พี่โมสของกอหญ้า

อามิวและอาตงพากอหญ้าขึ้นมาส่งบนห้องนอนของตัวเอง โดยบอกกับกอหญ้าว่าห้องนอนของกอหญ้าจะอยู่ติดกับห้องนอนของพี่โมส และกอหญ้ากับพี่โมสจะต้องใช้ห้องน้ำร่วมกันด้วย ส่วนห้องของอามิวและอาตงเป็นห้องนอนที่มีห้องน้ำภายในตัวอยู่แล้ว เพราะบ้านหลังนี้เป็นแบบ 3 ห้องนอน 3 ห้องน้ำนะคะ

“นี่ผ้าเช็ดตัวจ่ะรีบไปอาบน้ำแล้วมาพักผ่อนนะ”

“ของคุณค่ะอามิว..”

“อยู่ที่นี่ทำตัวตามสบายนะกอหญ้า ไม่ต้องเกรงใจที่นี่คือบ้านของหนู อยากได้อะไรก็บอกอามิวให้จัดการให้ หนูเป็นลูกของเพื่อนสนิทอาก็เหมือนเป็นลูกของอาคนหนึ่ง..”

“ขอบคุณค่ะอาตง..”

กอหญ้ามองหน้าของอาตงอย่างรู้สึกขอบคุณ ถ้ากอหญ้าไม่มีอาตงกับอามิวคอยอยู่ข้างๆในวันที่พ่อเสีย กอหญ้าก็ไม่รู้ว่าตอนนี้กอหญ้าจะเป็นยังไงเหมือนกัน

“กอหญ้าร้องไห้ทำไมลูก..อยู่ดีๆก็ร้องไห้ออกมาอีกแล้วนะ..โอ๋ๆมานี่มา..”

อามิวเดินเข้ามากอดกอหญ้าไว้แน่น มันก็ยิ่งทำให้กอหญ้าร้องไห้หนักขึ้นไปอีก

“กอหญ้าขอบคุณนะคะอามิว แล้วก็ขอบคุณอาตงด้วยที่ดีกับกอหญ้ามากขนาดนี้ ถ้าวันนี้กอหญ้าไม่มีอามิวกับอาตงกอหญ้าก็ไม่รู้ว่าชีวิตของกอหญ้าจะเป็นยังไง..”

“ไม่ต้องร้องนะอามิวและก็อาตงจะเป็นทั้งพ่อและก็แม่ให้กอหญ้าเอง นี่อาตงเขาก็อยากมีลูกสาวมานานแล้วนะ..วันนี้ก็สมหวังซักที”

“แต่กอหญ้ากลัวว่าคุณยายจะพามาตัวกอหญ้าไป..กอหญ้าไม่อยากไปอยู่กับคุณยาย”

“ไม่มีใครพาตัวกอหญ้าไปจากพวกเราได้หรอก เพราะคุณพ่อของกอหญ้าเขียนจดหมายทิ้งไว้แล้วว่าขอกอหญ้าให้อาตงเป็นผู้ดูแล จนกว่ากอหญ้าจะเรียนจบปริญญาและดูแลตัวเองได้ หลังจากนั้นก็ขึ้นอยู่กับกอหญ้าแล้วว่า กอหญ้ายังอยากจะอยู่กับอาอาอยู่ไหม..”

“...”

“ไม่ต้องร้องแล้วนะ..รีบไปอาบน้ำแล้วก็รีบมาเข้านอนเถอะจะได้มาพักผ่อน..”

“ค่ะ..”

คุณอาทั้ง 2 เดินออกไปจากห้องนอนของกอหญ้าแล้ว แต่กอหญ้าก็ยังนั่งร้องไห้อยู่ที่เตียงแบบนั้นเพราะรู้สึกคิดถึงพ่อขึ้นมา

“พ่อคะ..กอหญ้าคิดถึงพ่อนะคะ..”

กอหญ้าเอารูปถ่ายของพ่อจากในกระเป๋าขึ้นมาวางลงบนโต๊ะหนังสือ

“กอหญ้าจะตั้งใจเรียนให้จบแล้วก็สัญญาค่ะ ว่ากอหญ้าจะเชื่อฟังอาตงแล้วก็อามิวอย่างที่พ่อเคยสอนไว้ จะไม่ดื้อจะไม่ทำให้คุณอาทั้ง 2 ต้องลำบากใจ พ่อสบายใจได้นะคะ..”

...

เวลา 4 ทุ่ม

“ออกไปอาบน้ำดีกว่า..”

ผมนั่งเล่นเกมส์จนเพลินลืมดูเวลาเลยนี่ 4 ทุ่มแล้ว จึงพอดเสื้อผ้าใส่ผ้าเช็ดตัวเปิดประตูออกไป

“ว้าย.!”

“นี่เธอ..”

ผมเดินออกมาจากห้องนอนก็เห็นกอหญ้าที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ แต่แต่งตัวออกมาเรียบร้อยแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี แต่ยัยนี่ทำตกใจจนดูเวอร์แล้วยังหันหน้าหนีผมไปอีกทางอีก ทำยังกะไม่เคยเห็นผู้ชายถอดเสื้องั้นอะ

“นี่..เธอ..”

“กอหญ้าขอโทษค่ะ..พี่โมสจะอาบน้ำใช่ไหมคะ งั้นเดี๋ยวกอหญ้าจะรีบเดินไปค่ะ..”

เธอรีบเดินออกมาจากห้องน้ำโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ ไปเหยียบพรมเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำจนลื่นผมตกใจมากจึงรีบเข้าไปคว้าตัวเธอไว้

“ว้าย.!”

