บทที่ 3 ถอนหมั้น

"งั้นขอตัวเลยแล้วกัน"

ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยใบหน้าอายนิด ๆ ก่อนลุกขึ้นเดินนำครอบครัวออกไปจากห้องทันที

     "เอาล่ะจบเรื่องสักที" คุณหญิงถอนใจอย่างโล่งอก เพราะที่ผ่านมาไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับสามีเรื่องจับเด็กทั้งสองหมั้นกันเท่าไหร่นัก

     "เฮ้อ…หนูโล่งใจเลยค่ะ ฮิ ฮิ ฮิ"

     "มีความสุขจังนะแม่น้องตัวดี ระวังคุณพ่อจะหาคนใหม่ให้หมั้นอีก" ชายหนุ่มเอ่ยแซวน้องสาว

     "ไม่แล้วล่ะ ลูกสบายใจได้เลย พ่อไม่อยากให้ลูกต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก เรื่องแดนนี่พ่อขอโทษด้วยแล้วกัน ถึงหมั้นไม่หมั้นเราก็ยังเป็นหุ้นส่วนกันได้เหมือนเดิมนั่นแหละ"

     "หนูรักคุณพ่อจังเลยค่ะ คราวนี้หนูจะได้เป็นอิสระติดป้ายรับสมัครหนุ่มโสดเข้ามาจีบได้เลยดีมั้ยคะคุณพ่อ คุณแม่ พี่พล" สาวน้อยกล่าวอย่างขำ ๆ อารมณ์ดีจนทุกคนในบ้านพลอยยิ้มตามไปด้วยอย่างมีความสุข

     ทันทีที่รถคันหรูมาถึงหน้าคฤหาสน์บดินทรานุสรณ์สาวใช้ก็รีบเข้ามารายงานทันที

     "คุณท่านคะมีผู้หญิงมาขอพบคุณท่านทั้งสองค่ะ"

     "ใครกัน นางสายฉันรู้จักหรือเปล่า"

     "สายก็ไม่รู้จักค่ะ แต่สวยมากหุ่นเหมือนนางแบบเลยค่ะ" ทันทีที่แดนนี่ได้ยินคำพูดของสาวใช้ก็รีบเข้าบ้านไปทันทีอย่างรีบร้อน

     "อลิสา… คุณมาที่นี่ทำไม ผมบอกแล้วไงว่าคลอดเมื่อไรเราค่อยคุยกัน"

     "แต่อลิสารอไม่ไหวหรอกนะคะ ไหนท้องจะโตขึ้นทุกวัน ไหนพ่ออลิสาอีกล่ะคะ"

     "แม่นี่สินะที่ท้องกับแก เชอะ… ดูสารรูปแต่งตัวยังกลับผ้าขาดตลาดแล้วนี่"

     "กรี๊ด… คุณแม่ ๆ ว่าอลิสาเหรอคะ"

     "แล้วเธอคิดว่าฉันพูดกับใครล่ะ ออ… ฉันมีแต่ลูกชายไม่มีลูกสาวอย่ามาเรียกฉันว่าแม่นะ"

     "เอาล่ะ ๆ พอ ! ทุกคนเงียบ ฉันจะพูดเอง" ประมุขของบ้านตะคอกห้ามทัพอย่างเสียงดัง

     "เธอท้องกี่เดือนแล้ว"

     "สองเดือนกว่าค่ะ หนูมีแค่แดนนี่คนเดียวนะคะ"

     "พ่อแม่เธอเป็นใคร ฉันพอจะรู้จักหรือเปล่า"

     "แม่อลิสาเสียนานแล้วค่ะ แต่พ่อคิดว่าคุณน่าจะรู้จักดีค่ะ พ่อ

อลิสาชื่อสตีเฟน โรมันโต บริษัทข้ามชาติที่กำลังร่วมหุ้นกับบริษัทนำเข้ารถหรูค่ะที่พึ่งเปิดตัวเมื่อสามเดือนก่อนนี้เองค่ะ" คำตอบที่ได้ยินทำให้บิดามารดาของชายหนุ่มถึงกับอึ้ง และเริ่มอยากได้หญิงสาวเข้ามาร่วมตระกูลด้วย  เพราะพลาดจากของขวัญแล้วหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าฐานะก็ไม่เป็นรองเช่นกัน

     "เอาอย่างงี้แล้วกัน หนูช่วยนัดพ่อหนูให้ฉันทีพรุ่งนี้เช้าฉันจะไปเจรจาด้วย"

