บทที่ 3 นายไม่ใช่คนไทย

ติ๊งต่อง!

"ทรี เบเกอรี่ รับอะไรดีคะ?" สาววัยใส ร่างสูงโปร่งในชุดเอี๊ยมยีนส์ขายาวพับชายขา เสื้อครอปโชว์เอวคอด สวมผ้ากันเปื้อนลายตาราง ยิ้มหวานรอรับลูกค้าที่หน้าเคาน์เตอร์

"มารับขนมให้นายครับ" ชายร่างใหญ่กำยำทรงนักกล้าม ตาคมลึก พูดภาษาไทยปร่าแปร่งเอ่ยขึ้น

"นาย?" มิ้นมองหน้า "ได้สั่งไว้มั้ยคะ?" เอ่ยถามพลางเปิดสมุดหารายชื่อลูกค้าที่สั่งขนมไว้ล่วงหน้า

"เอ่อ... [ชายคนดังกล่าวมองไปที่ตู้ขนมแล้วยิ้มขึ้น] ทาร์ตไข่หน้าผลไม้ 1 กล่องกับเค้กมะพร้าวอ่อน 2 ชิ้นครับ" ชายคนดังกล่าวนึกขึ้นได้เพราะเป็นเมนูที่นายเขาสั่งประจำมาหลายปีไม่เคยเปลี่ยน

"อ๋อ...." มิ้นอ๋อยาวพลางนึกถึงชายหน้าคมที่นิ่ง ๆ เหมือนหุ่น สวมแว่นตาดำครึ่งหน้าและชุดสูทแบรนด์เนมเต็มยศที่ไม่แคร์สภาพอากาศประเทศไทยขึ้นมาทันที

"แล้วเขาไม่มารับเองเหรอคะ" หญิงสาวถามยิ้ม ๆ พลางหยิบรายการขนมใส่กล่องอย่างบรรจง

"นายกลับบ้านครับ" ชายคนนั้นตอบเสียงนิ่ง

"กลับบ้าน? อ้าวแล้วสั่งขนมทำไมล่ะคะ?" มิ้นถามอย่างงงงวย "หรือว่าสั่งให้ใคร" คนช่างเจรจายังถามต่ออย่างอารมณ์ดี

"เดี๋ยวนายก็มาครับ คงอีก 2-3 วันถึง" ชายร่างใหญ่ยังตอบแม่ค้าหน้าสวยอย่างเป็นมิตร

"อูย...พูดยังกับไม่อยู่ไทยเลยเนาะ" มิ้นว่ายิ้มพลางส่งถุงขนมให้พร้อมกับใบเสร็จ

"ไม่อยู่ไทยครับ นายไม่ใช่คนไทย" ชายร่างใหญ่ตอบยิ้ม ๆ พร้อมกับส่งเงินให้มิ้นตามจำนวนก่อนค้อมศีรษะให้ 1 ที แล้วเดินออกไปจากร้าน

"ใครวะมิ้น?" สาวตัวเล็กไซซ์มินิเดินเช็ดมือออกมาจากหลังร้านถามเพื่อนอย่างสงสัยเพราะปกติเพื่อนเธอจะไม่ค่อยสุงสิงกับลูกค้าต่างจากเพื่อนอีกคนที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและเป็นกันเองกับลูกค้ามากกว่า

"เขามารับขนมแทนนายเขาน่ะ" มิ้นตอบเพื่อนพร้อมกับยกคิ้ว

"มารับขนม? โห... ตัวอย่างกะพี่บัวขาว นายไม่เท่ากับอาโนลเลยเหรอ" กีกี้มองตามหลังลูกค้าตัวใหญ่ที่กำลังขับรถคันหรูออกไป

"ไม่หรอก คุณหน้านิ่งคนนั้นไง ที่สั่งเค้กมะพร้าวอ่อนกับทาร์ตไข่แล้วก็คุกกี้ธัญพืชอะ เห็นว่าเขากลับบ้านเลยให้ลูกน้องมารับแทน" มิ้นมุ่ยหน้าบอกเพื่อน

"อ๋อ... จ่าเฉยโบกปูนคนนั้นน่ะนะ คนอะไรวะทำตัวเหมือนหุ่นยนต์ แล้วดูพี่แกแต่งตัวดิเต็มยศไม่แคร์แดดไทยเลย แล้วกินยังไงวะทาร์ตไข่เค้กมะพร้าว คุกกี้ธัญพืช 3 ปีไม่เปลี่ยนเมนูเนี่ย" กีกี้ร้องอ๋ออย่างนึกได้พลางวิจารณ์ลูกค้าขาประจำอย่างสนุกปาก

"นั่นดิ แต่บางทีกูว่าอาจไม่ได้กินเองก็ได้มั้ง คนนั้นบอกว่าเขาไม่ใช่คนไทย แล้วเขากลับบ้านด้วย" มิ้นว่าอย่างวิเคราะห์พลางดีดนิ้วอย่างนึกได้ "บางทีเขาอาจซื้อไปไหว้ศาลก็ได้นะ เมนูเดิม ๆ เหมือนที่ม้ามึงเอาน้ำแดงไหว้ศาลขอหวยน่ะ" มิ้นว่ากับเพื่อนอย่างสนุกสนาน

