บทที่ 10 เรียกกูว่า คุณคิน!

"ผมเข้าใจแล้วครับคุณคิน" ผู้จัดการใหญ่วัยกลางคนที่เป็นรุ่นพี่หลายปีเอ่ยอย่างจริงใจ คินลุกขึ้นนำแก้วกาแฟและจานเค้กที่ตัวเองกินเสร็จไปล้างเก็บในครัว

"คุณคินอยากได้ร้านนี้มาขายที่้ห้าง ผมต้องติดต่อยังไงครับคุณผู้ช่วย" ผู้จัดการใหญ่กระซิบถามให้ได้ยินกัน 2 คน

"ไม่ใช่ร้านครับ เธอทำให้เฉพาะคุณคินเท่านั้น ^_^ " การ์ดที่พ่วงตำแหน่งผู้ช่วยตอบเสียงเบาพอกัน

"ฮะ!" ผู้จัดการใหญ่อุทานอย่างตกใจแล้วหันหลังไปมองชายหนุ่มที่อยู่หน้าตู้เย็น

"ว่าที่นายหญิงรองของเราครับ" การ์ดก้มลงกระซิบข้างหูผู้จัดการใหญ่ยิ้ม ๆ

"คุณหนูฟาติมา?" ผู้จัดการใหญ่เอ่ยชื่อขึ้น

"ไม่ใช่ครับ คนนั้นนายหญิงน้อย นายใหญ่กับคุณหญิงมีลูกชาย 2 คน" การ์ดว่าเสียงเบาในสิ่งที่ผู้จัดการใหญ่ไม่เคยรู้มาก่อน

"งั้น... คุณคิน?" "คุณคินคือนายรองครับ" การ์ดเอ่ยเสียงเบา

"มึงจะเขียนรายงานประวัติกูเลยมั้ย แอริค" เสียงทุ้มห้วนดังขึ้น พร้อมกับแก้วน้ำเย็นที่ชายหนุ่มวางลงต่อหน้าผู้จัดการใหญ่

"ขะ... ขอบคุณครับคุณคิน" ผู้จัดการใหญ่พูดตะกุกตะกักไม่กล้ามองหน้าชายหนุ่ม เขาทำงานที่นี่มาหลายปีตั้งแต่เริ่มเปิดตัวห้างใหม่ ๆ และรู้ดีว่านายใหญ่ที่เป็นผู้ก่อตั้งห้างนี้เป็นถึงมาเฟียใหญ่ที่ครอบคลุมธุรกิจสายขาวและเทาหลายอย่างในอิตาลีและโซนยุโรปตลอดจนฝั่งตะวันออกบางประเทศ แต่เมื่อไม่นานมานี้ท่านได้เคยเกริ่นที่จะวางมือโดยจะให้ 'นายรองและนายน้อย' เข้ามาดูแลแทนและเขายังพอได้ทราบจากเครือใหญ่อย่าง F กรุ๊ปว่า ทั้ง 2 คนมีอำนาจเป็นรองแค่นายใหญ่และตอนนี้นายรองดูแลทางโซนยุโรปร่วมกับนายใหญ่ (อันนี้นายใหญ่เป็นคนกระจายข่าวปูทางเอง) มีความเด็ดขาด โหด เหี้ยมและไม่เคยอ่อนข้อให้ใคร ส่วนนายน้อยนั้นดูแลทางฝั่งตะวันออกเป็นหลัก แต่เขาก็เห็นแต่คินที่เข้ามาดูแลภายในห้างส่วนท่านประธานที่น่าจะเป็นนายน้อยที่ว่านั้นจะเห็นแค่ช่วงประชุมสำคัญแค่นั้นและยากที่สุดท่านประธานจะคุยแค่กับผู้ติดตามและคินเท่านั้น

"รู้อะไรในห้องนี้มันก็ต้องอยู่แค่ในห้องนี้นะ กูไม่เคยให้โอกาสใครแก้ตัว" ชายหนุ่มเผยตัวตนเอ่ยเสียงนิ่งด้วยแววตาหาความหมายไม่ได้

"คะ...ครับ นายรอง" "คุณคิน! ต้องเรียกกูว่า 'คุณคิน'" ชายหนุ่มสั่งเสียงห้วน "ห้ามหลุดปากเด็ดขาด ไม่งั้นกูไม่เตือน" คินเอ่ยสั่งสำทับอีกที

"ครับ... คุณคิน" ผู้จัดการใหญ่เอ่ยเสียงหนักแน่น "อะไรที่อยู่ในห้องนี้จะอยู่แค่ห้องนี้ครับ"