     "ได้ค่ะคุณลุง เดี๋ยวหนูแจ้งคุณพ่อให้ค่ะ"

      "อุ้ย… แม่ขอโทษด้วยละกัน มา มา มา หนูอลิสามานั่งตรงนี้ก่อนลูก" หญิงวัยกลางคนรีบเปลี่ยนน้ำเสียงจากแข็งกร้าวมาเป็นอ่อนนุ่มทันที

     "ค่ะคุณป้า"

     "เรียกแม่สิจ๊ะ อย่าไปเรียกป้าเลย มันดูเป็นคนอื่นคนไกลกันไป ไหน  ๆหนูก็จะมาเป็นลูกสะใภ้ของแม่แล้วแถมยังจะมีหลานให้แม่อีก"

      ในขณะที่เแดนนี่ก็ถึงกับอึ้งทันที ที่เห็นการเปลี่ยนแปลงไปของบิดาและมารดาในกริยาที่แข็งกร้าวนั้นเปลี่ยนมาเป็นอ่อนโยน

     "ฝากครรภ์หรือยังจ๊ะ"

     "ยังเลยค่ะคุณแม่ หนูกำลังรอให้แดนนี่พาไปอยู่ค่ะ แต่แดนนี่สิคะไม่เคยว่างให้หนูเลย"

     "แดนนี่ทำไมไม่มีความรับผิดชอบเลย แม่สั่งแม่สอนลูกตั้งแต่เล็กจนโต ว่าทำอะไรให้มีความรับผิดชอบหน่อย"

     "เอาล่ะ เอาล่ะ รอพ่อไปคุยกับคุณสตีเฟนก่อน ได้ยังไงค่อยจัดงานแต่งกัน” ชายวัยกลางคนกล่าวอย่างเริ่มเอ็นดูหญิงสาว ในขณะที่หญิงสาวแค่ได้ยินประโยคนี้ก็ถึงกับยิ้มออกมาได้ พร้อมกับถามว่า

     "แล้วคู่หมั้นของแดนนี่ล่ะคะ"

     "เขาถอนหมั้นกันแล้วล่ะ หนูอย่าไปสนใจเลย ตอนนี้แดนนี่เท่ากับว่าเป็นว่าที่สามีของหนูแล้ว" หญิงวัยกลางคนรีบกล่าวอย่างเอาใจหญิงสาว

     "จริงเหรอคะคุณแม่ แบบนี้หนูคงต้องรีบไปตัดชุดแต่งงานแล้วล่ะค่ะ" หญิงสาวกล่าวอย่างดีอกดีใจ

     "แดนนี่คะ เราไปดูชุดแต่งงานกันดีไหมคะ”

     "ผมไม่ว่าง" ชายหนุ่มตอบอย่างไม่แยแสหญิงสาวแล้วรีบเดินหนีขึ้นห้องไปทันที

     "คุณดูสิคะ ลูกชายตัวดีของคุณทำให้หนูอลิสาเสียใจจนได้ หนูอลิสาอย่าคิดมากเลยนะ วันนี้แดนนี่คงอารมณ์ไม่ดี"

     "งั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ" หญิงสาวรีบไหว้กล่าวลาทันทีเช่นกัน

     เสียงเพลงรอสายมาจากโทรศัพท์เครื่องหรู ทำให้สาวน้อยต้องรีบจับโทรศัพท์ขึ้นมาดู พอเห็นเบอร์ที่ขึ้นหน้าจอ สาวน้อยถึงกับต้องรีบกดวางเพราะคิดว่าตัวเองไม่มีอะไรอยากจะคุยกับแดนนี่แล้ว แต่เสียงเพลงรอสายก็ยังคงดังต่อเนื่องครั้งแล้วครั้งเล่าจนสาวน้อยนึกรำคาญ จนต้องยอมกดรับสาย

     "ฮัลโหล!... สวัสดีค่ะพี่แดนนี่มีอะไรคะ"

     "น้องของขวัญจะถอนหมั้นพี่จริง ๆ เหรอครับ พี่รักน้องของขวัญมากนะ"

"จริงค่ะ เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว พี่แดนนี่ควรยอมรับความจริงนะคะ อีกอย่างของขวัญอยากบอกพี่ว่าตลอดที่ผ่านมาของขวัญคิดกับพี่แค่พี่ชายเท่านั้น คุณอลิสามีลูกกับพี่แล้ว คนที่พี่ควรรักควรเป็นเธอเราเลิกกันด้วยดีเถอะนะคะ อย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนกันได้"

      "แต่พี่รักน้องของขวัญจะให้พี่ทำใจได้ไง"