"โอ๊ย... มึงกะว่าไป แล้วมึงเคยได้ยินข่าวม้ากูถูกหวยมั่งปะล่ะ ไหว้แต่เดิม ๆ ถ้ากูเป็นเจ้าที่ศาลกูเปิดอาดหลาดไป 3 ชาติแล้ว แด...แต่น้ำแดงจนจะเป็นเบาหวานตายแล้วนั่น" กีกี้นินทาแม่ตัวเองเรื่องขอหวยเสียงดังจนเรียกเสียงหัวเราะจากพนักงานในร้าน

"ฮ่า ๆๆ ... ก็กูไม่รู้ไง เผื่อพี่แกซื้อไปไหว้ศาลงี้ ก็เขาบอกว่าไม่ใช่คนไทย" มิ้นว่ากับเพื่อนพลางหัวเราะชอบใจเรื่องแม่เพื่อนไหว้ศาลขอหวย

"ไม่ใช่คนไทย (กีกี้ขมวดคิ้ว) หรือพี่แกพูดได้แค่ทาร์ตไข่ เค้กมะพร้าวอ่อนแล้วก็คุกกี้ธัญพืชวะ?" กีกี้มองหน้าเพื่อนอย่างสงสัย

"ไม่นะ...พี่แกไลน์คุยเป็นภาษาไทยกับกูนะ" มิ้นว่าอย่างวิเคราะห์

"ฮะ! นี่มึงคุยไลน์กับเขาเลยเหรอ แหล่ว ๆๆๆ" กีกี้อุทานอย่างแปลกใจเพราะปกติเพื่อนไม่เคยให้ไลน์ตัวเองกับลูกค้าคนไหนมาก่อน แล้วชี้หน้าเพื่อนอย่างล้อเลียน

"นานรึยัง? บอกกูมา" สาวไซส์เล็กหรี่ตาจับผิดเพื่อน

"อะไรนาน?" มิ้นถามงง ๆ

"ก็มึงคุยกับเขานานหรือยัง แน้~แน้ มีบางอย่างน่าสงสัยเด้นี่" กีกี้ยังแซวเพื่อนไม่เลิก

"นี่ คุณกีกี้คะ เขาขอไลน์กูสั่งเค้กมาเป็นปีแล้วค่ะ แล้วมึงอ่าน [ยื่นมือถือของตัวเองไปที่หน้าเเพื่อน] สั่งขนมล้วน ๆ เลยค่ะ" มิ้นว่ากับเพื่อนตัวเล็กที่รับมือถือเธอไปอ่านไลน์ที่คุยกับชายหนุ่มที่มีแต่ข้อความสั่งขนมล้วน ๆ แล้วยื่นคืนให้ยิ้มแหย ๆ

"แล้วไปนะเฮียมิ้น ถ้านอกใจพวกกูนะ แหลกลานแน่" คนตัวเล็กว่าเพื่อนอย่างคาดโทษ

"ถ้าไม่นอกใจ นอกกายได้ใช่ปะ" คนตัวสูงก้มหน้ามาพูดกับเพื่อนไซซ์เล็กอย่างล้อเลียน

"อิมิ้น! กูจะฟ้องน้ามัท" กีกี้ว่าเพื่อนอย่างแง่งอนด้วยความที่โตมาด้วยกันเป็นเพื่อนกันมาแต่อนุบาลจึงทำให้เธอคิดว่าจะเสียเพื่อนให้ผู้ชาย คนตัวเล็กเลยหน้าบึ้งตึงงอนเพื่อนเดินหนีออกไปหลังร้าน

"อ้าว! เห็นไอ้กี้ไว ๆ ไปไหนซะล่ะ" น้าชายของมิ้นขับรถเข้ามาจอดหน้าร้านแล้วเดินเข้ามาหาหลานสาวกับเพื่อน

"มันงอน ออกหลังร้านไปแล้ว ฮ่า ๆๆ" มิ้นว่าอย่างอารมณ์ดีแล้วหันหลังเดินเข้าหลังร้าน

"เฮ้ย! จะกินกันมั้ยข้าวเนี่ย เที่ยงละนะ" ชายหนุ่มตะโกนตามหลังหลานสาวไปลั่นร้าน

"กิน! ไปตามไอ้กี้แป๊บ" หลานสาวตะโกนตอบกลับมาจากทางหลังร้านดังพอกัน

..........//..........

Mint talk

ผลออกมาตามคาดค่ะทุกคนน... ไม่ได้ตื่นเต้นเลย... เพราะรู้อยู่แล้วว่าเราเก่ง ฮ่า ๆๆ เรา 3 คนสอบติดคณะวิศวะตามความคาดหมาย และถึงแม่มาร์จะแง่งอนในตอนแรกแต่ก็ยอมค่ะ ฮี่ ๆๆ แถมยังเปย์คอนโดใกล้มหาลัยชั้นเดียวกันกับไอ้กี้ให้ด้วย คอนโดนี้เป็นคอนโดของลุงไอ้ฟามันค่ะ มันก็อยู่ที่นี่แหละแต่อยู่ห้องของลุงมันที่อยู่ชั้นสูงสุด ที่ทั้งชั้นมีแค่ 2 ฝั่ง คือห้องมันใหญ่มากมีสระว่ายน้ำส่วนตัว คือเริดมาก แต่ห้องเราเป็นห้องที่มี 1 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น ห้องครัวที่แยกเป็นสัดส่วน แต่บอกเลยโซนครัวไม่ได้ใช้หรอก เพราะเรามีกีกี้จ้า ฮ่า ๆๆ นางทำกับข้าวอร่อยมาก ฉะนั้นอยากกินอะไรก็บอกกี้จ้า ฮ่า ๆๆ

"เหม่ออะไรอยู่น่ะลูก?...