รักนอกหัวใจ NC20

“กานพลู” ไม่ได้ตั้งใจมาเป็นนางบำเรอของ “ยุทธวีร์”

แต่เพราะพี่สาวอย่าง “ใบบัว”

ทิ้งหนี้สินไว้ให้ก่อนหนีจากไปติดต่อไม่ได้

เมื่อทางเลือกมีไม่มากนัก

เธอจึงยอมทำตามข้อเสนอของเขา

แต่เมื่ออยู่ใกล้ชิดกัน เธอกลับละเมิดกฎที่ตั้งไว้

เผลอยกหัวใจให้เขาไปทั้งดวง

โทรศัพท์มือถือรุ่นล่าสุดสั่นรัวอยู่ในกระเป๋าสะพายของหญิงสาวที่สวมชุดนักศึกษาปี 4 เหลืออีกแค่เทอมเดียว ‘กานพลู’ ก็จะเรียนจบคณะบริหารแล้ว แล้วเธอก็จะได้ใช้ชีวิตที่วางแผนไว้เสียที

มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนออกมาดูแล้วก็ต้องขมวดคิ้วกับเบอร์ที่โทรเข้ามา มือถือยังสั่นไม่หยุด เธอรีบสายทันที

“สวัส..”

“อยู่กับตัวผู้ที่ไหน ทำไมเพิ่งรับสายฉัน”

กานพูลถอนหายใจ เธอควรจะชินกับอารมณ์ร้ายๆ ของอีกฝ่ายได้แล้ว

“เมี่อกี้ อยู่กับอาจารย์ค่ะ ไม่สะดวกรับสาย” กานพลูตอบไปตามจริง “หนูมาส่งรายงาน”

เธอไม่ได้โวยวายโต้ตอบแค่พูดเสียงราบเรียบกลับไป “ป๋าวีร์กลับมาแล้วเหรอคะ”

“ทำไม ฉันจะกลับเมื่อไหร่ต้องรายงานเธอหรือไง หรือว่าแอบซุกไอ้หนุ่มหน้าอ่อนไว้ที่คอนโดฉัน”

กานพูลลองคิดตามที่เขาพูดแล้วก็หลุดหัวเราะพรืดออกมา เธอจะไปซุก ‘ใคร’ ในคอนโดของเขาได้ ทุกวันนี้เธอขยับตัวไปไหนก็มีคนของเขาคอยคุมอยู่ แม้จะไม่ได้ใกล้ชิดติดตาม แต่เธอก็รู้ดี

เสียงหัวเราะของกานพลูทำให้อีกฝ่ายชะงักไป เหมือนว่าเป็นเขาเองที่อยากพบเธอ ส่วนเธอนั้นไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเขาเลยสักนิดเดียว

“ฉันอยู่สนามบินแล้ว อีกสองชั่วโมงจะไปถึง”

“ค่ะ”

กานพูลรับคำง่ายๆ ทำให้อีกฝ่ายไม่รู้จะพูดอะไรอีกจึงตัดสายไปเสียอย่างนั้น หญิงสาวได้แต่ยักไหล่แล้วเก็บโทรศัพท์เดินมาที่ลานจอดรถของมหาวิทยาลัย ขณะกำลังไขกุญแจรถก็รับรู้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่มองตรงมา เธอหันไปมองก็พบสายตาของเพื่อนร่วมคณะ

“มีอะไรหรือเปล่ากัปตัน” กานพลูเอ่ยถามแล้วเปิดประตูรถ

“เปล่า” ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมา ทำเหมือนอยากพูดแต่ไม่พูดอะไร

“งั้นเราไปก่อนนะ”

“เดี๋ยว”

“ว่าไง”

“กานพลูรีบไปหา...ผู้ชายคนนั้นเหรอ”

“อืม” เธอรับคำสั้นๆ ไม่ได้ปิดบังอะไร เธอสบตากับเขาจนชายหนุ่มเป็นฝ่ายหลบสายตาเอง หญิงสาวไม่ถามอะไรอีก เธอมั่นใจว่าเขาจะไม่พูดอะไรอีก จึงพาตัวเองเข้าไปในรถมินิคูเปอร์สีบอรนซ์เงินที่ใช้มาครึ่งปีแล้ว

เมื่อรถเคลื่อนออกมา เธออดมองที่กระจกส่องหลังรถไม่ได้ ยังเห็นกัปตันยืนอยู่ข้างรถมอเตอร์ไซค์ของเขาอยู่ เสียงระบายลมหายใจหนักๆ ก่อนที่เธอจะเสียงเพลงในรถดังขึ้น กานพลูไม่ชอบอวดใคร พอๆกับที่ไม่ชอบการโกหก เธอจึงเลี่ยงที่ไม่พูดถึงและคบเพื่อนน้อยคน นั้นนับกัปตันรวมไปด้วยที่รู้ว่าเธอเป็นเด็กเสี่ย

กานพลูเป็นเด็กเสี่ย

กานพลูเป็นเด็กของคุณยุทธวีร์ หรือที่คนทั่วๆ ไปเรียกเสี่ยวีร์

เธอไม่ได้อยากมาอยู่ในฐานะนี้

ต้องย้อนไปเมื่อสามปีก่อน หลังจากแม่ของเธอโดนรถชนแล้วหนี แม่เธอกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง เธอกับพี่ ‘ใบบัว’ ต้องคอยดูแลแม่ การฟ้องร้องดำเนินคดีช้ามากถึงมากที่สุด ครอบครัวเรามีกันแค่สามคนเท่านี้ ส่วนพ่อนั้น เธอจำไม่ได้แล้ว เพราะพ่อทิ้งไปตั้งแต่เธอเพิ่งจะเจ็ดหรือแปดขวบ แม้ต่อมาได้เงินช่วยเหลือมาก็แต่ก็ไม่พอกับการดูแลแม่ แม่คือเสาหลักของบ้าน เมื่อรายได้ไม่พอกับรายจ่าย ทั้งสองพยายามหาเงินด้วยการทำงานพิเศษต่างๆ แต่ไม่มีใครสามารถทิ้งแม่ไว้ลำพังได้ เพราะต้องการลดค่าใช้จ่าย เธอเรียนมหาวิทยาลัยเปิดไม่ต้องเข้าเรียนทุกวัน และเปิดหน้าบ้านขายข้าวแกงเล็กๆ น้อยๆ ส่วนพี่ใบบัวทำงานที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง และส่งตัวเองเรียนไปด้วย

แม่ต่อสู้กับอาการบาดเจ็บของตัวเองมาสามปีเต็มและสุดท้ายก็พ่ายแพ้ไป โดยที่แม่ไม่รู้ว่าลูกสาวสองคนมีหนี้สินเท่าไหร่ หลังจากจัดการงานศพของแม่แล้ว เธอจึงรู้ว่าก่อนหน้านี้แม่เอาบ้านพร้อมที่ดินเข้าจำนองกับธนาคารและขาดส่งมานานแล้ว