“...”

ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ

หน้าของกอหญ้าไปแนบอยู่ที่ตรงหัวนมของพี่โมสพอดีเลย บ้าเอ้ย..! ทำไมกอหญ้าถึงได้ซุ่มซ่ามแบบนี้เนี่ย

“จะมองนมฉันอีกนานไหม..?”

“เอ่อ.!”

กอหญ้าต้องรีบเด้งตัวเองออกมาจากแผงอกอันกำยำของพี่เขาอย่างรู้สึกอายๆ

“ขอโทษค่ะ กอหญ้าไม่ได้ตั้งใจ..”

“เดินให้มองทางบ้าง..แล้วนี่เป็นอะไรฉันพูดด้วยก็ไม่มองหน้าฉัน ก้มหน้าก้มตาอยู่ได้..?”

“เอ่อ..คือ”

“เงยหน้า..”

“...”

“เป็นบ้าปะเนี่ยก้มหน้าก้มตาอยู่ได้ ฉันบอกให้เงยหน้าไง..”

กอหญ้าไม่กล้านี่ ไม่กล้ามองหน้าพี่เขา

“ไม่เงยใช่ไหม..”

ผมตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ตัวเธอมากขึ้น แล้วย่อตัวลงไปมองหน้าเธอแทน แล้วจู่ๆเธอก็ทำหน้าตกใจที่ได้เห็นหน้าผม แล้วก็ขยับตัวถอยห่างออกไป

“พี่โมส..”

“ใช่..ฉันเอง..ทำไม..เธอรู้จักฉันมาก่อนหรือไงถึงได้ทำหน้าตาตกใจแบบนี้..?”

“เอ่อ..เปล่าค่ะ”

“หน้าฉันมีอะไรหรอ ทำไมเธอถึงเงยหน้าขึ้นมาคุยกับฉันดีๆไม่ได้..?”

“เปล่าค่ะ..”

“นี่พูดได้แค่นี้หรอ..เสียเวลาจริงๆไปอาบน้ำดีกว่า..”

พี่โมสพูดกับกอหญ้าจบก็เดินเข้าไปในห้องน้ำปิดประตูลงกลอนแล้ว กอหญ้าตั้งสติได้ก็รีบวิ่งกลับมาที่ห้องตัวเองทันที

“ใช่พี่โมสจริงๆด้วย พี่โมสคนเดียวกันกับที่กอหญ้าชอบมาตลอด ไม่คิดเลยว่าโลกจะกลมขนาดนี้..”

กอหญ้ายกมือขึ้นมาจับหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองด้วยความตื่นเต้น แล้วก็ดีใจเป็นที่สุดที่ได้ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเดียวกับคนที่กอหญ้าแอบชอบมาตลอดตั้งแต่อยู่ ม.1 จนถึง ม.3 ไม่ได้เจอพี่เขาตั้ง 3 ปี ไม่คิดเลยว่าพี่เขายังหล่อเหมือนเดิมเลย

“ขอบคุณนะคะพ่อ ที่ให้กอหญ้าได้มาอยู่ใกล้กับคนที่กอหญ้าแอบชอบมาตลอด..”

...

วันรุ่งขึ้น

กอหญ้าเปิดประตูแง้มออกไปนอกห้องเพื่อดูว่าพี่โมสเดินออกมาจากห้องนอนหรือยัง คิดว่าน่าจะยังนะงั้นต้องรีบเข้าไปอาบน้ำละ ก่อนที่พี่เขาจะตื่น

แกร๊ก.>>

“เห่ย.! เธอ..”

“พี่โมส...กรี๊ดดดดดดดดด...”

“เกิดอะไรขึ้นกอหญ้า..?”

แม่รีบวิ่งขึ้นมาข้างบนเพราะได้ยินเสียงยัยนี่ร้องกรี๊ดเสียงดัง ก็แค่เห็นผมนั่งปลดทุกข์อยู่บนชักโครกเอง

“โมส..ทำไมไม่ล้อกประตูห้องน้ำเนี่ย..น่าเกียจที่สุด”

“ผมลืมอะแม่..ก็ทุกครั้งที่ผมเข้าห้องน้ำผมก็ไม่เคยล้อกประตูเลย..ลืมไปว่ามีเธอมาอยู่ด้วย”

“จะยืนดูฉันอาบน้ำจนเสร็จหรือไง ไม่ออกไปสักทีอะ..?”

ยัยนี่ยืนหันหลังปิดตาตัวเองอยู่ได้ เห็นแล้วรำคาญตาจริงๆทำเป็นผู้หญิงไร้เดียงสาไปได้ อายุขนาดนี้แล้วทำกะเป็นเด็ก

“กอหญ้าออกไปก่อนลูก..”

“ค่ะ..”

“งั้นต่อไปนี้โมสก็ต้องล้อกประตูห้องน้ำทุกครั้งเข้าใจไหม น้องเป็นผู้หญิงให้เกียรติน้องด้วย.”

“โธ่.! แม่..หลานสาวของแม่อายุ 19 แล้วนะไม่ใช่เด็กแล้ว ทำยังกะไม่เคยเห็นของแฟนตัวเองไปได้..”

“กอหญ้าเป็นเด็กดีและอีกอย่างน้องก็ยังไม่เคยมีแฟนด้วย อย่ามาตัดสินว่าผู้หญิงทุกคนที่โมสเคยนอนด้วยจะเป็นเหมือนน้อง เพราะน้องไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่โมสคิด..”

“...”

...

โมส อย่ามาเหมารวมนะ

กอหญ้าของไรท์ยังซิงนะ อิอิ