บทที่ 2 ความวุ่นวาย

คฤหาสน์บดินทรานุสรน์

     "นี่มันอะไรกัน แกชี้แจงมาซิแดนนี่ แล้วผู้หญิงที่ตบหน้าหนูของขวัญเป็นใคร คราวนี้คุณสมานคงได้ถอนหงอกฉันแน่ ถ้าแกกล้าโกหกฉัน แกก็อย่าหวังว่าจะได้แต่งงานกับหนูของขวัญ"

     "ผมรักน้องของขวัญจริง ๆ ครับพ่อ ส่วนผู้หญิงในรูปเธอเป็นอดีตแฟนเก่าผมเอง"

     "หึ… แฟนเก่าแต่ยังไม่เลิกสินะ ถึงมาตามหึงหวงจนเกิดเรื่อง แล้วทำไมแกไม่บอกฉันว่าเกิดเรื่อง ฉันจะได้สั่งให้เลขาติดต่อสำนักพิมพิ์ปิดข่าวก่อน ดูซิ…วันนี้ได้รู้กันทั้งประเทศน่าอายจริง ๆ"

     "ขอโทษครับพ่อ ต่อไปจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก" ชายหนุ่มกล่าวอย่างสำนึกผิด

     "พรุ่งนี้แกต้องไปขอโทษคุณหญิงกับคุณสมาน

ที่บ้านโน้นด้วย ออ… วันนี้อย่าลืมไปจัดการเลิกลาให้เด็ดขาดด้วยนะสำหรับแฟนเก่าแก"

     "ครับพ่อ" ชายหนุ่มตอบรับบิดาทั้งที่ในใจก็ยังตัดสินใจไม่ได้ สำหรับอลิสานั้นกำลังมีลูกกับเขา แต่ของขวัญคือคนที่เค้ารักแค่คิดก็หนักใจแล้ว

     คฤหาสน์ตะวันฉาย รถยนต์คันหรูเลี้ยวเข้ามาที่บริเวณหน้าบ้าน สนามหญ้าปลูกตกแต่งต้นไม้ดอกไม้นานาพรรณออกดอกสีสวยงาม คฤหาสน์เวทายธนกุลเป็นของนักธุรกิจชาวไทยเจ้าของบริษัทนำเข้าสินค้าแบรนด์เนม

    "สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง คุณผู้ชาย"

    "แล้วนี่คุณหนูอยู่ไหน เป็นยังไงบ้าง"

    "เออ… คุณหนูเก็บตัวเงียบอยู่บนห้องค่ะ"

    "อืม… คุณพี่คะเรื่องนี้คุณพี่ต้องคุยกับเพื่อนคุณพี่ให้เคลียร์นะคะ ไม่งั้นหญิงไม่ยอมนะคะ ถ้าไม่ใช่ลูกชายเพื่อนคุณพี่ถึงเป็นหุ้นส่วนหญิงก็ไม่ยอมให้หมั้นหรอกค่ะ"

    "เอาน่าคุณ เดี๋ยวผมโทรเรียกให้มาเคลียร์แต่เช้าเลยดีมั้ย แบบนี้คุณจะได้สบายใจ"

  "ดีเลยค่ะ ถ้าฟังไม่ขึ้นหญิงจะให้ลูกถอนหมั้นทันที แค่คู่หมั้นยังโดนตบต่อไปเป็นภรรยาจะไม่ถึงขั้นสลบเลยหรือคะ เฮ่อ… พูดแล้วก็อารมณ์เสีย" หล่อนกล่าวบ่นเสร็จแล้วหันหลังเข้าบ้านทันที

     ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องนอนพร้อมบิดประตูเข้ามา

     "ว้าย… ตายแล้ว  ตายแล้ว  ยัยหนูของแม่ทำไมแก้มหนูแดงขนาดนี้ลูก" หญิงวัยกลางคนผู้เป็นมารดากล่าวพร้อมกับรีบมานั่งข้าง ๆบุตรสาว

     "คุณแม่คงเห็นข่าวหมดแล้ว"

     "จ้า แม่กับพ่อเห็นข่าวหมดแล้ว ถึงได้รีบกลับมาเจ็บมากมั้ยลูก"

     "เจ็บน้อยกว่าเมื่อวานแล้วค่ะ" สาวน้อยตอบมารดาอย่างเซ็ง ๆ

     "แล้วแบบนี้หนูยังอยากหมั้นอยู่มั้ยลูก"

