมขนมที่การ์ดนำเข้ามาส่วนตัวเองก็นั่งลงที่เดิมและตักเค้กเข้าปากพร้อมกับมองหน้าผู้จัดการใหญ่อย่างรอคอยคำตอบ

"อืม...หอมเนื้อมะพร้าวมากครับคุณคิน เนื้อเค้กนุ่มลิ้นไม่หวานมาก กลมกล่อมมากครับ" ผู้จัดการใหญ่เอ่ยชมอย่างจริงใจ

"แป้งตีด้วยมือ มะพร้าวน้ำหอมคัดพิเศษจากห้างของเรา ใช้หญ้าหวานแทนน้ำตาลและต้องสั่งทำพิเศษเท่านั้นครับถึงได้ทาน" การ์ดร่างใหญ่เอ่ยขึ้นมายิ้ม ๆ จนผู้จัดการใหญ่มองหน้า

"หือ?" ผู้จัดการใหญ่เลิกคิ้วและหันมองหน้าชายหนุ่มอึ้ง ๆ

"ขนมที่ผู้จัดการใหญ่กำลังชิมอยู่เป็นขนมเพื่อสุขภาพที่จะมีแค่คุณคินเท่านั้นที่สั่งและได้ทานครับ" การ์ดร่างใหญ่เอ่ยอีกประโยค (แต่ถ้าปิดเทอมใครก็ได้กินนะ ^_^ การ์ดต่อประโยคในใจ)

"เป็นเกียรติกับผมมากเลยครับคุณคินที่แบ่งให้ผมชิม" ผู้จัดการใหญ่มองหน้าชายหนุ่มที่นั่งหน้านิ่งไร้ความรู้สึกอยู่ตรงหน้า

"อะไรที่ทำด้วยความรักและใส่ใจมันจะดี เหมือนขนมนี่ที่ทำด้วยมือตั้งแต่เริ่มและเป็นห่วงคนกินเข้าไป การทำงานก็เหมือนกันถ้าเราใส่ใจและเก็บรายละเอียดถึงวิธีการมันจะต่างกันผลลัพธ์ที่คนภายนอกเห็นมันเหมือนกันแต่คนที่ได้รับเท่านั้นที่จะรู้" คินเอ่ยประโยคภาษาไทยที่แม่บุญธรรมเคยสอนออกมายืดยาวด้วยสีหน้าที่นิ่งแต่คนฟังรู้สึกถึงความละเอียดอ่อนในคำพูดนั้น

"ผมเข้าใจแล้วครับคุณคิน...