บทที่ 7 ดับแก๊งเค/ลูกค้าคนพิเศษ

@ฮ่องกง

ห้องทำงานของกาสิโนที่ใหญ่ที่สุดบนเกาะ อยู่ชั้นใต้ดินของโรงแรมหรู 7 ดาวที่รับเฉพาะแขก VIP ที่สมัครสมาชิกด้วยราคาที่สูงลิ่วต่อปี และแต่ละปีสมาชิกต้องถูกตรวจสอบทรัพย์สินอย่างละเอียดเพื่อทางกาสิโนจะได้มั่นใจว่าลูกค้าคนนั้นจะมีปัญญาจ่ายหากต้องเสียให้กับกาสิโน ชายร่างสูง 2 คนที่สวมฮู้ด กางเกงวอร์ม และรองเท้าใบราคาแพงที่คล้ายวัยรุ่นมาออกกำลังกายเดินเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางเคร่งขรึม ทั้ง 2 สวมแว่นดำปิดบังดวงตาจ้องมองชายร่างท้วมที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานใหญ่ของตำแหน่งผู้จัดการกาสิโน ซึ่งจริง ๆ แล้วไม่มีสิทธิ์และไม่ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าของกาสิโนแต่อย่างใด และ 1 ใน 2 ชายหนุ่มยืนเอามือไขว้หลังเหมือนกำลังซ่อนอะไรอยู่

"ใครให้พวกมันเข้า... เฮ้ย! ใครอยู่ข้างนอกมาเอาพวกมันออกไป" เสียงกร้าวอย่างวางอำนาจตะโกนเรียกลูกน้องด้านหน้าห้องเพื่อข่มขวัญผู้มาใหม่ [ที่ท่าทางจะฟังไม่รู้เรื่อง]

"สวัสดี คาเนชิ!" ชายร่างสูงถอดแว่นตาออกกล่าวทักทายด้วยภาษาประจำถิ่นเสียงยะเยือกพร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างเหี้ยมเกรียม

"พวกมึงเป็นใคร?" ชายร่างท้วมถามเสียงห้วนพร้อมกับสอดมือเข้าใต้โต๊ะอย่างระมัดระวัง

"หึ! พวกกูมาสานต่องานจากมาคัส" ชายหนุ่มผู้สวมแว่นดำพร้อมแมสปิดบังใบหน้ากล่าวขึ้นด้วยภาษาเดียวกัน

"ฮ่า ๆๆ ไอ้หมาหลายนายมาคัสมันกระจอกถึงขึ้นจ้างเด็กเมื่อวานซืนมาคุยกับกูหรือไง พวกมึงกลับไปบอกมันว่าที่ตรงนี้มันของกู" ชายร่างท้วมหัวเราะเสียงดังอย่างไว้อำนาจพร้อมทั้งประกาศกร้าวอย่างหน้าด้าน โครม! เพล้ง!!!

ทันทีที่กล่าวจบรองเท้าผ้าใบแบรนด์ดังรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นจากหนุ่มหล่อตาสีน้ำตาลเข้มลึกก็ประทับเข้าที่ใบหน้าหัวหน้ายากูซ่าร่างท้วมอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้ตกจากเก้าอี้ไปกระแทกตู้โชว์บรั่นดีราคาแพงอย่างจังจนกระจกแตกกระจายเกลื่อน

"พวกมึง!! [หัวหน้ายากูซ่าเมืองใหญ่ชี้หน้าคิน] ไซ!" พร้อมกับตะโกนเรียกลูกน้องมือดีคู่ใจที่อยู่หน้าห้อง ประตูหน้าห้องเปิดออกทันทีและมีเหล่าบรรดาลูกน้องของยากูซ่าร่างท้วมถูกถีบเข้ามาในห้องอย่างหมดสภาพ

"มึงอยากคุยกับมันเหรอ?" ชายหนุ่มผู้น้องกล่าวขึ้นเสียงเย็นพลางยกมือที่ไขว้หลังเข้ามาทีแรกขึ้น โชว์ศีรษะไร้ตัวที่เบิกตาโพรงของมือดีที่หัวหน้าใหญ่เรียกหา ทำให้ลูกน้องที่ถูกถีบเข้ามาในห้องต่างเบิกตากว้างอย่างตกใจ ด้วยไม่คิดว่าชายหนุ่มวัยรุ่นคู่นี้จะถือศีรษะของลูกพี่พวกตนเล่นอย่างสบายเช่นนี้

"ที่ตรงนี้ปู่พวกกูเป็นคนสร้าง จะไม่มีหมาตัวไหนเข้ามามีอำนาจเหนือพวกกูทั้งนั้น" ชายหนุ่มวางศีรษะที่ถือมาบนโต๊ะโดยหันหน้าออกไปให้บรรดาลูกน้องของมันได้เห็น