"ดี! เพราะสำหรับกู ทุกคนที่ F กรุ๊ป ดูแลมีค่าตอบแทนให้ กูไม่ติดค้างบุญคุณ" คินพูดเสียงนิ่งและจ้องตาผู้จัดการใหญ่อย่างเอาเรื่อง "ออกไปทำงานซะ! (สั่งผู้จัดการใหญ่) แอริค เตรียมรถ" พรางหันไปสั่งการ์ดที่พ่วงตำแหน่งผู้ช่วยคู่ใจที่ยืนอยู่หน้าประตู

"คุณคินจะกลับแล้วหรือครับ" แอริคถามอย่างงง ๆ

"ไปบ้านยายเฟือง" คินบอกจุดหมายเพราะวันนี้เขาโทรบอกกับยายเฟืองไว้ว่าจะไปกินข้าวเย็นเป็นเพื่อน และยายเฟืองเองก็เอ็นดูลูกชายบุญธรรมของคุณหญิงอรนราคนนี้มากเพราะเป็นเด็กนอบน้อมและน่ารักในสายตาของยายเฟือง [ยายเฟืองเห็นแค่ตอน 4 ขวบน่ะเนาะ ^_^]

และทุกครั้งที่เหนื่อยหรือท้อเขาอยากจะหาที่ ๆ อบอุ่นและเป็นที่พึ่งทางใจของเขาซึ่งถ้าเป็นที่อิตาลีบุคคลที่เขาสามารถอ้อนและเผยตัวตนมุมอ่อนแอได้อย่างไม่อายสายตานั่นก็คือคุณปู่และคุณหญิงอรนราแม่บุญธรรมของเขาและเขามักจะใช้โอกาสอยู่กันตามลำพังหรือภายในบ้านที่ไม่มีการ์ดหรือบุคคลภายนอกแสดงตัวตนอีกด้านกลายเป็นหนุ่มหล่อขี้อ้อนออกมาทันทีส่วนที่ไทยที่ที่เขาจะทำแบบนั้นได้ก็มีเพียงกับยายเฟืองและกับน้องชายต่างสายเลือดที่โตมาด้วยกันแค่นั้น

"เอาเจ็ทออกมั้ยครับ" แอริคถามนายเพราะถ้าเอารถไประยะเกือบ 500 กิโลยังไงก็ไม่ทันเที่ยงแน่นอน

"มึงจะจอดลานวัดรึไง กูจะไปกินข้าวเย็น" คินพูดขึ้นเสียงห้วนหยิบแว่นตามาสวมพร้อมกับลุกขึ้นยืนทันที ผู้จัดการใหญ่รีบลุกขึ้นตามแล้วก้าวไปเปิดประตูให้อย่างทันใจ ส่วนแอริคกดโทรหาคนขับรถให้เตรียมรถให้นายทันทีและวิ่งตามชายหนุ่มออกไปทางลิฟต์เพื่อลงมายังลานจอดรถ และพอเข้าไปนั่งในรถได้ชายหนุ่มก็กดกระจกกั้นขึ้นทันทีพร้อมกับถอดเสื้อสูทและไทร์ออกโยนไปด้านเบาะหลัง ปลดกระดุมลง 2 เม็ดจนเผยให้เห็นอกแกร่ง พับแขนเสื้อขึ้นถึงศอกพร้อมกับปรับเบาะเอนนอนทันที แล้วหลับตาลงอย่างอ่อนล้า รถจอดที่บ้านพักของแม่บุญธรรมที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านยายเฟืองนัก ชายหนุ่มสั่งให้ผู้ติดตามพักอยู่ที่นั่นโดยที่ไม่ต้องตามเขาไป เพราะเขาต้องการความเป็นส่วนตัว และทันทีที่ถึงบ้านพักของแม่บุญธรรมชายหนุ่มก็ลงมาจากรถแล้วเอากระเป๋าเป้ใบใหญ่ที่เตรียมมาโยนใส่รถยนต์คันเล็กของพ่อบ้านพร้อมกับขับออกไปทันทีซึ่งการ์ดต่างไม่ได้สงสัยอะไรเพราะหลายครั้งชายหนุ่มมักจะทำแบบนี้เสมอเมื่อต้องออกไปข้างนอกคนเดียว ...

"ยาย... คินมาแล้วครับ" ชายหนุ่มเดินเข้าบ้านเอ่ยนำไปก่อนตัวเรียกหายายเฟืองอย่างคิดถึง

"อ้าว... มาไวจริง ยายกำลังทำน้ำพริกหมูผัดอยู่เลย มีแกงสับปะรดที่เอ็งชอบด้วยนะ" ยายเฟืองหันมาพูดอย่างเอ็นดูชายหนุ่ม ที่อยู่ต่อหน้าเธอไม่เหลือคราบมาเฟียที่คนเกรงขามติดมาซะเลย