     "หนูบอกถอนหมั้นไปแล้วค่ะ พี่แดนนี่มีเมียมีลูกแล้วนะคะ หนูไม่อยากแย่งผู้ชายกับใคร อีกอย่างหนูรู้สึกกับพี่แดนแค่พี่ชายเท่านั้น เกิดเรื่องแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน หนูกับพี่แดนนี่จะได้ไม่เกี่ยวข้องกันอีก"

      "อะไรนะแดนนี่มีลูกแล้วเหรอ"

      "ใช่ค่ะ ผู้หญิงคนนั้นกำลังตั้งท้อง"

      "แดนนี่นะแดนนี่ ทำกับของขวัญของแม่แบบนี้ได้ยังไง ฮึ คิดจะจับปลาสองมือหรือไงกัน"

      "คุณแม่อย่าโกรธพี่แดนนี่เลยค่ะ ถึงยังไงหนูก็บอกถอนหมั้นแล้ว"

      "แต่ผู้หญิงคนนั้นตบลูกจนหน้าแดงหมดแล้ว จะไม่ให้แม่โกรธได้ไง"

      "แต่หนูก็ตบคืนเท่ากันแล้วนะคะ"

      "จริงเหรอ หนูไม่ได้โกหกแม่ใช่มั้ย

      "จริงค่ะ ถ้าไม่เชื่อคุณแม่ก็โทรบอกให้พี่แดนนี่พาเธอมาด้วยสิคะ"

          วันรุ่งขึ้นหน้าคฤหาสน์ตะวันฉาย ปรากฏรถยนต์คันหรูค่อย ๆ ชะลอเข้ามาจอด

     "เชิญค่ะ คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงรออยู่ด้านในแล้วค่ะ"

     "อืม แล้วน้องของขวัญล่ะครับ" ชายหนุ่มรีบถามทันทีด้วยความคิดถึงและสำนึกผิดในตัวสาวน้อย

     "คุณหนูก็อยู่ด้านในค่ะคุณแดนนี่" สาวใช้ตอบก่อนหันหลังรีบพาทุกคนเข้าไปในห้องรับแขกที่สวยหรู

      "สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า" ชายหนุ่มที่มาพร้อมบิดามารดายกมือไหว้ทักทายบิดามารดาของสาวน้อยพร้อมมองสบตาสาวน้อยกับเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วย อย่างขอโทษในความผิดของตนเอง

      "เชิญนั่งก่อนสิคะ ทุกคน"

      "เรื่องที่เกิดขึ้นผมขอโทษคุณลุงคุณป้าและน้องของขวัญด้วยนะครับ จริง ๆ แล้วผมเลิกกับอลิสามานานแล้วครับ แต่พึ่งได้เจอกันอีกเมื่อสามเดือนก่อน ผมไม่คิดว่าเรื่องจะมาได้ถึงขนาดนี้"

     "ไม่เป็นไรหรอกจ้า ไหน ๆ เรื่องก็เกิดขึ้นแล้ว

      อีกอย่างเราก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน ถอนหมั้นคงเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้วจะได้เป็นธรรมกับลูกสาวป้าด้วย" คุณหญิงกล่าว

     "ถึงกับถอนหมั้นเลยเหรอคะคุณพี่หญิง เด็กนั่นก็แค่คู่นอนทั่วไปของตาแดน หนูของขวัญซะอีกที่น้องอยากได้มาเป็กลูกสะใภ้"มารดาชายหนุ่มพยายามช่วยเหลือชายหนุ่มแบบสุด ๆ เพราะรู้ว่าแดนนี่รักของขวัญมากแค่ไหน ฐานะของทั้งสองฝ่ายก็เหมาะสมกัน ในขณะที่สาวน้อยและทุกคนในตระกูลตะวันฉายถึงกับถอนใจ

      "ขอโทษนะครับ คุณอาทั้งสองแดนนี่ได้บอกหรือเปล่า ว่าอลิสากำลังท้อง ผมว่าเหตุผลแค่นี้ก็น่าจะพอให้ของขวัญถอนหมั้นได้แล้ว"ชายหนุ่มผู้นั่งเงียบมานาน รีบเอ่ยพูดเพื่อช่วยน้องสาวตัวเองด้วยเช่นกัน ถึงอีกฝ่ายจะเป็นเพื่อนแต่ครอบครัวก็ต้องมาก่อนเสมอ

     "อะไรนะกำลังท้อง แดนนี่ทำไมลูกไม่บอกพ่อแม่ฮะ"

     "ผมนึกว่าพ่อคงรู้แล้ว"

     "งั้นถ้าหนูของขวัญจะถอนหมั้นกับแก ฉันก็เห็นสมควรแล้วน่าอายจริงๆ ฉันต้องขอโทษแทนบุตรชายของฉันด้วย ไม่มีอะไรจะแก้ตัวแล้ว