"พวกมึงคือ..." ชี้หน้าด้วยมืออันสั่นเทาพร้อมกับเบิกตากว้างเมื่อชายหนุ่มคนน้องถอดแว่นออกและจ้องตาสีเขียวมรกตเข้มมายังตัวเอง "หึ!" ฟินิกซ์ยิ้มเหี้ยมพร้อมกับยกเท้าขึ้นเหยียบบ่าหัวหน้ายากูซ่าใหญ่

"เรียกชื่อพวกกูสิ" ออกคำสั่งเสียงห้วนเหี้ยมพร้อมกับรับซามูไรวาววับจากผู้ติดตามยื่นให้อย่างรู้ใจ

"นะ... นายรอง นายน้อย" ควับ!! สิ้นเสียงเรียกศีรษะของ (อดีต) ยากูซ่าใหญ่แห่งเกาะฮ่องกงก็กระเด็นไปตกตรงกลางห้องต่อหน้าลิ่วล้อที่ไร้ที่พึ่งทันที เลือดสีแดงสดกระฉูดออกจากร่างไร้ศีรษะกระเด็นทั่วบริเวณอย่างน่าสยดสยอง

"มึงเรียกชื่อพวกกูผิด" ชายหนุ่มพูดขึ้นอย่างไร้ความรู้สึก พร้อมกับก้าวข้ามร่างนั้นอย่างไร้ความหมาย

"ล้างแก๊งพวกมันซะ อย่าให้กูได้ยินชื่อมันอีก" คนน้องประกาศเสียงกร้าว ในขณะที่คนพี่ยืนยกขวดบรั่นดีราคาแพงขึ้นจิบอย่างไม่ยี่หระอะไร แล้วส่งให้น้องชายดื่มต่อเหมือนเป็นเรื่องปกติ ฟินิกซ์รับขวดมากระดกแล้วถือเดินออกไป

"แอริค... ทำความสะอาดและเปลี่ยนเฟอร์ใหม่ทั้งหมด แล้วเรียกผู้จัดการคนเดิมกับพนักงานที่ถูกพวกมันไล่ออกกลับมาให้หมด แล้วพวกมึงไปหากูที่ห้องฟิตเนส" คินสั่งงานด้วยภาษาที่ลูกน้องอดีตยากูซ่าเข้าใจเสียงดังแล้วเดินตามน้องชายออกไป "ครับ! คุณคิน!" ผู้ช่วยมือดีขานรับภาษาเดียวกัน

"พวกมึง! นายกูให้เลือกว่าอยากเป็นแบบนายพวกมึงหรืออยากมีชีวิตใหม่" แอริคชายหนุ่มร่างใหญ่หันมาพูดเสียงดังกับบรรดาลิ่วล้อของอดีตยากูซ่าที่หมดลมหายใจอยู่ตรงหน้า

"พวกมึงจำไว้ แก๊งเคต้องไม่มีอีกใครกล้าหือมันจะเจอจุดจบแบบนี้" ชี้ไปที่ร่างไร้ศีรษะนั้น "เอาซากพวกมันไปเลี้ยงฉลามซะ จัดการให้เรียบร้อยตามที่คุณคินสั่ง" ว่าจบก็เดินตามนายออกไปจากห้องเพื่อจัดการตามที่นายสั่งทันที....

.......... //...........

ติ๊ง! เสียงแจ้งเตือนไลน์ของมิ้นดังขึ้น

P.A. ทำขนมมั้ยครับ

Mintira หนูเข้าหอแล้วค่ะ จะรับขนมหรือคะ

P.A. อยากได้คุกกี้ กับ ทาร์ตครับ

Mintira หนูอยู่กรุงเทพค่ะ คงไม่สะดวกเข้าร้าน ขอโทษค่ะ

P.A. ผมอยู่กรุงเทพครับ สะดวกไปรับครับถ้าทำให้

Mintira งั้นมารับที่คอนโด F ได้มั้ยคะจะทำให้

P.A. ครับ

Mintira จะรับวันไหนคะ

P.A. วันเสาร์ครับ

Mintira ค่ะ รับอะไรบ้างคะ

P.A. ทาร์ตไข่ 4 กล่อง เค้กมะพร้าวอ่อน 8 ชิ้น คุกกี้ 3 กล่องครับ

Mintira สั่งเยอะเลย ขอบคุณนะคะ ^_^

"มึ้ง... คุณคนนั้นสั่งขนม" มิ้นว่าอย่างตื่นเต้นขณะที่เพื่อนกำลังนั่งอินกับซีรีส์จนกีกี้จมูกแดงน้ำตาคลอ