"ฮื้ม... หอมมากเลยยาย วันนี้ผมจะกินให้พุงกางเลยครับ" ชายหนุ่มหันมายิ้มแป้นแล้นให้ยายเฟือง เป็นยิ้มที่บุคคลภายนอกหรือแม้แต่การ์ดที่ติดตามก็ไม่มีโอกาสได้เห็น

"จ่ะ มีพุงเหรอเรา แล้วนี่จะมาอยู่กับยายกี่วันกันลูก" ยายเฟืองหยอกหลานพร้อมกับถามชายหนุ่ม

"อยากพักยาว ๆ จังยาย ตอนนี้คุณหญิงบังคับให้ผมรับตำแหน่งที่โรงแรม d ถ้าไม่เอาจะให้แต่งงาน ผมต้องรับทำไปก่อนรอนายน้อยหายดีแล้วค่อยคืน" ชายหนุ่มเอ่ยกับยายเฟืองที่เหมือนญาติผู้ใหญ่คนเดียวในไทย เพราะป้าของเขาที่เป็นพี่สาวของแม่เสียชีวิตไปหลายปีแล้วและสามีของเธอก็ได้ขายสมบัติที่เขาสร้างให้ป้าจนหมดแล้วหอบทรัพย์สินที่ได้ไปอยู่กินกับภรรยาใหม่หลังจากที่ป้าของเขาเสียไม่กี่เดือน ยายเฟืองจึงเป็นเหมือนญาติคนเดียวที่เขาเหลืออยู่ที่นี่

"แล้วถ้าไม่อยากได้ทำไมไม่แต่งงานไปล่ะ ได้เมียมาก็กัดก้อนเกลือกินไง" ยายเฟืองเอ่ยลองเชิงเพราะได้คุยกับคุณหญิงอรนรามาบ้างแล้ว

"จะให้เขามาลำบากกับเราหรือยาย บ้านช่องญาติพี่น้องก็ไม่มี ใครเขาจะให้ลูกหลานมาฝากชีวิตกับคนไม่มีอนาคตอย่างผมกันครับ" ชายหนุ่มรวบเอวยายจากด้านหลังหลวม ๆ พร้อมกับวางคางที่ไหล่ของยาย

"คินเอ้ย ... เอ็งฟังยายนะลูก เอ็งน่ะมีอนาคตอย่าดูถูกตัวเองสิลูก แล้วอีกอย่างที่นายใหญ่เขาต้องการให้แกมีครอบครัว มีกิจการเป็นของตัวเองเพราะเขาเป็นห่วงเอ็งไงลูก พวกเขารักเอ็งมากไม่ผิดกับลูกชายแท้ ๆ รู้มั้ยแม่อรดีใจแค่ไหนที่มีเอ็งเป็นลูกชายอีกคนนายใหญ่เองก็ดีใจพอกัน แล้วเอ็งก็เป็นเด็กดีให้เขาภูมิใจมาตลอดเขาให้อะไรก็รับไปเถอะอย่าดูถูกตัวเองเลยลูก" ยายเฟืองยกมือลูบหัวชายหนุ่มอย่างเอ็นดู

"มาเหนื่อย ๆ ไปอาบน้ำอาบท่าไป ไปนอนห้องเล็กข้างบนนู่น แล้วลงมากินข้าวนะลูก" ยายเฟืองไล่ชายหนุ่มอาบน้ำเหมือนเด็กแล้วให้ไปนอนห้องพระที่ชายหนุ่มเคยมานอนประจำ

"ไม่ล่ะยาย คืนนี้ปูเสื่อนอนกับยายแล้วกัน ข้างเตียงนะครับ" ชายหนุ่มยังอ้อนไม่วางเอว

"เออ ๆ จะนอนตรงไหนก็นอนไป หมดกันมาเฟียใหญ่เสียสถาบันหมด ปู่ชมนักหนาว่าหลานทั้งดุทั้งโหด ไปอาบน้ำเดี๋ยวได้โดนทัพพีนี่" ยายเฟืองแกล้งโวยวายและยกทัพพีขึ้น คินยิ้มกว้างพร้อมกับปล่อยกอดแล้ววิ่งเข้าห้องยายเฟืองไปเหมือนเด็ก ยายเฟืองได้แต่มองตามหลังพร้อมกับส่ายหน้าอย่างเอ็นดู

"เออ... คิน พรุ่งนี้ยายว่าจะไปวัดน่ะลูกเอ็งจะไปด้วยมั้ย?" ยายเฟืองเอ่ยอย่างนึกได้ขณะที่กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่

"ไปครับยาย แล้วอยากไปตลาดด้วยครับ" คินตอบรับทันทีพร้อมกับบอกสถานที่อยากไป

"อยากได้อะไรล่ะ แล้วอยู่ที่โน่นไม่มีหรือตลาดน่ะ?...

โหมดอ้อนคุณคินก็น่ารักไปอีก....ฝากติดตามคุณคินด้วยนะคะ