ตอนที่2. ขายตัว

“ถ้าไม่ไหวก็ปล่อยมันไปเถอะพี่บัว” กานพลูบอกกับพี่สาว แม้จะเสียดายแต่ก็ไม่อาลัยอาวรณ์มากนัก “แม่จากไปแล้ว เราหาห้องเช่าเล็กๆอยู่กันก็ได้”

ใบบัวเหมือนจะลังเลเล็กน้อยก่อนพยักหน้ารับ ไม่นาน พี่สาวก็แนะนำว่ามีห้องว่างของคนรู้จักให้เธอเข้าไปอยู่ได้ ห้องนั้นเป็นห้องชุดสุดหรูที่ทำให้เธออ้าปากค้าง มันสวยเหมือนในซีรีย์เกาหลี เธอตื่นเต้นดีใจที่จะได้อยู่ ‘บ้านใหม่’ โดยลืมสังเกตสีหน้าของพี่สาว ญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลกของเธอ

กานพลูตั้งใจเริ่มต้นชีวิตที่ดี เธอจะหางานทำ เรียนหนังสือให้จบ เก็บเงินเก็บทองซื้อห้องสวยๆ แบบนี้เป็นของตัวเอง แต่ไม่คิดว่า คืนหนึ่งที่เธอหลับสนิท คนที่เปิดประตูเข้ามาในห้องไม่ใช่พี่ใบบัว แต่กลับเป็นผู้ชายแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จัก เธอกรีดร้องดิ้นรนและปกป้องตัวเองเต็มทีจนกลิ้งตกเตียง ผู้ชายคนนั้นสถบหยาบคายแต่หยุดการกระทำทุกอย่าง เขาเปิดไฟในห้องแล้วจ้องหน้าเธอเขม็ง

“เธอเป็นใคร ใบบัวไปไหน”

“พี่บัว...พี่บัวไปทำงานต่างจังหวัดค่ะ” เธอพูดทั้งน้ำตา เสื้อผ้าหลุดลุ่ยเพราะถูกเขาฉีกกระชาก

“พี่? เธอเป็นอะไรกับใบบัว”

“หนูชื่อกานพลู เป็นน้องสาวพี่ใบบัวค่ะ”

“อ่อ เธอเองเหรอกานพลู” เขาพูดพลางกวาดสายตามองไปทั่วร่าง “ก็พอใช้ได้นี่”

“ใช้อะไรคะ”

“นี่เธอไม่รู้หรือไงว่าพี่สาวทำงานอะไร”

กานพลูส่ายหน้าไปมา เธอรู้แค่พี่ทำงานพิเศษ แต่ไม่เคยถาม พี่เป็นคนหาเงินเข้าบ้าน เธอไม่กล้าถามอะไรมาก เพราะเกรงใจ แต่เขาหัวเราะแล้วพูดขึ้น

“เป็นเด็กฉันไง”

“เด็ก?”

“ไม่เข้าใจ? จะให้พูดตรงๆ ว่าพี่เธอขายตัวหรือไง”

“ขายตัว!” กานพลูส่ายหน้าไปมา เธอไม่เชื่อว่าพี่สาวจะทำอะไรแบบนี้ “หนูจะโทรหาพี่”

“โทรสิ เอามือถือฉันโทรก็ได้ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าใบบัวไปไหน กล้าปิดมือถือหนีฉันเรอะ”

กานพลูมือไม้สั่นรีบไปหยิบมือถือของตัวเองโทรศัพท์หาพี่สาวทันที แม้จะรอไม่นานแต่กานพลูรู้สึกเหมือนยาวนานมาก อากาศในห้องเย็นยะเยียบและกดดัน

“พี่บัว...ช่วยกานพลูด้วย มีใครไม่รู้...”

“เอามานี่” เขาคว้าโทรศัพท์เธอไปทันที “จะเอายังไง เบิกเงินไปแล้วหนีเรอะ คิดว่าเล่นกับใครอยู่”

เขานิ่งไปครู่หนึ่งแล้วปรายตามองทางกานพลู ชายหนุ่มพยักหน้ารับแล้วส่งโทรศัพท์คือให้หญิงสาว กานพลูรีบรับแล้วพูดกับใบบัว

“พี่บัว...”

“กานพลู พี่ขอโทษ พี่จำเป็นจริงๆ พี่อยู่ไม่ได้แล้ว ตอนนี้พี่หนีมากับแฟนพี่”

“อะไรนะคะ”

“เงินที่พี่เอาไปรักษาแม่ ก็เอามาจากเสี่ยวีร์ ...กานพูลทำงานแทนพี่เถอะนะ ถือว่าทำให้แม่ก็แล้วกัน”

พี่สาวตัดสายทิ้งทันที กานพลูได้แต่ทรุดตัวนั่งบนพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้แล้วใช้ปลายนิ้วเชยคางขึ้น

“ถ้าไม่เป็นเด็กฉันก็เอาเงินสองล้านมาคืน”

“สองล้าน!”

“ถ้าคิดว่าฉันโกหกจะให้คนเอาหนังสือสัญญามาให้ดูก็ได้นะ” เขายิ้ม “ฉันไม่เคยขืนใจใคร ลองคิดดูสักคืนก็แล้วกัน”

นั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งปีก่อน

ผู้ชายคนนั้นส่งสัญญาที่พี่สาวเธอกู้ยืมเงินไปจริง ๆ ช่วงเวลาที่ยืมไปคือช่วงที่แม่เธอรักษาตัวอยู่ เธอจะโทษพี่ใบบัวก็ไม่ได้ เพราะเงินนั้นเอามารักษาแม่และเป็นค่าใช้จ่ายของเธอด้วย จะบอกว่าเธอสิ้นคิดก็ได้ ที่สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะเป็น ‘เด็กของเสี่ยวีร์’

กานพลูถอนหายใจอีกครั้งแล้วขับรถมุ่งหน้าไปที่คอนโดอย่างรู้ชะตากรรมตัวเอง.