"ก็บอกเขาไปเอาที่ร้านสิ จะตื่นเต้นเพื่อ?" เสียงขึ้นจมูกว่าเพื่อนแต่ตาไม่ละจอจาก

"อือ... ใช่ กูสงสารนางเอก พระเอกแม่งเลวจัง" ฟาตี้พยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อน [รึป่าว??] แต่จ้องจอตาแดงพอ ๆ กัน

"โอ๊ย... พวกมึงจะอินอะไรขนาดนั้นเนี่ย เขาสั่งขนมที่กูทำแล้วก็คุกกี้ธัญพืชของอิฟามันด้วย แล้วเขาก็อยู่กรุงเทพนี่ค่ะ จะมาเอาที่คอนโดวันเสาร์นี้" มิ้นโวยวายเสียงดังพร้อมกับบอกกำหนดการที่ตัวเองนัดกับลูกค้า VIP ที่จะมารับขนมไว้

"ฮะ! วันเสาร์!!" ทั้ง 2 สาวเพื่อนรักอุทานขึ้นพร้อมกัน

"อิมิ้น... มึงลืมรึไง วันเสาร์นี้เราต้องไปช่วยไอ้แทนมันย้ายของเข้าคอนโดนะ" กีกี้ทวนความจำเพื่อน

"กูรู้ค่า... เราก็ทำวันศุกร์สิคะ มันไม่ใช่ขนมกินร้อนซะหน่อยมั้ย ทำยังกับไม่เคยทำนะพวกมึงเนี่ย" มิ้นว่าให้เพื่อนพลางค้อนน้อย ๆ

"เออ...จริงด้วย อย่างน้อยก็ได้ตังค์อะ" ฟาตี้พยักหน้าเห็นด้วย "วันนี้วันพฤหัสแล้วด้วย เขาสั่งคุกกี้กูด้วยใช่มะ [มิ้นพยักหน้าแล้วชู 3 นิ้ว] งั้นกูว่าเราไปเตรียมของกันเถอะ กูจะทำไปให้ไอ้แทนมันด้วยไง ฉลองขึ้นคอนโดใหม่ เคปะ?" ฟาตี้หันมาขอความเห็นเพื่อน ทั้ง 2 สาวพยักหน้า

"อือ...ดี ทำไปให้แม่ไอ้แทนมันด้วย ดีกว่าซื้อของฝาก ฮ่า ๆๆ" กีกี้คนประหยัดว่าอย่างอารมณ์ดี

"งั้นเดี๋ยวกูขึ้นห้องไปเอากระเป๋าตังค์แป๊บ เราขึ้นไปทำที่ห้องกูละกันนะ กูมีเตาอบใหญ่" ฟาตี้หันมาบอกเพื่อนพลางลุกขึ้นเดินออกประตูไปขึ้นลิฟต์ไปชั้นที่ตัวเองพัก

"มิ้น... กูว่ามึงแคร์ลูกค้ารายนี้มากไปปะ จริง ๆ ที่ร้านเราก็มีเมนูนี้ขายประจำอยู่แล้วนะ" กีกี้พูดเป็นการเป็นงานเมื่ออยู่กัน 2 คน

"กูเคยบอกแม่กูแล้ว แม่บอกว่าเขาน่าจะชอบรสมือเรา บางอย่างถึงจะเหมือนกันแต่คนกินเขาไม่เหมือนกัน อย่างที่แม่กูสอนทำกับข้าวให้พวกเราน่ะ ใส่ทุกอย่างเหมือนกันแต่ของมึงอร่อยสุดงี้ แม่บอกว่าเขาน่าจะติดรสมือเราเพราะเขาสั่งแบบนี้มาแต่เปิดร้านใหม่ ๆ แล้ว กูเลยยอมทำให้เขานี่ไง" มิ้นให้เหตุผลที่จะทำขนมให้ลูกค้าในวันเสาร์ ซึ่งกีกี้ก็พพยักหน้าอย่างเข้าใจ "แล้วอีกอย่างเขาสั่งเยอะนะรอบนี้กูเลยคิดว่าบางทีเขาอาจจะเอาไปให้ใครซักคนที่สำคัญก็ได้นะ ร้านเราทำขนมเพื่อสุขภาพนี่" สาวร่างสูงหันมาบอกกับเพื่อนตามความรู้สึกของตัวเองยิ้ม ๆ แล้วกีกี้ก็ลุกขึ้นเดินออกไปที่ห้องตัวเองเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกไปข้างนอกเพื่อหาวัสดุมาทำขนมตามออเดอร์ที่ลูกค้าสั่ง...